Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu 18 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej, uzupełniony pismem Spółki z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu 28 sierpnia 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

J. Sp. z o.o., zwana dalej Spółką, od lipca 2002 roku prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia Ministerstwa Gospodarki z dnia 29 grudnia 2000 roku, zmienionego następnie zezwoleniem z dnia 24 września 2002 roku. Spółka nie należy do kategorii małych i średnich przedsiębiorstw w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, z późniejszymi zmianami).

Zezwolenie zostało wydane w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, określonych w PKWiU:

• sekcja D podsekcja DL dział 32 grupa 32.1 klasa 32.10 lampy elektronowe i inne elementy elektroniczne,

• sekcja D podsekcja DL dział 32 grupa 32.2 klasa 32.20 urządzenia nadawcze telewizyjne i radiowe, urządzenia i aparaty dla telefonii i telegrafii przewodowej,

• sekcja D podsekcja DL dział 32.3 klasa 32.30 odbiorniki telewizyjne i radiowe, urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku i obrazu oraz akcesoria do nich,

• sekcja K dział 73 grupa 73.1 usługi badawczo rozwojowe w działalności nauk przyrodniczych i technicznych,

• sekcja K dział 74 grupa 74.3 usługi w zakresie badań i analiz technicznych.

Spółka ponosiła wydatki inwestycyjne, które dawały jej prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zmianami). Część wydatków inwestycyjnych poniesiona została w związku z prognozowanym planem zakupów przez klienta Spółki i dotyczyła zakupu linii produkcyjnych do produkcji wyrobów płyt bazowych do telewizorów na indywidualne zamówienie tego kontrahenta.

Szybki postęp technologiczny w branży elektronicznej powoduje, że Spółka dostosowując się do istniejącego rynku, jest zobligowana do wprowadzania nowych produktów, rezygnując jednocześnie z takich, których produkcja staje się nieopłacalna. Podobne procesy dotyczą kontrahentów Spółki. Klient, na zamówienie którego kupione zostały linie produkcyjne, z powodów ekonomicznych zrezygnował z zakupu dotychczasowych produktów. Jednostka zmuszona została do zaprzestania produkcji z wykorzystaniem unikatowej linii produkcyjnej. Kierując się rachunkiem ekonomicznym, zamierza wynająć posiadane linie technologiczne. Kontrahentem zainteresowanym wynajmem jest podmiot zagraniczny, co powoduje, że linie technologiczne zostałyby wywiezione poza terytorium Polski (do innych krajów Unii Europejskiej lub poza Unię Europejską). W związku z planowanymi działaniami przedstawionymi powyżej, nabyte i wytworzone uprzednio środki trwałe, na które ponoszone wydatki dały Spółce prawo do zwolnień w podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą wykorzystywane do bieżącej działalności gospodarczej, która została określona w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka nie zamierza jednak zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, wskazanej w zezwoleniu, a jedynie częściowo zmienić jej przedmiot.

Aktualnie przedmiotem działalności gospodarczej Spółki byłby także wynajem posiadanych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie utraci prawa do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli wynajmie posiadane środki trwałe (z którymi były związane wydatki inwestycyjne uznane za koszty kwalifikowane) i w celu realizacji umowy najmu wywiezie je poza terytorium Polski.

Z treści § 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 roku w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 224, poz. 2270 ze zmianami) wynika, że warunkami koniecznymi dla zachowania prawa do zwolnienia jest nieprzeniesienie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym oraz prowadzenie działalności gospodarczej przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Spółka stoi na stanowisku, że w przestawionym zdarzeniu przyszłym nie utraci prawa do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie naruszy powyżej zacytowanych przepisów nie przeniesie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne oraz nadal będzie prowadziła działalność gospodarczą.

Przez zawarcie umowy najmu Spółka zobowiązuje się oddać najemcy rzeczy do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem nie ma na celu przeniesienia własności (wyzbycia się rzeczy), ale jego celem jest czerpanie pożytków z rzeczy oddanych do korzystania najemcy.

Ponadto Spółka uważa, że nie będzie zobowiązana do skorygowania wartości wydatków inwestycyjnych, dających prawo do wyliczenia kwoty wolnej od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o wartość tych składników majątku, które zostałyby wywiezione, w celu wynajmu, poza terytorium Polski, a z którymi były związane poniesione wydatki inwestycyjne. Żaden przepis prawa nie zobowiązuje podatnika do takiej korekty w sytuacji, gdy zaprzestaje wykorzystywania składników majątku w działalności prowadzonej na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), specjalna strefa ekonomiczna jest ustanawiana w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, wydawanego na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki uzgodniony z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego. Rozporządzenie określa wielkość i warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie strefy.

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady tego zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). W myśl tego przepisu wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W analizowanej sytuacji, Wnioskodawca na podstawie zezwolenia Ministerstwa Gospodarki z dnia 29 grudnia 2000 r. (zmienionego w dniu 24 września 2002 r.) prowadzi od lipca 2002 r. działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Poniósł w związku z tym wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. Ich część dotyczyła linii produkcyjnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły, przede wszystkim według reguł wykładni językowej. Rozstrzygając o prawie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zatem uwzględniać warunki korzystania z pomocy publicznej wynikające z uregulowań odpowiedniego rozporządzenia obowiązującego Spółkę w danym okresie, tj. w momencie ponoszenia wydatków.

W okresie prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie strefy, szczegółowe zasady korzystania przez przedsiębiorców z pomocy publicznej określały następujące akty wykonawcze:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 84, poz. 909 ze zm.), obowiązujące w okresie 29 sierpnia 2001 r. - 29 października 2004 r.,

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 224, poz. 2270 ze zm.), obowiązujące w okresie 30 października 2004 r. - 11 grudnia 2006 r.,

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2006 r. Nr 228, poz. 1667 ze zm.), obowiązujące od dnia 12 grudnia 2006 r.

Ogólne przesłanki warunkujące nabycie prawa do omawianego zwolnienia, wynikające z treści wymienionych powyżej aktów wykonawczych, pozostają niezmienne. Zwolnienie to może stosować podatnik, który:

• prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia,

• osiąga dochód z tej działalności,

• poniósł określonej wartości wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną,

• przez określony minimalny okres będzie prowadził działalność gospodarczą na terenie strefy, nie przeniesie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne oraz utrzyma nowo utworzone miejsca pracy.

W szczególności, przepisy każdego ze wskazanych rozporządzeń stanowią, że przedsiębiorca, który chce skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów inwestycji nie może przenieść w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zapis taki ustawodawca zawarł w:

• § 3 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (po nowelizacjach tego rozporządzenia omawiany zapis został przeniesiony do § 3 ust. 5, a następnie w § 5 ust. 1 pkt 1),

• § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej,

• § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej.

Powołane powyżej unormowania przewidują sankcję w postaci utraty prawa do zwolnienia w przypadku przeniesienia własności składników majątkowych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne w okresie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Tymczasem, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka zamierza oddać środki trwałe w najem podmiotowi zagranicznemu. Zgodnie natomiast z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Nie dojdzie tu zatem do przeniesienia prawa własności środków trwałych.

Oznacza to, że oddając w najem przedmiotowe środki trwałe, Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Na skutek oddania w najem środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne i wywiezienia tych składników majątku poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej (poza granice Polski), Spółka nie będzie zobligowana do dokonania korekty wartości wydatków inwestycyjnych. Jak bowiem słusznie zauważył Wnioskodawca, przepisy określające zasady funkcjonowania stref ekonomicznych nie nakładają na podatnika takiego obowiązku prawnego w analizowanej sytuacji.

Należy ponadto zaznaczyć, iż w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy (najem linii produkcyjnej poza obszarem strefy ekonomicznej), działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.