Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 14 marca 2008 r. (data wpływu) o pełnomocnictwo o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnotę Mieszkaniową tworzy na mocy art. 6 ustawy o własności lokali 11 właścicieli wchodzących w skład nieruchomości, przy czym w skład nieruchomości wchodzą wyłącznie lokale mieszkalne. Wspólnota Mieszkaniowa nie zarządza samymi lokalami. Ingerencja Wspólnoty w sprawy lokali następuje wyłącznie wtedy, gdy jest to niezbędne do przeprowadzenia konserwacji, remontu albo usunięcia awarii w nieruchomości wspólnej, a także w celu wyposażenia budynku, jego części w dodatkowe instalacje lub gdy konieczne jest dostarczenie do nich wody i ciepła za pośrednictwem Wspólnoty, która jest stroną w umowach z dostawcami wody i ciepła.

Gospodarka ekonomiczno finansowa Wspólnoty Mieszkaniowej polega na tym, że w imieniu wszystkich właścicieli zawiera umowy na wykonanie usług i dostawę materiału do nieruchomości wspólnej oraz pośredniczy w dostawie ciepła i wody do lokali. W celu zapłacenia za usługi i materiały Wspólnota pobiera zaliczki od właścicieli lokali na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i lokali indywidualnych. Co najmniej raz w roku Wspólnota dokonuje rozliczenia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej i lokali indywidualnych. Rozliczenie polega na porównaniu należnych zaliczek za rok kalendarzowy z kosztami odniesionymi do tego roku. Termin wpłaty zaliczek został ustalony ustawowo na 10 każdego miesiąca z góry oznacza to, że wpłata zaliczki powinna nastąpić przed potencjalnym terminem zapłaty za zamówione materiały i usługi. Wspólnota Mieszkaniowa nie posiada żadnego kapitału własnego, dlatego wpłata zaliczek z góry jest podstawowym narzędziem zachowania płynności finansowej, a wszelkie dyscyplinujące terminowość wpłat jak monitorowanie dłużników, czy naliczanie i pobieranie odsetek za nieterminowe wpłaty, należą do głównych zadań zarządu Wspólnoty. Specyficzną cechą gospodarki finansowej Wspólnoty Mieszkaniowej jest określony w art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o własności lokali obowiązek prowadzenia rozliczeń za pośrednictwem rachunku bankowego, co jest równoznaczne z obowiązkiem jego posiadania.

Wspólnota Mieszkaniowa, jako ułomna osoba prawna, uznana jest za jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z tej racji na mocy art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest podatnikiem tego podatku. Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 44 zwalnia z tego podatku dochody (...) wspólnot mieszkaniowych (...) prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Pojęcie gospodarki zasobem mieszkaniowym nie jest zdefiniowane w ustawie podatkowej, ani w żadnej innej ustawie dlatego często przyjmuje się definicję sformułowaną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z 16 października 1995 r. SA/Wr 152/95 Serwis Podatkowy z 1998/7 SRR 65.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że gospodarka zasobem mieszkaniowym we wspólnocie mieszkaniowej ma inny zakres i charakter niż w spółdzielni mieszkaniowej, m.in. ze względu na to, że Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w omawianym zakresie, nie gospodaruje lokalami i nie pobiera czynszu z najmu lokali, lecz dokonuje zakupu materiałów i usług w imieniu wszystkich lokali łącznie pobiera od nich zaliczki w celu zakupów, dba o nieruchomość wspólną i dokonuje podziału tych kosztów na poszczególnych właścicieli.

W piwnicy budynku Wspólnoty Mieszkaniowej stanowiącej część nieruchomości wspólnej oraz na wspólnych klatkach schodowych znajdują się komórki, nie są one pomieszczeniami przynależnymi do lokali w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali. Część komórek wykorzystywana jest przez właścicieli lokali na podstawie uchwały wspólnoty mieszkaniowej. Właściciele wyrazili w niej zgodę na indywidualne użytkowanie komórek przez właścicieli lokali i wskazali, którzy z nich i do jakich mają prawo. Odpłatność za użytkowanie skalkulowana jest w taki sposób, aby pokrywała koszty ich utrzymania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody od odsetek od środków pieniężnych Wspólnoty znajdujących się na rachunku bankowym są przychodami z gospodarki zasobem mieszkaniowym a uzyskany z tego źródła dochód podlega zwolnieniu z podatku na mocy art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przychody z tytułu odsetek od nieterminowych wpłat zaliczek na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej i lokali indywidualnych, uiszczanych przez właścicieli lokali we Wspólnocie na podstawie art. 481 Kodeksu cywilnego, są przychodami z gospodarki zasobem mieszkaniowym a uzyskany z tego źródła dochód podlega zwolnieniu z podatku na mocy art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca uważa, że dochód z tytułu udostępnienia komórek właścicielom nieruchomości jest dochodem z gospodarki zasobem mieszkaniowym i jest zwolniony z podatku dochodowego.

Opłaty wnoszone przez właścicieli lokali, którzy równocześnie użytkują komórki są opłatami wynikającymi z faktu własności nieruchomości i z tego powodu należy uznać je za przychody zdaniem Wspólnoty z gospodarki zasobem mieszkaniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytania drugiego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści powyższego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki łącznie, tj.:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Aby dokonać prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji zasobów mieszkaniowych i gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez wspólnoty mieszkaniowe składają się wpływy z opłat oraz pokrywane z nich koszty. Opłaty kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji).

Przez zasoby mieszkaniowe, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy należy rozumieć:

• budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
• pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno remontowe,
• urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki, jak: zbiorniki doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki, inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia.

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych. Opłaty związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ww. ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie jedynie dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany. Opodatkowaniu podlegać będą zatem dochody z pozostałej działalności.

Zasoby mieszkaniowe to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie i administrowanie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że znajdujące się w piwnicy budynku oraz na klatkach schodowych komórki, stanowiące części nieruchomości wspólnej, mieszczą się w pojęciu zasoby mieszkaniowe. Zatem przychód uzyskany z tyt. prawa indywidualnego użytkowania (odpłatnego) części nieruchomości wspólnej (komórek), o ile służą one mieszkańcom lokali mieszkalnych w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkalnych oraz koszty ich utrzymania, wpływają na dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Dochód z tego tytułu, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, będzie wolny od podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego dot. podatku dochodowego od osób prawnych, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 14 kwietnia 2008 r., nr ILPB3/423-79/08-4/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.