Temat interpretacji
w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu uzyskanego z tytułu wystąpienia spółki komandytowej (Nr 1), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem z innej spółki komandytowej (Nr 2) o wartość wkładu niepieniężnego wniesionego do tej spółki, wyliczonego na dzień wniesienia tego wkładu do spółki komandytowe.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.), uzupełnionym 31 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu uzyskanego z tytułu wystąpienia spółki komandytowej (Nr 1), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem z innej spółki komandytowej (Nr 2) o wartość wkładu niepieniężnego wniesionego do tej spółki, wyliczonego na dzień wniesienia tego wkładu do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu uzyskanego z tytułu wystąpienia spółki komandytowej (Nr 1), w której Wnioskodawca jest wspólnikiem z innej spółki komandytowej (Nr 2) o wartość wkładu niepieniężnego wniesionego do tej spółki, wyliczonego na dzień wniesienia tego wkładu do spółki komandytowej. W dniu 31 stycznia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka komandytowa nr 2 prowadzi działalność gospodarczą. Wspólnikami przedmiotowej spółki są 4 osoby fizyczne (komandytariusze), osoba prawna (komplementariusz: spółka z o.o. - Wnioskodawca) oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (komandytariusz: spółka komandytowa nr 1). Wspólnikami w spółce osobowej (spółce komandytowej nr 1) są również osoby fizyczne (te same co w spółce komandytowej nr 2) jak i osoba prawna (komplementariusz: spółka z o.o. Wnioskodawca). Spółka jawna (poprzednik prawny spółki komandytowej nr 1) przystąpiła do spółki komandytowej nr 2 w dniu 30 marca 2009 r. jako komandytariusz, wnosząc wkład niepieniężny (aport) w postaci prawa własności i prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonych na terytorium Polski, o łącznej wartości 55.600.703,35 zł (wycena prawa własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości została dokonana na podstawie wyceny sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego z zakresu szacunku wartości nieruchomości na dzień przystąpienia do spółki). Taka też wartość prawa własności i prawa użytkowania wieczystego nieruchomości została oznaczona przez wspólników w aneksie do umowy spółki komandytowej nr 2 z dnia 30 marca 2009 r.
Na podstawie uchwały z 11 maja 2009 r. wspólnicy spółki jawnej, w trybie art. 551 § 1 i nast. ustawy Kodeks Spółek Handlowych dokonali przekształcenia formy prawnej spółki jawnej w spółkę komandytową nr 1.
Spółka komandytowa nr 1 zamierza wystąpić ze spółki komandytowej nr 2, w związku z czym zamierza złożyć oświadczenie o wypowiedzeniu umowy spółki komandytowej nr 2. Pozostali wspólnicy zamierzają jednak wyrazić wolę dalszego istnienia spółki komandytowej nr 1. W związku z wystąpieniem spółki komandytowej nr 1 ze spółki komandytowej nr 2 powstanie wierzytelność po stronie spółki komandytowej nr 1 względem spółki komandytowej nr 2 o wypłatę wartości udziału.
Aktualna treści umowy spółki komandytowej nr 2 przewiduje, iż w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki, wartość udziału wspólnika występującego określa się na podstawie bilansu określającego wartość zbywczą majątku spółki na koniec roku obrotowego, w którym zaistniała przyczyna wystąpienia wspólnika ze spółki. Wysokość spłaty na rzecz wspólnika występującego ze Spółki jest ustalana jako procentowa część - 49 % (czterdzieści dziewięć procent) wartości udziału wspólnika występującego, wyliczona na podstawie wyżej wskazanego bilansu.
Udział obliczony w powyższy sposób jest wypłacany w pieniądzu. Wspólnicy dopuszczają możliwość spłaty występującego wspólnika poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności pomiędzy Spółką a występującym wspólnikiem. Pozostała kwota wartości wkładu wspólnika występującego, ponad kwotę podlegającą wypłacie występującemu wspólnikowi, podlega podziałowi pomiędzy pozostającymi w spółce wspólnikami, proporcjonalnie do przysługujących im udziałów na dzień wystąpienia wspólnika ze spółki.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wspólnik (osoba prawna) spółki komandytowej nr 1 występującej z innej spółki komandytowej (spółki komandytowej nr 2) i otrzymującej z tego tytułu wypłatę wartości udziału, który to wspólnik otrzymuje odpowiednią, przypadającą na niego część zysku, zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej nr 1, będzie uprawniony po myśli art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) do pomniejszenia uzyskanego w ten sposób przychodu (powstałego w wyniku wypłaty na jego rzecz środków pieniężnych) o odpowiednią wartość wkładu niepieniężnego w postaci prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, wniesionego do spółki komandytowej nr 2 na objęcie w niej udziałów, jako wydatków na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b u.p.d.o.p., a jeżeli tak to, czy będzie to mógł uczynić według wartości aportu wyliczonego na dzień wniesienia do spółki, jako wydatku o wartości rzeczywiście poniesionej na nabycie lub objęcie prawa do udziału w spółce, czy też według wartości aportu wyliczonego na podstawie poniesionych przez wspólnika kosztów nabycia składników majątku stanowiących przedmiot aportu?
Zdaniem Wnioskodawcy, spółki osobowe nie podlegają opodatkowaniu na gruncie podatku dochodowego. A zatem wychodząca ze spółki komandytowej nr 2 - spółka komandytowa nr 1 nie będzie podlegać z tego tytułu opodatkowaniu. Jak zaznaczono w stanie faktycznym wspólnikami w tej spółce są zarówno osoby fizyczne, jak i osoba prawna.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Przepis art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b u.p.d.o.p stanowi nadto, że do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej wydatkom na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 5 u.p.d.o.p, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w takiej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Oznacza to że przychód (jeżeli powstanie) przypisuje się wspólnikowi, w części odpowiadającej jego prawu do udziału w zysku.
Przychód jaki powstanie w związku z wystąpieniem ze spółki będzie można pomniejszyć o odpowiednią wartość wkładu niepieniężnego (w niniejszej sprawie prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości), wniesionego do spółki na objęcie w niej udziałów, jako wydatków na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b u.p.d.o.p.
Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż jak wynika z orzecznictwa w przypadku, gdy prawo do udziału w spółce nabywane jest w zamian za środki pieniężne, wydatkiem na nabycie tego prawa jest kwota zapłacona za ten udział, natomiast jeśli powyższe prawo jest nabywane w zamian za inne składniki majątku stanowiące aport, to za wydatki na nabycie prawa do udziału należy uznać ich wartość na dzień wniesienia aportu.
Jego zdaniem, stanowisko to potwierdzają także organy podatkowe np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 19 maja 2014 r., Znak: ITIBI/415-181/14/PSZ oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 7 marca 2012 r., Znak: IPTBI/415-344/11-2/ASZ.
Powyższe oznacza, że ustalając wartość, która nie jest zaliczania do przychodów po myśli art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b u.p.d.o.p. należy wziąć pod uwagę wartość aportu w postaci prawa własności nieruchomości i prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na moment jego wnoszenia, bowiem to w tym momencie i w tej wysokości dokonywane jest uszczuplenie majątku osoby nabywającej udziały w spółce.
Przywołać należy orzecznictwo powstałe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które może być z powodzeniem odniesione do regulacji u.p.d.o.p. Podnosi się, że nie ma podstaw do poszukiwania wskazanej przez organ wartości historycznej wkładu, jako środków pieniężnych wydatkowanych na nabycie danego składnika majątkowego (wyrok WSA w Krakowie z 14 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 469/16; wyrok WSA w Białymstoku z 11 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Bk 1362/15; wyrok NSA z 24 listopada 2015 r., sygn. akt I FSK 2224/13. Podobnie, zdaniem Wnioskodawcy, przyjął WSA w Łodzi w prawomocnym wyroku z 20 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 84/16.
A zatem przychód należny z tytułu wystąpienia spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, ze spółki osobowej (uzyskane środki pieniężne stanowiące przysługującą występującemu wspólnikowi część wartości bilansowej spółki, z której występuje zgodnie z postanowieniami umowy spółki) winien być pomniejszony o wartość stanowiącą wydatek poniesiony przez spółkę komandytową nr 1 w celu nabycia udziału w spółce komandytowej nr 2 - wartość majątku, którego wyzbyto się, aby przystąpić do spółki komandytowej nr 2.
W odpowiedzi na postawione pytanie Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że wspólnik spółki komandytowej nr 1 występującej z innej spółki komandytowej tj. spółki komandytowej nr 2 i otrzymującej z tego tytułu wypłatę wartości udziału, który to wspólnik otrzymuje odpowiednią, przypadającą na niego część zysku zgodnie z przysługującym mu udziałem w zysku spółki komandytowej nr 1, będzie uprawniony po myśli art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b u.p.d.o.p. do pomniejszenia uzyskanego w ten sposób przychodu (powstałego w wyniku wypłaty na jego rzecz środków pieniężnych) o odpowiednią wartość wkładu niepieniężnego w postaci prawa własności nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, wniesionego do spółki komandytowej nr 2 na objęcie w niej udziałów, jako wydatków na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i będzie to mógł uczynić według wartości aportu na dzień jego wniesienia do spółki i objęcia w niej udziałów.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1577, dalej: k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.
Zgodnie z art. 61 § 1 k.s.h., jeżeli spółkę zawarto na czas nieoznaczony, wspólnik może wypowiedzieć umowę spółki na sześć miesięcy przed końcem roku obrotowego.
W myśl art. 65 § 1 k.s.h., w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki.
Bilans ten winien zawierać wszystkie składniki materialne i niematerialne (według cen rynkowych), które mają wartość wymierną w pieniądzu. W konsekwencji wartość udziału kapitałowego należnego występującemu ze spółki wspólnikowi jest ustalana na podstawie bilansu sporządzonego według cen rynkowych.
Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 k.s.h.).
Stosownie do art. 102 k.s.h., spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.
Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 103 § 1 k.s.h. w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Zgodnie z § 2 ww. artykułu do spółki komandytowej, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy.
Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, nie jest zatem podatnikiem podatków dochodowych, a dochody tych spółek nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych jej wspólników. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika.
Na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: updop) spółki osobowe nie są podmiotami podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego są wyłącznie wspólnicy tych spółek. Z tego też względu, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych, a odnoszące się do jej wspólników będących osobami prawnymi, należy rozpatrywać na podstawie przepisów updop.
W myśl art. 5 ust. 1 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z art. 5 ust. 1a updop, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.
Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. (art. 5 ust. 2 pkt 1 updop).
Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu szczególnego, który wskazywałby na odmienne zasady określania dochodów wspólnika, w przypadku jego wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną, czy to poprzez wypowiedzenie umowy w takiej spółce czy też poprzez zbycie ogółu praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w spółce.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast, art. 12 ust. 3 updop, stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
W świetle ww. przepisów updop, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy uznać konkretne, wymierne, definitywne, co najmniej wymagalne przysporzenie majątkowe związanie z prowadzoną działalnością, a także przychody uzyskane z zysków kapitałowych, w związku z którym po stronie podatnika pojawia się pewna wartość majątkowa.
Jednocześnie stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop, do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej wydatkom na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce i uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 5, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w takiej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Przy czym stosownie do treści art. 12 ust. 4g updop, przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 4 pkt 3a, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osoba prawną pożyczki z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.
W świetle powyższego, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych część środków pieniężnych otrzymanych przez występującego wspólnika, która odpowiada wartości wydatków, jakie wspólnik ten musiał ponieść na nabycie lub objęcie udziałów w spółce osobowej, z której występuje.
Konsekwencją braku uznania otrzymanych przez występującego wspólnika środków pieniężnych z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej za generujące przychód podatkowy powoduje, że z tytułu takiego zdarzenia gospodarczego nie wystąpi w ogóle kategoria kosztu podatkowego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.
Wydatki na nabycie lub objęcie ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej pomniejszą jedynie przychód wykazany na transakcji zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej. Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy podatnik występuje ze spółki osobowej i otrzymuje wynagrodzenie w niższej wysokości niż poniesione przez niego wydatki na ich nabycie, to wówczas stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop - całe uzyskane wynagrodzenie nie podlega zaliczeniu do przychodów podatnika. Jednocześnie wydatki na nabycie lub objęcie ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej w całości nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b ww. ustawy powoduje, że w ramach ww. transakcji niemożliwy jest taki wynik podatkowy, który powodowałby powstanie straty. Wykładnia powyższego przepisu nie zakłada bowiem wystąpienia takiej sytuacji.
Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca (osoba prawna) będący wspólnikiem spółki komandytowej uzyska środki wynagrodzenie pieniężne w związku z wystąpieniem tej spółki z innej spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem. Jednocześnie spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, uprzednio powstała z przekształcenia spółki jawnej. W celu objęcia udziałów w spółce komandytowej, spółka jawna wniosła do tej spółki wkład niepieniężny (aport) w postaci prawa własności i prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonych na terytorium Polski. Przy czym z umowy spółki komandytowej wynika, że w przypadku wystąpienia ze spółki występujący wspólnik otrzyma 49% wartości udziału jaki posiada, wyliczonego na podstawie bilansu określającego wartość zbywczą majątku spółki na koniec koku obrotowego, w którym zaistnieje przyczyna wystąpienia.
W konsekwencji, jeżeli wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia ze spółki osobowej będzie niższe niż poniesione przez niego wydatki na nabycie prawa do udziałów w spółce, wskazane w art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop, Wnioskodawca nie wykaże przychodu na tej transakcji, ale jednocześnie nie będzie mógł też rozliczyć straty podatkowej z tej transakcji. Konstrukcja art. 12 ww. ustawy, sprowadza się bowiem do wskazania przez ustawodawcę z jednej strony zdarzeń podatkowych rodzących po stronie podatnika powstanie przychodu, z drugiej zaś zdarzeń nie skutkujących rozpoznaniem przychodu.
Nadmienić w tym miejscu należy, że pojęcie wydatków na nabycie lub objęcie udziałów określone w art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop, nie jest tożsame z generalną definicją kosztów określoną w art. 15 ust. 1 powyższej ustawy. Jest to bowiem quasi koszt, którego celem jest jedynie pomniejszenie przychodu, dla którego, jak już powyżej wspomniano, nie rozpoznaje się kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 15 ust. 1 updop, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().
Updop, nie definiuje przy tym co należy rozumieć pod pojęciem wydatków na nabycie bądź objęcie prawa do udziałów w spółce niebędącej osoba prawną. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku nabycia przez spółkę komandytową nr 1 udziałów w spółce komandytowej nr 2, niebędącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wydatkiem na nabycie ogółu udziałów takiej spółki osobowej będzie wydatek w proporcji przypadającej na Wnioskodawcę jako wspólnika spółki komandytowej, w wysokości odpowiadającej wydatkom poniesionym na nabycie prawa własności i prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (tzw. koszt historyczny), będących wkładem niepieniężnym do spółki komandytowej nr 2 (pomniejszonych o ewentualne odpisy amortyzacyjne, w przypadku gdy w skład nieruchomości wchodziły również budynki lub budowle stanowiące środki trwałe).
Zatem, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3a lit. b updop, przychód podatkowy Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia ze Spółki osobowej może zostać obniżony o wydatek faktycznie poniesiony uprzednio na ich nabycie, do wysokości uzyskanego przychodu na tej transakcji. Jednocześnie wydatki pomniejszające przychód nie będą uznawane w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za stanowiące koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.
Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Odnosząc się natomiast do powołanych na poparcie stanowiska Wnioskodawcy interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że organ dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych,
w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym, ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
nieprawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej