Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy na wskazane powyżej pytania należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Ad. pyt. 1)

Art. 16h ust. 2 UPDOP stwierdza, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16i i 16ł UPDOP muszą dokonać wyboru jednej z metod amortyzacji wskazanych w art. 16i-16k UPDOP dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Metody amortyzacji opisane są odpowiednio w: art. 16i UPDOP (tzw. metoda liniowa), art. 16j UPDOP (metoda liniowa z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych) lub art. 16k UPDOP (tzw. metoda degresywna).

Zgodnie z art. 16i ust. 1 UPDOP odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz) i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt I UPDOP.

Jednakże w myśl ust. 2 przedmiotowego przepisu podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:
   1. pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2;
   2. złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;
3. dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KST) poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Tryb podwyższenia określa art. 16i ust. 6 UPDOP, który stanowi, że dla podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie przy zastosowaniu współczynników należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu.

Stosowanie do art. 16i ust. 3 UPDOP w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. Zaś zgodnie z ust. 4 podatnicy mogą podwyższać lub rezygnować ze stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie zgodnie z ust. 5 przedmiotowego przepisu podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stawki określone w Wykazie stosowane są w dwóch wypadkach: amortyzacji liniowej zgodnie z ust. 1 tego przepisu i amortyzacji z zastosowaniem stawki podwyższonej za pomocą wskazanych w art. 16i ust. 2 UPDOP współczynników. Stawki stosowane w wypadku zastosowania ust. 2 są stawkami określonymi w Wykazie modyfikowanymi przez wybrany przez podatnika współczynnik. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, możliwe jest obniżenie stawki podanej w Wykazie stanowiącej bazę do określenia stawki podwyższonej. W wypadku, zatem obniżenia stawki podanej w Wykazie stosowana przez Spółkę stawka będzie stanowiła iloczyn obniżonej stawki wskazanej w Wykazie i współczynnika wybranego przez Spółkę, nie mogącego podlegać dalszym modyfikacjom.

W opinii Spółki nie ma żadnych przeciwwskazań przeciwko obniżeniu stawek amortyzacyjnych podanych w wykazie skorygowanych o wartość wybranego przez podatnika współczynnika stosowanych przy amortyzacji środka trwałego metodą liniową w trybie art. 16i ust. 2 UPDOP.

Z treści art. 16i ust. 5 UPDOP jednoznacznie wynika, że możliwość obniżenia stawek określonych w Wykazie uwarunkowana jest jedynie terminem określonym w tym przepisie. Jednocześnie art. 16h ust. 1 UPDOP stwierdza, że obniżenie stawki nie może prowadzić do zmiany przyjętej metody amortyzacji. Nie jest, zatem możliwe obniżenie stawek amortyzacyjnych stosowanych wedle wskazań art. 16j UPDOP lub metodą liniowo- degresywną w oparciu art. 16k UPODP. Jednakże nie budzi wątpliwości, że obniżenie stawek podwyższonych w trybie art. 16i ust. 2 nie może być uważane za zmianę metody amortyzacji.

W rezultacie należy uznać, iż zapisy UPODP wskazują, że obniżenie stawek określonych w Wykazie i stosowanych w trybie amortyzacji liniowej scharakteryzowanej w art. 16i jest dopuszczalne w każdym przypadku, o ile został dochowany termin, o którym mowa w zdaniu drugim art. 16i ust. 5 UPDOP. Żaden przepis UPDOP w szczególności art. 16i ust. 2 i nast. UPDOP nie wprowadza wyjątków od tej reguły.

Przemawia za tym także konstrukcja art. 16i UPOOP. Przedmiotowy przepis nie wyodrębnia oddzielnych kategorii stawek standardowych i stawek podwyższonych nie podlegających obniżeniu. Co więcej ust. 5 dotyczący obniżenia stawki został umieszczony wśród zapisów odnoszących się do stosowania stawki podwyższonej.

Ustawodawca przedstawił, bowiem katalog dopuszczalnych metod zmiany stawek amortyzowanych liniowo w sposób, który wobec braku jakiegokolwiek zastrzeżenia każe przyjąć, iż obniżenie stawek, o którym mowa w ust. 5 dokonywane fakultatywnie z woli podatnika znajduje zastosowanie do każdego środka trwałego amortyzowanego liniowo. Art. 16 ust. 3 i 4 UPDOP regulują jedynie szczególne przypadki modyfikacji stawki amortyzowanej za pomocą stawek wskazanych w Wykazie podwyższonych za pomocą współczynników. Ust. 3 opisuje sytuacje, w których zmiana stawki podwyższonej zgodnie z zasadami wskazanymi w ust. 2 jest obligatoryjna, a zatem jedynie te przypadki, w których podatnik ma obowiązek, a nie możliwość dokonania obniżenia. Z kolei ust. 4 odnosi się jedynie do kwestii podwyższenia i rezygnacji ze stosowania stawek podwyższonych do środków trwałych. Umieszczony po dotyczącym obniżenia stawek ust. 5, ust. 6 analizowanego przepisu reguluje sposób podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników. Opisane przepisy odnoszą się, zatem do innych zagadnień niż art. 16i ust. 5 UPDOP i nie mogą być uznane za przepisy szczególne wyłączające jego zastosowanie w stosunku do stawek podanych w Wykazie zmodyfikowanych za pomocą współczynników.

Rezultaty przedstawionej powyżej wykładni systemowej odpowiadają wynikom wykładni celowościowej. Art. 16 UPDOP umożliwiać ma, bowiem dokonywanie podatnikom odpisów amortyzacyjnych w wysokości regulowanej przez podatnika w określonych przez Ustawodawcę ramach. Ustawodawca wyznacza w Wykazie jedynie maksymalną granicę wysokości stawek dopuszczając tylko w wyjątkowych wypadkach ich podwyższenie. Obniżanie zaś może być dokonywane bez ograniczeń. Jest to podyktowane tym, iż podwyższenie stawki oznacza zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu. Obniżenie stawki prowadzące do powiększenia dochodu lub obniżenia straty podatkowej nie musi z punktu widzenia interesów państwa podlegać ograniczeniu, zwiększa bowiem dochód podatnika podlegający opodatkowaniu. Ustawodawca w niektórych sytuacjach wręcz zobowiązuje podatnika stosującego podwyższoną stawkę amortyzacyjną do jej obniżenia, gdy nie ma przesłanek do szczególnego podwyższenie wykazywanych w danym okresie kosztów podatkowych. Nie byłoby, zatem celowe ograniczenie prawa do obniżenia odpisu, jeżeli podatnik skorzystał ze szczególnego uprawnienia do podwyższenia stawki.

W związku z powyższym, zważywszy treść przepisów UPDOP nie ograniczających prawa do obniżenia stawki amortyzacyjnej wyznaczonej w oparciu o metodę liniową biorąc pod uwagę rezultaty wykładni systemowej i funkcjonalnej art. 16h i 16i UPDOP należy uznać obniżenie stawki amortyzacji podwyższonej w trybie art. 16i ust. 2 UPDOP za w pełni dopuszczalne.

Ad. pyt. 2)

W myśl art. 16h ust. 4 UPDOP podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego.

Przedmiotowy przepis nie określa procedury zgłoszenia częstotliwości dokonywania odpisów. Brak jest postanowień ograniczających możliwość zmiany amortyzacji z miesięcznej na kwartalną lub roczną Przy tym określenie częstotliwości dokonywania odpisów nie jest wyborem metody amortyzacji, o którym mowa w art. 16h ust. 2 UPDOP. Nie sposób również wywodzić z tego przepisu obowiązku kontynuacji stosowania danego sposobu dokonywania odpisów (miesięcznego, kwartalnego bądź rocznego) do całkowitego zamortyzowania środka trwałego. Należy zatem uznać, iż zmiana sposobu dokonywania odpisów na kwartalne lub roczne jest dopuszczalna.

Z art. 16i ust. 5 UPDOP wynika literalnie, że obniżenie stawki może nastąpić wyłącznie do końca pierwszego miesiąca roku kalendarzowego. Jednakże przepis ten należy interpretować z uwzględnieniem postanowień art. 16h ust. 4 UPDOP. Z niego zaś wynika, że podatnik może dokonywać odpisów w innych terminach innych niż miesiąc. Dlatego też termin, o którym mowa w art. 16i ust 5 UPDOP, winien być traktowany jedynie jako termin na dokonanie decyzji o obniżeniu stawki amortyzacyjnej nie zaś termin na dokonanie rzeczywistego obniżenia, te bowiem nastąpi w momencie dokonywania odpisu. Ustawa nie reguluje sposobu wyrażenia woli obniżenia stawki amortyzacyjnej (w szczególności nie wymaga zawiadamiania właściwego urzędu skarbowego), jedynym więc sposobem jej wyrażenia jest dokonanie przedmiotowego obniżenia. Jeżeli zatem odpisy amortyzacyjne nie są dokonywane co miesiąc, lecz co kwartał lub rocznie, faktyczna zmiana wysokości odpisu może zostać dokonana przed końcem pierwszego w roku okresu, za który dokonywany jest odpis amortyzacyjny.

Na potwierdzenie własnego stanowiska Spółka powołała:

• postanowienie Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 29 czerwca 2007 r., sygn. ŁUS-Il-2-423/110/07/JB, gdzie stwierdzono: Zmiana stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, tj. jej obniżenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Zgodnie z treścią art. 16h ust. 4 w/w ustawy odpisów amortyzacyjnych można dokonywać w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach, co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. W związku z powyższym Spółka może zmienić stawkę amortyzacyjną począwszy od pierwszego miesiąca, kwartału lub na koniec roku podatkowego.
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 listopada 2008r., sygn. ITPB3/423-510/08/DK,: W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np.: co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie lub podwyższenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak, więc obniżenie lub podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując Wnioskodawca stwierdza, że jeżeli możliwe jest przejście z miesięcznego na kwartalny sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a obniżenie stawki amortyzacyjnej winno nastąpić przed dokonaniem pierwszego kwartalnego lub rocznego odpisu w danym roku podatkowym, to należy uznać, iż możliwe jest przejście na kwartalny lub roczny sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych z równoczesnym obniżeniem wysokości stawki amortyzacyjnej na koniec pierwszego kwartału roku podatkowego lub na koniec roku podatkowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje możliwość podwyższania stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych (art. 16i ust. 2 tej ustawy). Metoda ta ma zastosowanie do określonych rodzajów składników majątku trwałego użytkowanych w specyficznych warunkach, które powodują ich szybsze zużycie. Podatnikowi korzystającemu z tej metody amortyzacji przysługuje prawo podwyższenia wysokości stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych poprzez zastosowanie określonych współczynników. Przy czym należy podkreślić, że podatnik sam decyduje czy podwyższyć stawki amortyzacyjne, jeżeli występują wymienione w tym przepisie przesłanki.

Stosownie, zaś do treści art. 16i ust. 3 ww. ustawy, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2 (budynki i budowle używane w warunkach pogorszonych lub złych oraz maszyny, urządzenia i środki transportu używane bardziej intensywnie), stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Zgodnie natomiast z ust. 4 tego artykułu podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 (maszyny i urządzenia zaliczane do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddane szybkiemu postępowi technicznemu) bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie, jak stanowi art. 16i ust. 6, w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawodawca rozróżnił dwie kategorie środków trwałych, w stosunku do których występuje nieco odmienny moment obniżenia/rezygnacji z podwyższonej (w stosunku do Wykazu) stawki amortyzacyjnej. I tak, w stosunku do:

1)

• budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych lub złych obniżenie stawki winno nastąpić od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające tę zmianę, czyli ustanie warunków pogorszonych lub złych;
• do maszyn, urządzeń i środków transportu używanych bardziej intensywnie w stosunku () obniżenie stawki winno nastąpić od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające tę zmianę, czyli przestaną te środki być używane intensywnie w stosunku ().

W powyższych przypadkach, ustawodawca powiązał więc moment obniżenia stawki amortyzacyjnej (podwyższonej uprzednio w stosunku do Wykazu) ze ściśle określonymi okolicznościami mającymi wpływ na tę zmianę.

2)

• maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddanych szybkiemu postępowi technicznemu rezygnacja ze stawki uprzednio podwyższonej winna nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (w odniesieniu do środków ujętych już w ewidencji).

W tym przypadku natomiast, ustawodawca pozostawił podatnikowi dowolność w podjęciu decyzji, co do rezygnacji ze stosowania stawek podwyższonych w tym sensie, że (inaczej niż w 2. ww. przypadkach), nie musi nastąpić żadna konkretna zmiana warunków zewnętrznych (w tym przypadku - w obszarze szybkiego postępu technicznego) aby podatnik miał możliwość powrotu do stawki nie podwyższonej stawki z Wykazu i może to nastąpić (tez inaczej niż w 2. poprzednich przypadkach) od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Przechodząc do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, że Spółka winna - w stosunku do budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych lub złych oraz do maszyn, urządzeń i środków transportu używanych bardziej intensywnie w stosunku (), od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ustały okoliczności uzasadniające uprzednie podwyższenie stawek z Wykazu powrócić do stawek z Wykazu.

Natomiast w stosunku do maszyn i urządzeń zaliczanych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych poddanych szybkiemu postępowi technicznemu obniżenie stawki do stawki określonej w Wykazie, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jeśli podatnik zrezygnuje ze stosowania stawki podwyższonej.

Należy natomiast odróżnić sytuacje, w których, na podstawie art. 16i ust. 3 lub 4 ustawy, następuje obniżanie/rezygnacja ze stawek uprzednio podwyższonych (na podstawie art. 16i ust. 2 ustawy), czyli powrót do stawek określonych w Wykazie, od sytuacji, o której mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z brzmieniem art. 16i ust. 5 ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych (podkr. Organu) stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawodawca, w tym przepisie stwarza więc możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie, a decyzję co do obniżenia tych stawek pozostawia podatnikowi, nie określając przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona.

Reasumując powyższe i odpowiadając na pytanie nr 1 Spółki, należy stwierdzić, iż w oparciu o postanowienia art. 16i ust. 5 ustawy, nie jest możliwe obniżenie podwyższonych w trybie art. 16i ust. 2 ustawy stawek amortyzacyjnych. Jak bowiem wyżej wskazano, obniżenie powrót do stawek z wykazu stawek uprzednio podwyższonych na podstawie art. 16i ust. 2 następuje na podstawie art. 16i ust. 3 lub 4 ustawy. Natomiast nie ma przeszkód, aby Spółka obniżając podwyższone stawki dokonała jednocześnie (od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego) obniżenia stawek z Wykazu na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy. Nie oznacza to jednakże, że za prawidłowe można uznać stanowiska Spółki, cyt. W wypadku, zatem obniżenia stawki podanej w Wykazie stosowana przez Spółkę stawka będzie stanowiła iloczyn obniżonej stawki wskazanej w Wykazie i współczynnika wybranego przez Spółkę, nie mogącego podlegać dalszym modyfikacjom. W opinii Spółki nie ma żadnych przeciwwskazań przeciwko obniżeniu stawek amortyzacyjnych podanych w wykazie skorygowanych o wartość wybranego przez podatnika współczynnika stosowanych przy amortyzacji środka trwałego metodą liniową w trybie art. 16i ust. 2 UPDOP. Jak wyżej uzasadniono, stanowisko to nie znajduje oparcia w jasno brzmiącej treści przepisów ustawy o podatku dochodowym mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisu art. 16i ust. 5 ustawy jest również stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, a mianowicie, że Spółka może obniżyć stosowaną stawkę amortyzacyjną w momencie dokonania odpisu na koniec kwartału lub roku kalendarzowego oraz że faktyczna zmiana wysokości odpisu może zostać dokonana przed końcem pierwszego w roku okresu, za który dokonywany jest odpis amortyzacyjny. W art. 16i ust. 5 ustawodawca nie pozostawia bowiem wątpliwości, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, iż zmiany stawki (w odniesieniu do środków pozostających już w ewidencji) dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Przy czym należy zauważyć, ze w przepisie tym nie ma rozróżnienia na zmianę formalną czy faktyczną (jak pisze Spółka - rzeczywistą). Moment zmiany stawki został zdefiniowany jasno - jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. Nie negując zatem możliwości zmiany okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych z miesięcznych na kwartalne lub roczne (zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy) nie można uznać, że zmiana wysokości stawki, o której mowa w art. 16i ust.5 może zostać dokonana dopiero przed końcem okresu, w którym dokonywany jest pierwszy w roku odpis amortyzacyjny, a więc przed końcem pierwszego kwartału lub roku podatkowego. Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 5 musiałby mieć brzmienie, zmiany stawki dokonuje się przed dokonaniem pierwszego w roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego, co oczywiście nie ma miejsca. Sposób w jaki odzwierciedlenie decyzji Spółki, co do obniżenia stawki amortyzacyjnej w danym roku podatkowym, znajdzie wyraz w dokumentacji Spółki (czy będzie to np. podjęcie we właściwym terminie stosownej uchwały, czy np. wpis w ewidencji środków trwałych czy in.) pozostaje już poza przedmiotem interpretacji (jak słusznie zauważa Spółka ustawa nie określa w sposób szczególny jak należy udokumentować decyzję w tym zakresie). Jednakże, jak wyżej wykazano, nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, że zmiana stawki (obniżenie) może nastąpić w terminie dokonywania pierwszego w roku odpisu.

Odnosząc się do powołanych interpretacji (wydanych przed dniem 01.07.2007r.) należy zauważyć, ze wydane one zostały w indywidualnych, sprawach innych podatników, przy określonym w nich stanie faktycznym i nie mogą wpływać na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w konkretnie analizowanej przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego dotyczącego zdarzenia przyszłego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-019 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie