Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2008 r. (data wpływu 20.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 11 lipca 2008 r. (data wpływu 15.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego otrzymała odszkodowanie od X z tytułu ubezpieczenia mienia od ognia i innych żywiołów w wysokości 24.385,18 zł.

W wyniku pożaru spalona została drewniana więźba dachowa oraz lokal mieszkalny na strychu. W związku z ww. zdarzeniem konieczna jest wymiana 3 stropów drewnianych, a tym samym rozbiórka i pobudowanie nowych ścianek działowych, rozbiórka i pobudowanie piecy kaflowych, wymiana wszystkich instalacji.

Wspólnota ocenia, że koszt remontu i odtworzenia części budynku, nad którą spaliła się więźba dachowa wyniesie około 500 tys.zł. Odszkodowanie uzyskane z X pokryje zaledwie 5% kosztów.

W związku z ww. opisanym stanem faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy podatek dochodowy od odszkodowania uzyskanego z X, które zostanie przeznaczone na remont spalonej części budynku byłby karą dla właścicieli, ponieważ pieniądze z tego odszkodowania nie trafią bezpośrednio do rąk podatników /właścicieli lokali/, lecz powiększą fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej, który w efekcie zostanie przeznaczony na remont budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody Wspólnot Mieszkaniowych uzyskiwane z gospodarki zasobem mieszkaniowym są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli zostają przeznaczone na utrzymanie zasobu mieszkaniowego, art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast dochody pochodzące z innej działalności gospodarczej są opodatkowane ww. podatkiem.

Wnioskodawca uważa, iż otrzymane odszkodowanie z X nie jest dochodem z innej działalności gospodarczej, lecz odszkodowaniem uzyskanym przez Wspólnotę Mieszkaniową na pokrycie części kosztów remontu, którego konieczność wynika z klęski żywiołowej a nie z powodu złego stanu technicznego budynku. Odszkodowanie z X jest przychodem, które nie powinno być zdaniem Wnioskodawcy opodatkowane, podobnie jak przychodem są zaliczki wpłacane na fundusz remontowy przez członków wspólnoty mieszkaniowej.

Członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej wpłacają zaliczki na fundusz remontowy oraz na utrzymanie części wspólnej nieruchomości. Wymienione zaliczki są nieopodatkowane, ponieważ przeznaczone są na utrzymanie zasobu mieszkaniowego. Między innymi z zaliczek tych opłacane jest ubezpieczenie nieruchomości od klęsk żywiołowych /pożaru i innych/.

Wspólnota Mieszkaniowa w wyniku pożaru poniosła niewspółmiernie wysokie straty. Odszkodowanie tylko w niewielkim stopniu pokryje koszty remontu. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby nie doszło do zdarzenia losowego to budynek nie wymagałby całkowitej wymiany więźby dachowej i pokrycia dachówkowego oraz wymiany stropów drewnianych co najmniej przez kolejne 30 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściciele lokali płacąc zaliczki na utrzymanie budynku zapłacili podatek dochodowy, w związku z czym, płacąc podatek dochodowy od odszkodowania z X zostaliby ukarani podwójnym podatkiem.

Przedstawiając powyższe argumenty zarządca nieruchomości w imieniu Wspólnoty Mieszkaniowej wnioskuje o zwolnienie z podatku dochodowego od odszkodowania, które w całości zostanie przeznaczone na remont, którego konieczność wynika z klęski pożaru, a nie z powodu złego stanu technicznego budynku.

Podatnik uważa, że odszkodowanie z X jest częściowym zwrotem na poczet remontu i tym samym nie podlega opodatkowaniu, ponieważ zostanie przeznaczone na utrzymanie zasobu mieszkaniowego (art.17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. obowiązującej od 01.01.2007 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawą prawną funkcjonowania Wspólnoty Mieszkaniowej jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz.903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy Wspólnotę Mieszkaniową. Wspólnota Mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

W myśl art. 14 ustawy o własności lokali na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu i zarządcy.

Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat zgodnie z art. 15 ustawy o własności lokali.

Wspólnota Mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, do której mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Od 01 stycznia 2007 r. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

A zatem z punktu widzenia prawa podatkowego istotny będzie zarówno cel, na jaki ma być osiągnięty dochód przeznaczony, jak również źródło pochodzenia tego dochodu.

Wobec takiego brzmienia przepisu konieczne jest określenie co należy rozumieć pod pojęciem zasoby mieszkaniowe i gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przez pojęcie zasoby mieszkaniowe należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki-doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Z powyższego wynika, iż zasoby mieszkaniowe oznacza nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Związane z tego rodzaju lokalami, pomieszczeniami, urządzeniami, przychody oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Przychodem tego rodzaju wolnym od podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy jest zatem otrzymane przez Wspólnotę Mieszkaniową odszkodowanie majątkowe za szkody powstałe w zasobach mieszkaniowych, w tej części w jakiej zostanie przeznaczone przez Wspólnotę na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Tut. Organ informuje, iż nie może zwolnić Wnioskodawcy z obowiązku płacenia podatku dochodowego. Może natomiast ocenić na podstawie przepisów prawa podatkowego czy dana czynność podlega opodatkowaniu, czy też jest zwolniona z ww. podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.