Temat interpretacji

D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 15 lipca 2005 r. Nr PDP/423-6/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych i stwierdza, iż przedstawione we wniosku Spółki stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka z o. o. na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa zwróciła się do organu I instancji z wnioskiem w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedstawiając stan faktyczny Jednostka wnosi o potwierdzenie, że w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oraz postanowień umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) nie występuje obowiązek pobrania podatku dochodowego od przychodów z tytułu wynagrodzenia za prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust 2 ustawy podatkowej.
Spółka na podstawie zawartej umowy licencyjnej, korzysta z usług niemieckiej firmy prowadzącej internetową giełdę ofert transportowych (bazę danych). Giełda ta jest wirualnym rynkiem sprzedaży dla spedytorów i przewoźników. W zamian za uiszczaną okresowo opłatę niemiecka firma oddaje użytkownikowi tj. Spółce z o. o. do dyspozycji prawo użytkowania oprogramowania komputerowego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu przedstawiając w swojej interpretacji analizę przepisów art. 21 ust. 1, art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i postanowień powołanej wyżej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania stwierdza, że jeżeli Spółka dokona zapłaty należności na rzecz podmiotu niemieckiego z tytułu nabycia praw do korzystania z oprogramowania komputerowego, to wystąpią przesłanki do objęcia tych transakcji zryczałtowanym podatkiem dochodowym określonym w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej. Tym samym Spółka ma obowiązek jako płatnik pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy w myśl art. 26 ust. 1 ustawy.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego i prawnego Dyrektor Izby Skarbowej potwierdza, że zagadnienie powyższe należy rozpatrywać przy uwzględnieniu przepisów:
- art. 21 i art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
- uregulowań umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 14 maja 2003 r.,
- rozdziału nr 7 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.),
- oraz zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem wyrażonym w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.
Art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że od uzyskanych na terenie Polski przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych ... ustala się podatek w wysokości 20% przychodów. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy podatkowej (w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1i ust. 2) daje możliwość zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy lub też zwalnia płatników od pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w sytuacji gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania tak stanowi, pod warunkiem posiadania w dniu wypłaty należności certyfikatu rezydencji swojego kontrahenta. Tak więc, istotną kwestią dla ustalenia ostatecznej wysokości podatku do zapłacenia w Polsce od wyżej wymienionych dochodów jest zastosowanie właściwych postanowień umowy międzynarodowej. Nie ulega wątpliwości, że prawa do programów komputerowych stanowią zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, formę własności intelektualnej. Ze względu na okoliczność, że prawa do programów komputerowych przekazywane są na wiele sposobów, tego rodzaju dochody mogą być klasyfikowane jako należności licencyjne podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, bądź jako zyski przedsiębiorstw podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Występujący w niniejszej sprawie problem sprowadza się do ustalenia, czy płatności przekazane przez polską spółkę firmie niemieckiej za prawo użytkowania oprogramowania komputerowego na własne potrzeby będzie traktowane jako należności licencyjne.
Zgodnie z uregulowaniem art. 12 ust. 3 umowy zawartej z Republiką Federalną Niemiec przez należności licencyjne rozumie się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub produkcji, lub za użytkowanie albo prawo od użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów. Pojęcie należności licencyjne nie obejmuje jednak wszystkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa do programów komputerowych.
W rozpatrywanym przypadku niemiecka firma udostępnia do użytkowania Spółce z o.o. na własne potrzeby program komputerowy z bazą danych - giełdą ofert transportowych.
W komentarzu do Modelowej Konwencji OECD zajęto stanowisko, że skopiowanie programu na twardy dysk lub do pamięci operacyjnej, bądź sporządzenie kopii archiwalnej mające na celu jedynie umożliwienie prawidłowego korzystania, w ramach własnego użytku, nie skutkuje uznaniem płatności za należność licencyjną. Również nabycie egzemplarza programu komputerowego, z jednoczesnym prawem do jego skopiowania na określoną liczbę stanowisk, nie skutkuje stwierdzeniem, że mamy do czynienia z należnościami licencyjnymi.
Tak więc zapłata za nabycie od podmiotu niemieckiego programu komputerowego na potrzeby własnej działalności podmiotu polskiego bez praw do jego kopiowania, dystrybucji czy innego podobnego realizowania prawa do tego programu nie mieści się w definicji należności licencyjnych określonej w art. 21 ust.1 pkt 1 ustawy podatkowej oraz art. 12 ust. 3 powołanej wyżej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zakresie podatków od dochodu i od majątku.
Zyski ze sprzedaży oprogramowania komputerowego przez firmę niemiecką będą w tym przypadku podlegały regulacjom art. 7 powołanej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Z uwagi na fakt, że podmiot niemiecki nie prowadzi działalności na terenie Polski za pośrednictwem zakładu, osiągnięte przez niego zyski będą podlegać opodatkowaniu w Republice Federalnej Niemiec.
Mając na uwadze przedstawione wyżej okoliczności faktyczne i prawne Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie zmienia z urzędu postanowienie, o którym mowa na wstępie.
Zwraca się uwagę na treść art. 14b § 5 pkt 2 zdanie drugie ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, że zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na decyzję przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.