Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 września 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 września 2007 r.), uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2007 r. (fax), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie :

1. uznania za nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu udzielonych nieodpłatnie licencji,
2. uznania tych licencji za wartości niematerialne i prawne,
3. możliwości amortyzowania ww. wartości niematerialnych i prawnych.
   - jest prawidłowe
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura wniosek Spółki, uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2007 r. (fax), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie :

1. uznania za nieodpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu nabytych licencji,2
2. uznania nabytych licencji za wartości niematerialne i prawne,
3. możliwości amortyzowania ww. wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2006 r. podpisał z Firmą E Umowę Rozwiązania. Umowa ta rozwiązywała obowiązującą do dnia 31 grudnia 2009 r. obie strony Umowę Produkcyjną na mocy której produkował dla tej firmy emulsje parafinowe. Zapisy zawarte w Umowie Produkcyjnej stanowiły, iż Wnioskodawca wytwarzał na bazie przekazanych receptur emulsje parafinowe, których jedynym odbiorcą była Firma E. Wnioskodawca nie mógł sprzedawać w/w produktów innym odbiorcom. Podpisana w dniu 27 grudnia 2006 r. Umowa Rozwiązania pozwalała Wnioskodawcy wytwarzać i sprzedawać emulsje parafinowe innym odbiorcom na bazie udostępnionych przez Firmę E receptur produkcyjnych. Umowa Rozwiązania zawiera dwa załączniki :

1. Umowę Licencji Znaku Towarowego (korzystanie ze znaku towarowego),
2. Umowę Udostępnienia Receptury (sublicencja na receptury emulsji woskowych).
   
   

W tych załącznikach (umowach) nie została określona wartość przekazanych licencji. Z kolei w Umowie Rozwiązania kwestia płatności przedstawia się w następujący sposób :zgodnie z art. 3. 1 Zważywszy na zgodę rozwiązania Umowy Produkcyjnej we wcześniejszym terminie Wnioskodawca zobowiązuje się do uiszczenia płatności dotyczącej rozwiązania, natomiast zgodnie z definicją zawartą w art. 1 Płatność dotycząca rozwiązania kwota 100.000,00 euro, którą Wnioskodawca ma uiścić na rzecz Firmy E zgodnie z warunkami niniejszej Umowy Rozwiązania. Kwota ta obejmuje wszystkie należności związane z rozwiązaniem umowy produkcyjnej, w tym także wynikające z Umowy dotyczącej receptur i Umowy Licencji Znaku Towarowego. W oparciu o zapisy zawarte w Umowie Rozwiązania oraz załącznikach do tejże umowy Wnioskodawca uznał, iż zapłata kwoty 100.000,00 euro dotyczy tylko wcześniejszego rozwiązania Umowy Produkcyjnej i stanowi formę rekompensaty dla Firmy E z tytułu rezygnacji z wyłączności na odbiór produkowanych przez Wnioskodawcę emulsji parafinowych. Udostępnione licencje tym samym zostały przekazane Wnioskodawcy nieodpłatnie, co sugerują zapisy zawarte w załącznikach do Umowy Rozwiązania.

W związku z powyższym Wnioskodawca podjął następujące działania :opłaty za rozwiązanie Umowy Produkcyjnej uiszczane zgodnie z warunkami Umowy Rozwiązania na podstawie otrzymanych faktur zaksięgowała w ciężar kosztów rodzajowych Usługi Obce, wyceniła wartość licencji na kwotę 500.000,00 zł. i uznała przedmiotowe licencje za wartości niematerialne i prawne i przyjęła je na majątek Spółki według wartości (zgodnie z wyceną) powiększoną o ewentualne koszty związane z ich wdrożeniem, które amortyzuje bilansowo, uznała udzielone licencje za świadczenie nieodpłatne i w konsekwencji opodatkowała je podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz wykazała wartość nieodpłatnie otrzymanych licencji w pozostałych przychodach operacyjnych. W piśmie z dnia 10 grudnia 2007 r., uzupełniającym wniosek, Wnioskodawca wyjaśnił, iż w jego rozumieniu nazwa licencje parafinowe oraz licencje woskowe znaczy to samo i jest używana zamiennie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W piśmie uzupełniającym z dnia 10 grudnia 2007 r. Wnioskodawca doprecyzował zapytanie odnośnie amortyzacji, formułując je następująco : Czy przedmiotowe licencje zostały prawidłowo uznane za wartości niematerialne i prawne i czy w związku z tym można je amortyzować podatkowo?.

Zdaniem Wnioskodawcy przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok NSA sygn. akt FSK 2206/04). Analizując brzmienie Umowy Rozwiązania oraz jej załączników, które stanowią jedną całość, należy stwierdzić, iż sporna kwota 100.00,00 Euro stanowi rekompensatę za wcześniejsze rozwiązanie umowy, nie zaś wynagrodzenie za korzystanie z udzielonych licencji. Niewątpliwie mamy więc do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem. Skutkiem nieodpłatnego świadczenia, tj. nieodpłatnego udzielenia licencji jest powstanie przychodu do celów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 1 pkt 2 updop przychodem jest m. in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 5 wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Ponadto nabyte nieodpłatnie składniki majątku mogą być zaliczone przez podatnika do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.Zgodnie z art. 16b ust. 1 updop wartościami niematerialnymi i prawnymi są : podlegające amortyzacji nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej.Zgodnie z zapisami umów licencyjnych należy przyjąć, iż udzielone licencje spełniają wszystkie powyższe warunki. Tak więc, Spółka prawidłowo ujęła wartość nabytych licencji w kontach niematerialnych i prawnych oraz pozostałych przychodów operacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Do wniosku Spółka dołączyła kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.