Temat interpretacji
Czy Spółka słusznie uznała wydatki poniesione na ww. studia (m.in. czesne, opłatę za legitymację, koszt zakupu podręczników), dla Członka Zarządu, za koszt uzyskania przychodu?
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sfinansowanie studiów dla wspólnika Spółki, pełniącego jednocześnie funkcję Wiceprezesa Zarządu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 grudnia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sfinansowanie studiów dla wspólnika Spółki, pełniącego jednocześnie funkcję Wiceprezesa Zarządu.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Podstawową działalnością spółki jest działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi (PKD 62.03.Z) dla kilku kluczowych klientów. Zgromadzenie wspólników po uwzględnieniu zapotrzebowania klientów, dotyczącego braku odpowiedniego systemu informatycznego, postanowiło przeznaczyć część zysków na wytworzenie odpowiedniego produktu (PKD 62.01.Z i PKD 62.02.Z) i docelowo uczynić z tego podstawową działalność spółki. W celu zabezpieczenia stabilności i zwiększenia przychodu, spółka zamierza dotrzeć z produktem do większej liczby klientów. Zgromadzenie wspólników na nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu uznało, że konieczne jest nabycie w spółce kompetencji dotyczących marketingu, planowania i zarządzania produktem. W tym celu zgromadzenie wspólników postanowiło, aby Wiceprezes Zarządu, podjął studia, na kierunku Zarządzanie przedsiębiorstwem ze studiami podyplomowymi, o specjalności Zarządzanie projektem. Członek Zarządu jest w spółce udziałowcem i pełni funkcję Wiceprezesa Zarządu. Nie posiada ze spółką zawartej umowy o pracę. Świadczy usługi w zakresie wytwarzania oprogramowania na podstawie umowy o pracę, dla podmiotu nie związanego ze spółką. Członek Zarządu rozpoczął ww. studia w październiku 2017 r. Spółka poniosła wydatki związane z opłatą za czesne i legitymację, uznała te wydatki jako koszt uzyskania przychodu w październiku 2017 r. Spółka nie pobrała zaliczki na podatek dochodowy na rzecz Wiceprezesa Zarządu, ponieważ nie ma z nim zawartej umowy o pracę.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka słusznie uznała wydatki poniesione na ww. studia (m.in. czesne, opłatę za legitymację, koszt zakupu podręczników), dla Członka Zarządu, za koszt uzyskania przychodu?
Zdaniem Wnioskodawcy, uznanie wydatków za ww. studia jest kosztem uzyskania przychodu. Występuje ciąg przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem, a zwiększeniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. Wiceprezes Zarządu pełni funkcję Członka Zarządu, a ww. studia rozwijają umiejętności, dzięki którym będzie mógł lepiej pełnić powierzone obowiązki na rzecz Spółki i dbać o jej interesy. Wśród obecnej kadry zarządzającej brakuje potwierdzonych kwalifikacji managerskich. Ukończenie ww. studiów powinno zwiększyć atrakcyjność spółki wśród potencjalnych kontrahentów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Przywołana regulacja art. 15 ust. 1 updop wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.
Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:
- konieczność faktycznego (co do zasady) poniesienia wydatku oraz
- poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszonego wydatku nie ujęto w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Art. 16 ust. 1 updop zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.
Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Tak więc, dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że zgodnie z zapotrzebowaniem klientów Spółki Zgromadzenie Wspólników podjęło decyzję o przeznaczeniu części zysków na wytworzenie odpowiedniego systemu informatycznego. Następnie, w celu zabezpieczenia stabilności i zwiększenia przychodu, Spółka wystąpiła z zamiarem dotarcia z ww. produktem do większej liczby klientów. W związku z powyższym, konieczne było również nabycie odpowiednich kompetencji w zakresie marketingu, planowania i zarządzania produktem. Wobec powyższego, Zgromadzenie Wspólników podjęło decyzję, o skierowaniu na studia Wiceprezesa Zarządu, będącego jednocześnie udziałowcem Spółki. Członek Zarządu nie posiada ze spółką zawartej umowy o pracę.
Z powyższego wynika, że przedmiotowe wydatki związane ze skierowaniem Wiceprezesa Zarządu na studia mają wpływ na lepsze wykonywanie obowiązków służbowych oraz poprawę sprawności komunikacji z klientami, a tym samym przyczynią się do zabezpieczenia źródła przychodów oraz jego zwiększenia. Zauważyć bowiem należy, że nabyta przez Członka Zarządu wiedza wykorzystywana będzie do czynności związanych z działalnością Spółki. Co do zasady, wydatki te można zatem uznać za ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Jednakże z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku Wiceprezes Zarządu jest jednocześnie udziałowcem Spółki, ocena prawna przedmiotowych wydatków wymaga odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.
W dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Nie znajdzie on natomiast zastosowania w przypadku, gdy świadczenia na rzecz udziałowca dotyczą lub są związane z pełnieniem funkcji w organie zarządzającym. Odpowiada im wówczas wykonywanie przez tą osobę fizyczną określonych czynności na rzecz Spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny.
Istotne znaczenie dla kwalifikacji prawnej świadczeń na rzecz Wiceprezesa Zarządu ma również unormowanie art. 16 ust. 1 pkt 38a updop. Na jego podstawie, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.
Jednakże wskazać należy, że zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę.
Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego).
Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, nie uwzględnia zatem wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 updop.
Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 38a updop nie będą miały zastosowania, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym Spółką, a przedmiotowe wydatki (koszty sfinansowania studiów) można zakwalifikować, jako będące następstwem dwustronnych zobowiązań, przez co stanowią koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają podstawowy wymóg określony w art. 15 ust. 1 updop, tj. mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy że wydatki z tytułu pokrycia kosztów studiów ponoszone przez Spółkę na rzecz Wiceprezesa Zarządu w celu nabycia odpowiednich kompetencji niezbędnych do wykonywania obowiązków służbowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki pod warunkiem, że z zawartych umów/uchwał, bądź postanowień/regulaminów/statutu Spółki, wynika konieczność poniesienia ww. wydatków na rzecz Wiceprezesa Zarządu. W związku z powyższym, ww. wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki stosowanie do art. 15 ust. 1 updop.
Należy przy tym podkreślić, że ciężar co do prawidłowego udokumentowania ww. wydatków, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem tych wydatków, a uzyskaniem przychodu spoczywa na Spółce, bowiem musi wykazać, że poniosła koszt zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej