Temat interpretacji
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w deklaracji VAT w danym roku należnego podatku z niezapłaconej FV?Czy dana wierzytelność nieściągalna może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 listopada 2011r. (data wpływu 07 listopada 2011r.), uzupełnionym dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.) na wezwanie z dnia 25 stycznia 2012 r. nr IPPB3/423-1003/11-3/DP (doręczone dnia 30 stycznia 2012 r.) oraz ponownie uzupełnionym dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) na wezwanie z dnia 16 lutego 2012 r. nr IPPB3/423-1003/11-5/DP (doręczone dnia 22 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 07 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu. W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 25 stycznia 2012 r. (znak sprawy: IPPB3/423-1003/11-3/DP), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 6 lutego 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.). Ponownego wezwania Wnioskodawcy do uzupełnienia braków formalnych dokonano pismem z dnia 16 lutego 2012 r. (znak sprawy: IPPB3/423-1003/11-5/DP). Uzupełnienia dokonano w dniu 29 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
W lipcu 2006 roku firma F. złożyła zamówienie na druk wraz z oprawą pozycji Kronika Szkoły. Usługa została wykonana, zamawiający odebrał druki wraz z fakturą z dnia 10.07.2006 r. Fakturę ujęto w rejestrze sprzedaży i uwzględniono w deklaracji VAT-7 za miesiąc lipiec 2006r.
Ze względu na brak zapłaty w terminie określonym w fakturze, po wysłanych wezwaniach do zapłaty, sprawę przekazano do Sądu Rejonowego Sądu Gospodarczego IX Wydział Gospodarczy. W lipcu 2009 r. został wydany wyrok zasądzający od p. P.na rzecz D. Sp. z o.o. kwotę 14225,20 zł. Następnie sprawę przekazano komornikowi, który po przeprowadzeniu postępowania egzekucyjnego dnia 13.12.2010r. wydał Postanowienie o przekazaniu sprawy Naczelnikowi Urzędu Skarbowego na podstawie art. 200 w związku z art. 13 § 2, art. 7731 oraz 770 kpc w związku z wystąpieniem zbiegu co do rzeczy, wierzytelności i praw dłużnika.
Do dnia dzisiejszego nie wpłynęła z tego tytułu żadna należność, choćby w części zobowiązania.
W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca podał, iż przedmiotowa wierzytelność nie została odpisana w księgach rachunkowych jako wierzytelność nieściągalna. Wierzytelność została natomiast zarachowana jako przychód należny, w związku z czym Wnioskodawca chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpis aktualizujący wartość należności na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1c uopdop. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał przepisy, które powinny znaleźć się w części E.3 wniosku ORD-IN: art. 12 ust. 3 i art. 16 ust. 2a pkt 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. W kolejnym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, iż dokonał księgowania po stronie kosztów bilansowych odpisu aktualizującego. Odpis ten zaksięgowany został z datą 30 lipca 2011 r.
Ponadto Wnioskodawca, poszerzając opis stanu faktycznego wniosku, wskazał, iż uwzględnienia wymagają informacje z Urzędu Skarbowego w sprawie egzekucji należności ze składników majątku dłużnika Wnioskodawcy. Z pisma wskazanego Urzędu Skarbowego wynika, że stan majątkowy oraz wynagrodzenie, z którego utrzymuje się zobowiązana nie pozwalają na zaspokojenie chociażby kosztów egzekucyjnych. Dodatkowo tamtejszy organ prowadzi egzekucję należności podatkowych, których wysokość wielokrotnie przekracza należność Wnioskodawcy, a należności podatkowe mają pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi. Zważywszy taką okoliczność szanse odzyskania przedmiotowej należności są, zdaniem Wnioskodawcy, zerowe.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w deklaracji VAT w danym roku należnego podatku z niezapłaconej FV...
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 2.
W części dotyczącej podatku od towarów i usług wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.
Zdaniem wnioskodawcy, może on skorzystać z prawa do wliczenia w koszty uzyskania przychodu kwoty z tytułu niezapłaconej faktury (wierzytelność nieściągalna przez komornika).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.
Jak stanowi art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, w szczególności jeżeli:
- dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
- zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
- wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.
Przepisy podatkowe nie precyzują wprost daty, kiedy należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpis aktualizujący, nie określają też procedury tworzenia tych odpisów, bowiem kwestie te regulują przepisy o rachunkowości. Przy analizie okoliczności i terminów rozliczenia odpisów aktualizujących powstają współzależności w zakresie przepisów ustawy podatkowej (uprawdopodobnienie nieściągalności) i ustawy o rachunkowości (tworzenie odpisów aktualizujących), ponieważ przesłanki tworzenia odpisów aktualizujących wynikają z prawa podatkowego, ale ich konstrukcja (podstawa) jest określona przepisami ustawy o rachunkowości. W świetle prawa bilansowego odpis aktualizujący figuruje w księgach rachunkowych tak długo, jak długo aktualne jest ryzyko nieściągalności należności, której dotyczy, a należność nie została jeszcze umorzona lub uznana za przedawnioną albo nieściągalną.
Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust.1 pkt 20 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.
A zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do powstania kosztu podatkowego konieczne jest wystąpienie obu przesłanek, tj. zarówno podatkowych okoliczności uprawdopodobnienia nieściągalności, jak i rachunkowego dokonania odpisu aktualizującego.
Koszt podatkowy nie wystąpi zatem w dacie uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem tym kosztem jest odpis aktualizujący tę należność, a nie należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Koszt ten nie może być również rozpoznany w dowolnym, późniejszym terminie, po roku podatkowym, w którym został dokonany odpis aktualizujący, bowiem kosztami uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, a zatem odpisy dokonane.
Reasumując, koszt podatkowy powstaje w dacie utworzenia odpisu aktualizującego, dokonanego na podstawie uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust.2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Organu podatkowego powyższe przesłanki warunkujące powstanie u Wnioskodawcy kosztu podatkowego związanego z opisaną wierzytelnością zostały wypełnione. Z opisanego stanu faktycznego wynika bowiem, że nieściągalność przedmiotowej wierzytelności uprawdopodobniona została wyrokiem sądu i wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne (art. art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. c). W lipcu 2011 dokonano natomiast zaksięgowania odpisu aktualizującego wartość niezapłaconej należności. Tym samym należy uznać, że spełnione zostały obie przesłanki warunkujące powstanie kosztu podatkowego: dokonano uprawdopodobnienia nieściągalności oraz zaksięgowany został odpis aktualizujący.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie