Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla celów obliczenia dochodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie dwóch stref dla wszystkich posiadanych zezwoleń.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z 8 października 2014 r. (data wpływu 09 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla celów obliczenia dochodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie dwóch stref dla wszystkich posiadanych zezwoleń jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla celów obliczenia dochodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie dwóch stref dla wszystkich posiadanych zezwoleń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.) uzyskała w latach 2005-2014 cztery zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnych Stref Ekonomicznych. Pierwsze trzy zezwolenia wydała A Specjalna Strefa Ekonomiczna. Czwarte zezwolenie w roku 2014 wydała B Specjalna Strefa Ekonomiczna.

W przypadku pierwszych trzech zezwoleń na prowadzenie działalności w strefie Spółka wyodrębniała w prowadzonych księgach przychody i koszty działalności objętej zezwoleniem i nieobjętej zezwoleniem. Nie tworzono przy tym oddziałów samobilansujących ani nie prowadzono wyodrębnionych ewidencji dla poszczególnych posiadanych zezwoleń.

Zwolnienia Spółka wykorzystuje każdorazowo do kwoty ponoszonych wydatków inwestycyjnych, w ramach dostępnego limitu pomocy publicznej.

Urząd Kontroli Skarbowej, który skontrolował rozliczenia Spółki za lata 2005 do 2010 ten sposób prowadzenia ewidencji uznał za prawidłowy.

W przypadku czwartego zezwolenia wydanego przez B Specjalną Strefę Ekonomiczną Spółka również nie zamierza tworzyć oddziału samobilansującego. Spółka dla potrzeb zezwolenia wyodrębni w księgach wydatki inwestycyjne, do których poniesienia została zobowiązana tak jak to ma miejsce w stosunku do zezwoleń na działalność w strefie otrzymanych w latach 2005-2010.

Zezwolenie z roku 2014 jest o tyle specyficzne, że pomocą publiczną w ramach nakładów sięgających kwoty PLN 3.343.060.000,00 pomoc publiczna w formie ulg podatkowych (podatek dochodowy i podatek od nieruchomości) nie przekroczy kwoty PLN 62.500.000,00 czyli Spółka będzie korzystała ze zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych tylko w niewielkim zakresie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zakresy przedmiotowe zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w poszczególnych strefach ekonomicznych pokrywają się.

Reasumując, Spółka jako podatnik podatku dochodowego prowadzi działalność gospodarczą w dwóch różnych Strefach Ekonomicznych. Taki stan prawny utrzyma się do końca 2026 r. Wygasną bowiem wtedy zezwolenia z 2010 i 2014 r. Zakres działalności objętej wszystkimi czterema zezwoleniami jest tożsamy.

Zgodnie z przepisami Spółka zamierza oddzielić dla celów ewidencyjnych i podatkowych działalność strefową od działalności prowadzonej poza obszarem stref natomiast nie zamierza prowadzić wyodrębnionych ewidencji dla poszczególnych zezwoleń na działalność w strefach.

Tym samym, wszystkie wydatki pośrednie ponoszone przez Spółkę będą dzielone, zgodnie z obowiązującymi interpretacjami kluczem przychodowym na działalność prowadzoną na obszarze stref w ramach posiadanych zezwoleń i działalność prowadzoną poza obszarem stref lub nieobjętą zakresem zezwoleń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów art. 9 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych oraz przepisu § 5 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych ten sposób prowadzenia ewidencji będzie prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem spółek przekształconych w inne spółki.

Art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych w § 5 ust. 1 stanowi, że zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługującej przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Natomiast ust. 5 stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Warto w tym miejscu zwrócić również uwagę na kwestie techniczne, w szczególności formularz deklaracji CIT 8 i załącznik do niej CIT 8/0, gdzie w części B w pozycji 11 podatnik podaje wysokość dochodów z działalności prowadzonej na podstawie zezwolenia na obszarze specjalnych stref ekonomicznych. Formularz nie specyfikuje dochodów z poszczególnych zezwoleń poza jedynym podziałem na zezwolenia uzyskane przed 2001 r. i po tej dacie.

Tym samym na gruncie obowiązującego prawa w oparciu o które wydane zostały przez Ministra Finansów akty wykonawcze o charakterze technicznym sposób w jaki Spółka prowadzi i nadal zamierza prowadzić ewidencje jest prawidłowy. Ustawodawca nie nakazuje bowiem prowadzić odrębnych ewidencji, w przypadku jednego podatnika, na potrzeby poszczególnych zezwoleń strefowych, bez względu na okoliczność czy zezwolenia te wydaje jeden podmiot zarządzający konkretną strefą ekonomiczna czy kilka podmiotów zarządzających różnymi strefami ekonomicznymi, jak to ma miejsce w przypadku Spółki.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, np.:

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 sierpnia 2014 r. o sygn. akt ITPB3/423-228a/14/PST;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 sierpnia 2014 r. o sygn. akt ITPB3/423-228b/14/PST,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 maja 2014 r. o sygn. akt ILPB3/423-103/14-3/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej zezwoleniem.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów należy zauważyć, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Przepisy dotyczące ulg i zwolnień należy interpretować ściśle, zgodnie z ich literalnym brzmieniem, gdyż zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, zatem wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Powyższe potwierdzone zostało w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt FSK 372/04 z 5 sierpnia 2004 r.).

Należy zauważyć, że zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1548), zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Stosownie do § 5 ust. 5 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Ustawodawca nie zdefiniował, o jak dalekie wyodrębnienie organizacyjne działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej chodzi. Organizacyjne wyodrębnienie z osoby prawnej - prowadzącej działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią - jednostki, której wypracowany dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, służy przede wszystkim prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym przedsiębiorca musi zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu. Zatem, wyodrębnienie organizacyjne służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym.

W konsekwencji, w przypadku prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią, podatnik jest zobowiązany do prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej z opodatkowania prowadzonej na terenie strefy dla wszystkich posiadanych zezwoleń i odrębnej ewidencji rachunkowej dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 330 ze zm.).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych uzyskała w latach 2005-2014 cztery zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnych Stref Ekonomicznych. Pierwsze trzy zezwolenia wydała A Specjalna Strefa Ekonomiczna. Czwarte zezwolenie w roku 2014 wydała B Specjalna Strefa Ekonomiczna.

Spółka zgodnie z przepisami zamierza oddzielić dla celów ewidencyjnych i podatkowych działalność strefową od działalności prowadzonej poza obszarem stref natomiast nie zamierza prowadzić wyodrębnionych ewidencji dla poszczególnych zezwoleń na działalność w strefach.

Pytanie Spółki dotyczy prawidłowości powyżej wskazanego sposobu prowadzenia ewidencji.

Przechodząc do prawnopodatkowej oceny przedstawionego przez Spółkę stanowiska, należy w pierwszym rzędzie wskazać, że przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych i przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nie zawierają regulacji odnoszących się do sytuacji posiadania przez jeden podmiot kilku zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref.

W szczególności, nie przewidują one obowiązku prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych dla potrzeb rozliczeń związanych z poszczególnymi zezwoleniami strefowymi, w tym z poszczególnymi projektami realizowanymi w ramach tych zezwoleń.

Niemniej jednak, prowadząc ewidencję rachunkową, Wnioskodawca powinien zapewnić możliwość ustalenia wartości wykorzystanej w ramach zezwoleń pomocy publicznej. Spółka powinna mieć przy tym na względzie, że każde z uzyskanych przez nią zezwoleń zostało wydane w odrębnym stanie prawnym, wskutek czego istnieją odrębności w zasadach korzystania przez Spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Stref na podstawie poszczególnych zezwoleń.

Innymi słowy, prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie Specjalnych Stref Ekonomicznych, w oparciu o cztery zezwolenia, nie skutkuje po jego stronie obowiązkiem prowadzenia ewidencji rachunkowej odrębnie dla każdego z tych zezwoleń. Ewidencja powinna być jednak prowadzona z zachowaniem wymogów określonych w art. 9 ust. 1 ustawy, tj. w sposób umożliwiający realizację obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego, w szczególności prawidłowe określenie dochodu (straty) z działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwoleń oraz podstawy opodatkowania.

Wobec powyższego, żaden przepis prawa nie obliguje Spółki do prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej dla każdego poszczególnego zezwolenia i w stosunku do każdej poszczególnej strefy, w związku z czym Spółka może prowadzić tylko dwie odrębne ewidencje rachunkowe:

• jedną dla celów obliczenia dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie wszystkich stref dla wszystkich posiadanych zezwoleń, oraz
• drugą dla celów obliczenia dochodu (straty) z tytułu działalności prowadzonej poza strefami i podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym (niekorzystającej ze zwolnienia z opodatkowania).

Niezależnie zatem od liczy posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie stref oraz niezależnie od ilości stref na których terenie Spółka działa, w celu ustalenia przychodu (dochodu) na działalności zwolnionej, Spółka jest zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi ww. art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez konieczności prowadzenia odrębnych ewidencji dla poszczególnych zezwoleń lub dla poszczególnych stref.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto dodaje się, że Wnioskodawca w opisie sprawy nie wskazał, że jest przedsiębiorcą, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, jednakże, w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo Spółki zostało objęte granicami strefy stosownie do § 5 ust. 4 ww. rozporządzenia należy nadmienić, że w takim przypadku do momentu kiedy nie zostaną spełnione warunki wynikające z zezwolenia, Spółka nie będzie miała prawa do bieżącego korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w części dot. dochodu uzyskanego na terenie objętym granicami strefy. Moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia podatkowego odroczony zostanie do czasu spełnienia warunków przewidzianych w zezwoleniu. W takiej sytuacji na Spółce będzie ciążył obowiązek odrębnego ewidencjonowania dochodu osiągniętego na terenie objętym strefą oraz łącznego dochodu zwolnionego, uzyskanego w ramach dotychczasowych zezwoleń.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 336 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu