Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 02.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania sprzedaży środków trwałych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określania wartości początkowej środków trwałych
• opodatkowania sprzedaży środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka nabyła dwie działki rolne i rozważa ich wniesienie jako wkład niepieniężny do spółki osobowej (komandytowej lub komandytowo akcyjnej). Nieruchomość zostanie wniesiona do spółki osobowej, a w przyszłości po realizacji inwestycji budowlanej, może zostać sprzedana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatkowych wartość początkowa nieruchomości gruntowej wniesionej przez Spółkę jako wkład do spółki osobowej powinna zostać ustalona na podstawie wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu, w wysokości nie wyższej niż wartość rynkowa. W przypadku zbycia nieruchomości, kosztem podatkowym dla Wnioskodawcy będzie właśnie tak ustalona wartość nieruchomości, czyli wartość rynkowa określona na dzień wniesienia wkładu, proporcjonalnie do udziału posiadanego przez Wnioskodawcę.

Spółki komandytowe i komandytowo akcyjne są spółkami osobowymi nieposiadającymi osobowości prawnej. Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są również jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek nie mających osobowości prawnej. Tym samym należy jednoznacznie stwierdzić, iż spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Status podatnika w opisywanym przypadku mają wyłącznie jej wspólnicy (między innymi Spółka). Zarówno przychód, jak i koszty wspólnika ustala się na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez spółkę osobową. Jest to przychód / koszt proporcjonalny do posiadanego przez niego udziału w zyskach spółki. Udział ten ustala się na podstawie stosownych przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Spółka z tytułu bycia udziałowcem / akcjonariuszem spółki komandytowej lub komandytowo akcyjnej powinna łączyć przychody z udziału w spółce osobowej z przychodami z działalności zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tą samą zasadę, zgodnie z art. 5 ust. 2 tej ustawy, należy odnieść do rozliczania między wspólników:

1. kosztów uzyskania przychodów,
2. wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. zwolnień i ulg podatkowych,
4. obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Przychody oraz koszty z tytułu udziału w spółce osobowej, włącza się do przychodów z działalności prowadzonej przez wspólnika, w związku z tym dochód osiągnięty z tego tytułu będzie elementem ogólnego dochodu podatkowego podatnika i zostanie opodatkowany zgodnie ze stawką określoną w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 19% podstawy opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają jednoznacznych regulacji dotyczących skutków podatkowych wniesienia przez osobę prawną wkładu do spółki osobowej.

W przeciwieństwie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca jasno wskazał na zasady ustalania wartości początkowej wkładu w spółce osobowej (która stanowi między innymi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych), zasady ustalania kosztu przy ewentualnym zbyciu składników majątku trwałego otrzymanego przez spółkę osobową oraz opodatkowania wypłaty wspólnikowi kwot z tytułu zwrotu wkładu.

W doktrynie oraz praktyce organów skarbowych przyjmuje się pogląd, że ustalenie wartości początkowej nieruchomości wniesionej w formie wkładu przez Spółkę do spółki osobowej należy dokonać w wysokości ustalonej przez wspólników na dzień wniesienia wkładu w wartości nie wyższej od wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje podatkowe, w tym między innymi postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25.06.2007 r., sygn. 1471/DPR2/423-40/07/AB. Podatnik zwrócił się z zapytaniem w jaki sposób ustalić koszt uzyskania przychodu w sytuacji, gdy nieruchomość wniesiona do spółki osobowej tytułem wkładu zostanie następnie sprzedana. Zgodnie z zapytaniem podatnika: 2) Wartość początkowa nieruchomości wnoszonej w postaci aportu niepieniężnego powinna zostać ustalona zgodnie z wartością określoną przez Wspólników SK, nie wyższą jednak od wartości rynkowej.

Zdaniem Spółki, ponieważ w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest przepisów szczególnych regulujących zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych wniesionych aportem przez spółkę kapitałową do spółki osobowej, do ustalenia wartości środków trwałych wniesionych do SK należy stosować odpowiednio art. 16g cyt. Ustawy. Przepis ten, identyczny co do konstrukcji z art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), stosuje się zatem także do spółek osobowych, gdy ich wspólnikami są spółki kapitałowe. W opinii Spółki, interpretacja ta ma silne uzasadnienie celowościowe, gdyż w jej wyniku w przypadku spółki osobowej, w której wspólnikami są osoby fizyczne i prawne, majątek spółki osobowej będzie posiadał tę samą wartość z punktu widzenia wszystkich wspólników.

Zgodnie z powyższymi regulacjami (w analizowanej sytuacji zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (w przedmiotowej sprawie nieruchomości) uważa się: w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Tym samym wartość początkowa nieruchomości wnoszonej przez Spółkę powinna być ustalona zgodnie z powyżej przytoczoną definicją.

3) W przypadku sprzedaży nieruchomości wniesionej uprzednio przez Spółkę aportem do SK, dochodem będzie różnica pomiędzy ceną należną SK z tytułu sprzedaży wniesionej nieruchomości a wartością nieruchomości ustaloną na moment wniesienia aportu do SK (wartością początkową).

Zdaniem Spółki, dochodem do opodatkowania, na moment sprzedaży przez SK nieruchomości wniesionej uprzednio jako wkład niepieniężny, będzie różnica pomiędzy kwotą uzyskaną ze zbycia nieruchomości oraz wartością wkładu wniesionego do SK określoną w akcie notarialnym podpisanym na okoliczność wniesienia wkładu do SK (pomniejszoną o ewentualne odpisy amortyzacyjne dokonane w SK). Spółka komandytowa, jako osobowa spółka handlowa, nie posiada osobowości prawnej, tym samym z punktu widzenia przepisów podatkowych podatnikami są poszczególni jej wspólnicy, co wynika z treści art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę treść w/w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stoi na stanowisku, iż dochodem wspólników SK będzie różnica pomiędzy ceną uzyskaną przez SK z tytułu sprzedaży nieruchomości wniesionej w formie aportu niepieniężnego oraz wartością początkową tejże nieruchomości ustaloną na moment dokonania aportu, pomniejszoną o ewentualne odpisy amortyzacyjne.

Naczelnik Urzędu Skarbowego przychylił się do zdania Podatnika, potwierdzając jego stanowisko:

Ad. 2: Odnośnie kwestii ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej tytułem wkładu, tutejszy organ podatkowy, stwierdza, jak już wskazano powyżej, że skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na brak unormowań dotyczących sposobu określenia wartości początkowej składników majątkowych wnoszonych przez osoby prawne będące wspólnikami spółki komandytowej, zdaniem tut. organu podatkowego, zastosowanie powinna znaleźć odpowiednio metoda określona w art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotycząca wnoszenia wkładów niepieniężnych do spółki kapitałowej. W myśl przywołanego przepisu za wartość początkową środków trwałych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych, nie wyższą od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Dla potrzeb ewidencji środków trwałych należy zatem przyjąć, jako wartość początkową, wartość nieruchomości określoną przez Wspólników w umowie spółki komandytowej, pod warunkiem, że wartość określona w umowie odpowiada kryteriom wartości rynkowej w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego też względu również stanowisko Spółki w kwestii będącej przedmiotem drugiego pytania, tj. sposobu określenia wartości początkowej wnoszonej nieruchomości dla potrzeb ewidencji środków trwałych w spółce komandytowej, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3: Odnosząc się natomiast do kwestii określenia dochodu wspólników w przypadku sprzedaży przez spółkę komandytową nieruchomości wniesionej uprzednio przez Spółkę aportem, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, że zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Sprzedaż nieruchomości przez spółkę komandytową spowoduje zatem powstanie przychodu opodatkowanego u wspólników spółki komandytowej proporcjonalnie do ich udziału w tej spółce oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z tym przychodem.

Analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż ustawodawca nie przewidział szczególnej metody ustalania dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 14 ust. 1 w/w ustawy. Z tego też względu oraz uwzględniając fakt, iż Spółka, będąca wspólnikiem spółki komandytowej, jest osobą prawną, przy ustalaniu jej dochodu z w/w tytułu należy kierować się zasadą wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Art. 12 ust. 1 w/w ustawy stanowi, że przychodami są m. in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Art. 16 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Kierując się zatem literalnym brzmieniem art. 5 oraz powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, że Spółka, jako jeden ze wspólników spółki komandytowej, ma prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów (proporcjonalnie do posiadanego udziału) odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od nieruchomości stanowiącej majątek spółki komandytowej, a w przypadku sprzedaży tej nieruchomości przez spółkę komandytową również kosztów związanych z tym przychodem. Koszt uzyskania przychodu z tego tytułu należy ustalić w wysokości wartości początkowej nieruchomości wniesionej aportem do spółki komandytowej, pomniejszonej o dokonane dotychczas odpisy amortyzacyjne, czyli wartości rynkowej określonej w umowie spółki osobowej, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Spółki, że opodatkowaniu podlegać będzie różnica pomiędzy ceną uzyskaną z tytułu sprzedaży nieruchomości a wartością początkową tej nieruchomości pomniejszoną o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych oraz że przychody i koszty uzyskania przychodu poszczególnych wspólników spółki komandytowej ustalane będą proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów.

W przywołanym piśmie organ podatkowy odniósł się co prawda do kwestii wartości początkowej środków trwałych, to jednak w ocenie Spółki, nie ma podstaw do różnicowania sposobu wyceny składników majątkowych wnoszonych jako wkład z punktu widzenia ustalenia ich wartości podatkowej na moment wniesienia tego wkładu i uzależnienia wyceny od tego, czy nieruchomość będzie stanowiła towar, środek trwały czy nieruchomość inwestycyjną. W związku z tym, Spółka uważa, że analogicznie należałoby, przyjmując taką interpretację, podchodzić do wyceny wartości podatkowej (która w przyszłości będzie podlegała amortyzacji podatkowej lub stanie się kosztem w przypadku sprzedaży) wszystkich nieruchomości wnoszonych jako wkład.

Potwierdzenie wskazanego powyżej korzystnego podejścia organów podatkowych do ustalania wartości podatkowej wkładów można również znaleźć w interpretacji Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 06.06.2006 r., sygn. 1472/ROP 1/423-122/220/06/DP:

Odpowiadając na wątpliwości Spółki związane ze sposobem ustalenia kosztów uzyskania przychodu przy sprzedaży Nieruchomości wniesionej do spółki komandytowej tytułem wkładu, należy zauważyć, że sprzedaż Nieruchomości przez spółkę komandytową spowoduje powstanie przychodu opodatkowanego u wspólników spółki komandytowej, w tym Wnioskodawcy, proporcjonalnie do ich udziału w tej spółce.

Przychód z udziału w spółce komandytowej ustalany będzie w przypadku Wnioskodawcy zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś koszty uzyskania przychodu w oparciu o art. 15 ww. ustawy. Możliwość zastosowania w przedmiotowej sprawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do przychodu spółki osobowej wynika z faktu, iż wspólnikami tej spółki są osoby prawne.

Szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wydatków na środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne jest amortyzacja. Wydatki na ich nabycie nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio, lecz pośrednio, poprzez dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne. W przypadku sprzedaży Nieruchomości przez spółkę osobową, koszt uzyskania przychodu należy ustalić w wysokości wartości początkowej Nieruchomości określonej w księgach spółki osobowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Dla wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu będą równe wartości początkowej Nieruchomości, czyli wartości rynkowej określonej w umowie spółki osobowej, pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne proporcjonalnie do posiadanego udziału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej pytania nr 2, w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego obowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nią dochodów (podatnikami) są jej poszczególni wspólnicy. Stosownie zatem do art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest właścicielem działek rolnych, które zamierza wnieść aportem do spółki osobowej (spółki komandytowej lub komandytowo akcyjnej). Nieruchomość ta w przyszłości, po zrealizowaniu inwestycji budowlanej, może zostać sprzedana.

Stosownie do art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. A zatem zgodnie z przepisami tej ustawy, wartość zbywanej nieruchomości gruntowej, ze względu na brak pomniejszających ją odpisów amortyzacyjnych, będzie równa wartości początkowej tej nieruchomości określonej we właściwej ewidencji prowadzonej przez spółkę osobową.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, że w razie zbycia przez spółkę osobową (spółkę komandytową lub komandytowo akcyjną) nieruchomości wniesionej przez Wnioskodawcę jako wkład niepieniężny, koszt uzyskania przychodów z tytułu tego zbycia, proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę udziału w zyskach spółki osobowej, stanowić będzie wartość początkowa tej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pytania nr 1 została wydana odrębna interpretacja indywidualna w dniu 01 października 2008 r. nr ILPB3/423-411/08-2/HS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.