Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza wprowadzić program motywacyjny (dalej Program), którym co do zasady objęci zostaną Członkowie Kadry Zarządzającej. Nie można jednak wykluczyć, iż Program ten zostanie także skierowany do szeregowych pracowników wykonujących pracę tego rodzaju, że ma ona wpływ na wyniki finansowe Spółki (dalej łącznie jako: Osoby Uprawnione). Zasady wdrażania i funkcjonowania Programu, zawarte zostaną w przyjętym przez Spółkę regulaminie (dalej: Regulamin).

Celem Programu jest zapewnienie możliwości uzyskania przez Osoby Uprawnione dodatkowego świadczenia pieniężnego w wysokości ściśle powiązanej z wynikami finansowymi Spółki, a tym samym do poprawy jej wyników finansowych oraz pozycji tynkowej.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca planuje wdrożyć Program oparty na przyznaniu Osobom Uprawnionym prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tego prawa.

Aby zrealizować Program, Spółka zamierza opracować i przyjąć Regulamin oraz zawrzeć z każdą z Osób Uprawnionych odrębną Umowę, której treścią będzie przyznanie Osobie Uprawnionej warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż prawa (dalej: Prawo). Umowa będzie umową cywilnoprawną, odrębną od umowy o pracę. Prawo do otrzymania kwoty rozliczenia przyznane zostanie Osobom Uprawnionym odpłatnie cena nabycia Prawa przez daną Osobę Uprawnioną wyniesie 1 złoty i zasadniczo nie powinna ona ulec zmianie w kolejnych latach obowiązywania Programu. Zgodnie z Umową, prawo jej przyznane będzie niezbywalne. Z chwilą nadejścia terminu oraz spełnienia się warunków określonych w dokumentach Programu, Osoba Uprawniona będzie mogła żądać od Spółki wypłaty kwoty realizacji. Realizacja przysługującego Osobie Uprawnionej Prawa nastąpi poprzez dokonanie przez Spółkę wypłaty kwoty rozliczenia. Należy podkreślić, że realizacja Prawa może nastąpić dopiero po zakończeniu okresu wskazanego w Programie i po spełnieniu określonych w dokumentach Programu warunków (np. pozostawania Osoby Uprawnionej w zatrudnieniu w okresie wskazanym w dokumentach Programu, uzyskania przez nią pozytywnej oceny rocznej, uzyskania absolutorium przez Zarząd, realizacji indywidualnie określonych celów i zadań). Przyznane Osobie Uprawnionej prawo jest zatem warunkowe, co oznacza, że potencjalna wypłata będzie uzależniona od spełnienia wskazanych w Programie warunków.

Warunki służące określeniu wysokości należnej poszczególnym Osobom Uprawnionym kwoty rozliczenia będą definiowane jako wskaźniki finansowe (dalej: Wskaźniki).

Wysokość kwoty rozliczenia będzie uzależniona od stopnia realizacji określonych w Programie Wskaźników. Wskaźniki będące podstawą wyliczenia kwoty rozliczenia na dany okres rozliczeniowy będą ustalane przez Spółkę i mogą się one różnić co do wysokości i rodzaju oraz okresów, w jakich mają być osiągnięte w przypadku poszczególnych Osób Uprawnionych.

Następnie, po zakończeniu okresu wskazanego w Programie, Spółka przekaże Osobom Uprawnionym informację o wartości osiągniętych Wskaźników za dany okres oraz o obliczonej na tej podstawie kwocie rozliczenia przysługującej poszczególnym Osobom Uprawnionym, a następnie dokona jej wypłaty.

Jak wspomniano powyżej, wysokość kwoty rozliczenia uzależniona będzie w szczególności od stopnia realizacji poniższych Wskaźników, przy czym w poszczególnych okresach rozliczeniowych i/lub w odniesieniu do poszczególnych Osób Uprawnionych mogą być brane pod uwagę tylko niektóre Wskaźniki, w tym w szczególności:

• zysk (strata) netto,

• zysk (strata) z działalności operacyjnej,

• rotacja zapasów,

• przychody ze sprzedaży towarów i materiałów,

• marża brutto na sprzedaży towarów i materiałów,

• marża brutto na sprzedaży towarów i materiałów określona jako % przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów,

• wartość zapasów towarów.

Kwotę rozliczenia dana Osoba Uprawniona będzie mogła otrzymać, jeśli ustalone Wskaźniki (ustalony Wskaźnik) osiągną odpowiedni, założony przez Spółkę i zapisany Umowie poziom oraz, gdy spełnione zostaną inne wskazane w Programie warunki, przy czym wartość kwoty rozliczenia otrzymywanej przez poszczególne Osoby Uprawnione będzie zależała od poziomu osiągniętego przez te Wskaźniki. Kwota rozliczenia będzie co do zasady wypłacana raz do roku, jednakże nie można też wykluczyć, że okresy wypłaty kwoty rozliczenia będą częstsze (ale nie krótsze niż raz na kwartał), co zostanie określone w dokumentach Programu.

Założeniem Spółki jest, aby Program obejmował swym funkcjonowaniem poszczególne lata obrotowe (np. w odniesieniu do pierwszego roku funkcjonowania Programu, założeniem Spółki jest, iż będzie on obejmował okres od 1 marca 2015 r. do 28 lutego 2016 r.).

Szczegółowy sposób wyliczenia kwoty rozliczenia ustalony zostanie indywidualnie w Umowie zawartej pomiędzy Spółką z Osobą Uprawnioną.

Pismem z dnia 26 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) pełnomocnik Spółki doprecyzował, że źródłem finansowania Kwot Rozliczenia wypłacanych na rzecz Osób Uprawnionych uczestniczących w programie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę będą środki obrotowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ewentualny przychód osiągany przez Osoby Uprawnione i podlegający opodatkowaniu po stronie Osób Uprawnionych, z tytułu nabycia i realizacji Prawa nabytego w ramach Programu, powstanie tylko w momencie wypłaty kwoty rozliczenia i stanowić będzie przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT, podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust 1 Ustawy PIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Czy wydatki poniesione w związku z organizacją i wdrożeniem powyższego Programu oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu...

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zagadnienia w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu (pytanie nr 2).

Wniosek odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie wydatki związane z organizacją i wdrożeniem Programu oraz dokonywane na rzecz Osób Uprawnionych wypłaty kwot rozliczenia będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Powyższy przepis oznacza, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż (i) nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT oraz (ii) że istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem, a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez ustawę CIT. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie.

A zatem wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia.

Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami. Uzasadnieniem dla przyznania Osobom Uprawnionym Prawa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż stając się posiadaczami Prawa uprawniającego do otrzymania kwoty rozliczenia, której wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę.

W konsekwencji, zwiększenie efektywności ich działań prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem Osób Uprawnionych w Programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W konsekwencji, w opinii Spółki wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w momencie wypłaty kwoty rozliczenia przez Spółkę na rzecz Osób Uprawnionych, nie dotyczy to jednak wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z wdrożeniem Programu, które będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zdanie Wnioskodawcy potwierdza szereg interpretacji, w szczególności:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 września 2008 r. o sygn, IBPB3/423-485/08/AK, w której organ skarbowy wskazał, iż (...) przyznanie pracownikom nieodpłatnie opcji na akcje Spółki w ramach tzw. Planu (pracowniczy plan motywacyjny) umotywowane jest poprawą efektywności Banku, zwiększeniem jego możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie pracowników Banku do utrzymywania ściślejszego związku z Bankiem i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Banku. A zatem pracownik Banku uprawniony do partycypowania w pracowniczym planie motywacyjnym jest konkretnie bo finansowo zainteresowany zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych banku, zwiększenia jego wyników finansowych i przychodu podatkowego. W związku z powyższym można mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego miedzy poniesionym wydatkiem, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem (...).Podobne stanowisko zostało potwierdzone w inny pismach organów podatkowych, m.in.: interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1827/10/JD,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-40/08-3/DG z dnia 21 listopada 2008 r.,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-322/10-2/JB z 13 lipca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu, jest prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków powinno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez Podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie w oparciu o zgromadzone dowody związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami mogą nie być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyróżnia bowiem koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Z kolei jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Tym samym, kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają przy tym kryteriów, jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami albo do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami. Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Należy podkreślić, że podział na koszty bezpośrednio związane z przychodami albo do koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami ma znaczenie przy ustalaniu momentu potrącalności i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wydatków.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka zamierza wprowadzić program motywacyjny (dalej Program), którym co do zasady objęci zostaną Członkowie Kadry Zarządzającej. Nie można jednak wykluczyć, iż Program ten zostanie także skierowany do szeregowych pracowników wykonujących pracę tego rodzaju, że ma ona wpływ na wyniki finansowe Spółki (dalej łącznie jako: Osoby Uprawnione). Zasady wdrażania i funkcjonowania Programu, zawarte zostaną w przyjętym przez Spółkę regulaminie (dalej: Regulamin). Celem Programu jest zapewnienie możliwości uzyskania przez Osoby Uprawnione dodatkowego świadczenia pieniężnego w wysokości ściśle powiązanej z wynikami finansowymi Spółki, a tym samym do poprawy jej wyników finansowych oraz pozycji tynkowej.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca planuje wdrożyć Program oparty na przyznaniu Osobom Uprawnionym prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tego prawa. Aby zrealizować Program, Spółka zamierza opracować i przyjąć Regulamin oraz zawrzeć z każdą z Osób Uprawnionych odrębną Umowę, której treścią będzie przyznanie Osobie Uprawnionej warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż prawa (dalej: Prawo). Umowa będzie umową cywilnoprawną, odrębną od umowy o pracę. Prawo do otrzymania kwoty rozliczenia przyznane zostanie Osobom Uprawnionym odpłatnie cena nabycia Prawa przez daną Osobę Uprawnioną wyniesie 1 złoty i zasadniczo nie powinna ona ulec zmianie w kolejnych latach obowiązywania Programu. Zgodnie z Umową, prawo jej przyznane będzie niezbywalne. Z chwilą nadejścia terminu oraz spełnienia się warunków określonych w dokumentach Programu, Osoba Uprawniona będzie mogła żądać od Spółki wypłaty kwoty realizacji. Realizacja przysługującego Osobie Uprawnionej Prawa nastąpi poprzez dokonanie przez Spółkę wypłaty kwoty rozliczenia. Należy podkreślić, że realizacja Prawa może nastąpić dopiero po zakończeniu okresu wskazanego w Programie i po spełnieniu określonych w dokumentach Programu warunków (np. pozostawania Osoby Uprawnionej w zatrudnieniu w okresie wskazanym w dokumentach Programu, uzyskania przez nią pozytywnej oceny rocznej, uzyskania absolutorium przez Zarząd, realizacji indywidualnie określonych celów i zadań). Przyznane Osobie Uprawnionej prawo jest zatem warunkowe, co oznacza, że potencjalna wypłata będzie uzależniona od spełnienia wskazanych w Programie warunków. Warunki służące określeniu wysokości należnej poszczególnym Osobom Uprawnionym kwoty rozliczenia będą definiowane jako wskaźniki finansowe (dalej: Wskaźniki). Wysokość kwoty rozliczenia będzie uzależniona od stopnia realizacji określonych w Programie Wskaźników. Wskaźniki będące podstawą wyliczenia kwoty rozliczenia na dany okres rozliczeniowy będą ustalane przez Spółkę i mogą się one różnić co do wysokości i rodzaju oraz okresów, w jakich mają być osiągnięte w przypadku poszczególnych Osób Uprawnionych. Następnie, po zakończeniu okresu wskazanego w Programie, Spółka przekaże Osobom Uprawnionym informację o wartości osiągniętych Wskaźników za dany okres oraz o obliczonej na tej podstawie kwocie rozliczenia przysługującej poszczególnym Osobom Uprawnionym, a następnie dokona jej wypłaty. Jak wspomniano powyżej, wysokość kwoty rozliczenia uzależniona będzie w szczególności od stopnia realizacji poniższych Wskaźników, przy czym w poszczególnych okresach rozliczeniowych i/lub w odniesieniu do poszczególnych Osób Uprawnionych mogą być brane pod uwagę tylko niektóre Wskaźniki, w tym w szczególności:

• zysk (strata) netto,

• zysk (strata) z działalności operacyjnej,

• rotacja zapasów,

• przychody ze sprzedaży towarów i materiałów,

• marża brutto na sprzedaży towarów i materiałów,

• marża brutto na sprzedaży towarów i materiałów określona jako % przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów,

• wartość zapasów towarów.

Kwotę rozliczenia dana Osoba Uprawniona będzie mogła otrzymać, jeśli ustalone Wskaźniki (ustalony Wskaźnik) osiągną odpowiedni, założony przez Spółkę i zapisany Umowie poziom oraz, gdy spełnione zostaną inne wskazane w Programie warunki, przy czym wartość kwoty rozliczenia otrzymywanej przez poszczególne Osoby Uprawnione będzie zależała od poziomu osiągniętego przez te Wskaźniki. Kwota rozliczenia będzie co do zasady wypłacana raz do roku, jednakże nie można też wykluczyć, że okresy wypłaty kwoty rozliczenia będą częstsze (ale nie krótsze niż raz na kwartał), co zostanie określone w dokumentach Programu. Założeniem Spółki jest, aby Program obejmował swym funkcjonowaniem poszczególne lata obrotowe (np. w odniesieniu do pierwszego roku funkcjonowania Programu, założeniem Spółki jest, iż będzie on obejmował okres od 1 marca 2015 r. do 28 lutego 2016 r.). Szczegółowy sposób wyliczenia kwoty rozliczenia ustalony zostanie indywidualnie w Umowie zawartej pomiędzy Spółką z Osobą Uprawnioną. Źródłem finansowania Kwot Rozliczenia wypłacanych na rzecz Osób Uprawnionych uczestniczących w programie motywacyjnym organizowanym przez Spółkę będą środki obrotowe.

Uwzględniając powyższe ustalenia formalnoprawne i przywołane powyżej przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionym wydatkami Spółki związanymi z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem i jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazał Wnioskodawca, uzasadnieniem dla przyznania Osobom Uprawnionym Prawa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż stając się posiadaczami Prawa uprawniającego do otrzymania kwoty rozliczenia, której wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności ich działań prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy zatem stwierdzić, że wydatki opisane we wniosku mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, że weryfikacja zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.).

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Organ podatkowy w ramach interpretacji indywidualnej nie ma przy tym uprawnienia ustawowego, by analizować zawarte we wniosku wzory, grafy, czy przykłady i przeprowadzać postępowanie dowodowe, wydawać opinię na dany temat, bądź polemizować z zaprezentowanymi poglądami.

Związany z instytucją interpretacji jej walor gwarancyjny i ochronny wynikający z art. 14k-14m Ordynacji podatkowej wymaga takiego skonkretyzowania sprawy, by odnosiła się ona do rzeczywistej sytuacji podatnika, a nie do hipotetycznego zdarzenia, czy teoretycznego zagadnienia.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna wydana została zgodnie z zakresem wyznaczonym sformułowanym do wniosku ORD-IN pytaniem, zatem dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją i wdrożeniem Programu Motywacyjnego oraz wypłatą na rzecz Osób Uprawnionych kwot rozliczenia w ramach Programu.

O momencie poniesienia poszczególnych kosztów tut. organ podatkowy może wypowiedzieć się w odrębnej interpretacji, po złożeniu stosownego wniosku w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 843 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie