Temat interpretacji

D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 22 sierpnia 2005 r. Przedsiębiorstwa....... Spółka z o. o. z/s w........ na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu z dnia 11 sierpnia 2005 r. Nr US.PD-I-423/1/26/05 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego dotyczącego możliwości zaliczenia do koszów uzyskania przychodów wydatków dotyczących finansowania stypendiów fundowanych na rzecz studentów szkół wyższych.

U z a s a d n i e n i e

Przedsiębiorstwo......... Spółka z o. o. z/s w......... zwróciło się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu wnioskiem z dnia 29 lipca 2005 r. L.dz. DF/861/05 o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z zawartymi umowami stypendialnymi ze studentami szkół wyższych.

Zdaniem wnioskodawcy wydatki na stypendia fundowane dla studentów szkół wyższych stanowią koszty uzyskania przychodów.Przedsiębiorstwo.......... podniosło, iż mimo wysokiego bezrobocia, w tym również w grupie absolwentów szkół wyższych, ma problemy z pozyskaniem wysokokwalifikowanej kadry do pracy w swym przedsiębiorstwie z uwagi na peryferyjne położenie siedziby i obu zakładów produkcyjnych.

Wychodząc naprzeciw tym potrzebom Przedsiębiorstwo...... wprowadziło w drodze regulaminu, możliwość przyznawania studentom szkół wyższych stypendiów fundowanych, który to regulamin Przedsiębiorstwo......... załączyło do wniosku.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2005 r. Nr US.PD-I-423/1/26/05 stwierdził m. in., iż finansowanie stypendiów fundowanych dla studentów szkół wyższych nie spełnia kryteriów określonych art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54 z 2000 r. poz. 654 z późn. zm.) tj. brak jest związku przyczynowego między wydatkami na stypendia fundowane, a przychodami wynikającymi z przyszłej pracy stypendystów i uznał, iż stanowisko przedsiębiorstwa przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.Wg Naczelnika Urzędu Skarbowego, aby wydatki te mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów, musiałyby dotyczyć zatrudnionych, zgodnie z odrębnymi przepisami, pracowników spółki.

Przedsiębiorstwo......... Spółka z o. o. pismem z dnia 22 sierpnia 2005 r. wniosło zażalenie na ww. postanowienie, w którym wnioskuje o uchylenie zaskarżonego postanowienia i wydanie rozstrzygnięcia potwierdzającego prawidłowość jego stanowiska. W ocenie Przedsiębiorstwa......... przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia stanowisko organu podatkowego nie ma podstawy prawnej z następujących powodów:

1/ przepisy prawa podatkowego nie uzależniają zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od tego, czy dotyczą one zatrudnionych zgodnie z odrębnymi przepisami pracowników,

2/ w przypadku nie podjęcia zatrudnienia przez stypendystę jest on zobowiązany do zwrotu otrzymanego stypendium, co oznacza, że fundator nie poniósł żadnych wydatków, w tym zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu po zapoznaniu się z całością materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie i zarzutami zażalenia stwierdza co następuje.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów oraz koszty funkcjonowania osoby prawnej, z wyjątkiem kosztów taksatywnie wymienionych w art. 16 ustawy. Wykładania językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu "wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Za takim też rozumieniem kosztów wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny m. in. w wyroku z dnia 3 listopada 1992 r. sygn. akt S.A./Po 1393/92, ONSA 1993, z. 3, poz. 101.

Stypendium w języku polskim oznacza zapomogę - jednostronny transfer pieniędzy wypłacany przez określony czas, zwykle z funduszy społecznych lub państwowych uczącej się młodzieży lub osobom zajmującym się działalnością twórczą. Z istoty stypendium jako jednostronnego transferu pieniężnego wynika zatem, iż nie może ono mieć jakiegokolwiek wpływu na przychód donatora, a zatem stanowić koszt uzyskania przychodu.

Jak słusznie zauważył organ podatkowy pierwszej instancji, pracodawca winien mieć na uwadze zapewnienie w przyszłości kadr pracowniczych, gwarantujących wysoki poziom kwalifikacji oraz kontynuację działalności zakładu. Jednakże nie sposób przyjąć, by istniał związek przyczynowy między wydatkami na stypendia, a przychodem wywodzącym się z przyszłej pracy stypendystów.

W ocenie tutejszego organu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych daje podstawy do interpretacji, jaką w rozpoznawanej sprawie przyjął organ podatkowy pierwszej instancji, iż wszelkie wydatki o charakterze pośrednim, aby mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów, muszą dotyczyć zatrudnionych, zgodnie z odrębnymi przepisami, pracowników przedsiębiorstwa.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż kosztami w celu uzyskania przychodów są wydatki o charakterze definitywnym, trwałym, nie podlegające zwrotowi - wyrok NSA z dnia 1 stycznia 1995 r. sygn. akt S.A./Ka 97/95. Z powyższego względu ewentualne niepodjęcie pracy przez stypendystę i związany z tym zwrot stypendium - na co zwraca uwagę przedsiębiorstwo w zażaleniu - wyklucza przypisanie takiemu wydatkowi charakteru podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu nie znajduje podstaw do zmiany bądź uchylenia ww. postanowienia organu pierwszej instancji i postanawia jak na wstępie.

Zgodnie z art. 53 § 1 i 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, Ośrodek Zamiejscowy w Jeleniej Górze, ul. Wzgórze Kościuszki 2. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.