Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2008 r. (data wpływu 14 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2008 r. i 14 maja 2008 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka posiadająca status zakładu pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, którego jest również dysponentem. Środki funduszu (zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych tworzony jest ze zwolnień podatkowych i opłat, fundusz nie jest tworzony z dotacji otrzymanej na rachunek bankowy) przeznacza się na następujące rodzaje wydatków: wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na: zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń, finansowanie robót budowlanych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu, finansowanie części kosztów wprowadzania nowoczesnych technologii, tworzenie, modernizację, remont, rozbudowę i utrzymanie bazy, szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych, zakup samochodów wyłącznie do przewozu osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu (wydatki określono w § 2 ust. 1 pkt. 1, 2, 3, 6, 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Te rodzaje wydatków stanowią pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5) oraz w rozumieniu § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Dokumentem na poniesienie wydatku jest faktura (rachunek) wystawiona na zakład oraz przelew ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Pismem uzupełniającym z dnia 12.05.2008 r. i 14.05.2008 r. Spółka wyjaśniła, iż w ramach wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji finansowane będą koszty wyposażenia stanowiska pracy, czyli będą to wydatki na środki trwałe (zakupy inwestycyjne powyżej 3.500,00 zł, tj. maszyny, urządzenia, środki transportu, narzędzia), jak również wydatki na zakupy nieinwestycyjne (tzw. wyposażenie poniżej 3.500,00 zł) zaliczone bezpośrednio do kosztów, a dotyczące maszyn, urządzeń, środków transportu, narzędzi oraz szkolenia i przekwalifikowania w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników niepełnosprawnych.

W ramach wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji finansowane również będą koszty przystosowania stanowiska pracy oraz przystosowania jego otoczenia. Będą to zatem wydatki na ulepszenie już istniejących na stanowisku pracy maszyn, urządzeń, środków transportu, narzędzi, tj. wydatki zwiększające wartość początkową środka trwałego (wydatki inwestycyjne) odnoszone w koszty w czasie (amortyzowane wg stawek przyjętych dla danego środka trwałego). Oprócz tych wydatków, finansowane będą usługi obce, które nie będą zwiększać wartości początkowej środków trwałych (np. remonty maszyn). W ramach wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji finansowane będą koszty przystosowania otoczenia stanowiska pracy, czyli będą to roboty budowlane, które mogą zwiększyć wartość początkową obiektu (wydatki inwestycyjne amortyzowane) lub będą wykonywane jako usługa obca zaliczona bezpośrednio w koszty w okresie, którego dotyczą (wydatki nieinwestycyjne np. malowanie). O możliwości zakupu między innymi środków trwałych w ramach wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wypowiedziało się Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, w piśmie nr BO(...) z dnia 31.01.2008 r., z którego wynika, że istnieje możliwość zakupu samochodu na wyposażenie stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej.

Wnioskodawca wyjaśnia jednocześnie, że w ramach wydatków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji mogą być finansowane inne koszty ponoszone w ramach realizacji programów rehabilitacji (§ 2 ust. 1 pkt 12 lit. f rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Wyrażenie inne może oznaczać również ulepszenie już istniejących na stanowisku pracy maszyn, urządzeń, środków transportu, usługi obce, które nie będą zwiększać wartości początkowej środków trwałych, zakupy nieinwestycyjne zaliczone bezpośrednio do kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na remont maszyn i urządzeń, finansowanie robót budowlanych (remont), wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu, finansowanie części kosztów wprowadzania nowoczesnych technologii, remont, utrzymanie bazy, szkolenia i przekwalifikowanie w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych są kosztem uzyskania przychodów, ponieważ spełniają kryteria podatkowe, określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to znaczy są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawa podatkowa nie rozróżnia czy wydatki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych stanowią dla podatnika pomoc de minimis czy też nie. Co oznacza, że wymienione wydatki nie będące wydatkami inwestycyjnymi a sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, który utworzony jest ze zwolnień podatkowych są kosztem uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych są kwalifikowane do kosztów podatkowych, jeżeli spełniają kryteria podatkowe, określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to znaczy są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawy podatkowe nie rozróżniają czy wydatki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych stanowią dla podatnika pomoc de minimis czy też nie, amortyzacja tych środków trwałych nie jest wymieniona w katalogu kosztów negatywnych (art. 16 ust. 1), co oznacza, że amortyzacja środka trwałego sfinansowanego ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych pochodzących ze zwolnień z podatków i opłat jest kosztem uzyskania przychodów, ponieważ środek trwały jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika i służy osiągnięciu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie pytania drugiego za prawidłowe.

Zakład pracy chronionej obowiązany jest tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków funduszu określa art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. 2008 Nr 14, poz. 92). W świetle art. 33 ust. 2 tej ustawy fundusz rehabilitacji tworzy się w szczególności:

1. ze środków, o których mowa w art. 26a ust. 5 pkt 2 oraz w art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b i pkt 2,
2. z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z odrębnymi przepisami,
3. z wpływów z zapasów i darowizn,
4. z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji,
5. ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych ze środków funduszu, w części niezamortyzowanej.

W myśl art. 33 ust. 4 ww. ustawy środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Natomiast rodzaje wydatków, szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków określa rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810), które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2008 r.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jako zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Środki na nim zgromadzone wydatkuje na nabycie środków trwałych, tj. zakup maszyn i urządzeń, zakup samochodów wyłącznie do przewozu osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu oraz na modernizację maszyn i urządzeń, roboty budowlane, które to prace zwiększają wartość początkową istniejących już środków trwałych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu. Środki przeznaczone na ww. wydatki pochodzą z funduszu zasilanego ze zwolnień podatkowych oraz opłat.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...)

Stosownie natomiast do przepisów art. 15 ust. 6 tejże ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast regulacje art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy stanowią, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W sytuacji, gdy środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych pochodzą ze zwolnień podatkowych Spółki oraz opłat (a nie pochodzą z dotacji czy subwencji), wówczas stanowią one środki własne Spółki. Wobec powyższego, nie ma zastosowania powołany art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż sfinansowanie tymi środkami zakupu składnika majątku trwałego lub ich ulepszenia, które powiększa wartość początkową i stanowi podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, nie jest uważane, w świetle przepisów tej ustawy, za zwrot wydatków, ani też wydatkowana kwota nie podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym, odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych, których zakup lub ulepszenie sfinansowane zostały ze środków własnych Wnioskodawcy pochodzących z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, stanowić będą koszt uzyskania przychodów w myśl przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie dodaje się, iż w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dot. samochodu osobowego należy mieć na uwadze ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Natomiast w zakresie wydatków związanych z dostosowaniem pomieszczeń zakładu przepis art. 16g ust. 13 tejże ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie zdarzenia przyszłego dot.:

• pytania pierwszego wniosek Spółki został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 14 maja 2008 r., nr ILPB3/423-127/08-5/MM,
• pytania trzeciego wydane zostało postanowienie o pozostawieniu wniosku Spółki bez rozpatrzenia w dniu 14 maja 2008 r. nr ILPB2/423-127/08-7/MM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.