Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2008r. (data wpływu 23.09.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych wyjścia Spółki z Konsorcjum - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych wyjścia Spółki z Konsorcjum.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Robót I. W Zakład Robót .. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Lider) zawarło z trzema innymi podmiotami (dalej łącznie: Konsorcjanci) odpowiednio 26 lipca oraz 10 sierpnia 2006 r. dwie umowy konsorcjum (dalej łącznie: Konsorcjum) w celu realizacji zadań inwestycyjnych polegających na budowy odcinków obwodnic N D G oraz W, zgodnie z zawartymi z Generalnym Wykonawcą kontraktami budowlanymi (dalej łącznie: Kontrakty).

Realizacja umowy Konsorcjum została podzielona na następujące etapy:

• organizacja placu budowy i zaplecza;
• dostarczenie sprzętu na budowę;
• wykonanie robót zgodnie z umową

• zakończenie robót, likwidacja zaplecza i rozliczenie końcowe kontraktu;

• rozliczenie stron umowy.
  
  

W ramach Konsorcjum Spółka objęła funkcję zarządcy (lidera) umocowanego do jego reprezentowania w stosunkach z podmiotami trzecimi, odpowiedzialnego jednocześnie za rozliczenie wykonanych prac oraz podział zysku między Konsorcjantów. Umowa Konsorcjum przewidywała, że Lider będzie zobowiązany również do wystawiania faktur na rzecz Generalnego Wykonawcy (w oparciu o koszty własne oraz koszty, którymi obciążają pozostali Konsorcjanci w związku z realizacją Kontraktów) oraz przejściowego finansowania zadań inwestycyjnych przy zaangażowaniu środków finansowych do kwoty uzgodnionej ze stronami Konsorcjum. W rezultacie, realizacja zadań inwestycyjnych wynikających z umów Konsorcjum wygenerowała po stronie Spółki na koniec 2006 r. stratę (dalej: ujemne saldo inwestycji) w wysokości 1.465.8ł2,37zł. Przedmiotowa kwota została określona w oparciu o kalkulację kosztów Kontraktów wynikającą z wystawionych na Spółkę przez pozostałych Konsorcjantów faktur.

W związku z tym Spółka podjęła decyzję o wystąpieniu z Konsorcjum i w dniu 2 marca 2007 r. zawarła z Konsorcjantami porozumienie w tej sprawie (dalej: Porozurnienie). W jego ramach, w celu uregulowania stosunków prawnych dotyczących realizacji i wykonania umów Konsorcjum w związku z wystąpieniem Spółki z Konsorcjum, pozostali Konsorcjanci zobowiązali się wobec niej m.in. do:

• pokrycia solidarnie ujemnego salda inwestycji obciążającego wynik finansowy Spółki na dzień zawarcia Porozumienia,
• zapłaty należności w wysokości 179.495,28 zł., odpowiadającej kwocie 5%-kaucji zatrzymanej przez Generalnego Wykonawcę od każdej obciążającej go faktury wystawionej przez Spółkę do dnia zawarcia Porozumienia - w zamian za prawo do odbioru kwoty tej kaucji,
• zabezpieczenia płatności ww. należności wekslami własnymi in blanco oraz hipoteką umowną kaucyjną.
  
  

Powyższe kwoty złożyły się na kwotę płatności określonej w Porozumieniu mianem wynagrodzenia za realizację zobowiązań wynikających z umowy Konsorcjum a związanych z realizacją Kontraktów. Przy tym Konsorcjanci zobowiązali się zapłacić:

• tytułem części powyższego wynagrodzenia kwotę stanowiącą równowartość salda ujemnego oraz równowartość kaucji zatrzymanej, o których wyżej mowa,
• tytułem pozostałej części wynagrodzenia kwotę netto 500.000zł.
  
  

Zgodnie z Porozumieniem pierwsza część wynagrodzenia, na którą składały się:

• bezsporna część salda ujemnego, tj. kwota tego salda na dzień 31 grudnia 2006 r.,
• pozostała część salda ujemnego na dzień ustąpienia Spółki z Konsorcjum wynikająca z zestawienia, które miało zostać sporządzone do 9 marca 2007 r.,
• kaucja zatrzymana przez Generalnego Wykonawcę, była płatna w trzech ratach:
• 900.000 zł. brutto do 30 kwietnia 2007 (I rata),
• 1.067.786,37 zł brutto do 31 maja 2007 (II rata),
  
  

Pozostała część wynagrodzenia, o której wyżej mowa, była płatna do 31 października 2007 r. Kwoty poszczególnych rat miały być, w myśl Porozumienia, zwiększane o VAT. W dniu 16 kwietnia 2007 r. podpisany został aneks do Porozumienia, zgodnie z którym zmianie uległ harmonogram oraz omyłkowo kwota płatności pierwszej raty pierwszej części wynagrodzenia w ten sposób, że jej płatność została rozłożona na dwie części - po 549.090 zł. każda - z terminem do 26 maja 2007 r. (I część), do 31 maja 2007 r. (II część). W związku z Porozumieniem Spółka wystawiła i rozliczyła tytułem wynagrodzenia za realizację zobowiązań wynikających z umowy Konsorcjum faktury na łączną kwotę 2.617.275,34 zł., w tym VAT 471.967,69 zł.

Konsorcjaci nie wywiązali się ze zobowiązań wynikających z Porozumienia oraz ww. aneksu. W związku z tym 6 sierpnia 2007 r. Spółka wezwała ich do zapłaty wymagalnego na tą chwilę wynagrodzenia. Wezwanie to okazało się bezskuteczne. W konsekwencji Spółka skierowała do sądu pozew o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na kwotę określoną w wezwaniu. W dniu 23 sierpnia 2007 r. sąd wydał przedmiotowy nakaz, który się uprawomocnił. W lutym 2008 r. została ogłoszona upadłość jednego z Konsorcjantów, obejmująca likwidację majątku. W związku z tym sąd uchylił wobec niego ww. nakaz zapłaty. Natomiast wszczęte wobec pozostałych Konsorcjantów postępowanie egzekucyjne nie przyniosło żadnych rezultatów. W konsekwencji, do dzisiaj Spółka nie uzyskała należności wynikających z Porozumienia i aneksów, co negatywnie rzutuje na jej bieżącą sytuację finansową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: VAT):

Czy czynność polegająca na wyjściu Spółki z Konsorcjum, na zasadach określonych w Porozumieniu, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, w szczególności nie stanowi świadczenia usługi na rzecz pozostałych Konsorcjantów w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w rezultacie, że przewidziane w Porozumieniu w związku z wystąpieniem Spółki z Konsorcjum wynagrodzenie nie stanowi odpłatności za taką czynność (usługę);

2. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

Czy z uwagi na wspomniany wyżej charakter czynności polegającej na wyjściu Spółki z Konsorcjum, w wyniku której nie dochodzi ani do wydania towaru ani też wykonania usługi, przychód z tytułu należnego jej w myśl Porozumienia od Konsorcjantów wynagrodzenia Spółka powinna rozpoznać na zasadach określonych w art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych a więc w momencie uregulowania należności przez Konsorcjąntów ...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie oznaczone nr 2.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. pytanie oznaczone nr 1 wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-1802/08-2/JL.

Spółka uważa, iż z uwagi na wskazany wyżej charakter czynności polegającej na wyjściu Spółki z Konsorcjum, w wyniku której nie dochodzi ani do wydania towaru ani też wykonania usługi (zbycia prawa majątkowego), przychód z tytułu należnego w myśl Porozumienia od Konsorcjantów wynagrodzenia Spółka powinna rozpoznać na zasadach określonych w art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2000 r. Dz.U. Nr 54, poz. 654; dalej: upoop), tj. w momencie uregulowania należności przez Konsorcjantów. W rezultacie, samo zawarcie Porozumienia, jak i wystawienie przez Spółkę w związku z nim faktur na kwoty należne tytułem wynagrodzenia za realizację zobowiązań wynikających z umowy Konsorcjum, nie skutkowało w Spółce powstaniem przychodu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o upoop za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Co do zasady, w myśl ust. 3 a ww. artykułu, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawi majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.
  
  

Z treści powyższego przepisu wynika, iż ma on zastosowanie w przypadkach, w których w ramach prowadzonej przez podatnika działalności dochodzi do wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jednocześnie samo wystawienie faktury, gdy nie doszło do wydania rzeczy lub wykonania usługi, nie powoduje powstania przychodu. Tym bardziej przychód na jego podstawie nie powstaje, gdy w ogóle nie mamy do czynienia z usługą (towarem lub prawem majątkowym).

W takim wypadku zastosowanie znajduje art. 12 ust. 3e ustawy o upoop, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu związanego z działalnością gospodarczą do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty (tzw. metoda kasowa).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przychód Spółki z tytułu należności / wynagrodzenia przysługującego jej w myśl Porozumienia w związku z wystąpieniem z Konsorcjum, powstanie w momencie zapłaty tych należności przez Konsorcjantów. W konsekwencji, biorąc pod uwagę fakt, iż konsorcjanci nie wywiązali się do tej pory z obowiązków wynikających z Porozumienia, przychód po stronie Spółki w tym zakresie jeszcze nie powstał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - umowy konsorcjum nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być wiec działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Utworzenie konsorcjum ma zwykle charakter tymczasowy, czyli po osiągnięciu celu, do którego zostało powołane, jest rozwiązywane.

Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Przedsiębiorcy w konsorcjum wybierają spośród siebie lidera - konsorcjanta wytypowana spośród uczestników konsorcjum firma który prowadzi rozliczenia gospodarcze, w tym podpisuje umowy i fakturuje sprzedaż. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników.

Gdy zachowana jest odrębność podatkowa konsorcjantów, działalność konsorcjum (ponoszone koszty, uzyskiwane przychody, podejmowane zobowiązania) powinna być ujawniona w księgach i sprawozdaniach finansowych poszczególnych uczestników konsorcjum. Koszty i przychody z działalności konsorcjum wykazywane winny być proporcjonalnie do udziału konsorcjanta, równoważone należnościami w przypadku zysków i zobowiązaniami wobec konsorcjum w przypadku strat.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika zawarta przez niego umowa konsorcjum nie jest umową spółki cywilnej, a utworzone konsorcjum nie jest osobą prawną i nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, iż konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy spółkami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy.

Wskazać należy, iż ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, którzy zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączą z przychodami ze swojej własnej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika, że wpływy konsorcjum są przychodami tworzących je firm, proporcjonalnie do ich udziałów. Podział przychodów między wspólnikami konsorcjum (będącymi osobami prawnymi) powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tego konsorcjum.

W wypadku osiągania przychodów określonych w art. 5 ust. 1, osoby uzyskujące takie przychody powinny fakt ten udowodnić oraz wykazać wielkość udziałów. Dowodem w sprawie może być np. umowa pisemna, zeznania świadków bądź inne dowody.

Przy ustalaniu daty powstania przychodu z działalności gospodarczej wspólników konsorcjum należy brać pod uwagę przepisy art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od I stycznia 2007r. przychodami ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W kwestii rozliczenia kosztów uzyskania przychodów przez uczestników konsorcjum należy wskazać, iż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kwestie opodatkowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu zawartych umów o wspólne przedsięwzięcie reguluje art. 5 ust.1 i 2 ww. ustawy, zgodnie z którym, przychody z udziału w spółce nie będącej osoba prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadana lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału.Reguły powyższe stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżania dochodu, podstawy podatkowania lub podatku.

Tym samym, w świetle art. 5 ustawy koszty uzyskania przychodów, podobnie jak przychody, powinny być rozliczane przez wspólników konsorcjum proporcjonalnie do ich udziału w konsorcjum.

Tym samym wydatki poniesione przez podatnika na nabycie kontraktowo ustalonej części towarów i usług zgodnie z przyjętym przez strony umowy konsorcjum udziałem członków konsorcjum w zyskach przy spełnieniu warunków zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W zależności od zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do bezpośrednich lub pośrednich kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdą odpowiednio regulacje zawarte w art. 15 ust. 4 oraz 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4 , koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. W myśl przepisu art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Reasumując, zgodnie z zasadami dotyczącymi rozliczania kosztów i przychodów wyrażonymi w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będąc uczestnikiem wspólnego przedsięwzięcia opisanego we wniosku zarówno koszty jak i przychody winna dzielić proporcjonalnie do udziału wniesionego do tego przedsięwzięcia i łączyć je z przychodami i kosztami z innych źródeł.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny sprawy należy zauważyć, iż poniesioną na działalności konsorcjum stratę nie można utożsamiać ze stratą tylko i wyłącznie Spółki. Powyższa starta stanowi bowiem stratę poszczególnych członków konsorcjum w proporcji do udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Rozliczenie ujemnego salda inwestycji (strata konsorcjum) przy rozwiązaniu Spółki jest przedmiotem wewnętrznych rozrachunków między członkami konsorcjum i nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł ( w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych) w dniu 19.09.2008r. różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Stronę nr rachunku bankowego:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.