Temat interpretacji

Wnioskiem Nr PK/16/2006 z 02.06.2006 r. (data wpływu 06.06.2006 r.) Spółka zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka świadczy usługi budowlane na terenie państw Unii Europejskiej. Posiada oddziały w Niemczech, Irlandii i Wielkiej Brytanii, które w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania spełniają definicję zakładu. Oddziały te prowadzą księgi rachunkowe i odprowadzają podatki wg lokalnych przepisów .

Podatnik świadczy usługi budowlane również na terytorium innych państwach, w których nie posiada oddziałów, m.in. w Austrii, Francji, Szwajcarii, Holandii. Spółka , ze względu na charakter wykonywanych przez siebie usług w tych państwach dokonała rejestracji tylko na potrzeby podatku VAT UE. W celu zdobycia na tych rynkach inwestorów promuje swoje wyroby w lokalnej prasie, bierze udział w licznych targach i wystawach. Korzysta także z usług przedstawicieli podatkowych, którzy na zlecenie Firmy składają zeznania podatkowe podatku VAT UE, reprezentują Spółkę przed zagranicznym aparatem skarbowym oraz świadczą usługi doradcze.

Spółka, aby uczestniczyć w targach zmuszona jest do dokonania przedpłaty w wysokości 100 % należności, w przeciwnym przypadku nie zostanie do nich dopuszczona. Po otrzymaniu całej należności, firmy zagraniczne nie są zainteresowane przedkładaniem Spółce certyfikatów rezydencji, tym bardziej że z przepisów wewnętrznych państw obcych nie wynikają takie uregulowania. Kontrahenci zagraniczni przysyłają dokumenty, które nie odpowiadają polskim wymogom. Zdarza się, że Spółka dostaje poświadczenie wpisu do rejestru przedsiębiorstw, poświadczenie o rejestracji na potrzeby podatku VAT, a nie dokument spełniający wymogi certyfikatu rezydencji.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Podatnik wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy należy ubruttowić należność w celu naliczenia podatku zryczałtowanego w przypadku, gdy Spółka nie potrąciła podatku zryczałtowanego od nierezydenta a podatek odprowadziła z własnych środków?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dokonano opodatkowania wypłaconych należności z własnych środków finansowych, to podstawą naliczenia podatku zryczałtowanego w wysokości 20% powinna być kwota wypłaconej należności. Ubruttowienie należności spowodowałoby opodatkowanie należności w wysokości 24%, co nie znajduje umocowania w żadnym z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Polska Spółka nie jest podatnikiem, lecz płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego z tego tytułu, w związku z czym odpowiada za nieterminowo pobrany podatek. Jeżeli nie pobrała podatku a odprowadziła go ze swego majątku, tym samym wywiązała się z obowiązku ciążącego na Spółce. Podstawą do ujęcia w księgach rachunkowych kosztu zakupionej usługi jest wystawiona przez kontrahenta faktura. Ubruttownienie należności równałoby się z ujęciem w księgach rachunkowych kwoty wyższej niż udokumentowanej fakturą, co mogłoby spowodować zarzut nierzetelności ksiąg rachunkowych. Gdyby Spółka dokonała ubruttowienia należności - czy byłoby to jednoznaczne z wywiązaniem się jej z roli płatnika i ujęcia kwoty podatku do kosztów podatkowych? Spółka nie widzi podstaw do ubruttowienia należności, ponieważ kwota podatku zryczałtowanego odprowadzona przez Spółkę jako płatnika z własnych środków nie stanowi dla Spółki kosztu uzyskania przychodu.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póz. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r. Nr 143, poz. 1031), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Płatnik odpowiada całym swoim majątkiem zarówno za niewpłacenie w terminie pobranych podatków jak i za niepobranie podatku od podatnika lub pobranie podatku w wysokości niższej od należnej, o czym stanowi art. 30 § 1 w powiązaniu z § 3 wyżej cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa.

Natomiast przepis art. 26 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r., Nr 107, poz. 723), (odpowiednio art. 41 ust. 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz.176 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r., Nr 46, poz. 328)) stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będącej przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (w art. 29 ustawy o pdof), są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umowa jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby lub zamieszkania podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Podatnik zagraniczny (nierezydent), po wykonaniu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (m.in. z tytułu świadczeń doradczych, usług prawnych czy reklamowych) na rzecz polskiej Spółki wystawia odpowiednią fakturę. Natomiast polski płatnik, po jej otrzymaniu zobowiązany jest do wypłaty należności, jednak po uprzednim pomniejszeniu wartości wynikającej z faktury o zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych lub fizycznych, według odpowiedniej stawki.

Przykładowo, przyjmując założenie, że kwota wynikająca z faktury wystawionej przez nierezydenta za wykonaną usługę wynosi 1 000, a stawka podatku 20%, płatnik powinien dokonać zapłaty na rzecz kontrahenta w wysokości 800, a 200 jako zryczałtowany podatek dochodowy odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego.

Z opisanego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż Spółka nie potrąciła podatku od wartości należności wykazanej na fakturze dokumentującej wykonanie usług i wypłaciła pełną kwotę na rzecz nierezydenta, natomiast dopiero w okresie późniejszym odprowadziła podatek z własnych środków finansowych od wypłaconej wartości brutto.

Zauważa się, iż obowiązek naliczenia, pobrania i wpłaty podatku ciąży na płatniku bez względu na to, czy dokonał on pomniejszenia wypłaconej podatnikowi należności o kwotę należnego podatku, czy też nie. W związku tym, iż podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest kwota uzyskanego przez nierezydenta przychodu na terytorium Polski, to jeżeli nierezydent nie zwróci płatnikowi równowartości zryczałtowanego podatku - kwota zapłaconego za płatnika podatku jest dla nierezydenta przychodem, który podlega wykazaniu w informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - IFT-2R lub w informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania - IFT-1R.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.