Temat interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2008r. (data wpływu do Biura KIP 24.09.2008r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 27.10.2008r. nr IPPB3/423-1380/08-2/AG pismem z dnia 04.11.2008r. (data wpływu 05.11.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji otrzymania nieodpłatnej pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji otrzymania nieodpłatnej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2005 Spółka otrzymała od C z Wielkiej Brytanii wpłatę kwoty USD 166 tys. na konto w D Bank Oddz. w Polsce.

C (UK) jest głównym udziałowcem Spółki i ww. wpłatę przeznaczyła na pokrycie kapitału zakładowego Spółki w wysokości PLN 50 tys. będących równowartością USD 15 tys. oraz kwotę USD 151 tys. = PLN 500 tys. jako pożyczkę pomocową na uruchomienie i następnie podtrzymanie działalności Spółki.

Pożyczka została udzielona bez spisania umowy pożyczki i z tego powodu nie była zarejestrowana. Pożyczka nie była spłacana i nie była oprocentowana.

Warunki udzielenia pożyczki zostały określone w formie pisemnej w lipcu 2008 r. Umowie Pożyczkowej Obowiązującej od 1 lipca 2008 pomiędzy C (UK), jako Pożyczkodawcy i C (Poland) Sp. z o.o., jako Pożyczkobiorca.

Umowa Pożyczkowa sformalizowała warunki jej udzielenia, jak następuje;

• Pożyczkodawca zobowiązuje się do udzielenia Pożyczkobiorcy pożyczki w wysokości USD 151 tys.;

• Odsetki od niespłaconej kwoty Pożyczki naliczane są w terminach miesięcznych z dołu w wysokości 0% rocznie do momentu upłynięcia terminu spłaty;

• Pożyczkobiorca spłaci łączną nieuregulowana kwotę pożyczki wraz z naliczonymi od niej odsetkami zgodnie z niniejszą umową w dniu 1 lipca 2009r.

• Umowa Pożyczkowa przewiduje przyspieszenie wymagalności spłaty w przypadku naruszenia istotnych warunków umowy;

• Pożyczkodawca może scedować, przekazać lub obciążyć całość lub część pożyczki bez uprzedniej pisemnej zgody Pożyczkobiorcy;

• właściwe prawo dla Umowy Pożyczkowej jest prawo Wielkiej Brytanii.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wpłacona w 2005 roku na rzecz Spółki kwota USD 151 tys. wobec nieodpłatnego przekazania praw do niej była w 2005 przychodem Spółki (art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)...

Stanowisko Spółki (wyrażone w piśmie z dnia 04.11.2008r. (data wpływu 05.11.2008r.). będącym odpowiedzią na wezwanie organu podatkowego z dnia 27.10.2008r. nr IPPB3/423-1380/08-2/AG).

W opinii Spółki, otrzymanie pożyczki oraz jej spłata są neutralne podatkowo, ponieważ zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się m.in. otrzymanych i spłaconych pożyczek. Co do zasady, korzystanie z nieoprocentowanej (lub niskooprocentowanej) pożyczki po stronie spółki rodzi obowiązek podatkowy. Powstaje bowiem przychód z nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy przychodem jest wartość odsetek, jakie spółka musiałaby zapłacić, gdyby pożyczkę udzielał podmiot obcy.

W związku z tym, że pożyczka udzielona spółce C (Poland) przez jej udziałowca jest nieoprocentowana, nie wystąpi konieczność potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Według C (Poland) Sp. z o.o. należy naliczyć (art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) przychód z nieodpłatnego świadczenia, jakim będzie wartość odsetek, jakie Spółka musiałaby zapłacić, gdyby pożyczki udzielał jej obcy podmiot, i odprowadzić podatek dochodowy od tych odsetek do Urzędu Skarbowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, stosownie do postanowień art. 12 ust. 5 ww. ustawy, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 12 ust. 6 ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Regulacja prawna umowy pożyczki zawarta jest w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm). Zgodnie z definicją zawartą w ww. przepisie, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości.

Odpłatność lub jej brak nie przesądza o ważności zwartej umowy pożyczki. Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki, w zależności od woli stron, może być umową odpłatną, bądź nieodpłatną. W obrocie gospodarczym umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną, a jej odpłatność wyraża się w jej oprocentowaniu. Występujące w obrocie gospodarczym odsetki kapitałowe stanowią wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych osoby trzeciej.

Odsetki mają bowiem wynagrodzić oddającemu środki pieniężne do korzystania fakt, że w tym czasie sam nie może z nich korzystać, np. inwestując je i w ten sposób pomnażając. Zastrzeżenie odsetek powoduje, że umowa ta nabiera cech umowy wzajemnej (art. 487 Kodeksu cywilnego). Dana umowa jest umową wzajemnie zobowiązującą, jeżeli świadczenie jednej ze stron jest ekwiwalentem świadczenia drugiej strony. W umowie pożyczki, stronom zależy właśnie na otrzymaniu świadczenia wzajemnego, które przedstawia dla nich wyższą wartość niż ich własne świadczenie i z tego powodu decydują się na wymianę dóbr, zaś spełnienie własnego świadczenia jest jedynie koniecznością, niezbędną odpłatą dla uzyskania pożądanego świadczenia. Każda ze stron zobowiązuje się do spełnienia świadczenia tylko dlatego, że w zamian otrzymuje zobowiązanie drugiej strony do spełnienia świadczenia wzajemnego, bardziej pożądanego, stanowiącego przyczynę wymiany dóbr i gospodarcze uzasadnienie dla całej transakcji, zaspokajającego jej interes jako wierzyciela. Korzystanie z obcego kapitału wiąże się zatem zasadniczo z koniecznością poniesienia przez korzystającego z tego kapitału określonych kosztów. Brak obowiązku zapłaty odsetek od udostępnionych środków skutkuje tym, że podmiot korzystający z cudzego kapitału nieodpłatnie znajduje się w korzystniejszej sytuacji niż taki sam podmiot, który korzysta z kapitału za wynagrodzeniem.

Ponieważ umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną, zawarcie umowy nieoprocentowanej pożyczki, należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. Nieodpłatność powyższego świadczenia wyraża się z tym, że pożyczkobiorca przez określony czas korzysta z cudzego kapitału, nie ponosząc z tego tytułu jakichkolwiek ciężarów i dzięki temu znajduje się w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do tych podmiotów, które korzystają z pożyczek (kredytów) na zasadach rynkowych (tj. za wynagrodzeniem).

Dla takiej kwalifikacji w/w okoliczności, tj. jako nieodpłatnego świadczenia, nie ma znaczenia to, czy pożyczka była od samego początku nieoprocentowana, czy też stała się taką wskutek zmiany istniejącego stosunku prawnego.

Dla celów podatku dochodowego, nieodpłatne świadczenie dla osoby, która je otrzymuje skutkuje obowiązkiem rozpoznania przychodu do opodatkowania, stosownie do art. art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, że z tytułu uzyskania przez wnioskodawcę nieodpłatnie w 2005 roku od C (UK) jego głównego udziałowca, pożyczki pomocowej na uruchomienie i następnie podtrzymanie działalności Spółki, powstał po stronie wnioskodawcy przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości wartości odsetek, jakie Spółka musiałaby zapłacić, określonej na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo organ wydający interpretację pragnie wyraźnie podkreślić, iż jej przedmiotem nie jest ocena skutków podatkowych, jakie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wywołuje zawarcie nieoprocentowanej pożyczki po stronie wnioskodawcy jako płatnika zobowiązanego do pobrania podatku z tytułu uzyskanego przez pożyczkodawcę z Wielkiej Brytanii przychodu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W tym zakresie wnioskodawca nie wystąpił bowiem z pytaniem (zgodnie z treścią złożonego przez podatnika wniosku przedmiotem interpretacji ma być norma art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód z nieodpłatnych świadczeń co wynika z Części D.3. wniosku ORD-IN poz. 45 oraz Części F wniosku ORD-IN poz. 51, pyt. oznaczone nr 2).

Natomiast w odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego z dnia 27.10.2008r. nr IPPB3/423-1380/08-2/AG) w sprawie przedstawienia własnego stanowiska w sprawie odnośnie zawartego we wniosku pytania oznaczonego nr 2, dotyczącego art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, wnioskodawca wykroczył poza zakres problematyki wystąpienia po jego stronie nieodpłatnego świadczenia z tytułu otrzymanej pożyczki, co jednak nie wyczerpuje przesłanek określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, niezbędnych do uznania, że wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o dokonanie interpretacji w zakresie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tutejszy organ informuje, że w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.