Temat interpretacji
Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: UCIT), od zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej na rzecz Kontrahenta?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 17 czerwca i 3 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej:
- na rzecz Kontrahenta, posiadającego pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przewoźników jest nieprawidłowe,
- na rzecz Kontrahenta, nieposiadającego pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu przewoźników
(pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej na rzecz Kontrahenta. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-452/16/AB, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 3 sierpnia 2016 r.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka Akcyjna Oddział w Polsce (dalej: Wnioskodawca lub Oddział) jest oddziałem spółki prawa szwajcarskiego, utworzonym w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pracownicy Oddziału, w celu wykonywania powierzonych im zadań pracowniczych, mogą odbywać podróże lotnicze, których koszt będzie finansowany przez Oddział. Bilety lotnicze mogą być nabywane przez Oddział od podmiotu odpłatnie świadczącego usługi w zakresie organizowania lotniczego transportu osób, który sam nie będzie przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej (dalej: Kontrahent). Nie jest wykluczone, że w takim przypadku pracownicy skorzystają z usług zagranicznych przewoźników. W uzupełnieniu wniosku z 29 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 sierpnia 2016 r.), Wnioskodawca wskazał, że opisani przez Wnioskodawcę Kontrahenci, od których będzie nabywał bilety lotnicze, nie są zakładami zagranicznych przedsiębiorców, a niezależnymi podmiotami. Kontrahenci są polskimi rezydentami i mogą pośredniczyć w sprzedaży zarówno biletów przewoźników zagranicznych jak i krajowych. Ponadto, są oni podmiotami niezależnymi od zagranicznych przewoźników, nie dokonują sprzedaży biletów wyłącznie jednego przewoźnika. W zależności od relacji kontraktowych między przewoźnikami a Kontrahentami, Kontrahenci mogą posiadać jak i nie posiadać pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu przewoźników. Jako przykład Wnioskodawca wskazał, że obecnie, w zakresie nabywania biletów, współpracuje z podmiotem działającym jako niezależny podmiot, który prowadzi tzw. sprzedaż agencyjną w imieniu linii lotniczych. Powyższy kontrahent nie posiada dodatkowych pełnomocnictw, ani innych umów. Sprzedaż biletów dokonywana jest na podstawie certyfikatu IATA (International Air Transport Association - pol.: Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Powietrznych), organizacji, która zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, skupia obecnie około 260 przewoźników wykorzystujących linie lotnicze. Na podstawie powyższego certyfikatu kontrahent może sprzedawać bilety krajowe, jak i zagraniczne, przewoźników zrzeszonych w tej organizacji. Niewykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca będzie nabywał bilety od kontrahentów sprzedających bilety na nieco odmiennych zasadach.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: UCIT), od zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej na rzecz Kontrahenta? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT, od kwoty zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej na rzecz Kontrahenta.
W myśl art. 3 ust. 2 UCIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 1 UCIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy stwierdzić, że dokonanie opłaty za lot międzynarodowy na rzecz podmiotu odpłatnie świadczącego usługi w zakresie organizowania lotniczego transportu osób nie wiąże się z obowiązkiem pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT z następujących powodów:
- Norma
wynikająca z art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT w zw. z art. 26 ust. 1 UCIT,
nakłada na płatnika obowiązek poboru zryczałtowanego podatku w
przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:
- z tytułu dokonanej płatności, zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej osiąga przychód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
- należność wypłacana jest przez osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą na rzecz podmiotu będącego nierezydentem.
Po pierwsze, Wnioskodawca dokona zakupu biletów lotniczych od Kontrahenta a nie zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi lotniczej. Z kolei, to Kontrahent będzie stroną stosunku prawnego z zagranicznym przedsiębiorstwem żeglugi lotniczej, na podstawie którego uzyska on prawo do dysponowania biletami uprawniającymi do przewozu lotniczego.
W konsekwencji, opłata dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta będzie stanowić przychód Kontrahenta, a nie zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej. Samo zawarcie umowy przez Oddział z Kontrahentem nie warunkuje jeszcze uzyskania przychodu przez zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej.
Po drugie, płatność dokonywana przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia biletów lotniczych zostanie dokonana na rzecz Kontrahenta, tj. podmiotu, który jest polskim rezydentem podatkowym. Tymczasem, obowiązek poboru podatku u źródła występuje w przypadku wypłaty takiego wynagrodzenia dla nierezydenta. W konsekwencji, to Kontrahent dokonujący płatności na rzecz przedsiębiorstwa żeglugi lotniczej, a nie Wnioskodawca, będzie obowiązany do pobrania podatku u źródła i jego wpłaty na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego. Analogiczny pogląd przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 28 stycznia 2016 r., sygn. I SA/Rz 1162/15: Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. W konsekwencji płatność dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie objęta treścią normy zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT. - Mając na uwadze powyższą argumentację, opłata
dokonywana przez Wnioskodawcę nie mieści się w żadnym z przypadków
określonych w art. 21 ust. 1 UCIT.
Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 UCIT, od wynagrodzenia za bilet lotniczy w transporcie międzynarodowym zapłaconego na rzecz Kontrahenta.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:
Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej updop), jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
Art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
W myśl art. 26 ust. 1d updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e omawianej ustawy).
Tym samym, w oparciu o niniejszą regulację, w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład, przy ustalania dochodu uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu. Wobec tego, zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce. Zatem, wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d updop) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest oddziałem spółki prawa szwajcarskiego, utworzonym w celu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pracownicy Oddziału, w celu wykonywania powierzonych im zadań pracowniczych, mogą odbywać podróże lotnicze, których koszt będzie finansowany przez Oddział. Bilety lotnicze mogą być nabywane przez Oddział od podmiotu odpłatnie świadczącego usługi w zakresie organizowania lotniczego transportu osób, który sam nie będzie przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej. W uzupełnieniu wniosku z 29 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawca wskazał, że Kontrahenci, od których będzie nabywał bilety lotnicze, nie są zakładami zagranicznych przedsiębiorców a niezależnymi podmiotami, posiadają polską rezydencję podatkową i mogą pośredniczyć w sprzedaży zarówno biletów przewoźników zagranicznych jak i krajowych. Ponadto, Kontrahenci są podmiotami niezależnymi od zagranicznych przewoźników, nie dokonują sprzedaży biletów wyłącznie jednego przewoźnika. W zależności od relacji kontraktowych między przewoźnikami a Kontrahentami, Kontrahenci mogą posiadać jak i nie posiadać pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu przewoźników.
W tym miejscu wskazać należy, że ustalenie, czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia podatku u źródła istotna jest kwestia posiadania przez Kontrahentów, od których Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu biletów lotniczych, pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu przewoźników zagranicznych. Jeżeli bowiem, na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego (przewoźnika) działa podmiot posiadający i wykonujący pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu tego przedsiębiorstwa, niewątpliwie podmiotem, który osiągnął przychód na terytorium Polski z tytułu usług przewozu lotniczego jest przewoźnik. W związku z tym, że mamy do czynienia z podmiotem zagranicznym uzyskującym przychody w Polsce ze sprzedaży usług lotniczych (t.j. podmiotem z ograniczonym obowiązkiem podatkowym), w stosunku do którego występuje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym, niezbędne staje się określenie podmiotu będącego płatnikiem tego podatku. Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 updop. Podmiotem, który dokonuje wypłat z tytułu zakupu usługi przelotu jest Wnioskodawca, który dokonuje płatności za usługę przelotu. Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, tj. w wysokości 10% przychodów. Nie ulega bowiem wątpliwości, że skoro obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej updop, to w przedstawionym zdarzeniu przyszłym obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcę, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu zakupu usługi przelotu zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 4 updop.
Natomiast, w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu biletów na przewóz lotniczy u Kontrahentów, którzy nie będą posiadać pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu przewoźników, wówczas dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, Wnioskodawca nie jest obowiązany, jako płatnik, do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, od zapłaty za bilet lotniczy w komunikacji międzynarodowej dokonanej:
- na rzecz Kontrahenta, posiadającego pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przewoźników jest nieprawidłowe,
- na rzecz Kontrahenta, nieposiadającego pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu przewoźników jest prawidłowe.
Końcowo, w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu należy stwierdzić, że został on wydany w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołany wyrok sądowy nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc nie można go wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrzyć indywidualnie.
Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
w części prawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach