Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki (data wpływu 22 września 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka w ramach prowadzonych akcji marketingowych związanych z dystrybucją olejów samochodowych przekazuje swoim kontrahentom, zajmującym sie sprzedażą tych wyrobów, kombinezony robocze, polary oraz kurtki z zamieszczonym logo firmy. Celem opisanego działania jest wsparcie sprzedaży swoich wyrobów i promocja marki prowadzona przez kontrahentów Spółki, poprzez dotarcie z informacją o firmie do szerokiego kręgu odbiorców. Za pośrednictwem takich działań marketingowych Spółka zyskuje możliwość osiągnięcia potencjalnych przychodów z racji zwiększonej sprzedaży towarów, będących w stałej ofercie.

Zdaniem Spółki koszty poniesione w związku z tak rozumianą promocją znaku firmowego nie stanowią kosztu reprezentacji limitowanej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz w całości stanowią koszt uzyskania przychodu. Powyższą interpretację Spółka przyjmuje z faktu, że zgodnie z powszechnym znaczeniem, ustalonym na podstawie definicji zawartych w słownikach języka polskiego przyjmuje się, iż pojęcie reprezentacyjny oznacza okazałość, wytworność, świadectwo czyjegoś bogactwa lub wysokiej pozycji społecznej. Reprezentacyjne więc będą takie działania, które zmierzają do przedstawienia firmy w korzystnym świetle.

Przekazanie odzieży kontrahentom nie kwalifikuje się zdaniem Spółki do tak zdefiniowanego pojęcia reprezentacji, lecz jest działaniem o charakterze marketingowym, zmierzającym wprost do zwiększenia generowanych przychodów ze sprzedaży. Wobec powyższego Spółka prosi o zajęcie stanowiska w zakresie słuszności przyjętej interpretacji.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Podstawowym przepisem, w oparciu o który ustala się koszty uzyskania przychodu, jest art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki, o których tutaj mowa, muszą wiązać się z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Istnieją zatem dwa podstawowe kryteria pozwalające na zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a mianowicie:

- wydatek ten musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu,

- wydatek ten nie może się mieścić w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przepisy w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. W związku z tym należy sięgnąć do definicji zawartych w słowniku języka polskiego. Słownik języka polskiego pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako:

- grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo,

- okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Z kolei reklama jest definiowana jako:

- działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług,

- napis, rysunek, film, plakat itp. służące temu celowi,

- efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych (opinia).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że odzież zawierająca logo znaku firmowego przekazywana jest pracownikom kontrahentów (są to pracownicy warsztatów samochodowych). Ubrania stanowią odzież ochronną w czasie pracy, a jednocześnie służą reklamowaniu firmy podczas kontaktów z klientami tych warsztatów i oferowania olejów samochodowych oferowanych przez Spółkę.

Przekazanie ubiorów nie ma charakteru obligatoryjnego, zaś uznaniowość jest uzależniona od liczby pracowników w danym warsztacie mających kontakt z finalnymi klientami.

Z powyższego wynika, że w/w wydatki mają charakter reklamy publicznej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Głównym celem Podatnika jest, aby sprzedaż jego wyrobów odbywała się w ubiorach przekazanych kontrahentowi. W/w przekazywanie ubrań stanowi zatem koszty reklamy publicznej, gdyż występując w ubiorze z logo Podatnika, kontrahent sprzedaje jego towary reklamując tym samym Podatnika (utrwalając przez logo, nazwę, wizerunek i image Podatnika), co stanowi realizację pojęcia reklamy jako działania polegającego na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów.

Zatem w oparciu o powyższe uwagi należy przyjąć, że w/w wydatki związane z przekazywaniem kontrahentom Spółki kombinezonów roboczych, polarów oraz kurtek z zamieszczonym logo firmy będą stanowić dla niej koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie podlegający limitowi, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).