P O S T A N O W I E N I E - Interpretacja - 1472/ROP1/423-275/06/DP

Shutterstock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.10.2006, sygn. 1472/ROP1/423-275/06/DP, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

P O S T A N O W I E N I E


Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 04.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 16.08.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie


p o s t a n a w i a


uznać za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie pytania 1.


U Z A S A D N I E N I E


Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w celu zwiększenia sprzedaży Spółka wyposaża punkty sprzedaży Klientów w stojaki i regały opatrzone logo Spółki. Stojaki i regały służą uwidocznieniu sprzedaży produktów Spółki prowadzonej przez Klientów Spółki w danym punkcie handlowym. Klient wykorzystuje stojaki i regały wyłącznie do eksponowania wyrobów Spółki. Pomiędzy Spółką a Klientem zawierana jest umowa określająca warunki współpracy i sprzedaży produktów Spółki, podpisywana w momencie udostępniania wyposażenia Spółki jej Klientom. Wyposażenie do ekspozycji udostępniane jest w ramach tej umowy do czasu zakończenia współpracy. W związku z tym, że Klient sprzedaje towary Spółki, koszt używania wyposażenia przez Klienta zawarty jest w cenie sprzedawanych produktów. Całe wyposażenie pozostaje własnością Spółki, a Klient zobowiązany jest do zwrotu regałów w przypadku zaprzestania współpracy ze Spółką. Jednocześnie Spółka prowadzi szczegółową ewidencję wydań i zwrotów regałów i stojaków.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka występuje z zapytaniem:

1. Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na zakup regałów i stojaków są w pełni kosztem uzyskania przychodów i nie podlegają limitowi określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług Spółka ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie stojaków i regałów z ww. przeznaczeniem?

3. Czy zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka nie ma obowiązku naliczenia podatku należnego w momencie udostępnienia takiego wyposażenia Klientowi?

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone z tytułu nabycia i umieszczenia wyposażenia w punktach sprzedaży Klientów (dystrybutorów) są w pełnej wysokości kosztami uzyskania przychodów. Celem udostępniania regałów i stojaków punktom sprzedaży jest zapewnienie wzrostu sprzedaży produktów Spółki. Odpowiednie wyeksponowanie produktów na regałach opatrzonych znakiem firmowym Spółki sprzyja zwiększeniu ich sprzedaży. W związku z tym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty, których poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wykazano we wniosku, regały i stojaki opatrzone logo Spółki stoją w miejscach publicznych, gdzie sprzyjają reklamowaniu produktów Spółki. Dzięki temu każdy potencjalny nabywca widzi produkty Spółki. Biorąc pod uwagę, że reklama jest w tym przypadku kierowana do wszystkich przypadkowych klientów marketów i hurtowni (nieograniczony krąg odbiorców) Spółka uważa, że spełnia warunki reklamy prowadzonej publicznie. W konsekwencji wydatki poniesione na nabycie regałów i stojaków powinny być zaliczane w całości do kosztów podatkowych Spółki. Tym samym, zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie powinno być objęte limitem wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zauważa, że udostępnienie regałów i stojaków do ekspozycji towarów nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie na rzecz Klienta Spółki, gdyż - jak wynika z zawartego porozumienia dotyczącego powierzenia regałów Klientowi - Spółkę i Klienta łączy stosunek prawny o charakterze dwustronnie zobowiązującym. Spółka powierza regały Klientowi, w zamian za co Klient ma obowiązek kupowania towarów od Spółki i eksponowania na regałach wyłącznie towarów pochodzących od Spółki.

Na poparcie swego stanowiska w sprawie Spółka powołuje się na interpretacje organów podatkowych w tym zakresie przytaczając pismo Ministra Finansów z dnia 27 lutego 1997 r. nr PO 4/GK-722-981/96 oraz pismo Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 marca 2005 r. znak 1472/ROP1/423ŹOB/28/05/PS.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki zawarte we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajduje przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma więc prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, o ile przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Stojaki i regały opatrzone logo Spółki zawierają przekaz reklamowy, zatem udostępniane i eksponowane w placówkach handlowych spełniają warunki reklamy prowadzonej w sposób publiczny. Tym samym wydatki poniesione na ich nabycie lub wytworzenie nie podlegają limitowaniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik ma więc prawo do zaliczenia wydatków poniesionych na zakup regałów i stojaków z logo firmy w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie umowy, na podstawie których udostępniane są przedmiotowe regały i stojaki nie mają charakteru umowy użyczenia. Są to umowy dwustronnie zobowiązujące, na mocy których Klienci Spółki zobowiązują się do przechowywania i ekspozycji w powierzonym sprzęcie tylko i wyłącznie produktów opatrzonych marką Spółki. Ponadto zobowiązują się, w zamian za dostarczony sprzęt, do zakupu od Spółki produktów jej firmy. W powyżej opisanej sytuacji dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży produktów Spółki połączonej z udostępnieniem do używania urządzeń niezbędnych w tej sprzedaży.

Właściwa ekspozycja towaru, odpowiednie jego zareklamowanie - ma na celu zwiększenie sprzedaży produktów firmy, a zatem ma wpływ na wielkość osiągniętego przez Spółkę przychodu. Stosownie do dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów z tym związanych, wykazując, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki poniesione na zakup regałów i stojaków pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę ze sprzedaży wyeksponowanych na nich towarów.

Należy zatem potwierdzić stanowisko Strony, że przedmiotowe wydatki mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Stosownie do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m. in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

Stojaki i regały zaliczane do środków trwałych w rozumieniu art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podlegają odpisom amortyzacyjnym. Zgodnie z treścią przepisu z art. 16 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na ich nabycie lub wytworzenie nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te stanowić będą w tym przypadku koszt uzyskania przychodów poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne. W odniesieniu do środków trwałych, kosztami uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą bowiem odpisy amortyzacyjne naliczane od ich wartości początkowej, zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, że interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie 2. i 3.) zostanie wydana odrębnym postanowieniem.

Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie