Zdaniem Wnioskodawcy, art. 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej znajdzie zastosowanie do Wnioskodawcy, a tym samym Wnioskodawca będzie mógł stosować przepisy Ustawy o CIT według stanu prawnego na dzień 31 grudnia 2010 r., z zastrzeżeniami wskazanymi w tym przepisie, do końca przyjętego pierwszego roku podatkowego Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej: Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., z tym że:

1. art. 19a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2011 r. stosuje się do tego dnia;
2. art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o CIT rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. Zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy o CIT w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W akcie założycielskim spółki Wnioskodawcy rok podatkowy został ustalony jako rok kalendarzowy, jednak pierwszy rok podatkowy upływa 31 grudnia 2011 r. - stosownie do regulacji art. 8 ust. 2a Ustawy o CIT. Wnioskodawca uważa, że przepis art. 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej mówiący o roku podatkowym innym niż rok kalendarzowy, który rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. dotyczy również sytuacji, o której mowa w art. 8 ust. 2a Ustawy o CIT. Taka interpretacja wynika z wykładni językowej tego przepisu, gdyż nie rozróżnia ona pomiędzy rokiem podatkowym zwykłym i rokiem podatkowym pierwszym. W obu przypadkach mogą być spełnione wymagania określone w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT tzn. niepokrywanie się roku podatkowego z rokiem kalendarzowym i rozpoczęcie się przed dniem 1 stycznia 2011 r. Z tego powodu także w przypadku podatnika, którego pierwszy rok podatkowy jest określony zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy o CIT należy stosować zgodnie z 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej przepisy Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Wnioskodawca pragnie zauważyć również, że interpretację indywidualną uznającą stanowisko za prawidłowe w odpowiedzi na takie samo pytanie wydał w dniu 10.03.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygnatura ILPB4/423-351/10-3/ŁM). Do wniosku, że przepis art. 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej ma zastosowanie również w sytuacji, gdy rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, zaś pierwszy rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2011 r. i ma trwać do 31 grudnia 2011 r. doszedł także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13.06.2011 r. (sygnatura IPPB3/423-255/11-4/MS).

Reasumując, ze względu na to, że zgodnie z umową spółki Wnioskodawcy, jego rok podatkowy rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. i stosownie do art. 8 ust. 2a Ustawy o CIT trwa do 31 grudnia 2011 r., zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy Zmieniającej Wnioskodawca będzie stosował do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy Ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Odnosząc się do drugiego pytania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 16g ust. 10 i 10a Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2010 r., a więc stosowanym przez Wnioskodawcę do końca przyjętego przez niego roku podatkowego, tzn. do 31.12.2011 r.) w razie wniesienia do spółki Wnioskodawcy do końca pierwszego roku podatkowego, jako wkładu na pokrycie udziałów w jego kapitale zakładowym, przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze aportu, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego np. zarejestrowane wspólnotowe wzory przemysłowe nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, zaś w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego powstanie dodatnia wartość firmy w rozumieniu art. 16g ust. 2 Ustawy o CIT, wartością początkową nabytych przez Wnioskodawcę środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będzie suma ich wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 10a Ustawy o CIT przepis art. 16g ust. 9 Ustawy o CIT stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio art. 16g ust. 10 Ustawy o CIT. Przepis art. 16g ust, 10 Ustawy o CIT wskazuje, że w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

W odniesieniu do składników majątku, które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, nie znajduje zastosowania określona w art. 16g ust. 9 Ustawy o CIT zasada kontynuacji wyceny. Odpowiednie zastosowanie znajdzie wówczas cytowany przepis art. 16g ust. 10 Ustawy o CIT, który nakazuje wycenę składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w wysokości wartości rynkowej, jeśli w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa wystąpi dodatnia wartość firmy. Z tego powodu należy uznać, że Wnioskodawca będzie uprawniony do określenia wartości początkowej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, np. wspólnotowych zarejestrowanych wzorów w wysokości ich wartości rynkowej. Za prawidłowe w całości uznał takie stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w swojej interpretacji indywidualnej z 17.06.2011 r. (sygnatura ILPB4/423-109/11-2/DS). Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał w swojej interpretacji indywidualnej z 12.07.2011 r. (sygnatura IBPBI/2/423-406/11/MS) w sposób następujący: w związku z otrzymanym wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa, w skład którego będą wchodzić składniki majątku (w postaci m.in. praw do znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej), które nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Osobę Trzecią wnoszącą wkład niepieniężny, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tych składników według sumy ich wartości rynkowej (jako wartości początkowej w związku z powstaniem dodatniej wartości firmy). Nie powtarzając rozważań przytoczonych powyżej należy również wskazać, że takie samo stanowisko zostało również wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 16.06.2011 r. (sygnatura ILPB4/423-87/11-3/MC), który odniósł się do stanu faktycznego z uwzględnieniem zmian wprowadzonych Ustawą Zmieniającą i przepisów przejściowych tam zawartych. Takie samo rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy podatnika zostało wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13.06.2011 r. (sygnatura IPPB3/423-257/11-4/MS), jak również w interpretacji indywidualnej z 03.06.2011 r. (sygnatura IPPB3/423-223/11-3/PK1).

Reasumując, w razie wniesienia do spółki Wnioskodawcy na pokrycie objętych udziałów wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego (np. zarejestrowane wspólnotowe wzory przemysłowe) nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmioty wnoszące wkład, zaś w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego powstanie dodatnia wartość firmy w rozumieniu art. 16g ust. 2 Ustawy o CIT, Wnioskodawca w warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego będzie miał prawo do określenia wartości początkowej nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości rynkowej.

Ustawa o CIT nie wskazuje w sposób wyraźny, jakie prawa podlegają amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT, ale odsyła w tym zakresie do p.w.p. Zakres zastosowania tej ustawy został wskazany w art, 1 ust. 1 pkt 1 p.w.p., zgodnie z którym ustawa ta normuje stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych. Zagadnienie ochrony prawnej na innej podstawie prawnej rozstrzyga art. 4 ust. 1 p.w.p., zgodnie z którym jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 105 ust. 1 p.w.p. na wzór przemysłowy udziela się prawa z rejestracji.

Wzory przemysłowe podlegają również ochronie stosownie do przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 612002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz. U. L 3 z 5.1.2002, str. 1, dalej jako rozporządzenie nr 6/2002). Zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 wzór zgodny z warunkami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu jest zwany wzorem wspólnotowym. Wzór wspólnotowy jest chroniony stosownie do art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 6/2002 jako niezarejestrowany wzór wspólnotowy, jeżeli jest udostępniany publicznie w sposób przewidziany w niniejszym rozporządzeniu lub jako zarejestrowany wzór wspólnotowy, jeżeli został zarejestrowany w sposób przewidziany w niniejszym rozporządzeniu. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 lit. a rozporządzenia nr 6/2002 wzór oznacza postać całego lub części produktu, wynikającą w szczególności z cech linii, konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury i/lub materiałów samego produktu i/lub jego ornamentacji. Porównanie tej definicji z definicją wzoru przemysłowego zawartą w art. 102 ust. 1 p.w.p. wskazuje, że chodzi oto samo dobro niematerialne, które podlega ochronie po spełnieniu warunków określonych przepisami prawa. Ten ostatni przepis określa bowiem, że wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Wymagania co do nowości i indywidualnego charakteru zarejestrowanego wzoru wspólnotowego zostały zawarte w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 pokrywają się z wymaganiami art. 102 ust. 1 p.w.p. Zakres terytorialny ochrony wzoru wspólnotowego i jej charakter zostały wskazane w art. 1 ust. 3 rozporządzenia nr 6/2002, zgodnie z którym wzór wspólnotowy ma jednolity charakter, a jego skutek jest jednakowy w całej Wspólnocie. Rozwinięcie tych przepisów zawarto w art. 27 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002. Przepis ten wskazuje, że jeżeli art. 28, 29, 30, 31 i 32 rozporządzenia nr 6/2002 nie stanowią inaczej, wzór wspólnotowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym obszarze Wspólnoty tak jak krajowe prawo z wzoru Państwa Członkowskiego, w którym właściciel ma swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania albo swoje przedsiębiorstwo. Zgodnie z art. 29 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 zarejestrowany wzór wspólnotowy może zostać zastawiony może stanowić przedmiot praw rzeczowych, zaś zgodnie z art. 28 rozporządzenia nr 6/2002 zarejestrowany wzór wspólnotowy może być w trybie określonym w tym przepisie przeniesiony na inną osobę. Zgodnie z art. 288 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana Dz. Urz. UE z 30.3.2010 r., C 83/47) rozporządzenie ma zasięg ogólny; wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Ze względu na to oraz przedstawione przepisy p.w.p. (w szczególności art. 4 ust. 1 p.w.p) i rozporządzenia nr 6/2002, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarejestrowane wzory wspólnotowe podlegają amortyzacji na równi z prawami wskazanymi w p.w.p. zgodnie z art. 16b ust- 1 pkt 6 Ustawy o CIT. Do zarejestrowanego wzoru wspólnotowego znajdą zastosowanie te reguły dotyczące amortyzacji, którym podlegają prawa z rejestracji na wzory przemysłowe udzielone przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z art. 105 ust. 1 p.w.p.

Ze względu na to, że baza wydanych interpretacji indywidualnych nie zawiera interpretacji dotyczących zarejestrowanych wzorów wspólnotowych, w celu umotywowania swojego stanowiska Wnioskodawca posłużył się interpretacjami indywidualnymi mającymi za przedmiot wspólnotowe znaki towarowe utworzone na mocy rozporządzenia Rady Unii Europejskiej nr 40/94 z 20 grudnia 1993 roku (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 1994 r.), w których wskazano, że amortyzacja wspólnotowego znaku towarowego odbywa się na zasadach analogicznych do amortyzacji znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie p.w.p. Można tutaj wskazać tytułem przykładu interpretację indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 02.02.2011 r (sygnatura IPPB3/423-781/10-2/MS); interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 01.07.2011 r. (sygnatura IBPBII2/423-759/1 1/CzP); interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13.06.2011 r. (sygnatura IPPB3/423-248/11-4/MS); interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 08.06.2011 r. (sygnatura ILPB4/423-83/11-2/ŁM); interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18.05.2011 r. (sygnatura IPPB3/423-208/11-3/MS).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej. W przypadku Wnioskodawcy całość wartości początkowej określonej w punkcie 2 zostanie przekazana na podwyższenie kapitału zakładowego spółki. Z tego powodu całość odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zarejestrowanych wzorów wspólnotowych będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych liczonych od wskazanej w punkcie 2 niniejszego wniosku wartości początkowej (wartości rynkowej) zarejestrowanych wspólnotowych wzorów przemysłowych, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy o CIT i zaliczać je w całości do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie