Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 07 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 06 października 2008 r. (data wpływu 07.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa w zakresie zwolnienia przedmiotowego działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 14 września 2006 r. spółka XX właściciel YY podpisała list intencyjny z Gminą N. oraz ZZ S.A. W liście intencyjnym spółka XX zobowiązała się do założenia w Polsce spółki produkcyjnej AA Sp. z o.o., która w pierwszej fazie działalności zatrudni 70 współpracowników. Wielkość planowanych nakładów inwestycyjnych nowoutworzonej Spółki strony określiły na 2,1 mln euro.

Wnioskodawca - AA Spółka z o.o. z siedzibą w W. uzyskała w dniu 14 listopada Zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej XX (dalej: Strefa). Zgodnie z jego treścią, zezwolenie obowiązuje do dnia 1 grudnia 2017 r. i dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• sekcja D podsekcja DJ, dział 28 Wyroby metalowe gotowe z wyłączeniem maszyn i urządzeń,
• sekcja I dział 60, grupa 60.2 Transport lądowy pozostały,
• dział 63, grupa 63.1 Usługi w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i przechowywania towarów,
• sekcja K, dział 74, grupa 74.3 Usługi w zakresie badań i analiz technicznych.
  
  

W zezwoleniu jako warunki prowadzenia działalności gospodarczej ustalono: osiągnięcie zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności na terenie strefy na poziomie 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i utrzymanie tego stanu przez 5 lat; poniesienie wydatków inwestycyjnych, rozumianych zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej o wartości przewyższającej kwotę 8.000.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.; przestrzeganie Regulaminu X Specjalnej Strefy Ekonomicznej XX oraz innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy. Postanowieniem nr (...) z dnia 18 stycznia 2008 r. ZZ S.A. wydała pozytywną opinię w sprawie wnioskowanej przez przedsiębiorcę zmiany zezwolenia Nr 59 z dnia 14 listopada 2006 r. Zmiana niniejsza była uzasadniona zmianą dotychczasowej siedziby.

Dotychczas Wnioskodawca poniósł już wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej określoną w zezwoleniu kwotę 8.000.000 PLN. Planuje ponadto ponoszenie dalszych wydatków w przyszłości, także po dniu 31 grudnia 2008 r. Zarówno poniesione dotychczas wydatki, jak i wydatki planowane związane są z realizacją tego samego przedsięwzięcia gospodarczego, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, zgodnie z zezwoleniem.

W dniu 07 października 2008 r. do tut. Organu wpłynęło pismo, w którym poinformowano o omyłce pisarskiej zaistniałej we wniosku dotyczącej nazwy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielone Jemu zezwolenie określa końcowy termin obowiązywania, pokrywający się z datą, w której Strefa zakończy działalność (1 grudnia 2017 r.) oraz warunki prowadzenia działalności gospodarczej.

Poniesienie na terenie Strefy w okresie do 31 grudnia 2008 r. wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej 8.000.000 PLN stanowi konieczny warunek (obok osiągnięcia odpowiedniego pułapu zatrudnienia) dla prowadzenia działalności w Strefie. W Zezwoleniu określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Strefy. Świadczą o tym słowa o wartości przewyższającej kwotę 8.000.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.. Wskazuje to, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne, określone w Zezwoleniu), a nie nakłady inwestycyjne minimalne, określone w Zezwoleniu. Interpretacja językowa zwrotu zawartego w Zezwoleniu winna być uznana za oczywistą Spółka jest zobowiązana do dokonania inwestycji w kwocie nie mniejszej niż określony w zezwoleniu pułap minimalny.

Według art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z ust. 4 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. W razie cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego (ust. 5). Zgodnie z ust. 6 w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o którym mowa w art. 25, w którym utracił to prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności: zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników oraz dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę. Użycie przez ustawodawcę jedynie przykładowego wyliczenia elementów zezwolenia wskazuje, że możliwe jest wprowadzenie do zezwolenia dodatkowych warunków.

W przypadku Wnioskodawcy, zezwolenie nie wprowadza żadnych dodatkowych warunków, z wyjątkiem obowiązku przestrzegania przepisów prawa. Innymi słowy wydający zezwolenie mógł wprowadzić górny pułap inwestycji lub też czas jej zakończenia (co jest praktykowane aktualnie przez strefy). W takiej sytuacji nakłady inwestycyjne Wnioskodawcy poniesione ponad kwotę określoną w zezwoleniu lub po wyznaczonym terminie nie mogłyby być brane pod uwagę w obliczeniu wysokości zwolnienia podatkowego. Zarządzający Strefą takiego warunku jednak nie wprowadził. Zgodnie z art. 4 Ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, wielkość pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia oraz koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców określa rozporządzenie w sprawie ustanowienia strefy.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej (dalej jako: rozporządzenie), do którego odsyła ustawa, w § 3 ust. 1 stanowi, że pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą;
• tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników (koszty płacy brutto oraz obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne).
  
  

Jako nową inwestycję rozporządzenie w § 3 ust. 4 definiuje inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa oraz wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, jak również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte. Zgodnie z § 6 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznawane są koszty inwestycji, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia jeżeli są to koszty stanowiące cenę nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego, cenę nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych, cenę nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Zarówno zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, jak i zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia (odpowiednio: począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy), aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej pod warunkiem przestrzegania przez przedsiębiorcę warunków rozporządzenia dotyczących nieprzenoszenia składników majątku oraz prowadzenia działalności gospodarczej po zakończeniu inwestycji.

Maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą wynosi dla województwa dolnośląskiego, w którym znajduje się Strefa, 40%, z tym że dla małych przedsiębiorców 60%, a dla przedsiębiorców średnich 50% (§ 6 rozporządzenia).

Regulacja Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 marca 2006 r. w sprawie udzielenia wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego jest analogiczna do tej zawartej w omówionym wyżej Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2006 r.

W ocenie Wnioskodawcy, jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia od podatku Spółka będzie mogła traktować również wydatki przekraczające kwotę 8.000.000 PLN, w tym poniesione pod dniu 31.12.2008 r. pod warunkiem, że będą to koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu obowiązujących przepisów. Ani w powołanych przepisach prawnych, ani w zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne wartości 8.000.000 PLN nie wyklucza i nie będzie wykluczał dalszego uzyskiwania pomocy regionalnej. Wręcz przeciwnie, gdyby inwestycje Spółki nie przekroczyły tej wartości, Spółka nie spełniłaby warunków zezwolenia. Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym poglądem jest treść listu intencyjnego podpisanego w dniu 14 września 2006 r. z gminą N. oraz ZZ S.A.

Za wnioskiem takim przemawia również celowościowa wykładnia przepisów o Specjalnych Strefach Ekonomicznych, które mają za zadanie rozwój regionów, na których znajdują się strefy poprzez ich zaktywizowanie gospodarcze.

Wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z powoływanymi wyżej przepisami. Przepisy te określają wysokość maksymalnej intensywności pomocy regionalnej procentowo w stosunku do inwestycji realizowanych na terenie Strefy. Poniesienie wydatków w wysokości minimalnej określonej w zezwoleniu uprawnia do korzystania z pomocy publicznej. Natomiast poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków, określonych w przepisach rozporządzenia uprawnia do dalszego korzystania z tej pomocy do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Dotyczy to również okresu po dniu 31 grudnia 2008 r. aż do końca okresu obowiązywania zezwolenia. Data 31 grudnia 2008 r. jest jedynie datą określającą termin, w którym przedsiębiorca powinien ponieść wydatki inwestycyjne w kwocie minimalnej.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 17 listopada 2006 r. w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 211 poz. 1555 ze zm.), pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych (...) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 tegoż rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

Jednocześnie § 3 ust. 7 ww. rozporządzenia stanowi, iż pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50 % - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
2. 40 % - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
3. 30 % - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, iż maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Przytoczone powyżej przepisy określają zatem warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty nowej inwestycji, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. W przedmiotowym zezwoleniu wskazane zostały warunki dotyczące minimalnej wielkości zatrudnienia i terminu utrzymania jego stanu oraz minimalnej wysokości i terminu poniesienia nakładów inwestycyjnych na terenie strefy. Spółka warunki te spełniła, przy czym wartość poniesionych wydatków inwestycyjnych przekroczyła kwotę określoną w zezwoleniu.

Odnosząc się więc do powyższego stanu faktycznego i do pytania dotyczącego rozstrzygnięcia kwestii czy koszty inwestycji przekraczające wartość wykazaną w zezwoleniu powiększą maksymalną wysokość zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy przede wszystkim podkreślić, iż zwolnienia to jest odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dla Spółki kwota ta wynosi 8.000.000 zł. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie kamiennogórskiej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Tym samym wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego kosztów inwestycji przekraczających wartość określoną w zezwoleniu, wydana została odrębna interpretacja w dniu 07 października 2008 r. nr ILPB3/423-434/08-5/DS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.