Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobierania podatku u źródła przez płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobierania podatku u źródła przez płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na własne nazwisko. W ramach swojej działalności oferuje klientom promocję ich stron internetowych w przeglądarkach, m.in. w G.

Firma G. jest firmą irlandzką zarejestrowaną na potrzeby podatku w Irlandii i nie ma przedstawicielstwa w Polsce. W firmie tej Wnioskodawczyni wykupiła usługę tzw. linków sponsorowanych dla swoich klientów oraz dla swoich witryn. Usługa ta jest usługą reklamową świadczoną na terytorium Polski. Polega ona na tym, że w przypadku, gdy osoba korzystająca z przeglądarki i wyszukiwarki wpisze interesujące ją hasło, na ekranie monitora pojawiają się oprócz listy stron również pozycje wyróżnione. Są to linki sponsorowane, za które G. pobiera comiesięczne opłaty i wystawia fakturę na kwotę netto. Podatek VAT rozlicza jako import usług. Natomiast na podstawie umowy o uniknięciu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Irlandią, jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 7 oraz art. 21 ust. 2 nie pobiera podatku dochodowego u źródła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaprezentowanym stanie faktycznym w związku z tym, że G. nie mają przedstawicielstwa w Polsce Podatnik postępuje prawidłowo nie pobierając podatku u u źródła...

Zdaniem Wnioskodawczyni w zaprezentowanej sytuacji podatku dochodowego u źródła nie powinna pobierać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wykup tzw. linków sponsorowanych jest usługą reklamową, zatem mieści się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z powołanym art. 21 ust. 2 tej ustawy postanowienia art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska w tym przypadku umową zawartą między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 ze zm.).

W myśl art. 22 ust. 1 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd są one osiągane, a które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Art. 7 ust. 1 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazuje, iż zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Irlandii) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (w Polsce), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

W świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, jeżeli firma irlandzka nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład w rozumieniu art. 5 polsko-irlandzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, to kwoty wypłacane na rzecz firmy irlandzkiej z tytułu zawartej umowy na świadczenie usług reklamowych stanowić będą dla firmy irlandzkiej zysk z prowadzenia przedsiębiorstwa, opodatkowany zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy, czyli w Irlandii.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niepobranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby firmy irlandzkiej dla celów podatkowych uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.