Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania przepisów art. 21 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z przepisami umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta)starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sadem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest stroną umowy o świadczenie usług doradczych zawartej z podmiotem, którego siedziba znajduje się na terytorium Niemiec (przedsiębiorstwo nie prowadzi działalności w Polsce poprzez położony tutaj zakład). Z tytułu świadczonych przez niemiecki podmiot usług, Spółka wypłaca okresowo wynagrodzenie na podstawie otrzymywanych faktur za te usługi. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy m. in. z tytułu świadczeń doradczych uzyskiwanych przez osoby zagraniczne (określone w art. 3 ust. 2 ustawy) ustala się w wysokości 20 % przychodów, przy czym do poboru tego podatku jako płatnicy, zgodnie z art. 26 ust. 1

ustawy o pdop zobowiązane są w dniu wypłaty podmioty polskie dokonujące tych wypłat. Przy poborze podatku zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o pdop należy jednak uwzględnić postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Przy wypłatach na rzecz podatników z siedzibą w Niemczech zastosowanie do końca 2004 r. miała UPO z Republiką Federalną Niemiec podpisana w Warszawie dnia 18 grudnia 1972 r. zastąpiona obecnie nową umową podpisaną w Berlinie 14 maja 2003 r. (wejście w życie 19 grudnia 2004 r. z tym, że zgodnie z art. 32 tej umowy, w stosunku do podatków pobieranych u źródła będzie miała zastosowanie do kwot dochodu osiągniętego od 1 stycznia 2005 r.). Zgodnie z treścią zarówno dotychczasowej jak i nowej UPO dochody przedsiębiorstwa niemieckiego z tytułu świadczenia usług (z wyjątkiem należności odsetkowych, licencyjnych oraz dywidend) jako "zyski przedsiębiorstw" podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Państwie jego siedziby (dla potrzeb niniejszego pytania nie ma zastosowania sytuacja, w której przedsiębiorstwo niemieckie prowadzi działalność w Polsce poprzez położony tutaj zakład). W efekcie, na podstawie dotychczasowej UPO Spółka mogła nie pobierać podatku, o którym mowa w art. 21 ustawy od usług doradczych świadczonych przez podmiot niemiecki ze względu na fakt, że mogła udokumentować miejsce siedziby podatnika w Niemczech, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (por. art. 26 ust. 1 ustawy o pdop).

Na tle przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Spółka prosi o potwierdzenie, że zgodnie z nową umową o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą z Republiką Federalną Niemiec, począwszy od 1 stycznia 2005 r., Spółka nadal nie będzie obowiązana do potrącenia podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a od świadczonych przez niemieckiego kontrahenta usług doradczych. Wniosek Spółki wynika z wątpliwości jakie nasunęły się w związku z wprowadzeniem do nowej UPO z Niemcami nie występującej wcześniej dyspozycji zawartej w art. 29 tej umowy zatytułowanym " Zwrot podatku odliczanego u źródła".

Zdaniem Spółki, podmiot polski wypłacający niemieckiemu kontrahentowi wynagrodzenie z tytułu świadczeń określonych w art. 21 ust 1 ustawy o pdop powinien stosować w zakresie poboru podatku stawki (zwolnienia) wynikające bezpośrednio z umowy zawartej z Niemcami. A więc począwszy od 01.01.2005 r. w przypadku odsetek i należności licencyjnych (stawkę 5%), z tytułu pozostałych usług stanowiących zyski przedsiębiorstwa, zgodnie z umową, nie pobierać podatku gdyż dochody te mogą być opodatkowane wyłącznie w Państwie siedziby otrzymującego taki dochód. Przesądzający w tym względzie, zdaniem Spółki jest przepis art. 21 ust. 2 ustawy pdop, zgodnie z którym przepisy o poborze podatku stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W zamierzeniu umowy te mają bowiem bądź uchronić podatników od opodatkowania osiąganego przez nich dochodu jednocześnie w obydwu umawiających się państwach albo, w przypadku gdy z treści umów wynika możliwość podwójnego opodatkowania tego samego dochodu, umożliwić podatnikom odliczenie podatku zapłaconego w drugim państwie, by w ten sposób uwolnić ich od nadmiernych obciążeń administracyjnych związanych z odzyskaniem podwójnie zapłaconego podatku. W świetle powyższego Spółka dokonując interpretacji art. 29 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami uważa, iż należy mieć na uwadze przede wszystkim cel jaki stawiają sobie umawiające się państwa podpisujące umowę. Zgodnie z tym przepisem "...prawo pierwszego wymienionego Państwa do stosowania odliczenia podatku według stawki obowiązującej na podstawie przepisów jego prawa wewnętrznego nie jest naruszane przez postanowienia niniejszej Umowy. Podatek w ten sposób odliczony u źródła zwraca się na wniosek podatnika, jeżeli jest on zmniejszony lub zniesiony na mocy niniejszej Umowy". Zdaniem Spółki, zapis art. 29 nowej UPO z Niemcami, nie wprowadza zmian w dotychczasowych zasadach poboru podatku od niemieckich podatników, i należy go interpretować w taki sposób, że jedynie expressis verbis pozwala on ubiegać się o zwrot podatku w sytuacji, gdy pomimo postanowień umownych pobrany przez polskiego płatnika podatek u źródła został potrącony w wysokości wyższej niż należnej tj. przewidzianej postanowieniami umowy z Niemcami. Przepis ten nie modyfikuje jednak w żaden sposób obowiązku polskiego podmiotu do poboru podatku u źródła według stawek przewidzianych w nowej umowy z Niemcami (względnie nie pobranie tego podatku - jeśli umowa tak stanowi) przy wypłacie niemieckiemu kontrahentowi wynagrodzenia z tytułów wymienionych w art. 21 ust 1 ustawy o pdop.

W opinii Spółki dokonując po 1 stycznia 2005 r. wypłaty wynagrodzenia kontrahentowi niemieckiemu za świadczone przez niego usługi doradcze, oraz mając udokumentowane certyfikatem rezydencji miejsce siedziby dla celów podatkowych tego kontrahenta, Spółka kierując się dyspozycją art. 21 ust. 2 ustawy o pdop oraz celem, dla którego umowa z Niemcami została podpisana, nie będzie obowiązana do poboru podatku u źródła, o którym mowa w art. 26 ustawy o pdop w związku z art. 21 ust. 1 w/w. ustawy.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 2a i ust. 2 cytowanej ustawy o pdop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów. Wyżej powołany ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisom umów międzynarodowych, jako przepisom szczególnym, przysługuje w stosunku do normy polskiego prawa wewnętrznego pierwszeństwo. Tego rodzaju hierarchia wynika również z Konstytucji Rzeczypospolitej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz.483), której art. 91 ust. 2 stanowi, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą.

W związku z tym, badając sytuację podatkową zagranicznego kontrahenta, nie mającego w Polsce siedziby lub zarządu - jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została przez Polskę taka umowa - należy stosować postanowienia właściwej umowy międzynarodowej.

Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) nie wymienia bezpośrednio jako źródła dochodu świadczenia usług doradczych. Przychody z tytułu m. in. świadczeń doradczych zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o pdop.

W przypadku wynagrodzenia wypłacanego na rzecz podmiotu niemieckiego z tytułu usług doradczych należy zatem zastosować przepis art. 7 " Zyski przedsiębiorstw" Polsko - Niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Z przedstawionego przepisu umowy wynika zatem, że przychody z umów o świadczenie usług doradczych mogą podlegać opodatkowaniu tylko w państwie w którym mają one swą siedzibę lub zarząd, chyba że dochody uzyskiwane są przez te podmioty z prowadzonej na terytorium Polski działalności mającej charakter "zakładu" w rozumieniu powołanej ustawy.

Art. 26 ust 1 ustawy o podatkowej stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać z zastrzeżeniem ust 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Przepis art. 29 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec stanowi że, jeżeli w jednym z Umawiających się Państw podatki od dywidend, odsetek, należności licencyjnych lub innego dochodu są pobierane od osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie poprzez odliczenie u źródła, wówczas prawo pierwszego wymienionego Państwa do stosowania odliczenia podatku według stawki obowiązującej na podstawie przepisów jego prawa wewnętrznego nie jest naruszane przez postanowienia niniejszej umowy. Podatek w ten sposób odliczony u źródła zwraca się na wniosek podatnika, jeżeli jest on zmniejszony lub zniesiony na mocy niniejszej Umowy.

Usługi doradcze (traktowane jako zyski przedsiębiorstwa), nie zostały wymienione w wyżej cytowanym art. 29 umowy, tak więc nie podlegają uregulowaniom tegoż artykułu.

Oznacza to, że dochody podmiotu zagranicznego uzyskane z działalności prowadzonej na terenie Polski, podlegać będą opodatkowaniu w Polsce wtedy, kiedy działalność taka prowadzona będzie poprzez położony w Polsce zakład, w przeciwnym przypadku podlegać one będą opodatkowaniu w kraju siedziby podmiotu zagranicznego.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, podmioty nie wykonują usług doradczych za pośrednictwem zakładu położonego w Polsce, tak więc uzyskane przez nich dochody nie będą podlegały opodatkowaniu w Rzeczpospolitej Polskiej.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w świetle przytoczonych powyżej przepisów, stanowisko Spółki odnośnie braku obowiązku poboru podatku u źródła w związku z dokonanymi po 1 stycznia 2005r. wypłatami wynagrodzenia kontrahentowi niemieckiemu (nie prowadzącemu na terenie Polski zakładu) za świadczone przez niego usługi doradcze, mając udokumentowane certyfikatem rezydencji miejsce siedziby dla celów podatkowych - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 143 ustawy Ordynacja podatkowa, postanowienie niniejsze zostało wydane z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

W przypadku zmiany przepisów niniejsza interpretacja stanie się nieaktualna.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.