Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 03.10.2005 r. (wpływ do tut. Urzędu 07.10.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. w sprawie zaliczenia wartości podatku od towarów i usług zawartej w fakturze za usługi leasingu, nie odliczonej od podatku należnego, do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest organizowanie kursów korespondencyjnych w zakresie wykształcenia ogólnego, zawodowego oraz języków obcych. Dnia 24 listopada 2004 r. Strona zawarła umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego marki Skoda Octavia. Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 ze zm.) - w brzmieniu sprzed 1.06.2005 r. - Spółka odlicza od należnego podatku VAT kwotę 50% podatku od towarów i usług wykazywanych na fakturach wystawionych przez leasingodawcę z tytułu usług leasingowych. Kwota rzeczonych odliczeń w całym okresie użytkowania samochodu, stosownie do art. 86 ust. 2 zd. 2 wspomnianej ustawy, nie przekroczy 5000 zł. Pozostała nieodliczona kwota podatku VAT wykazywana na fakturach wystawionych przez leasingodawcę jest zaliczana przez Stronę do kosztów uzyskania przychodów.
Spółka argumentuje swoje stanowisko, powołując się na treść art. 16 ust. 1 pkt 46a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodu podatku VAT, z tym, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Analizując stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz stanowisko Spółki, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, co następuje: Prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynika z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług. Kwotę podatku naliczonego w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze stanowi zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług 60% kwoty podatku naliczonego (50% w brzmieniu sprzed 1.06.2005 r.) od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą, z zastrzeżeniem, że suma odpisów w całym okresie użytkowania pojazdów nie może przekroczyć kwoty 6000 zł (5000 zł - w brzmieniu sprzed 1.06.2005 r.). Z treści cytowanego przepisu nie wynika, że pozostała kwota niepodlegająca odliczeniu nie stanowi podatku naliczonego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46a tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Przepis ten wskazuje jedynie maksymalną możliwą kwotę odliczenia dla celów podatku od towarów i usług. Natomiast ta część podatku VAT, która nie może zostać odliczona zgodnie z treścią art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełnia kryteria z art. 16 ust.1 pkt 46a tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponieważ rzeczona kwota podatku stanowi podatek naliczony w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ponadto przepisy tej ustawy ograniczają możliwości odliczenia do określonej kwoty, a naliczony podatek nie powiększa wartości środka trwałego, możliwe będzie zaliczenie go do kosztów uzyskania przychodów w tej wysokości, w jakiej nie mógł być odliczony zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

1. Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów skarbowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony - do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).
2. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).