Temat interpretacji

Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę 50 % wartości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 07 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka uzyskała w dniu 11 lipca 2000 r. zezwolenie (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). Zezwolenie obejmuje prowadzenie działalności w zakresie:

1. produkcji klejów - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerem 24.62,
2. produkcji farb i podobnych środków pokrywających, farb drukarskich i gotowych sykatyw - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerem 24.30,
3. produkcji pozostałych produktów chemicznych nigdzie nie sklasyfikowanej - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerem 24.66,
4. produkcji wyrobów z kauczuku pozostałych - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerem 25.13,
5. produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerem 25.2,
6. produkcji wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych z wyłączeniem wyrobów ze szkła - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerami 26.2 do 26.8,
7. produkcji wyrobów pozostałych gdzie indziej nie sklasyfikowanych - sklasyfikowanej według PKWiU pod numerami 36.63.

W Zezwoleniu określono ostatecznie (po zmianach dokonanych mocą: Decyzji z dnia 11 kwietnia 2002 r., Decyzji z dnia 19 grudnia 2002 r., Decyzji z dnia 24 maja 2004 r.) następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

1. Rozpoczęcie działalności gospodarczej na terenie SSE do dnia 30 kwietnia 2003r.,
2. Zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 30 pracowników w terminie do 30 kwietnia 2004r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie przez okres ważności zezwolenia,
3. Poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości 5.800.000 EURO w terminie do 31 grudnia 2004r.

Spółka spełniła warunki określone w Zezwoleniu. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 08 sierpnia 2016 r. Spółka poniosła na terenie SSE wydatki związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w Zezwoleniu.

Na dzień 1 maja 2004 r. Spółka była tzw. dużym przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 roku w sprawie zastosowania art. 87 i art. 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę 50 % wartości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r....

Zdaniem Spółki, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej: ustawa o PDOP), należy brać pod uwagę 50% wartości kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. Spółka opiera swoje stanowisko na treści Zezwolenia, jak również na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano Zezwolenie.

1. Analiza przepisów prawa dotyczących podstawy kalkulacji wielkości przysługującego zwolnienia podatkowego.

Sposób kalkulacji dostępnej puli pomocy uzależniony jest od tego, w jakim okresie wydane zostało zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy. Należy zauważyć, że sytuacja prawna przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w SSE nie jest jednolita. Przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed dniem 01 stycznia 2001 r. korzystali z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. W okresie pierwszych 10 lat całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast po tym okresie dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych w części nie przekraczającej 50% jego wysokości (bez ograniczeń wynikających z kwot poniesionych wydatków). W tym czasie ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm. - dalej: ustawa o SSE) nie wprowadzała jeszcze obligatoryjnie obowiązku umieszczania w zezwoleniu warunku dotyczącego dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o określonej wartości.

W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej pojawiła się potrzeba dostosowania przepisów o pomocy publicznej w SSE do wymogów wspólnotowych. W szczególności za niezgodną z przepisami wspólnotowymi uznano możliwość korzystania przez inwestorów strefowych z nielimitowanej pomocy publicznej - nawet na zasadzie praw nabytych. W związku z powyższym, na mocy postanowień ustawy zmieniającej, która weszła w życie 1 maja 2004 r., zmieniono zasady korzystania z pomocy publicznej przez inwestorów, którym przysługiwała nielimitowana ulga, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 02 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz 1840, dalej: ustawa zmieniająca), inwestorzy wspomniani powyżej, którzy posiadali status dużego przedsiębiorcy (tj. tacy którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej nie posiadali statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw) korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na nowych zasadach, z tym że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi:

1. 30 % kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym,
2. 75 % kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
3. 50 % kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.,

a przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej uwzględnia się koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Powyższe oznacza, iż wskazani wyżej inwestorzy muszą limitować wysokość pomocy publicznej (którą w SSE jest ulga podatkowa) wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych. Spółka uzyskała Zezwolenie w dniu 11 lipca 2000 r. Zatem na mocy art. 5 ust. 2 pkt 1c ustawy zmieniającej, do obliczenia przysługującej jej wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, należy brać pod uwagę 50 % wartości wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r.

2. Treść Zezwolenia udzielonego Spółce - brak limitu kosztów kwalifikowanych.

Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Na uwagę zasługuje fakt, iż Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nie określa maksymalnej kwoty wydatków inwestycyjnych, które powinny zostać poniesione na terenie SSE. Taki warunek wprowadzono do zezwoleń strefowych dopiero na mocy ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym od 04 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Dz. U. Nr 118, poz. 746). Na podstawie tej nowelizacji, zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Skoro zezwolenie Spółki nie określa maksymalnej kwoty wydatków inwestycyjnych, które powinny zostać poniesione na terenie SSE, to na podstawie obowiązujących Spółkę przepisów, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie faktycznie poniesione przez Spółkę do dnia 31 grudnia 2006 r. wydatki inwestycyjne. Wielkość przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego powinna zatem zostać skalkulowana na podstawie wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. W konsekwencji, jeżeli poniesione przez Spółkę wydatki w SSE spełniają warunki określone dla wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, stanowią one tym samym podstawę do obliczania zwolnienia podatkowego w SSE. Aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł zostać uwzględniony w kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać warunki określone w odpowiednich przepisach prawa.

3. Warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany do objęcia pomocą.

Szczegółowe warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany w SSE określone zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 1996 r. Nr 88, poz. 397, dalej: rozporządzenie SSE) oraz późniejszym rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 222, poz. 2251).

Na mocy art. 1 pkt 1 ustawy zmieniającej, rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy określa również koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r. oraz dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia SSE, w brzmieniu obowiązującym dnia 1 maja 2004 r., za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze (...), pod warunkiem zaliczenia ich (...) do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Dodatkowo, zgodnie z § 6 ust. 2, koszty inwestycji mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, jednak nie więcej niż o wartość poniesionych wydatków, z uwzględnieniem określonych w rozporządzeniu zasad.

Ponadto, na podstawie § 6a rozporządzenia SSE, w przypadku przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, za koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji określone w § 6, a także koszty z tytułu wkładów niepieniężnych wniesionych do ich przedsiębiorstwa przed dniem 1 maja 2004 r., spełniające kryteria kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określone w § 6 ust. 1-3.

Zatem zgodnie z rozporządzeniem SSE stwierdzić należy, iż aby wydatek inwestycyjny mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł stanowić podstawę do kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać następujące warunki:

• powinien istnieć związek danego wydatku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• wydatek musi zostać poniesiony na cele wymienione w rozporządzeniu,
• wydatek musi zostać poniesiony po dniu uzyskania zezwolenia,
• wydatki muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika.

W przypadku wydatków inwestycyjnych Spółki faktycznie poniesionych do 31 grudnia 2006 r., powyższe warunki są spełnione. Skoro więc faktycznie poniesione przez Spółkę do dnia 31 grudnia 2006 r. wydatki inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Mając na względzie powyższą argumentację, zarówno z przepisów prawa jak i treści Zezwolenia Spółki wynika, że do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, należy brać pod uwagę 50% wartości wszystkich kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych przez Spółkę do dnia 31 grudnia 2006 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach