Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.06.2008 r., (data wpływu 25.06.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych

• w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podróżą z miejsca zamieszkania wspólników do Polski i siedziby firmy jest nieprawidłowe,

• w części dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem (noclegami) i wykonywaniem przez wspólników czynności w spółce - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25.06.2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków związanych z podróżą z miejsca zamieszkania wspólników do Polski i siedziby firmy oraz zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem (noclegami) i wykonywaniem przez wspólników czynności w spółce.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na terytorium RP funkcjonuje sp. z o.o. w organizacji, której jedynymi udziałowcami są obywatele obcego państwa funkcjonującego w ramach unii europejskiej. Posiadają po jednym udziale wynoszącym 50% kapitału spółki. Udziałowcy są zatrudnieni w spółce na podstawie umowy o pracę na 1/8 etatu. Siedziba spółki jak i miejsce wykonywania działalności gospodarczej znajduje się w Polsce. W celu załatwienia ważnych spraw związanych z funkcjonowaniem spółki, wspólnicy-pracownicy przyjeżdżają do Polski, odbywają podróż związaną z działalnością i funkcjonowaniem spółki. Podróż tę odbywają samolotem, zaś będąc na terytorium RP w okresie pobytu nocują w hotelach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Zarządu Spółki, zarówno wydatki związane z przelotem do kraju jak też wydatki związane z noclegiem wspólników stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu - osobistego prowadzenia spraw spółki.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji stwierdzam, że stanowisko Spółki :

• w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podróżą z miejsca zamieszkania wspólników do Polski i siedziby firmy jest nieprawidłowe,

• natomiast w części dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem (noclegami) i wykonywaniem przez wspólników czynności w spółce - jest prawidłowe.
  
  

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

1. celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów,
2. wydatek nie może się znajdować na liście zawartej w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
   
   

Łączne spełnienie tych dwóch warunków: pozytywnego i negatywnego wystarczy, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyraźnie wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Tym samym, koszty muszą być ponoszone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Norma prawna zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanawia regułę generalną pozwalającą na dokonanie kwalifikacji ponoszonego przez podatnika wydatku do kosztów uzyskania przychodów przez pryzmat jego celowości i potencjalnego wpływu na sumę osiąganych przez podatnika przychodów podatkowych. Dopiero na podstawie takiej pozytywnej weryfikacji, w przypadku stwierdzenia, iż dany wydatek niewątpliwie ponoszony jest w celu uzyskania przychodów, podatnik podatku dochodowego jest obowiązany do przyporządkowania tego wydatku do przychodów podatkowych, w celu osiągnięcia których wydatek ten został poniesiony. Cel określony w tym artykule, należy rozumieć jako dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu (w omawianym przypadku - przychodu).

Cel ten w swej istocie nie stanowi o konieczności zaistnienia skutku, tj. powstania przychodu. Brak tego skutku w postaci braku przychodu nie dyskwalifikuje danego wydatku jako kosztu poniesionego w celu jego osiągnięcia. Ważne jest jednak, aby podatnik ponosząc wydatek kierował się zamiarem jego osiągnięcia. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów są zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i wydatki pozostające w związku pośrednim (jeżeli podatnik wykaże, że zostały poczynione w celu uzyskania przychodów).

Zgodnie z art. 16 ust. 38 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

Z przepisu tego wynika, że wydatki na rzecz udziałowców spółki będących pracownikami mogą być kosztami uzyskania przychodów, jeżeli oczywiście zostały poniesione w celu ich uzyskania.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 38 ustawy nie ma bowiem zastosowania w przypadku dwustronnie zobowiązujących umów cywilnoprawnych zawieranych między spółką i jej udziałowcami, gdy spółka płaci tym osobom za wykonywane przez nich świadczenia na jej rzecz. Spółka ma prawo do zawierania umów cywilnoprawnych (np. umowa zlecenie, o dzieło) zarówno z obcymi kontrahentami, jak i z własnymi udziałowcami.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy oraz odnosząc się do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, iż aby Spółka mogła zaliczyć (prawidłowo udokumentowane) wydatki (tj. koszty przejazdu, zakwaterowania) do kosztów uzyskania przychodów musi wskazać, iż poniesione koszty miały wpływ na uzyskanie przez nią przychodu tzn., że w ich wyniku powstał przychód niemożliwy do uzyskania bez ich odbycia.

Stanowisko Spółki wskazuje na to, że wydatki związane z przelotem do kraju, jak również wydatki związane z noclegami wspólników stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu osobistego prowadzenia spraw spółki.

Nie można zgodzić się z tym poglądem, szczególnie jeśli chodzi o wydatki związane z finansowaniem podróży wspólników z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem dlatego, że trudno doszukać się związku takich wydatków z uzyskanym przez Spółkę przychodem.

Wydatki powyższe są wydatkami o charakterze osobistym, natomiast prowadzenie działalności gospodarczej nie uzasadnia możliwości zmniejszenia świadczeń publicznoprawnych przez wskazanie jako kosztów uzyskania przychodów wydatków osobistych.

Inaczej należy rozpatrywać wydatki związane z zakwaterowaniem członków zarządu w hotelu. Wydatki te, jak wspomniano wyżej, należy rozpatrywać pod kątem ich wpływu na uzyskany przychód, tj. czy w wyniku pobytu w kraju w dniach zakwaterowania wspólników powstał przychód, który byłby niemożliwy do uzyskania bez ich obecności.

Wydatki poniesione w związku z noclegami wspólników w kraju, które związane są bezpośrednio z uzyskanym przychodem i wpływają bezpośrednio na jego uzyskanie, można w świetle powyższego zaliczyć do wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Każdy z tych wydatków aby był uznany za koszt musi mieć związek z uzyskanym przychodem i nie może być wyłączony z kosztów na podstawie innego przepisu, jak np. koszty reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sprawą generalną dla rozstrzygnięcia wniosku jest udowodnienie związków przyczynowoskutkowych pomiędzy poniesieniem kosztów przez wspólników, które podlegają zwrotowi, a możliwością uzyskania przychodów przez Spółkę.

Zagadnienia te, nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez Podatnika a nie na weryfikacji, czy taki stan faktyczny ma miejsce w rzeczywistości, tj. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Na tle więc wymienionych w piśmie bardzo ogólnie rodzajów kosztów (bez badania ich związku z przychodami w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Podatnika konkretnych dowodów) nie jest możliwe udzielenie jednoznacznej, pozytywnej odpowiedzi, gdyż Organ podatkowy jest do tego nieuprawniony w świetle wyżej przedstawionego stanu faktycznego. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem.

Ani Ordynacja podatkowa, ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują problemu ciężaru dowodowego. Należy przyjąć, że wyrażona w art. 122 ordynacji podatkowej zasada prawdy obiektywnej zobowiązująca organy podatkowe do podejmowania wszelkich działań w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy nie zwalnia podatnika z obowiązku aktywności i nie oznacza, że ciężar ten obciąża tylko organy podatkowe. Ma to szczególne znaczenie w zakresie udowadniania poniesienia kosztów uzyskania przychodu, gdyż po pierwsze leży to w interesie podatnika, a po drugie to on ma największe możliwości prawidłowego dokumentowania faktu poniesienia kosztów, a następnie ich wykazywania.

Spółka wykazała jedynie, że wydatki związane z pokryciem kosztów noclegów dla wspólników są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów, ponieważ związane są z prowadzeniem spraw Spółki. Nie jest to jednoznaczne z udowodnieniem, iż wydatki te w sposób bezpośredni lub pośredni związane były z uzyskanym przez Spółkę przychodem.

Jeśli tak było w rzeczywistości Spółka powinna zadbać o udowodnienie w jaki sposób wydatki te umożliwiły funkcjonowanie Spółce, np. udowodnienie z kim odbywały się spotkania w czasie pobytu wspólników, czego dotyczyły, jakie są ich efekty; co pozwalałoby na weryfikację takich twierdzeń przez Organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.