Interpretacja indywidualna z dnia 18.09.2012, sygn. IPPB5/423-548/12-2/RS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Czy w opisanym stanie faktycznym, wydatki na organizację uroczystości stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.06.2012 r. (data wpływu 09.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej z okazji dwudziestolecia istnienia, a poniesionych na:

• materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na: prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, materiały promocyjne z nowym logo Spółki, upominki w postaci płyt CD (o ile zawierały informacje na temat Wnioskodawcy) - jest prawidłowe,
• wynajęcie teatru, nagłośnienie konferencyjno - koncertowe, scenografię i oświetlenie, oprawę multimedialną (projektory, ekrany, okablowanie), catering, opracowanie i wysyłkę zaproszeń, organizację koncertu i występu kwartetu smyczkowego, taxi i kurierów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej z okazji dwudziestolecia istnienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką świadczącą usługi medyczne dla klientów indywidualnych i korporacyjnych. W przeszłości miał miejsce intensywny rozwój Spółki obejmujący w szczególności liczne nabycia akcji/udziałów konkurencyjnych spółek z branży medycznej, które następnie były łączone z Wnioskodawcą. Miedzy innymi w trakcie procesu integracji miało miejsce połączenie spółek:

• M SA (dalej: M SA)
• P Sp. z o. o.
• C (dalej: C).

W efekcie kolejnych połączeń wszystkie te podmioty zostały przejęte przez Wnioskodawcę, który jako następca prawny Spółek, wstąpił we wszelkie ich prawa i obowiązki. W wyniku integracji spółka stała się właścicielem kilku rozpoznawalnych marek takich jak: L, C, M i P. Scalona organizacja wymagała jednak nowego spojrzenia na jej działalność, dlatego w 2012 roku wypracowana została strategia, która opiera działalność spółki na dwóch kluczowych i rozpoznawalnych markach: L i M. Zwieńczeniem procesu integracji jest również wprowadzenie w 2012 roku nowego logotypu Spółki. Rok ten jest szczególny dla Spółki, ponieważ jest to rok jubileuszowy, w którym Spółka obchodzi swoje dwudziestolecie. Z okazji swojego jubileuszu oraz wprowadzenia nowego logotypu Spółka zorganizowała uroczystość w teatrze w W. Na uroczystość zostali zaproszeni pracownicy firmy, kontrahenci oraz przedstawiciele mediów. W ramach uroczystości miały miejsce wystąpienia przedstawicieli Spółki, które podsumowywały dotychczasową działalność L przez cały okres istnienia Spółki oraz prezentowały strategię na najbliższe lata. Posumowano także efektywność działań inwestycyjnych realizowanych przez firmę. Ponadto odbyła się prezentacja filmu promocyjnego, reklamującego spółkę a także graficzna prezentacja materiałów z nowym logo. Uroczystość ta była zwieńczeniem wielomiesięcznych prac mających na celu wprowadzenie nowego logotypu Spółki oraz zaprezentowania swoim klientom, że proces integracji został zakończony, a Spółka stała się nowoczesnym partnerem na rynku usług medycznych. Na zakończenie uroczystości odbyła się część artystyczna, wykorzystująca motyw przewodni nowej kampanii reklamowej czyli - 20 lat doświadczenia i zdrowe brzmienia. Na początku wystąpił kwartet smyczkowy a następnie odbył się koncert. Uczestnicy imprezy otrzymali upominki w postaci płyt CD a następnie wszyscy goście zostali zaproszeni na skromny poczęstunek.

Wydatki na zorganizowanie imprezy obejmowały między innymi: koszt wynajęcia teatru, koszty nagłośnienia konferencyjno - koncertowego, koszty scenografii i oświetlenia, koszty multimedialne (projektory, ekrany, okablowanie), koszty cateringu, opracowanie i wysyłkę zaproszeń, koszty związane z organizacją koncertu i występu kwartetu smyczkowego, koszty upominków w postaci płyt CD, koszty taxi i kurierów. Koszty te stanowią integralną część poniesionych wydatków i zostały pokryte ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, wydatki na organizację uroczystości stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podniesiono, iż definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, według Wnioskodawcy, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jaki pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podniesiono, iż do katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. Słownik języka polskiego pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy zdaniem Wnioskodawcy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu firmy wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m. in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej oraz ułatwienie zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Przywołana powyżej definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność, jako środki, do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta czy kontrahenta.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Podniesiono, iż zorganizowana przez spółkę uroczystość, połączona z galą z okazji 20-lecia jej działalności, miała na celu zwiększenie przychodów Spółki. Zaprezentowane zostały wszystkie atuty Spółki wypracowane przez lata jej działalności. Dodatkowo, po raz pierwszy publicznie dla klientów, pacjentów oraz pracowników, zostało zaprezentowane nowe logo przedstawione jako znak gwarancji współpracy z liderem w branży czyli nowoczesną, dynamiczną, innowacyjną i profesjonalną organizacją.

Ponadto podniesiono, że spotkanie to miało także na celu przekazanie pracownikom wiedzy o spółce, zwiększenie poziomu integracji pracowników, ich motywacji do pracy oraz przedstawienie strategii na kolejne lata. Korzyścią z organizacji tego rodzaju spotkania jest bardziej zgrany i lepiej zmotywowany, a przez to efektywniejszy personel. Jest to inwestycja Spółki w rozwój zasobów ludzkich i prowadzi do uzyskania spodziewanego efektu w postaci wzrostu efektywności pracy pracowników, a w konsekwencji wzrostu przychodów Spółki. Dodatkowo, uczestniczący w uroczystości przedstawiciele klientów, mogli zapoznać się z jak dynamiczną Spółką współpracują, jak dużo ważnych wydarzeń, mających wpływ na wzajemną współpracę nastąpiło w ostatnich latach, oraz w jakim kierunku L zamierza się dalej rozwijać, aby spełniać coraz większe wymagania w zakresie obsługi swoich kontrahentów.

Zdaniem Spółki dodatkowy element w postaci części artystycznej stanowił integralną część uroczystości i miał na celu urozmaicenie programu spotkania oraz w szczególności - wytworzenie pozytywnej atmosfery. Spółka pragnie podkreślić, że taki element rozrywkowy stanowi jedynie dodatek do całego spotkania, a jego obecność nie zmienia całościowego charakteru i celu spotkania, jakim jest reklama, kształtująca popyt na nasze usługi i promowanie nowego logo (w szczególności celem nie jest rozrywka). Ponadto, zdaniem Spółki, element taki - o ile wpisuje się w całościową koncepcję i program spotkania - wzbogaca jego program i zachęca uczestników do większej aktywności, tym samym pozytywnie wpływając na osiągnięcie celu spotkania. Element ten poprzez przyjęty sposób prezentowania oferty firmy spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania wartości użytkowych oferowanych usług, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi usługami wśród aktualnych oraz potencjalnych kontrahentów, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów. Poczęstunek, który został zorganizowany w foyer teatru, miał na celu swobodną możliwość kontaktu kontrahentów z pracownikami Spółki, tak, aby nawiązać głębsze relacje pomiędzy reprezentantami Wnioskodawcy, a jego głównymi klientami. W związku z tym, zdaniem Spółki, w przypadku, gdy w spotkaniu obecny jest element rozrywkowy w postaci np. występu artystycznego, koszt z nim związany będzie również stanowił koszt uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Podniesiono, iż stanowisko takie zostało potwierdzone w znanych Spółce pismach władz skarbowych, m.in.:

1. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. IPPB5/423-61/11-4/JC, w której wskazano, iż: W kontekście powyższego, wydatki - ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług organizacji imprez reklamowych, oprawę muzyczną tych imprez, wynajęcie hali namiotowej i urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, imprezy dla dzieci, obsługę imprez przez hostessy - związane z reklamą, promocją nowoutworzonego centrum handlowego można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 03 marca 2011 r., sygn. ILPB1/415-264/11-4/AP, w której wskazano, iż: Mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż zorganizowanie podczas targów otwartej imprezy reklamowo-artystycznej dla kontrahentów oraz dobrowolnych gości jest środkiem zmierzającym do wzrostu sprzedaży produktów spółki, której udziałowcem jest Wnioskodawca. Przyjęty sposób prezentowania oferty produktowej firmy spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania wartości użytkowych oferowanych wyrobów, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi produktami wśród aktualnych oraz potencjalnych kontrahentów, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych uregulowań prawnych, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki na organizację wyżej opisanej uroczystości, sfinansowane ze środków obrotowych Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją imprezy jubileuszowej z okazji dwudziestolecia istnienia, a poniesionych na:

• materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na: prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, materiały promocyjne z nowym logo Spółki, upominki w postaci płyt CD (o ile zawierały informacje na temat Wnioskodawcy), itp. za prawidłowe,
• wynajęcie teatru, nagłośnienie konferencyjno - koncertowe, scenografię i oświetlenie, oprawę multimedialną (projektory, ekrany, okablowanie), catering, opracowanie i wysyłkę zaproszeń, organizację koncertu i występu kwartetu smyczkowego, taxi i kurierów za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń, itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług oraz plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Dodać również należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a cytowanej ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszów reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu reprezentacja, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia reprezentacja, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin reprezentacja, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu, a nie wystawność, okazałość, wytworność. Powyższe odnosi się także do terminu reprezentacja użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Pomocną może być również etymologia tego słowa repraesentatio (łac.) oznacza wizerunek.

Również w orzecznictwie wskazano na takie właśnie rozumienie pojęcia reprezentacja, np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15.07.2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1009/10 podnosi, iż

() W piśmiennictwie do wydatków na reprezentację zalicza się koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach (Podatek dochodowy od osób prawnych; pod red. J. Marciniuka; Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H. Beck).

Zgodnie z podejściem funkcjonalnym przez reprezentację należy rozumieć działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych związane z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (zob. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz; Warszawa 1997; powoływany w S. Babiarz, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, Wrocław 2009). ()

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności itp. W niektórych sytuacjach wizerunkiem pozytywnym będzie taki, który wykaże cechy przedsiębiorcy takie, jak prostota, zapobiegliwość, oszczędność itp. Na taki wizerunek podmiotu również należy "zapracować" i ponieść stosowne do niego wydatki na reprezentację. Być może będą one miały inny charakter, niż wydatki zmierzające do wykazania zamożności, ekskluzywności i okazałości, ale wciąż będą to wydatki na reprezentację. ()

Przypisywanie reprezentacji cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy.

Podkreślić należy, że wskazywane przez strony wystawność i okazałość są cechami reprezentacji, ale nie są to jedyne cechy kwalifikujące określony wydatek do kosztów reprezentacji. Oznacza to, że ich wystąpienie nie jest konieczne, aby tak właśnie konkretny wydatek zakwalifikować. ()

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji obraz przedsiębiorcy przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłanianiu do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszt uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowoskutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi medyczne dla klientów indywidualnych i korporacyjnych. W przeszłości miał miejsce intensywny rozwój Spółki obejmujący w szczególności liczne nabycia akcji/udziałów konkurencyjnych spółek z branży medycznej, które następnie były łączone z Wnioskodawcą. W 2012 roku wypracowana została strategia działalności Spółki oraz wprowadzony został nowy logotyp. Z okazji swojego jubileuszu oraz w związku z wprowadzeniem nowego logotypu Spółka zorganizowała uroczystość w teatrze w W. Na uroczystość zostali zaproszeni pracownicy firmy, kontrahenci oraz przedstawiciele mediów. W ramach uroczystości miały miejsce wystąpienia przedstawicieli Spółki, które podsumowywały dotychczasową działalność L przez cały okres istnienia Spółki oraz prezentowały strategię na najbliższe lata. Posumowano także efektywność działań inwestycyjnych realizowanych przez firmę. Ponadto odbyła się prezentacja filmu promocyjnego, reklamującego spółkę a także graficzna prezentacja materiałów z nowym logo. Na zakończenie uroczystości odbyła się część artystyczna składająca się z występu kwartetu smyczkowego i koncertu. Uczestnicy imprezy otrzymali upominki w postaci płyt CD a następnie wszyscy goście zostali zaproszeni na skromny poczęstunek. Wydatki na zorganizowanie imprezy obejmowały między innymi: koszt wynajęcia teatru, koszty nagłośnienia konferencyjno - koncertowego, koszty scenografii i oświetlenia, koszty multimedialne (projektory, ekrany, okablowanie), koszty cateringu, opracowanie i wysyłkę zaproszeń, koszty związane z organizacją koncertu i występu kwartetu smyczkowego, koszty upominków w postaci płyt CD, koszty taxi i kurierów. Koszty te stanowiły integralną część poniesionych wydatków i zostały pokryte ze środków obrotowych Spółki.

W uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, iż:

• spotkanie to miało na celu () zwiększenie poziomu integracji pracowników, ich motywacji do pracy oraz wpłynęło na stworzenie bardziej zgranego i lepiej zmotywowanego, a przez to efektywniejszego personelu. Ponadto podniesiono, iż Jest to inwestycja Spółki w rozwój zasobów ludzkich i prowadzi do uzyskania spodziewanego efektu w postaci wzrostu efektywności pracy pracowników ().
• () uczestniczący w uroczystości przedstawiciele klientów, mogli zapoznać się z jak dynamiczną Spółką współpracują, jak dużo ważnych wydarzeń, mających wpływ na wzajemną współpracę nastąpiło w ostatnich latach, oraz w jakim kierunku L zamierza się dalej rozwijać, aby spełniać coraz większe wymagania w zakresie obsługi swoich kontrahentów. Ponadto podnosi, iż celem spotkania jest reklama mająca kształtować popyt na usługi Wnioskodawcy oraz promocja nowego logo.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z ww. przedsięwzięciem.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. imprezy należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

Konieczne jest zatem rozstrzygnięcie, czy zorganizowanie tego jubileuszu miało służyć integracji pracowników oraz czy miało za zadanie kształtować popyt na produkty/usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do korzystania z nich, czy też służyć przede wszystkim budowaniu pewnej relacji i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, iż przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną imprezę, musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Przykładem może być nagradzanie na takim spotkaniu osób, które wyróżniają się w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych, itp. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie przedstawił w stanie faktycznym okoliczności, które wskazywałyby na motywacyjny czy też integracyjny charakter przedmiotowej imprezy jubileuszowej. Według tut. Organu wydatki poniesione na imprezę zawierającą elementy rozrywkowe (koncert, występ kwartetu smyczkowego) nie są przedsięwzięciem integracyjno-motywacyjnym. Jest to raczej spotkanie, którego celem samym w sobie jest przebywanie pracowników w swojej obecności, bez elementów motywujących do bardziej wydajnej pracy, czy pozwalających rozwijać umiejętności współpracy.

W związku z powyższym jeśli ww. impreza nie służyła takiemu celowi, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej uroczystości, w części przypadającej na pracowników, mają związek z przychodem. Wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym w ty zakresie należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ponadto, zdaniem tut. Organu, nie sposób także zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż przedmiotowa impreza ma kształtować popyt na usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, nie zaś budować relacje i wywoływać jak najlepsze wrażenie przy reprezentowaniu Spółki.

Zdaniem Organu nie sposób uznać jako wydatki na reklamę i promocję Spółki wydatków na wynajęcie teatru, nagłośnienie konferencyjno - koncertowe, scenografię i oświetlenie, oprawę multimedialną (projektory, ekrany, okablowanie, opracowanie i wysyłkę zaproszeń, taxi i kurierów. Są to wydatki o charakterze reprezentacyjnym, które mocą art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Pomimo, iż Wnioskodawca wskazuje na reklamowy charakter tego spotkania, trudno uznać, iż powyższe wydatki ten cel spełniają. Nie sposób przyjąć, iż zorganizowanie występu artystycznego (koncertu, występu kwartetu smyczkowego) poprzez przyjęty sposób prezentowania oferty firmy spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania wartości użytkowych oferowanych usług, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi usługami wśród aktualnych oraz potencjalnych kontrahentów. Trudno też zaakceptować, iż zapewnienie uczestnikom cateringu ten cel wypełnia.

Podnieść w tym miejscu należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, a przy tym opisane wydatki nie pozwalają przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z reklamowym bądź promocyjnym charakterem imprezy. Wręcz przeciwnie wydatki ponoszone na zorganizowanie imprezy jubileuszowej w teatrze, w tym m. in. na zorganizowanie koncertu i występu kwartetu smyczkowego, na catering wskazują, iż mamy tu do czynienia z kreowaniem wizerunku Spółki oraz budowaniu relacji z zaproszonymi gośćmi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki. Działania te, zdaniem Organu, wypełniają więc przyjmowaną dla potrzeb podatku dochodowego definicję pojęcia reprezentacji, co oznacza, że ww. wydatki mieszcząc się w tej grupie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy także należy uznać za nieprawidłowe.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacja oraz z analizy przytoczonego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka, w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, do kosztów uzyskania przychodów, w myśl ww. art. 15 ust. 1, będzie mogła zaliczyć wyłącznie wydatki poniesione na materiały mające charakter stricte reklamowy, a więc wydatki na prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, materiały promocyjne z nowym logo Spółki oraz na upominki w postaci płyt CD (o ile przedmiotowe płyty zawierają informacje na temat firmy Wnioskodawcy), itp.

W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodów w myśl cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mógł zaliczyć wyłącznie wydatki stricte reklamowe, a więc poniesione na prezentacje multimedialne dotyczące firmy Wnioskodawcy, materiały promocyjne z nowym logo Spółki oraz na upominki w postaci płyt CD (o ile przedmiotowe płyty zawierają informacje na temat firmy Wnioskodawcy), itp., o ile zostaną właściwie udokumentowane.

Natomiast pozostałych wydatków wymienionych w stanie faktycznym Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania gdyż:

• w części dotyczącej pracowników - nie spełniają kryteriów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

• w części dotyczącej kontrahentów, zaproszonych gości - jako wydatki noszące znamiona reprezentacji podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych w myśl regulacji zawartych w cytowany wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Końcowo informuje się, iż w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą mieć znamiona kosztów reklamowych, promocyjnych, jak również reprezentacyjnych, w zależności od całokształtu okoliczności związanych z organizacją ww. imprezy, to jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych w związku z organizacją imprezy jubileuszowej, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyłączeń z kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 ww. ustawy) mogących znaleźć zastosowanie w sprawie i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowo zauważyć należy, że na tle wymienionych we wniosku ogólnie rodzajów wydatków związanych z organizacją imprezy jubileuszowej, bez badania ich charakteru w świetle weryfikacji zgromadzonych przez Spółkę konkretnych dowodów nie można przesądzić, że wydatki te są racjonalnie uzasadnione. Samo ogólne przedstawienie wydatków nie wystarcza, aby można je było uznać za koszty uzyskania przychodów bez analizy ich związków z przychodem. Należy przy tym podnieść, że tego rodzaju kwestie nie są przedmiotem postępowania w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż to postępowanie opiera się na przyjęciu stanu faktycznego opisanego przez podatnika a nie na weryfikacji, czy takie stan zaistniał w rzeczywistości, t.j. czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawca poprzez posiadane konkretne dowody udowodnił, że szczegółowe pozycje i kwoty kosztów są kosztem uzyskania przychodów, gdyż jest to właściwość postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.

Niezależnie od powyższych wniosków wskazać należy, iż wobec niezdefiniowanego na gruncie ustaw podatkowych pojęcia reprezentacji, prawnopodatkowa kwalifikacja przedmiotowych wydatków, z założenia ma charakter oceny. Z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym właśnie w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia reprezentacja zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodakową.

Ponadto podnieść należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 522 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie