Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 1.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. pytanie nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stanowisko

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym nie dojdzie do przeniesienia na kupującego przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 3 Ustawy o CIT, jak również nie nastąpi przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Art. 4a pkt 3 Ustawy o CIT stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów KC. Art. 55 KC stanowi natomiast, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei zgodnie z art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT, zorganizowana część przedsiębiorstwa jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem na gruncie Ustawy o CIT mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeśli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące wyżej wymienione zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy uznać, że przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie/zorganizowanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W powyższym kontekście należy poczynić dwie podstawowe uwagi.

Po pierwsze, aby doszło do przeniesienia przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowanych w Ustawie o CIT, konieczne jest, aby zbywca przeniósł na nabywcę taki zespół składników materialnych i niematerialnych, za pomocą którego można prowadzić określoną działalność gospodarczą (art. 55 KC - zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej; art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT - zespół składników, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące (...) zadania).

Konkluzja powyższa była w przeszłości wielokrotnie potwierdzana w orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak również sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 17 października 2000r. (I CKN 850/98) Sąd Najwyższy wskazuje, że ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Strony -jak wynika z art. 55 kc - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Podobnie w wyroku z dnia 26 czerwca 1998 r. (sygn. akt I SA/Gd 1097/96) Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, że aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi, zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu alkoholem. Działalność ta prowadzona jest w oparciu o zezwolenie uzyskane na podstawie Ustawy o Wychowaniu w Trzeźwości. Prowadzenie działalności Spółki uzależnione jest od posiadania powyższych zezwoleń, a ich brak uniemożliwia taką działalność. Jest więc tak odwołując się do przywołanego powyżej wyroku Sądu Najwyższego - że funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo Spółki determinują zezwolenia na obrót alkoholem, które stanowią główny składnik przedsiębiorstwa Spółki.

Jak zostało to już wskazane powyżej, w przedstawionym stanie faktycznym, zezwolenia na obrót alkoholem nie zostaną przeniesione ze Spółki na kupującego w ramach planowanej restrukturyzacji, a wynika to wprost z brzmienia Ustawy o Wychowaniu w Trzeźwości. Już sam fakt, że w ramach planowanej restrukturyzacji nie nastąpi przeniesienie praw z zezwoleń na obrót alkoholem na kupującego powoduje, że nie nastąpi zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki. W ramach powyższej restrukturyzacji, kupujący nie nabywa bowiem minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe (vide cytowany powyżej wyrok SN z 17 października 2000 r.). Bez zezwoleń na obrót alkoholem przenoszone składniki nie dają kupującemu potencjalnej zdolności do niezależnego i samodzielnego działania w zakresie, w którym działała Spółka (vide wyrok NSA z 26 czerwca 1998 r.).

Po drugie, zbycie wskazanych powyżej aktywów przez Spółkę nie nastąpi w ramach jednej czynności prawnej. Również ta okoliczność jest samodzielną przesłanką do uznania, że nie dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Konkluzja taka wynika wprost z odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego (art. 55, 55 oraz 75), które określają tryb, w którym powinno nastąpić trycie przedsiębiorstwa. Wykładnia językowa powyższych przepisów, a w szczególności art. 75 § 1 KC wymagającego, aby przy zbyciu przedsiębiorstwa zachowana została forma ad solemnitatem prowadzi wprost do konkluzji, że zbycie przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa może nastąpić jedynie w ramach jednej czynności prawnej.

Każda z dwóch wskazanych powyżej okoliczności prowadzi (samodzielnie) do konkluzji, że w ramach planowanej restrukturyzacji nie nastąpi przeniesienie przedsiębiorstwa / zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze Spółki na kupującego.

W świetle powyższego, w analizowanym stanie faktycznym przenoszone na kupującego składniki stanowią jedynie zbiór elementów, gdyż nie będą istnieć pomiędzy nimi relacje umożliwiające uznanie ich za zorganizowany zespół. W szczególności świadczy o tym fakt, że nie są wystarczające do tego, aby kupujący na ich podstawie mógł kontynuować działalność prowadzoną obecnie przez Spółkę. Do tego celu niezbędne będzie dodatkowo:

1. zawarcie ze Spółką umów podnajmu lokali, w których Spółka prowadzi działalność gospodarczą;
2. uzyskanie przez kupującego zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie obrotu alkoholem.

Bez znaczenia w tym kontekście jest fakt, że planowana restrukturyzacja skutkować będzie przejściem zakładu pracy na kupującego na podstawie art. 23 KP. Przejście zakładu pracy pozostaje bardzo często bez związku z przejściem przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego przejście zakładu pracy może nastąpić także w przypadku przejścia wyłącznie zadań realizowanych przez dany podmiot, a nie składników majątkowych. Takie stanowisko SN zajął min. w wyrokach z dnia 1 lipca 1999 r., (I PKN 133/99), z 9 grudnia 2004 r., (I PK 103/04) oraz 7 lutego 2007 r. (I PK 212/06). Zgodnie z tezą tego ostatniego orzeczenia części zakładu pracy w rozumieniu art. 23 § 1kp. nie można utożsamiać wyłącznie ze składnikami materialnymi, ponieważ mogą ją także stanowić zadania pracodawcy. Jasnym jest natomiast, że przeniesienie określonych zadań (bez składników majątkowych) nie będzie skutkowało przejściem przedsiębiorstwa/jego zorganizowanej części. Z powyższego wynika, że przejście zakładu pracy może pozostawać bez przeniesienia przedsiębiorstwa / jego zorganizowanej części.

Co więcej, jak wskazano powyżej szereg innych składników związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą nie zostanie również przeniesionych na kupującego, a w szczególności:

1. na kupującego nie zostaną przeniesione prawa wynikające z umów najmu lokali, w których prowadzona jest działalność Spółki (w tym zakresie Spółka pozostanie najemcą powyższych lokali i jedynie zawrze z kupującym umowy podnajmu);
2. należności i zobowiązania związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a powstałe I zaciągnięte przed przeniesieniem praw i obowiązków z danej umowy, nie zostaną przeniesione na kupującego.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym nie dojdzie do przeniesienia na kupującego przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 3 Ustawy o CIT, jak również nie nastąpi przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Skutki podatkowe procesów restrukturyzacyjnych zachodzących u Wnioskodawcy, w wyniku, których dojdzie do zbycia (w ramach kilku transakcji zawartych w odstępie czasowym) aktywów Spółki, a w szczególności nieruchomości i ruchomości, należy rozpatrzyć w kontekście możliwości zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa.

Definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawiera przepis art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 74 poz. 397) dalej: ustawa podatkowa, zgodnie z którą jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, iż status zorganizowanej części przedsiębiorstwa można przypisać tylko takiej części mienia przedsiębiorstwa, która spełnia łącznie następujące warunki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Pierwszym (ale niewystarczającym) warunkiem jest by zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Konieczne jest więc wystąpienie co najmniej po jednym składniku z tych grup składników majątkowych. Nie jest bowiem możliwe istnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa bez jakichkolwiek ww. składników. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej oraz funkcyjnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie to powinno nastąpić na podstawie statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itd. Zatem utworzone w wyniku planowanej reorganizacji, opisanej przez Spółkę, odrębne jednostki organizacyjne w postaci oddziałów powinny tworzyć odrębną organizacyjnie całość, dającą się oddzielić od pozostałej działalności Spółki.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest poprzez odpowiednią prowadzenie ewidencji rachunkowej danego przedsiębiorstwa pozwalające na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Przy czym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa przybrała postać prawną samodzielnie sporządzającą bilans. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić (zorganizować) odrębny zakład czy w tym przypadku oddział, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Ostatnią cechą definiującą zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze, do wykonywania których służy w strukturze istniejącego przedsiębiorstwa. Co oznacza, że część mienia przedsiębiorstwa może być uznana za jego zorganizowaną część, gdy obiektywnie oceniając posiada potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odnośnie zaś do kryteriów kwalifikujących dany zespół składników materialnych i niematerialnych jako przedsiębiorstwo należy odwołać się do art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), gdyż zgodnie z art. 4a pkt 3 ustawy podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Art. 55¹ K.c. stanowi, iż przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W przepisie tym ustawodawca położył akcent na zorganizowanie zespołu składników niematerialnych i materialnych. W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że zespół składników tworzących przedsiębiorstwo musi być swoiście zorganizowany, musi funkcjonować w określonym otoczeniu i musi być naznaczony pewnymi elementami, które zadecydują o tym, że będziemy mieli do czynienia z przedsiębiorstwem, a nie luźnym zbiorem składników niematerialnych i materialnych. Samo zebranie czy przestrzenne usytuowanie pewnych składników z reguły nie tworzy jeszcze przedsiębiorstwa. Z tego powodu przedsiębiorstwo nie jest jedynie sumą składników niematerialnych i materialnych wchodzących w jego skład, lecz samoistnym dobrem o wartości majątkowej (M. Poźniak-Niedzielska, Pojęcie przedsiębiorstwa a jego majątek, AUMCS XXIX 1982, nr 8, s. 130).

Określając przedsiębiorstwo w art. 55¹ K.c. wskazano przykładowy katalog składników niematerialnych i materialnych, które tworząc pewną całość organizacyjną, służą do prowadzenia działalności gospodarczej. Czynnikiem "konstytuującym" przedsiębiorstwo jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewną całość (zespół). Występowanie elementu organizacji pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości jaką jest przedsiębiorstwo.

Przedstawiając we wniosku zdarzenie przyszłe Wnioskodawca koncentruje się na wykazaniu składników, które choć związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, nie zostaną jednak przeniesione na kupującego, i zalicza do nich w szczególności:

• zezwolenia na obrót alkoholem, które zostały uzyskane przez Spółkę;

• prawa wynikające z umów najmu lokali, w których prowadzona jest działalność Spółki;

• należności i zobowiązania związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym należy potwierdzić prawidłowość stanowiska Spółki, iż nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa ani też zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Uznanie prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, nastąpi jednakże z nieco innych powodów od przedstawionych we wniosku.

Wnioskodawca wymienia, iż w skład zbywanych składników niemajątkowych i majątkowych wchodzą:

• nieruchomości i ruchomości (np. zapasy),
• baza kliencka,
• księgi i dokumenty
• oraz pracownicy.

Wnioskodawca nie wykazał, związku organizacyjnego, funkcjonalnego ani finansowego które winny zachodzić pomiędzy tymi składnikami, które po zbyciu mogłyby tworzyć samodzielnie i niezależnie działające przedsiębiorstwo. Wnioskodawca nie wykazał, również wydzielenia zespołu składników majątkowych w istniejącym przedsiębiorstwie. Zatem sam fakt zbycia nieruchomości i ruchomości, przejścia klientów, ksiąg i dokumentów oraz pracowników, bez wykazanego zorganizowania tego zespołu składników, stanowi przesłankę do nieuznania ich za przedsiębiorstwo jak również za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zawsze musi bowiem wystąpić element organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych składników majątku, umożliwiających traktowanie ich jako pewnej całości. Ponadto jak wykazuje Spółka, zbycie aktywów nastąpi w ramach kilku transakcji (umów), które będą zawierane w określonym odstępie czasowym. Również brak przejścia należności i zobowiązań związanych z prowadzoną działalnością, może stanowić samodzielną przesłankę, wpływającą na niemożność uznania, iż dojdzie do zbycia zorganizowanego, zespołu składników niematerialnych i materialnych, mogących tworzyć przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie funkcjonalne to nic innego jak potencjalna możliwość samodzielnej egzystencji na rynku jako niezależne przedsiębiorstwo, jednakże bez przekazania należności i zobowiązań, niemożliwe jest samodzielne realizowanie zadań gospodarczych.

Jednakże fakt niemożności, wynikającej z przepisów prawa, przeniesienia na nabywcę zezwoleń na obrót alkoholem nie stanowi samodzielnej przesłanki do pozbawienia zespołu składników majątkowych miana przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Brak przeniesienia koncesji czy w tym przypadku zezwoleń na obrót alkoholem, które z mocy prawa nie mogą być przedmiotem obrotu, w przypadku gdy spełnione byłyby pozostałe warunki wynikające z art. art. 4a pkt 4 ustawy podatkowej oraz art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej do potwierdzenia prawidłowości stanowiska prezentowanego przez Spółkę.

Jednakże w tym konkretnym zdarzeniu przyszłym prezentowanym przez Spółkę, z uwagi na pozostałe elementy uzasadnienia, należy potwierdzić prawidłowość stanowiska Spółki, iż zbywanie szeregu aktywów spółki w ramach kilku czynności prawnych, bez wykazanego powiązania funkcjonalnego czy organizacyjnego, z wyłączenie należności i zobowiązań, nie nosi znamion zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie