Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie uznania, czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą wskazane we wniosku koszty w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie SSE, stanowiące podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania, czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą wskazane we wniosku koszty w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie SSE, stanowiące podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania, czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą wskazane we wniosku koszty w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie SSE, stanowiące podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa A (dalej: SSE) na podstawie Zezwolenia nr () z dnia 21.04.2008 r., zmienionego Decyzją Ministra Gospodarki nr () z dnia 30.04.2010 r. i Decyzją Ministra Gospodarki nr () z dnia 08.12.2014 r. (dalej: Zezwolenie).

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi warunkami pkt II Zezwolenia, Wnioskodawca zobowiązany został po dniu uzyskania Zezwolenia do dokonania inwestycji na terenie SSE, tj. do poniesienia wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu obowiązującego w dniu wydania Zezwolenia § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 05.12.2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 236, poz. 1705 ze zm.; dalej: rozporządzenie w/s SSE) o wartości przewyższającej kwotę 11.510.000,00 PLN w terminie do dnia 31.12.2013 r.

Wnioskodawca wypełnia wszystkie obowiązki nałożone na niego w Zezwoleniu zgodnie z założonym harmonogramem.

Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej (dalej: Grupa) specjalizującej się w produkcji dekoracji i rolet okiennych. Wnioskodawca posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W ramach działalności na terenie SSE, na podstawie Zezwolenia, Wnioskodawca zajmuje się głównie produkcją rolet okiennych różnych typów.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

W związku z działalnością prowadzoną na terenie SSE w ramach Zezwolenia, Wnioskodawca przewiduje zawarcie umowy (umów) leasingu finansowego ze spółką będącą członkiem Grupy lub z podmiotem trzecim (dalej: Umowa), na podstawie której Wnioskodawcy oddana zostanie w leasing linia produkcyjna (względnie maszyny lub urządzenia), które wcześniej były już wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej (nie będą to nowe środki trwałe). Umowa będzie miała postać leasingu finansowego w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.; dalej: ustawa o rachunkowości). Okres leasingu wyniesie co najmniej 5 lat. Umowa będzie obejmowała zobowiązanie Spółki do nabycia leasingowanych środków trwałych z dniem upływu okresu leasingu. Linia produkcyjna (względnie maszyny lub urządzenia) stanowiące przedmiot Umowy będą służyć Wnioskodawcy do prowadzenia na terenie SSE określonej w treści Zezwolenia działalności gospodarczej (tj. produkcji nowych, objętych Zezwoleniem produktów).

W wyniku ww. leasingu środków trwałych Wnioskodawca poniesie koszty, do których odnosi się przepis § 6 ust. 2 Rozporządzenia w/s SSE - tj. koszty związane z nabyciem aktywów objętych najmem albo dzierżawą, inne niż grunty, budynki i budowle, w przypadku gdy najem albo dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z chwilą upływu okresu najmu albo dzierżawy. Koszty te Wnioskodawca poniesie w terminie określonym postanowieniami Zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą koszty w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w/s SSE, stanowiące podstawę do kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. opłatę wstępną (stanowiącą spłatę wartości kapitałowej) i raty kapitałowe, wynikające z umowy dotyczącej używanych środków trwałych, oraz wynikające z takiej umowy raty odsetkowe poniesione do momentu oddania środka trwałego do używania, jeżeli umowa będzie miała postać leasingu finansowego i obejmowała zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia przedmiotowych środków trwałych z dniem upływu okresu leasingu...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata wstępna (stanowiąca spłatę wartości kapitałowej) i raty kapitałowe wynikające z umowy dotyczącej używanych środków trwałych, a także raty odsetkowe poniesione do momentu oddania środka trwałego do używania, będą mogły być zaliczane do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 2 Rozporządzenia w/s SSE, stanowiących podstawę do kalkulacji zwolnienia podatkowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli umowa będzie miała postać leasingu finansowego i obejmowała zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia przedmiotowych środków trwałych z dniem upływu okresu leasingu.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282; dalej: ustawa o SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o SSE.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są - co do zasady - dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w/s SSE, pomoc regionalna udzielona przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 rozporządzenia w/s SSE.

Przepis § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w/s SSE nie rozróżnia poszczególnych ustępów w § 6 rozporządzenia w/s SSE, ale odnosi się do przepisów § 6 Rozporządzenia w/s SSE jako całości. Na maksymalną wielkość udzielanej w tej formie pomocy publicznej dostępnej dla przedsiębiorcy wpływa zatem m.in. wysokość poniesionych przez niego kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, których zakres został określony w całości przepisu § 6 rozporządzenia w/s SSE.

Zgodnie z przepisem § 6 ust. 1 rozporządzenia w/s SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Przepis § 6 ust. 1 rozporządzenia w/s SSE nie wymienia w swojej treści, iż za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji będące ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Jednakże treść przepisu § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE stanowi jednoznacznie, iż do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą zalicza się jedynie takie koszty związane z nabyciem aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, gdy najem albo dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z chwilą upływu okresu najmu albo dzierżawy.

Tym samym przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE wprowadza dodatkową w stosunku do przepisu § 6 ust. 1 rozporządzenia w/s SSE kategorię kosztów inwestycji, które mogą zostać uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą o ile spełnione zostaną określone w przepisie § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE warunki.

Zgodnie z przepisem § 6 ust. 8 rozporządzenia w/s SSE środki trwałe, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w/s SSE, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, powinny być nowe. Wymóg nowości określony przepisem § 6 ust. 8 rozporządzenia w/s SSE dotyczy zatem wyłącznie kategorii kosztów inwestycji określonych w przepisie § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w/s SSE, a nie kategorii kosztów inwestycji określonych w przepisie § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE.

Podstawą korzystania przez Wnioskodawcę ze środków trwałych będzie umowa leasingu finansowego, a dopiero po upływie okresu obowiązywania Umowy Wnioskodawca będzie zobowiązany do nabycia środków trwałych. Tym samym podstawę zakwalifikowania kosztów związanych z leasingiem finansowym do wydatków objętych pomocą publiczną będzie ww. przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE, do którego przepis § 6 ust. 8 rozporządzenia w/s SSE się nie odwołuje.

Wymóg nowości z przepisu § 6 ust. 8 rozporządzenia w/s SSE odnosi się wyłącznie do środków trwałych nabytych lub wytworzonych, we własnym zakresie i zaliczonych do składników majątku podatnika, wymienionych w przepisie § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w/s SSE. Jeśli poniesiony przez podatnika koszt należy do innej kategorii kosztów inwestycji, niż te określone w przepisie § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w/s SSE, to wówczas wymóg nowości go nie dotyczy. Wychodząc z założenia, że Ustawodawca jest racjonalny, zna język prawny w nienaganny sposób posługuje się technikami legislacyjnymi, należy przyjąć, że gdyby chciał on rozciągnąć wymóg nowości na koszty związane z leasingiem finansowym, to w § 6 ust. 8 rozporządzenia w/s SSE odwołałby się bezpośrednio również do § 6 ust. 2, a nie tylko do § 6 ust. 1 pkt 2.

Tym samym fakt, że oddane na rzecz Wnioskodawcy w leasing linia produkcyjna (względnie maszyny lub urządzenia) były już wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej (nie będą to nowe środki trwałe), nie będzie miał wpływu na kwalifikację opłat z tytułu leasingu finansowego, jako wydatków objętych pomocą publiczną, o których mowa w przepisie § 6 ust. 2 rozporządzenia w/s SSE.

Wnioskodawca spełni wszystkie warunki określone przepisami § 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 rozporządzenia w/s SSE:

• Wnioskodawca posiada ważne Zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE,
• przedmiotem Umowy będą linia produkcyjna (względnie maszyny lub urządzenia) przeznaczone do używania na terytorium SSE, w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej objętej Zezwoleniem,
• Umowa będzie mieć postać leasingu finansowego i będzie obejmować zobowiązanie Wnioskodawcy do nabycia przedmiotu leasingu z dniem upływu okresu leasingu,
• bez znaczenia jest fakt, iż leasingowane środki trwałe nie będą nowe.

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy rozporządzenia w/s SSE regulujące szczegółowe kwestie dotyczące zasad korzystania ze zwolnienia podatkowego stanowią normy, do których znajdują zastosowanie przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Nie można zawężać obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość (za wyrokiem WSA w Rzeszowie z dnia 08.05.2007 r. I SA/Rz 254/07).

Pozytywne stanowisko organów skarbowych w podobnych sprawach można odnaleźć m.in. w interpretacji indywidualnej z 20.04.2015 r. nr IBPBI/2/4510-101/15/MO.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 577 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu