Temat interpretacji

1. Czy Wnioskodawca, w wyniku zniesienia współwłasności, będzie mógł zmienić wartość początkową elementów wchodzących w skład Nieruchomości, której jest współwłaścicielem w ten sposób, że przywróci wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A oraz dodatkowo proporcjonalnie podwyższy wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A o kwotę dopłaty uiszczonej na rzecz XX, pomniejszonej o VAT?
2. Czy Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej budynków i budowli poczynając od miesiąca następnego po zniesieniu współwłasności?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zmiany wartości początkowej w wyniku współwłasności (pytanie nr 1.1.) jest prawidłowe,

• dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej (pytanie nr 1.2.) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), pismem z dnia 21 sierpnia 2015 r., nr IPTPP2/4512-366/15-2/JS IPTPB3/4510-218/15-2/PM (doręczonym w dniu 24 sierpnia 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Zdarzenie przyszłe odnoszące się do pytania w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych:

Wnioskodawca oraz jedyny akcjonariusz Wnioskodawcy, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością X (XX) z siedzibą na terenie Polski, zawarły umowę sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz we własności budynków i budowli (użytkowanie wieczyste i budynki zwane są dalej łącznie Nieruchomością), na podstawie której Wnioskodawca zbył na rzecz XX określony udział w Nieruchomości za określoną cenę. W opisanej umowie sprzedaży strony zobowiązały się do współpracy w dobrej wierze w celu doprowadzenia do zniesienia współwłasności Nieruchomości w sposób określony w tejże umowie sprzedaży. W celu zniesienia współwłasności grunt wchodzący w skład Nieruchomości ma być podzielony na dwie działki. Wnioskodawca stanie się w 100% właścicielem jednej działki oraz położonych na niej budynków i budowli (Nieruchomość A) a XX stanie się w 100% właścicielem drugiej działki oraz położonych na niej; budynków i budowli (Nieruchomość B).

Przed zawarciem umowy sprzedaży udziału we współwłasności Wnioskodawca miał ujawnione użytkowanie wieczyste, budynki i budowie wchodzące w skład Nieruchomości w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (EŚT) i od budynków i budowli dokonywał odpisów amortyzacyjnych stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w ujęciu bilansowym Wnioskodawca dokonywał amortyzacji zarówno budynków i budowli jak i użytkowania wieczystego. We wniosku przez odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca rozumie odpisy amortyzacyjne w ujęciu podatkowym). Po sprzedaży udziału we współwłasności Wnioskodawca zmniejszył wykazaną w EŚT wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli stosownie do pozostałego mu w wyniku sprzedaży udziału we współwłasności oraz odpowiednio zmniejszył odpisy amortyzacyjne od budynków i budowli, poczynając od miesiąca następnego po sprzedaży udziału (odpowiednio zmniejszył też amortyzację w ujęciu bilansowym).

Wnioskodawca wykazał dochód z opisanej sprzedaży w wysokości różnicy między ceną uzyskaną od XX (przychód) a częścią wartości początkowej budynków i budowli pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne oraz częścią wartości początkowej użytkowania wieczystego, w proporcji do sprzedanego udziału we współwłasności. Na okres przejściowy, do czasu zniesienia współwłasności, Wnioskodawca i XX zawarły umowę dzierżawy, na podstawie której Wnioskodawca ma prawo do wyłącznego używania całej Nieruchomości w zamian za określony w umowie czynsz płatny z dołu za cały okres przejściowy.

Strony przewidują, że w wyniku zniesienia współwłasności w sposób określony w umowie sprzedaży, Wnioskodawca stanie się właścicielem majątku, tj. Nieruchomości A, o wartości wyższej niż przypadający na niego udział we współwłasności. Wnioskodawca, na podstawie umowy zniesienia współwłasności, będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz XX umówionej kwoty odpowiadającej różnicy między wartością Nieruchomości A a wartością jego udziału we współwłasności.

Cena sprzedanego udziału nie odbiega od jego wartości rynkowej. Transakcja zniesienia współwłasności, w tym kwota dopłaty, również będzie dokonana z uwzględnieniem warunków rynkowych.

1. Zdarzenie przyszłe odnoszące się do pytania w przedmiocie podatku od towarów i usług. Opis zdarzenia przyszłego jest taki sam jak w punkcie 1. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje co następuje:

Wnioskodawca i XX są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi. Transakcja sprzedaży udziału we współwłasności podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, jednak Strony zrezygnowały z tego zwolnienia. Wnioskodawca wykazał podatek należny liczony od wartości netto Nieruchomości w proporcji do sprzedanego udziału we współwłasności. Wnioskodawca będzie wykorzystywał Nieruchomość A wyłącznie w związku z wykonywanymi przez Niego czynnościami opodatkowanymi. Strony umowy zniesienia współwłasności zrezygnują ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Pytanie do zdarzenia przyszłego opisanego w pkt 1:

1.1. Czy Wnioskodawca, w wyniku zniesienia współwłasności, będzie mógł zmienić wartość początkową elementów wchodzących w skład Nieruchomości, której jest współwłaścicielem w ten sposób, że przywróci wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A oraz dodatkowo proporcjonalnie podwyższy wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A o kwotę dopłaty uiszczonej na rzecz SH, pomniejszonej o VAT...

