Przedmiotowa interpretacja została wydana w kresie pytania drugiego odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania pierwszego odnośnie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2.

W świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego koszty związane z nabyciem Świadectw pochodzenia energii elektrycznej lub opłata zastępcza (jeśli powstanie obowiązek jej zapłaty) będą stanowić tzw. koszt bezpośredni w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. 2014, poz. 851, dalej: ustawa CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca jakkolwiek posługuje się pojęciem kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami (w praktyce utrwaliło się pojęcie koszt bezpośredni) nie definiuje owego pojęcia.

W związku z tym jego interpretacja musi się opierać o stanowiska doktryny, organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, w których to utrwaliła się ogólna zasada, w myśl której są to wszelkie koszty, w których przypadku jest możliwe ustalenie bezpośredniego, ścisłego związku z osiąganymi przychodami. Innymi słowy, są to koszty, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodów, i możliwe jest ustalenie strumienia przychodów, którego dotyczą (Michał Wilk w: Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Jaszczak D., Kuźniacki B., Mariański A, Nowak A., Wilk M.).

W świetle powyższego ujęcia istoty kosztów bezpośrednich podkreślono, że Spółka nabywa Świadectwa pochodzenia energii elektrycznej wyłącznie ze względu na obowiązek ustawowy nałożony na podmioty dokonujące obrotu energią elektryczną, tj. Spółka nabywa Świadectwa pochodzenia energii elektrycznej ze względu na fakt, że osiąga przychody ze sprzedaży energii elektrycznej na rzecz odbiorców końcowych. Oznacza to również, że Spółka nie nabywałaby Świadectw pochodzenia, o których mowa w stanie faktycznym i nie ponosiłaby kosztów z tym związanych, gdyby nie osiągała przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej na rzecz odbiorców końcowych. Analogicznie powyższe należy odnieść do opłaty zastępczej, którą Spółka jest zobowiązana uiszczać (w razie zaistnienia okoliczności wskazanych w ustawie) ze względu na fakt uzyskiwania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej na rzecz odbiorców końcowych. Związek wydatków na nabycie Świadectw pochodzenia, których dotyczy niniejszy wniosek, z przychodami Spółki z tytułu sprzedaży energii elektrycznej jest dodatkowo uwydatniany przez fakt, że podlegają one (Świadectwa pochodzenia) umorzeniu w odniesieniu do ilości energii sprzedanej odbiorcom końcowym w poprzednim roku.

W tym świetle zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że koszty, których dotyczy niniejszy wniosek (wartość zakupu Świadectw pochodzenia oraz prowizje maklerskie związane z realizacją transakcji nabycia Świadectw pochodzenia), dają się powiązać z przychodami Spółki osiągniętymi w danym roku.

Zauważono, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych oraz w pismach organów podatkowych, np.:

• wyrok NSA z dnia 31 maja 2012 r., sygn. II FSK 2286/10, w którym czytamy m.in. Wydatki na nabycie Świadectw pochodzenia energii albo z tytułu opłaty zastępczej stanowią czynnik cenotwórczy, skoro sprzedawca energii elektrycznej ma prawny obowiązek - wynikający z przepisów cytowanego wcześniej rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r. - uwzględnić je w kalkulacji cen sprzedaży energii elektrycznej dla odbiorców końcowych, przy czym koszty te zalicza się do uzasadnionych kosztów zakupu tej energii (§ 21 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia). Skoro zatem wydatki te są konieczne dla uzyskania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej, a ich poniesienie zdeterminowane jest celem, którym jest uzyskanie przychodów z jej sprzedaży, należy stwierdzić, że wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, jak również koszty opłaty zastępczej oraz związane z nabyciem świadectw opłaty giełdowe, są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.;
• wyrok WSA w Warszawie z dnia 24.09.2013 r., sygn. III SA/Wa 459/13, w którym zawarto tezy analogiczne do przedstawionych w wyżej cytowanym wyroku NSA;
• pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 grudnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-1186/14/KP, w którym organ wprost powołał się na cytowany wyrok NSA;
• pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 marca 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1401/14/KP, w którym organ wprost powołał się na cytowany wyrok NSA;
• pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 września 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-239/15/AnK.

W świetle powyższego należy uznać zdaniem Wnioskodawcy, iż dla celów podatkowych Spółka winna rozpoznawać koszty związane z nabyciem Świadectw pochodzenia, co do zasady w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Wyjątek od tej zasady stanowią koszty poniesione po dniu określonym w art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, tj. które są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Zatem w sytuacji umorzenia Świadectw pochodzenia albo poniesienia opłaty zastępczej po dniu złożenia sprawozdania finansowego lub zeznania podatkowego, koszty z tego tytułu będą potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę związanych z nabyciem Świadectw pochodzenia energii elektrycznej oraz opłaty zastępczej - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone nr 2) dotyczy tylko spraw będących przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Tym samym tut. Organ nie odniósł się do momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie świadectw pochodzenia energii elektrycznej oraz opłaty zastępczej, w sytuacji gdy umorzenie ww. świadectw pochodzenia oraz poniesienie opłaty zastępczej nastąpi po dniu złożenia sprawozdania finansowego lub zeznania podatkowego, które w związku z faktem, że nie zostało objęte pytaniem nie może być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Końcowo w odniesieniu do wyroków sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z pózn. zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są; Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych, zostały wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odrębnych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie sa natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych także należy stwierdzić, że zostały także wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie