Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 03.03.2008r. (data wpływu 04.03.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki dla pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.03.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przygotowywania i dostarczania żywności dla szpitali. Spółka zamierza poprzez zapis w regulaminie wynagradzania przyznać każdemu pracownikowi w dniach obecności w pracy limit wyżywienia w kwocie 70 zł miesięcznie bez prawa do ekwiwalentu. Posiłki będą przysługiwały nieodpłatnie i nie są dla pracodawcy obowiązkowe.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na posiłki dla pracowników będą stanowiły koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki, wydatki Spółki na posiłki nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz.654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednie wynikające z zatrudnienia jak i pośrednie ponoszone przez pracodawców na rzecz swoich pracowników. Tzw. koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks Pracy ( t.j. Dz. U. z 1998r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) w art. 207 k.p. nakładają na pracodawcę odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych ( art. 232 kodeksu pracy ). Ze stanu przedstawionego we wniosku nie wynika, aby Spółka jako pracodawca była zobligowana do zapewnienia zatrudnionym w niej pracownikom odpowiednich posiłków i napojów zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy na mocy art. 232 k.p i wydanego na jego podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów ( Dz. U. Nr 60, poz. 279 z późn. zm.).

Generalnie jednak w ocenie Organu świadczenia na rzecz pracowników są kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego , czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy czy też regulamin pracy, chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają. Zatem o kwalifikacji wydatków ponoszonych na rzecz pracowników do kosztów uzyskania przychodów powinny decydować przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Organ uważa, że w przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia pracownikom posiłków , będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Poprzez świadczenia na rzecz pracowników pracodawca zapewnia pracownikom lepsze warunki pracy , bardziej efektywne wykorzystanie czasu pracy, komfort pracy, poprawia nastrój co pozytywnie wpływa na wydajność pracowników a tym samym firmy jako podmiotu generującego przychody. Ponoszone przez pracodawcę wydatki na posiłki nie zostały wyłączne z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy . Organ uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zauważyć, że kosztem uzyskania przychodów nie jest wartość nominalna posiłków, lecz rzeczywisty wydatek poniesiony przez pracodawcę na ich zakup odpowiednio udokumentowany.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków na zakup posiłków dla pracowników jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.