1.2. Czy Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej budynków budowli poczynając od miesiąca następnego po zniesieniu współwłasności...

1. Pytania do zdarzenia przyszłego opisanego w pkt 2:

2.1. Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek wykazania podatku należnego i udokumentowania fakturą transakcji zniesienia współwłasności...

2.2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez SH w związku ze zniesieniem współwłasności, w której kwota brutto będzie równa kwocie dopłaty należnej SH od Wnioskodawcy (lub odpowiednio zwrotu różnicy podatku)...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1.1. i 1.2. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.1.

W wyniku zniesienia współwłasności, będzie On mógł zmienić wartość początkową elementów wchodzących w skład Nieruchomości, której jest współwłaścicielem w ten sposób, że przywróci wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A (ponieważ stanie się ich wyłącznym właścicielem, tak jak przed sprzedażą udziału we współwłasności) oraz dodatkowo proporcjonalnie podwyższy wartość początkową użytkowania wieczystego, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A o kwotę dopłaty uiszczonej na rzecz SH, pomniejszonej o VAT.

W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca, w odniesieniu do elementów wchodzących w skład Nieruchomości A (użytkowania wieczystego odpowiedniej części działki oraz budynków i budowli znajdujących się na tej działce), stanie się wyłącznym właścicielem. Innymi słowy, w zakresie Nieruchomości A, stan praw rzeczowych Wnioskodawcy, do którego w okresie współwłasności miał zastosowanie art. 16g ust. 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej updop), powróci do sytuacji sprzed sprzedaży udziału we współwłasności.

W konsekwencji stan wpisów do EŚT w zakresie budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości A, w tym wartości początkowej, powinien także powrócić do stanu sprzed sprzedaży udziału we współwłasności, tj. powinien być dokonany już bez zastosowania art. 16g ust. 8 updop. Natomiast, w stosunku do użytkowania wieczystego, wpis do EŚT powinien jako wartość początkową wskazywać wartość stanowiącą iloczyn wartości początkowej użytkowania wieczystego sprzed zniesienia współwłasności przez iloraz powierzchni gruntu należącego do Nieruchomości A do powierzchni gruntu należącego do Nieruchomości (sprzed podziału).

Dodatkowo wartość początkowa ulegnie zwiększeniu w wyniku zmiany ceny nabycia Nieruchomości A w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 1 updop: z uwagi na konieczność dopłaty w wyniku zniesienia współwłasności cena nabycia Nieruchomości A zwiększy się o kwotę dopłaty pomniejszoną o VAT. Dopłata powinna zwiększać wartość początkową użytkowania wieczystego oraz poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład Nieruchomości A proporcjonalnie do wartości początkowej ustalonej według zasad opisanych w akapicie poprzedzającym.

Wnioskodawca wskazuje, że analogiczne stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 20 kwietnia 2012 r. nr ILPB4/423-7/11/12-S//DS.

Ad 1.2.

Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej budynków i budowli poczynając od miesiąca następnego po zniesieniu współwłasności. Wynika to z przyjętej w art. 16h ust. 1 updop ogólnej zasady, zgodnie z którą skutki w zakresie odpisów amortyzacyjnych następują od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji zmian w zakresie okoliczności faktycznych dotyczących środków trwałych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił że w zakresie wskazanego przepisu art. 16h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawcy chodziło konkretnie o pkt 1 tego przepisu, tj. art. 16h ust. 1 pkt 1. Analogicznie, stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1.2. należy doprecyzować w ten sposób, że wskazana w tym stanowisku ogólna zasada, zgodnie z którą skutki w zakresie odpisów amortyzacyjnych następują od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji zmian w zakresie okoliczności faktycznych dotyczących środków trwałych, wynika z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia w formie tabelarycznej rodzaje składników majątkowych, oznaczone zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, które w wyniku zniesienia współwłasności stają się w 100% własnością Wnioskodawcy (w kolumnie udział oznaczono je jako ,,100%) oraz te, w stosunku do których następuje utrata udziału we współwłasności (w kolumnie udział oznaczono je jako 0%):

Dokumentem stanowiącym postawę wzajemnych rozliczeń związanych ze zniesieniem współużytkowania wieczystego i współwłasności budynków i budowli, w tym także w zakresie dopłat, jest umowa zniesienia współwłasności zawarta w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza.

Ponadto, Wnioskodawca dodał, że oczekuje odpowiedzi na wszystkie pytania, zarówno w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatku od towarów i usług. W związku z tym, zgodnie z wezwaniem, w imieniu Wnioskodawcy pełnomocnik uiścił uzupełniającą opłatę (dowód w załączeniu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• za prawidłowe w zakresie zmiany wartości początkowej w wyniku współwłasności (pytanie nr 1.1.),

• za prawidłowe w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej (pytanie nr 1.2.)

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca oraz jedyny akcjonariusz Wnioskodawcy, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością X (XX) z siedzibą na terenie Polski, zawarły umowę sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz we własności budynków i budowli (użytkowanie wieczyste i budynki zwane są dalej łącznie Nieruchomością), na podstawie której Wnioskodawca zbył na rzecz XX określony udział w Nieruchomości za określoną cenę. W opisanej umowie sprzedaży strony zobowiązały się do współpracy w dobrej wierze w celu doprowadzenia do zniesienia współwłasności Nieruchomości w sposób określony w tejże umowie sprzedaży. W celu zniesienia współwłasności grunt wchodzący w skład Nieruchomości ma być podzielony na dwie działki. Wnioskodawca stanie się w 100% właścicielem jednej działki oraz położonych na niej budynków i budowli (Nieruchomość A) a XX stanie się w 100% właścicielem drugiej działki oraz położonych na niej; budynków i budowli (Nieruchomość B).

Kwestią do rozstrzygnięcia jest ustalenie wartości początkowej budynków i budowli oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu w związku z ze zniesieniem współwłasności.

W tym miejscu należy zauważyć, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności oraz żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 210 i art. 211 ww. ustawy). Zatem, celem postępowania o zniesienie współwłasności jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów podatkowych, stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia/zbycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbywa się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby/podmiotu ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej/jego majątku. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby/podmiotu nad rzeczą, jak też stan jej/jego majątku. Wnioskodawca przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazał, iż Strony przewidują, że w wyniku zniesienia współwłasności w sposób określony w umowie sprzedaży, Wnioskodawca stanie się właścicielem majątku, tj. Nieruchomości o wartości wyższej niż przypadający na niego udział we współwłasności. Wnioskodawca, na podstawie umowy zniesienia współwłasności, będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz XX umówionej kwoty odpowiadającej różnicy między wartością Nieruchomości a wartością jego udziału we współwłasności. Cena sprzedanego udziału nie odbiega od jego wartości rynkowej. Transakcja zniesienia współwłasności, w tym kwota dopłaty, również będzie dokonana z uwzględnieniem warunków rynkowych.

Strony uzgodniły również, że z tytułu zniesienia współwłasności XX otrzyma od Spółki dopłatę.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Ponadto, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powyższe stanowi, iż zasadą jest, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, ale że kosztem tym jest zużycie tych środków i wartości mierzone amortyzacją, czyli odpisami z tytułu zużycia (art. 15 ust. 6 ustawy podatkowej). Jednocześnie wydatki te po ich zaktualizowaniu i odpowiednim pomniejszeniu są rozliczane jednorazowo w przypadku ich odpłatnego zbycia.

Warto również wskazać, że zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16c pkt 1 tej ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Odnosząc powyższe regulacje do zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż Spółka była w okresie obowiązywania współwłasności współwłaścicielem prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz budynków i budowli. Tym samym, wszystkie te składniki majątku były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w ich wartości początkowej ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostawał udział Spółki we własności tych składników (art. 16g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Od tak ustalonej wartości początkowej Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych (z wyjątkiem gruntu). W następstwie z XX, Spółka zobowiązana jest zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych i wykreślić je z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast w stosunku do środków trwałych, które przeszły na własność Spółki, winna Ona przyjąć jako wartość początkową budynków i budowli wartość początkową ustaloną wcześniej na potrzeby obliczenia proporcji, o której mowa w art. 16g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. wartości początkowe poszczególnych środków trwałych) i pomniejszyć ją o odpisy amortyzacyjne dokonane za okres do dnia zniesienia współwłasności przez Spółkę i XX. Podobnie należy ustalić wartość początkową prawa użytkowania wieczystego gruntu, który stanie się własnością Spółki. Następnie wartości te należy podwyższyć o wartość wypłaconej przez Spółkę na rzecz XX dopłaty przypadającej na poszczególne składniki. Tak ustalona wartość początkowa stanowić będzie podstawę do dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych, które stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Tym samym, zniesienie współwłasności powoduje, że z jednej strony Spółka wyzbyła się części majątku (w tej części, gdzie składniki przeszły do XX) stając się jednocześnie jedynym właścicielem innych (tych, które przeszły na własność Spółki). Jeżeli zniesiona współwłasność mieści się w ramach udziału, to nie ma miejsca zbycie, czy też nabycie składników majątkowych. Z nabyciem mamy do czynienia tylko wówczas, gdy jedna ze stron współwłasności (tu: Spółka) nabywa większy udział, w związku z czym zobowiązana jest do uregulowania stosownej dopłaty. Zatem, zasadne jest przyjęcie pierwotnych wartości początkowych obowiązujących przed zniesieniem współwłasności prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Spółkę i XX oraz podwyższenia tych wartości o zapłaconą dopłatę.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej budynków i budowli począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Zatem, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi