Temat interpretacji

Czy koszty organizacji konferencji w całości stanowią koszt uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji kosztów organizacji konferencji dla kontrahentów, obejmującej część rekreacyjną jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji kosztów organizacji konferencji dla kontrahentów, obejmującej część rekreacyjną, uzupełniony pismem Spółki nadanym w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 3 listopada 2008 r. (data wpływu 5 listopada 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne.

Przedmiotem działalności B. Sp. z o. o. jest handel wyrobami hutniczymi oraz ich przetwarzanie na potrzeby klientów. Oferowane usługi to: cięcie gazowe i plazmowe, cięcie tarczowe aluminium oraz taśmowe produktów długich. Dodatkowo, firma oferuje foliowanie blach cienkich. Wszystkie zlecenia produkcyjne wykonywane są na zamówienie klientów i zgodnie z ich wymaganiami. Firma nie produkuje własnych wyrobów, jest podwykonawcą wstępnie przetworzonych elementów. Strategia firmy zakłada wzrost udziału sprzedaży wstępnie przetworzonych wyrobów w ogólnej sprzedaży Spółki.

Wnioskodawca zorganizował szkolenie/konferencję dla swoich kontrahentów pt. Jak poprawić konkurencyjność firmy. Celem organizacji niniejszego szkolenia było zaznajomienie kontrahentów z korzyściami, jakie niesie ze sobą zlecanie pełnej obsługi kontrahentów Spółce outsourcingu. Szkolenie przeprowadzone zostało przez specjalistów w zakresie ekonomii i finansów i miało przekonać klientów o obopólnych korzyściach współpracy prowadzonej na zasadzie kooperacji i outsourcingu usług. Jednostka wskazuje przy tym, że określenia szkolenie i konferencja są przez nią używane zamiennie, ponieważ dotyczą tego samego przedsięwzięcia. Szkolenie ma w swej istocie nauczyć czegoś uczestników. Konferencja jest bardziej formą przedstawienia jakichś przemyśleń, odkryć - często prowadzą ją osoby uznane za autorytety w danej dziedzinie.

W opisanym stanie faktycznym, konferencja była przeprowadzona przez specjalistów w zakresie ekonomii i finansów. Wszystko po to, aby uczestnicy nie czuli się nagabywani do współpracy, aby nakłanianie do korzystania z usług Spółki nie było przeprowadzone w sposób zbyt nachalny. Celem Wnioskodawcy było przekazanie obiektywnej opinii ekspertów na temat korzyści płynących z outsourcingu.

Pierwsza część konferencji, prowadzona przez ekspertów składała się z czterech bloków tematycznych: Sytuacja makroekonomiczna a skłonność przedsiębiorców do inwestycji. Ocena efektywności kapitałowej przedsiębiorstwa i czynniki ją kształtujące. Outsourcing obróbki wstępnej formą uzmiennienia kosztów. Organizacja systemu zakupów w przedsiębiorstwie.. Druga część prowadzona przez Dyrektora Generalnego Spółki poświęcona była jej prezentacji. Dyrektor przedstawił ofertę usług produkcyjnych i logistycznych, zachęcając do rozpoczęcia lub/i intensyfikacji współpracy. Po szkoleniu kontrahenci zostali zaproszeni na lunch oraz naukę gry w golfa. Uczestniczyli w nich również pracownicy Spółki.

Jednostka zleciła następujące czynności podmiotom trzecim: jednemu prowadzenie szkolenia dla klientów, drugiemu obsługę gastronomiczną (przerwy na kawę i lunch) i rekreacyjną szkolenia. Do obowiązków podmiotów należało: opracowanie programu szkolenia, czuwanie nad jego prawidłowym przebiegiem, zapewnienie sali szkoleniowej, wyżywienia uczestników oraz organizacja nauki gry w golfa. Za wykonanie powyższych usług Spółka zapłaciła uzgodnione wynagrodzenia. Z uwagi na fakt, że do wynagrodzeń wkalkulowane były m.in. koszty wyżywienia uczestników szkolenia oraz koszty nauki gry w golfa, Wnioskodawca ma wątpliwość, czy wydatek z tego tytułu należy w całości kwalifikować jako wydatek na reklamę. W jego opinii, koszty organizacji szkolenia/konferencji, w tym wynajem sali, cateringu i trenerów są integralne i w całości stanowią koszt reklamy. Problematyczną kwestią w prezentowanej sytuacji jest organizacja nauki gry w golfa.

Konferencja zgromadziła łącznie 31 uczestników. Zaproszenia otrzymali wybrani kontrahenci Wnioskodawcy. Ze względów praktycznych, wybrano kontrahentów raczej z regionu północnego. Dodatkowym kryterium był potencjał zakupowy usług klienta. Na stronie internetowej Spółki umieszczono zaproszenie dla wszystkich chętnych - mogli zgłosić chęć udziału w konferencji poprzez e-mail i wówczas otrzymaliby zaproszenie. W konferencji uczestniczyli klienci, którzy już nabywali od Spółki przynajmniej towary chciano nakłonić ich do zakupu usług. Wzięcie udziału w konferencji było nieodpłatne.

Wnioskodawca zorganizował również drugie szkolenie/konferencję dla aktualnych i potencjalnych klientów. Zostało przeprowadzone pod tym samym hasłem i przez tych samych trenerów, co wyżej opisane. Wynajęto salę konferencyjną w hotelu, a uczestników podjęto kawą, ciastkiem oraz obiadem w przerwach prelekcji. Treść tej konferencji była taka sama, jak pierwszej. W jej programie znalazła się również prezentacja Spółki prowadzona przez Dyrektora Generalnego. Wnioskodawcy zależało na przeprowadzeniu konferencji w miejscu komunikacyjnie dostępnym dla szerokiej liczby uczestników, dlatego zdecydowano się na W. i lotnisko. Z uwagi na lokalizację spotkania zrezygnowano z części rekreacyjnej, tj. nauki gry w golfa.

Druga konferencja zgromadziła łącznie 33 uczestników. Jednostka umieściła na stronie internetowej zaproszenie dla wszystkich chętnych mogli zgłosić chęć wzięcia udziału w konferencji poprzez e-mail i wówczas otrzymaliby zaproszenie. Aktualni i potencjalni klienci zostali wytypowani z baz danych Spółki. Tu również kryterium był potencjał zakupowy usług. Udział w konferencji był nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy koszty organizacji pierwszej z opisanych konferencji w całości stanowią koszt uzyskania przychodów...
2. Czy koszty organizacji drugiej z opisanych konferencji w całości stanowią koszt uzyskania przychodów...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na szkolenia dla klientów, w tym koszty wyżywienia i rekreacji (np. nauki gry w golfa) stanowią koszt uzyskania przychodów jako wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki. Przyczynią się one do powstania przychodu lub zachowania dotychczasowego źródła przychodów. Szkolenie wraz z częścią rekreacyjną miało na celu nakłonienie uczestników do stałego nabywania towarów i usług oferowanych przez Jednostkę. W ocenie Wnioskodawcy, działania te w całości spełniają znamiona reklamy. Głównym celem organizacji szkoleń oraz wszystkich jego części było bowiem informowanie klientów o zaletach stałego korzystania z oferowanych przez Niego towarów i świadczonych usług, a w konsekwencji doprowadzenie do zawarcia stosowanych umów kupna sprzedaży. W związku z powyższym, Spółka uznała, że poniesione wydatki na szkolenie w całości wiążą się z jej przychodami i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z punktem 28 tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Reprezentację należy rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca zorganizował konferencję (szkolenie) dla grupy swoich kontrahentów. Zaproszenia otrzymali klienci Spółki, którzy spełniali kryterium odpowiedniego potencjału zakupowego usług. Ponadto, jak wskazała Jednostka, na jej stronie internetowej umieszczone zostało ogólne zaproszenie na tą konferencję, skierowane do wszystkich zainteresowanych po zgłoszeniu chęci udziału, mogli otrzymać zaproszenie imienne. Ostatecznie, w spotkaniu wzięło udział 31 klientów Spółki, którzy wcześniej nabywali co najmniej jej towary.

W programie szkolenia (konferencji) znalazły się wystąpienia ekspertów z dziedziny ekonomii i finansów, dotyczące skłonności do inwestycji, efektywności kapitałowej przedsiębiorstw, organizacji systemu zakupów firm i outsourcingu obróbki wstępnej oraz prezentacja Dyrektora Generalnego Spółki poświęcona ofercie świadczonych przez nią usług produkcyjnych i logistycznych. Druga część spotkania obejmowała lunch i naukę gry w golfa, w których uczestniczyli goście i przedstawiciele (pracownicy) Spółki.

Koszty organizacji opisanej konferencji można podzielić na trzy grupy: wydatki związane z jego częścią merytoryczną (wystąpienia ekspertów i prezentacja Dyrektora Generalnego), wydatki na część rekreacyjną spotkania (nauka gry w golfa) oraz koszty obsługi gastronomicznej (przerwy na kawę i lunch).

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna tych wydatków wymaga oceny istnienia związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy. W szczególności należy zbadać, czy zorganizowanie konferencji miało kształtować popyt na usługi Spółki, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Jednostki.

A zatem, w sytuacji, gdy głównym celem organizacji konferencji (szkolenia) była reklama usług oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. zachęcenie do zlecania mu określonych zadań w ramach outsourcingu i jeśli faktycznie każdy zainteresowany mógł wziąć udział w tej formie prezentacji reklamowej, a niewielka liczba uczestników była wynikiem małego zainteresowania, a nie ich selekcji, to wydatki na organizację części merytorycznej tego spotkania mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Również wynagrodzenie za usługi cateringowe można wówczas uznać za koszt podatkowy, o ile zapewnienie poczęstunku stanowi przejaw gościnności nie wykraczający poza główny cel tego spotkania, tj. reklamę usług Spółki.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w konferencji mieli faktycznie tylko wyselekcjonowani partnerzy handlowi Spółki grupa jej klientów o określonym potencjale zakupowym usług i jeśli spotkanie to zostało przygotowywane z myślą o budowaniu relacji z tymi kontrahentami, wydatki na jego organizację, w tym koszty lunchu, mają charakter reprezentacyjny.

Innymi słowy, wydatki na organizację części merytorycznej konferencji (szkolenia) oraz na usługi gastronomiczne w zależności, od całokształtu okoliczności związanych z tym zdarzeniem - mogą mieć zarówno znamiona reklamy, jak i reprezentacji. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny można natomiast dokonać jednoznacznej oceny prawnej wydatków związanych z częścią rekreacyjną konferencji (szkolenia). Koszty organizacji nauki gry w golfa dla kontrahentów i przedstawicieli Spółki nie są kosztami reklamy. Ich poniesienie nie służy bowiem kształtowaniu popytu na towary, usługi bądź markę Wnioskodawcy, nie promuje firmy ani zalet oferowanych przez nią produktów. Nauka gry w golfa stanowi dodatkową atrakcję dla kontrahentów zaproszonych przez Spółkę do udziału w konferencji. Jej zapewnienie jest elementem mającym wywoływać określone wrażenie na uczestnikach spotkania, wiążącym się z wytwornością i prestiżem. Wydatki poniesione na ten cel mają zatem charakter kosztów reprezentacji, wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie może zaliczyć całości wydatków poniesionych na organizację konferencji (szkolenia) dla kontrahentów, obejmującego część rekreacyjną, do kosztów uzyskania przychodów. Za koszty podatkowe mogą być bowiem uznane wyłącznie te z analizowanych wydatków, które nie mają charakteru kosztów reprezentacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80 - 219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy