Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2008 r. (data wpływu 25 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na organizację imprezy integracyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na organizację imprezy integracyjnej. Pismem z dnia 18 czerwca 2008 r. Nr ITPB3/423-249/08/AW wezwano Spółkę do uzupełnienia stanu faktycznego poprzez podanie informacji, z jakich środków zostały sfinansowane wydatki, o których mowa w przedmiotowym wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 czerwca 2008 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 r. Spółka zorganizowała dla pracowników wycieczkę integracyjną. W związku z wyjazdem pracowników poniesiono następujące koszty:

• koszty noclegu wraz z konsumpcją,

• koszt transportu grupy pracowników.

Wydatki poniesione na organizację wycieczki integracyjnej pracowników zostały sfinansowane ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na integrację pracowników wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy i pozostają w pośrednim związku z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami. Spotkania integracyjne sprzyjają bowiem wytworzeniu dobrej atmosfery w pracy oraz wpływają na zacieśnienie więzi pracowników z firmą. Integracja załogi poprzez budowanie więzi pomiędzy pracownikami i firmą poprawia motywację pracowników do pracy w danej jednostce, a w konsekwencji zwiększa efektywność pracy. Ta zaś, ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy, tj. przychody osiągane w działalności firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez (wycieczek) okolicznościowych (integracyjnych). W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiej wycieczki (spotkania). W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie wycieczki integracyjnej mającej na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak wycieczka nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego oraz ze stanowiska Spółki wynika, że wydatki poniesione na rzecz pracowników ze środków obrotowych w związku z organizacją dla nich wycieczki integracyjnej są związane pośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (Spółką), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy, a to przedłoży się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

W związku z powyższym należy uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia wydatków Spółki poniesionych na zorganizowanie wycieczki integracyjnej dla Jej pracowników finansowanych ze środków obrotowych firmy do kosztów uzyskania przychodów, na warunkach art. 15 ust. 1 ustawy.

Nadmienić przy tym należy, że jeżeli, świadczenia realizowane w ramach imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych stanowić będą działalność socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i nie zostaną sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to wówczas należałoby przyjąć, iż wydatki ponoszone na organizację takiej imprezy nie powinny podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy podatkowej, wydatki ponoszone przez pracodawcę na działalność socjalną, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, również wówczas, gdy zostaną poniesione ze środków obrotowych.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące integracyjny i motywacyjny charakter imprezy, z których jednoznacznie będzie wynikać taki właśnie charakter danego spotkania. Przy czym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wydatki związane z organizacją imprezy integracyjnej przeznaczonej tylko dla pracowników, tzn. osoby trzecie nie biorą w niej udziału.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.