Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. -Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 25.08.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 31.08.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. po jakim kursie, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powinna księgować przelewy dokonywane przez Spółkę pomiędzy rachunkiem centrali a rachunkiem zakładu, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka jest rezydentem podatkowym Niemiec, którego przedmiotem działalności jest lokowanie złożonych u niej depozytów pieniężnych w imieniu własnym na wspólny rachunek depozytorów, zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka w przedmioty majątkowe wyodrębnione z majątku własnego w formie majątku specjalnego, tj. nieruchomości. W ramach prowadzonej przez siebie działalności, Spółka nabyła w Polsce nieruchomość, którą wynajmuje i osiąga z tego tytułu przychody. Prowadzenie w Polsce powyższej działalności gospodarczej, traktowane jest jako prowadzenie działalności w Polsce przez zagraniczny podmiot poprzez zakład w rozumieniu umowy zawartej pomiędzy Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W związku z powyższym Spółka przed nabyciem nieruchomości zarejestrowała się dla potrzeb polskich podatków oraz otworzyła w Polsce rachunek bankowy.

W związku z prowadzoną w Polsce działalnością, Spółka dokonuje transferów (przelewów) środków pieniężnych wyrażonych w EUR zarówno z rachunku centrali na rachunek zakładu, jak i z rachunku zakładu na rachunek centrali. Z perspektywy Spółki, powyższe przelewy są wyłącznie przesunięciem środków pieniężnych z jednego własnego rachunku na drugi własny rachunek, gdyż z prawnego punktu widzenia Spółka i Zakład są jednym podmiotem.

Stanowisko Spółki.

Spółka uważa, iż w dniu dokonania przelewu środków pieniężnych wyrażonych w walucie obcej z rachunku zakładu na rachunek centrali zrealizują się różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Wg Spółki powyższe różnice należy ustalić przy zastosowaniu kursu sprzedaży waluty z dnia dokonania przelewu oraz kursu kupna waluty z dnia jej wpływu na rachunek zakładu ogłaszanego przez bank prowadzący rachunek zakładu, co wynika z art. 15 ust. 1a ustawy o pdop. Jednakże ze względu na fakt, iż z prawnego punktu widzenia zakład i Spółka są jednym podmiotem, zakład nie dokonuje żadnej zapłaty na rzecz Spółki, a jedynie przelewa środki pieniężne. Niemniej jednak Spółka uważa, iż stosownie do postanowień art. 3 ustawy o pdop w związku z art. 7 oraz art. 25 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podlega ona opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów osiągniętych za pośrednictwem zakładu. W świetle powyższego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zakład powinien wykazać zrealizowaną różnicę kursową powstałą za czas posiadania waluty obcej na rachunku zakładu. Zdaniem Spółki, zakład powinien wyliczyć różnice kursowe od własnych środków pieniężnych przy fikcyjnym założeniu, że dokonuje on zapłaty na rzecz Spółki. W przeciwnym razie, nie byłoby możliwe ustalenie zrealizowanych różnic kursowych na podstawie art. 15 ust. 1a ustawy o pdop i wbrew art. 3 tej ustawy nie zostałyby one uwzględnione w dochodzie zakładu.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik tut. Urzędu informuje, co następuje:

W opisanym we wniosku stanie faktycznym pomiędzy rachunkiem Zakładu a rachunkiem Centrali w Niemczech dokonywane są przelewy w walucie obcej.Koszty z tytułu różnic kursowych powstają w trybie określonym w art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Stosownie do art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.Natomiast art. 15 ust. 1a stanowi, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Z powołanych przepisów wynika, iż do realizacji różnic kursowych dochodzi w sytuacji faktycznej zapłaty z dewizowego rachunku za zobowiązania opiewające na walutę obcą.W przedmiotowej sprawie nie dokonywana jest zapłata ze strony Zakładu na rzecz Centrali w Niemczech, a jedynie następuje przeniesienie środków finansowych z jednego rachunku bankowego na drugi w ramach jednego podmiotu. Nie występuje również w stosunku do Centrali zobowiązanie, które Zakład byłby zobowiązany uregulować. Tym samym, w świetle powołanych przepisów, w przypadku przelewów dokonywanych przez Zakład na rachunek Centrali nie wystąpią różnice kursowe, które podlegałyby uwzględnieniu przez Zakład w rozliczeniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Strony w tej sprawie jest nieprawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.