Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

1. Spółka (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie zarządzania platformą e-commerce.
2. W ramach strategii zarządzania personelem, Wnioskodawca podejmuje szereg inicjatyw integrujących między innymi organizuje imprezy integracyjne (dalej: Imprezy Integracyjne).
3. Imprezy Integracyjne mają charakter zamknięty, a ich uczestnikami są w zależności od charakteru danej Imprezy Integracyjnej pracownicy Wnioskodawcy lub pracownicy Wnioskodawcy oraz osoby bliskie, członkowie ich rodzin (dalej: Uczestnicy).
4. Imprezy Integracyjne mogą odbywać się zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, jak i poza nią (np. w salach konferencyjnych, obiektach sportowo rekreacyjnych, restauracjach, hotelach, pensjonatach). W ramach Imprez Integracyjnych Wnioskodawca zapewnia Uczestnikom między innymi: posiłki, napoje, oprawę muzyczną, gry i zabawy zespołowe, grupowe zajęcia sportowo- rekreacyjne, warsztaty edukacyjne oraz inne atrakcje.
5. Wnioskodawca nie ewidencjonuje faktycznej obecności Uczestników na Imprezach Integracyjnych. Uczestnictwo w Imprezach Integracyjnych i w oferowanych atrakcjach ma charakter dobrowolny. W konsekwencji, Wnioskodawca nie określa faktycznego poziomu wykorzystania świadczeń oferowanych w ramach danej Imprezy Integracyjnej przez poszczególnych jej Uczestników.
6. Głównym celem Imprez Integracyjnych jest poprawa zaangażowania pracowników w pracę, wzmocnienie więzi istniejących pomiędzy pracownikami a Wnioskodawcą, poprawa relacji interpersonalnych, możliwość zacieśnienia więzi koleżeńskich oraz budowanie pozytywnej atmosfery w pracy.
7. Uczestnicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z udziałem w Imprezach Integracyjnych. Imprezy Integracyjne nie są również finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych organizacja Imprez Integracyjnych finansowana jest wyłącznie ze środków obrotowych Wnioskodawcy.
8. Wszelkie ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z Imprezami Integracyjnymi są udokumentowane odpowiednimi fakturami, rachunkami lub umowami.
9. Wnioskodawca zaznacza, że w niektórych Imprezach Integracyjnych mogą brać również udział pracownicy innych podmiotów z grupy Wnioskodawcy wraz z osobami bliskimi, członkami ich rodzin. W takich przypadkach odpowiednią częścią ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów Imprez Integracyjnych Wnioskodawca obciąża te podmioty (Koszty innych spółek).
10. W związku z brakiem faktycznej ewidencji uczestników Imprez Integracyjnych przez Wnioskodawcę, w przypadku wystąpienia Kosztów innych spółek Wnioskodawca określa ich poziom poprzez określenie proporcji liczby wszystkich pracowników danego podmiotu z grupy Wnioskodawcy do liczby wszystkich pracowników wszystkich podmiotów z grupy Wnioskodawcy, zaproszonych na daną Imprezę Integracyjną (Proporcja). Koszty innych spółek obciążające dany podmiot z grupy Wnioskodawcy stanowią każdorazowo iloczyn Proporcji oraz wszystkich wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizację danej Imprezy Integracyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych dla Uczestników stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych w części stanowiącej Koszty innych spółek, stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednocześnie Wnioskodawca w momencie obciążenia innego podmiotu z grupy tymi kosztami będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w kwocie ustalonej na podstawie Proporcji...

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych dla Uczestników stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

1. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych:

1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (art. 15 ust. 1).
2. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, między innymi, kosztów reprezentacji. w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (art. 16 ust. 1 pkt 28).

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji:

1. Kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i wydatki, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale których poniesienie nastąpiło z zamiarem zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, które będą osiągane w przyszłości.
2. Aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, niezbędne jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:
   1. wydatek został faktycznie poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika w sposób definitywny (bezzwrotny),
   2. wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
   3. wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a fakt jego poniesienia został odpowiednio udokumentowany,
   4. wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na organizację Imprez Integracyjnych, w części przypadającej na Uczestników, spełniają wszystkie wskazane powyżej warunki, w konsekwencji stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności:

1. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na organizację Imprez Integracyjnych, przekładają się na wzrost efektywności pracowników Wnioskodawcy, poprawę jakości usług świadczonych przez Wnioskodawcę i w konsekwencji przyczyniają się do wzrostu przyszłych przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a więc służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.
2. Dodatkowo, jako element marketingu personalnego prowadzonego przez Wnioskodawcę, wydatki te przyczyniają się do budowania pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy na rynku pracy. W konsekwencji, Wnioskodawca uzyskuje możliwość wyboru przyszłych pracowników z szerszej puli aplikujących i zatrudniania najlepszych z nich, co również przekłada się na poziom jakości usług oferowanych przez Wnioskodawcę i w konsekwencji pozwala na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.
3. Jednocześnie, wydatki z tytułu Imprez Integracyjnych nie zostały enumeratywnie wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności, nie są one objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, dotyczącego kosztów reprezentacji mimo braku legalnej definicji pojęcia reprezentacji w tej ustawie. Zgodnie z powszechnie przyjętą praktyką organów podatkowych, sądów administracyjnych oraz doktryny, wydatki na reprezentację dotyczą działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy w relacjach z kontrahentami, ich przedstawicielami oraz potencjalnymi klientami, nie zaś wydatków związanych z poprawą zaangażowania pracowników własnych i budową pozytywnej atmosfery w miejscu pracy podatnika, stanowiących kategorię kosztów pracowniczych.
4. Wydatki ponoszone są bezpośrednio przez Wnioskodawcę i w zakresie kosztów dotyczących Uczestników nie są Wnioskodawcy zwracane, czyli są bezzwrotne,
5. Zostały odpowiednio udokumentowane fakturami, rachunkami lub umowami.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych dla Uczestników stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje całkowite potwierdzenie w świetle istniejącej praktyki organów podatkowych, w szczególności:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 sierpnia 2015 r. znak IBPB-1-2/4510-168/15/AnK, zgodnie z którą: wydatki Spółki poniesione na organizację imprezy integracyjnej obejmujące: obsługę techniczną, organizację części artystyczno-rozrywkowej, catering w tym posiłki i napoje, które są udostępniane pracownikom i ich rodzinom nieodpłatnie, a sfinansowane przez firmę z jej środków obrotowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tego wydatku;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 lipca 2015 r. znak ILPB3/4510-1-169/15-2/AO, zgodnie z którą: poniesione przez Spółkę wydatki na organizację spotkań integracyjnych w części przypadającej zarówno dla jej pracowników, jak i członków ich rodzin mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 czerwca 2015 r. znak IBPBI/2/4510-377/15/PC, zgodnie, z którą: sfinansowane wydatki na organizację Pikników (...) w części przypadającej zarówno na pracowników, w tym pracowników tymczasowych, jak i członków ich rodzin oraz emerytów i przedstawicieli Korporacji, a także zleceniobiorców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według tut. Organu ww. wydatki związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu zintegrowanie załogi, co przyczyni się do efektywniejszej pracy i ostatecznie przełoży się na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 listopada 2013 r. znak ITPB3/423-406/13/PST, zgodnie z którą: pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, istnieją określone związki na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych w części stanowiącej Koszty innych spółek, stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednocześnie Wnioskodawca w momencie obciążenia innego podmiotu z grupy tymi kosztami będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w kwocie ustalonej na podstawie Proporcji.

1. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych:

1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (art. 15 ust. 1).
2. Za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3).
3. Za datę powstania przychodu uważa się, z pewnymi zastrzeżeniami, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury (art 12 ust. 3a).

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji:

1. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego wniosku, w niektórych Imprezach Integracyjnych mogą brać również udział pracownicy innych podmiotów z grupy Wnioskodawcy wraz z osobami bliskimi, członkami ich rodzin. W takich przypadkach odpowiednią częścią ponoszonych przez Wnioskodawcę stanowią Koszty innych spółek, którymi Wnioskodawca następnie obciąża inne podmioty z grupy.
2. Przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę.
3. Swoiste refakturowanie kosztów jest czynnością samoistną, wywołującą odrębny skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu należnego. W konsekwencji, przeniesienie kosztów części Imprez Integracyjnych na inny podmiot z grupy Wnioskodawcy spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu należnego w dacie obciążenia tego innego podmiotu.
4. Jednocześnie, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych w części stanowiącej Koszty innych spółek, będą stanowiły koszt podatkowy Wnioskodawcy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją Imprez Integracyjnych w części stanowiącej Koszty innych spółek, stanowią dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca w momencie obciążenia innego podmiotu z grupy tymi kosztami będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w kwocie ustalonej na podstawie Proporcji.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje całkowite potwierdzenie w świetle istniejącej praktyki organów podatkowych, w szczególności:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 10 października 2014 r. znak ITPB3/423-313/14/PS, zgodnie z którą: z uwagi, iż Wnioskodawca jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługi a rzeczywistym ich odbiorcą, przychód należny z tytułu refakturowania usług powinien być wykazany w dacie wystawienia refaktury;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 września 2011 r. znak IBPBI/2/423-690/11/BG, zgodnie z którą: koszty wynikające z otrzymanych przez Spółkę faktur, które następnie podlegają w części lub w całości refakturowaniu stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i podlegają potrąceniu w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: w celu osiągnięcia przychodu, jak i zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. celowość oznacza: przydatność do jakichś potrzeb, świadome zmierzanie do celu, taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu,
2. zabezpieczyć oznacza: zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, uczynienie bezpiecznym, zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie, zapewnienie komuś środków do życia, zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary, natomiast
3. zachować oznacza: pozostać w posiadaniu czegoś, dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, uchronić przed zapomnieniem.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu reprezentacja, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Zatem, reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników.

Wnioskodawca słusznie więc wywodzi, że skoro wydatki na reprezentację dotyczą działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy w relacjach z kontrahentami, ich przedstawicielami oraz potencjalnymi klientami, nie zaś wydatków związanych z poprawą zaangażowania pracowników własnych i budową pozytywnej atmosfery w miejscu pracy podatnika, stanowiących kategorię kosztów pracowniczych, to zastosowania w niniejszej sprawie nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, konieczne jest zatem rozstrzygnięcie czy opisane we wniosku wydatki spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy wskazać, że kosztami podatkowymi są co do zasady tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy.

W każdej sytuacji należy jednak ustalić, jaki jest cel takiego spotkania. Jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania mającego na celu zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą, czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną imprezę, musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji, czy zabawie nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania musi wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Ponadto należy zaznaczyć, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaznaczyć należy, że to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją imprez integracyjnych dla pracowników Spółki oraz członków ich rodzin i osób bliskich, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii podatkowej dotyczącej wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych w części stanowiącej koszty innych spółek, należy zgodzić się ze Spółką, że przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę.

Nie ulega też wątpliwości stwierdzenie Wnioskodawcy, że refakturowanie kosztów jest czynnością samoistną, wywołującą odrębny skutek podatkowy w postaci uzyskania przychodu należnego.

Refakturowanie jest bowiem niczym innym jak pewnego rodzaju odsprzedażą usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następnie ją sprzedaje bez doliczania jakiejkolwiek marży, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy.

Przychód z tego tytułu jako przychód należny powinien być rozpoznany na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r.), za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c−3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Jednocześnie mając na względzie fakt, że wniosek Spółki dotyczy także zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2016 r. zmienione zostało brzmienie ww. przepisu, zgodnie z którym za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

W konsekwencji należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją imprez integracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów, jednocześnie przeniesienie części kosztów na inny podmiot z grupy Wnioskodawcy spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu należnego w dacie obciążenia innego podmiotu (tj. w dacie wystawienia refaktury).

Jednocześnie tut. Organ pragnie zauważyć, że ani przepisy powołane przez Wnioskodawcę, ani inne regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie odnoszą się do sposobu ustalania wysokości kosztów podatkowych z tytułu wydatków, które Spółka poniosła na imprezy integracyjne w przypadku wystąpienia kosztów innych spółek. Tym samym, Organ nie jest uprawniony do rozstrzygnięcia kwestii czy Wnioskodawca prawidłowo określa ich wysokość na podstawie ustalonej proporcji.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozpatrzony został odrębną interpretacją.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu