Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007r. (data wpływu do tut. BKIP 08 stycznia 2008r.), uzupełnionym w dniu 05 lutego 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie :

• prawa do amortyzowania budynku niebędącego własnością podatnika (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1),
• przyjęcia stawki amortyzacyjnej dla budynku i systemu ogrzewania (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3),
• potraktowania budynku jako kompletny środek trwały (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) - jest prawidłowe
• możliwości potraktowania budowy budynku na wydzierżawianym gruncie jako inwestycji w obcym środku trwałym (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) jest nieprawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 08 stycznia 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek Towarzystwa Turystycznego o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie :

1. prawa do amortyzowania budynku niebędącego własnością podatnika,
2. możliwości potraktowania budowy budynku na wydzierżawianym gruncie jako inwestycji w obcym środku trwałym,
3. przyjęcia stawki amortyzacyjnej dla budynku i systemu ogrzewania,
4. potraktowania budynku jako kompletny środek trwały.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 22 stycznia 2008r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 05 lutego 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wybudował, ze środków kredytu inwestycyjnego, budynek usługowy. Budynek ten został wybudowany na gruncie nienależącym do niego. Z właścicielem gruntu podpisano umowę dzierżawy gruntu na okres 25 lat. W związku z powyższym właściwy urząd wydał pozwolenie na budowę przedmiotowego budynku dla wydzierżawiającego a nie dla podatnika.Z powodu znacznych kosztów wyodrębniono, z kosztów budynku w budowie, koszty systemu ogrzewania (piec CO, grzejniki, zawory, rury, robocizna, koszty odsetek od kredytu itp.). Wszystkie przewody są prowadzone podtynkowo i niemożliwe jest wydobycie ich bez uszkodzenia.Budynek został częściowo oddany do użytku, jednak cały czas są prowadzone w nim prace wykończeniowe. W związku z tym jest on środkiem trwałym w budowie nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W niedługim czasie planowane jest zakończenie robót i oddanie budynku do użytkowania w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy :

ad 1) Poczynione przez podatnika wydatki uprawniają go do odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, na którego budowę wydał własne środki.
ad 2) Ponieważ podatnik nie uzyskał pozwolenia na budowę, gdyż zarówno grunt jak i budynek nie są jego własnością, podatnik uważa, iż jedyną możliwością jest amortyzowanie inwestycji w obcy środek trwały.
ad 3) Środek trwały powinien być kompletny, a budynek bez systemu ogrzewania nie jest. W związku z tym podatnik powinien dodać wartość nakładów na budynek i wartość nakładów na system ogrzewania i dokonywać odpisów amortyzacyjnych jedną stawką, od sumy kwot nakładów na budynek i system ogrzewania.
ad 4) Środek trwały powinien być kompletny. Budynek oddany do użytkowania w części nie jest kompletny. Dlatego też nie mógł być przekazany do ewidencji środków trwałych. W związku z tym jego przyszłe przekazanie do ewidencji środków trwałych nie będzie ujawnieniem środka trwałego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

ad 1)

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z brzmienia powyższego przepisu w powiązaniu z normą art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów (czy bezpośrednio, czy też pośrednio tj. w formie odpisów amortyzacyjnych) uzależnione jest od istnienia związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem przy jednoczesnym braku ujęcia tego wydatku w art. 16 ust. 1 w/w ustawy. Podkreślić należy, że związek ten nie musi mieć charakteru bezpośredniego.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16. Stąd stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznaje się za prawidłowe.

ad 2)

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 w/w ustawy, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie , kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle , budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie. Z uwagi na wyodrębnienie w ramach powołanego wcześniej art. 16a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie obok inwestycji w obcym środku trwałym /art. 16a ust. 2 pkt 1 tej ustawy/, obie te kategorie środków trwałych należy traktować oddzielnie, co uniemożliwia w stosunku do budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie stosowania rozwiązań amortyzacyjnych określonych dla inwestycji w obcych środkach trwałych, i na odwrót. W związku tym, że Wnioskodawca nie może wybudowanego budynku traktować jako inwestycji w obcym środku trwałym, stanowisko zawarte we wniosku z dnia 20 grudnia 2007r. w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

ad 3)

Zgodnie z dyspozycją powołanego wcześniej art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istotną cechą jaką muszą się charakteryzować środki trwałe jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przejęcia do używania. Cecha ta dotyczy także budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie. A zatem, aby wybudowany przez wnioskodawcę budynek mógł podlegać amortyzacji winien być kompletny i zdatny do gospodarczego użycia. Oznacza to, że budynek nie może być traktowany jako zbiór niezależnych od siebie elementów wchodzących w jego skład /np. instalacja c. o., wod.-kan., etc./, ale jako całość funkcjonalna posiadająca cechę kompletności. Dopiero budynek posiadający tę cechę może podlegać amortyzacji jako całość. Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007r. jest zatem prawidłowe.

ad 4)

Zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W powyższej regulacji mowa jest o składnikach majątku, o których mowa w art. 16a-16c ww. ustawy. Aby można uznać dany składnik majątku za środek trwały musi on spełniać warunki określone w cyt. wyżej art. 16a ww. ustawy, a jednym z nich jest kompletność w dniu przyjęcia do używania. Stąd stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.