Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadkach przekazywania AWS na rzecz Partnerów bez wynagrodzenia (bez czynszu najmu), Spółka ma prawo do zaliczania wydatków na nabywane AWS do kosztów uzyskania przychodów, bądź bezpośrednio (w przypadku AWS, których wartość początkowa nie przekracza kwoty wskazanej w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT) bądź też poprzez podatkowe odpisy amortyzacyjne (w przypadku AWS, których wartość początkowa przekracza kwotę wskazaną w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT).

Uzasadnienie

1. Przepisy ustawy o CIT

Art. 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie ŚT. W świetle art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są natomiast odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia ŚT, dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a 16m ustawy o CIT.

Art. 16a ust. 1 ustawy o CIT stanowi, iż za ŚT uważa się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością (art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT),

• maszyny, urządzenia i środki transportu (art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT),

• inne przedmioty (art. 16a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT),

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Z kolei zgodnie z obecnym brzmieniem art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a ustawy o CIT (ŚT), których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g ustawy o CIT nie przekracza 3.500 zł w miesiącu oddania ich do używania. Od dnia 1 stycznia 2018 r. ww. kwota ma wzrosnąć do 10.000 zł.

Finalnie należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit c) ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ŚT oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których ŚT były oddane do nieodpłatnego używania.

1. Wydatki na nabycie AWS w świetle ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów

Mając na uwadze przytoczone przepisy ustawy o CIT, w pierwszej kolejności należy podkreślić, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na nabycie AWS wykazują bez wątpienia związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz osiąganymi przez Spółkę przychodami podatkowymi z tytułu sprzedaży Produktów.

Jak zostało już podkreślone w stanie faktycznym, tworzenie Placówek Handlowych prowadzonych przez Partnerów jest elementem wdrażanej przez Spółkę strategii sprzedaży wielokanałowej Produktów, mającej na celu zapewnienie obecności Produktów Spółki na rynkach detalicznych i minimalizującej ryzyka związane z działaniami konkurencji. Niezależnie od powyższego, tworzone Placówki Handlowe, prowadzone zgodnie ze standardami i wytycznymi określonymi w Umowach (zakładającymi m. in. odpowiedni wystrój Placówek Handlowych, stosowną ekspozycję Produktów, wyposażenie pracowników obsługujących Placówki Handlowe w stroje firmowe Spółki), pozwalają na promocję / budowanie rozpoznawalności Znaków. Wszystkie powyższe czynniki wpływają pozytywnie na wielkość sprzedaży Produktów, a tym samym na osiągane przez Spółkę przychody podatkowe.

Uwzględniając powyższe, wszelkie wydatki Spółki ponoszone w celu tworzenia / umożliwienia funkcjonowania Placówek Handlowych, uznać należy za wydatki związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i osiąganymi przez Spółkę przychodami podatkowymi. Jak zostało już podkreślone, na mocy Umów zawieranych z Partnerami Spółka zobowiązana jest do dostarczenia i montażu AWS w Placówkach Handlowych. W konsekwencji, wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie AWS, przekazywanych na rzecz Partnerów w celu wykorzystywania w Placówkach Handlowych, powinny być uznawane za wydatki ponoszone w celu osiągania przychodów podatkowych (przychodów ze sprzedaży Produktów), a tym samym za wydatki spełniające ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

1. Nabywane AWS w świetle definicji ŚT

W drugiej kolejności należy podkreślić, iż nabywane przez Spółkę AWS powinny być uznawane za ŚT rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, jako że:

• stanowią przedmioty (rzeczy ruchome) inne niż budowle, budynki, lokale, maszyny, urządzenia i środki transportu,

• stanowią własność Spółki,

• ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Odnośnie ostatniej z wymienionych powyżej przesłanek należy podkreślić, iż zgodnie z jednolitym stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe wykorzystywanie składników majątku na potrzeby związane z działalnością gospodarcza podatnika nie ogranicza się wyłącznie do przypadków, w których składniki majątku są wykorzystywane fizycznie przez samego podatnika (w jego siedzibie lub innym miejscu prowadzenia działalności), lecz obejmuje również sytuacje, w których podatnik przekazuje składniki majątku na rzecz kontrahenta, o ile przekazanie / fizyczne korzystanie z przekazanych składników majątku przez kontrahenta wykazuje odpowiedni związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika (przykładowo, umowy toolingowe, umowy franczyzy).

Na potwierdzenie powyższego przywołać można następujące interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. (IPPB3/423-792/10-2/GJ), w której organ podatkowy w całości zaakceptował następujące stanowisko podatnika: W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, będzie ona miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (dalej KUP) odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, głównie mebli, udostępnianych swojemu kontrahentowi, w ramach zawartej umowy franczyzy (...) Wnioskodawca wskazuje, iż podatnik ma prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od własnych środków trwałych o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, gdy wykorzystuje te środki w jakikolwiek sposób na potrzeby związane ze swoją działalnością gospodarczą. W żadnej mierze art. 16a ust. 1 updop nie odwołuje się natomiast do fizycznego wykorzystania danego środka trwałego, konkretnie w siedzibie podatnika. Wnioskodawca zauważa, że regulacja zawarta w powyższym przepisie nie ogranicza w żaden sposób zakresu sformułowania na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą". Wprowadzenie przez ustawodawcę tego sformułowania oznacza, że środek trwały musi służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast fizyczne używanie tego środka trwałego może mieć miejsce poza zakładem podatnika,

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lutego 2013 r. (IBPBI/2/423-1554/12/JD), w której organ stwierdził: Na podstawie art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca wprowadził dychotomiczny podział sytuacji w ramach, których podatnikowi przysługuje prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Pierwsza z tych sytuacji wiąże się z wykorzystaniem wymienionych w tym przepisie składników, na potrzeby" podatnika związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a druga z oddaniem tych składników osobom trzecim do używania na podstawie wymienionych w tym przepisie umów. Sformułowanie na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" (pierwsza z wymienionych sytuacji), wskazuje na konieczność wykazania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością gospodarczą, co nie oznacza jednak, że związek ten można wykazać jedynie poprzez fizyczne, bezpośrednie wykorzystanie określonego środka trwałego w działalności gospodarczej podatnika. Pojęcie wykorzystywanie na potrzeby" jest bowiem pojęciem szerszym od pojęcia wykorzystywania w ramach" prowadzonej działalności gospodarczej.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 marca 2012 r. (ILPB4/423-3/12-2/DS.) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2017 r. (1462-IPPB3.4510.1105. 2016.1.MC).

Uwzględniając uwagi poczynione w pkt A) powyżej, nie powinno ulegać wątpliwości, iż nabywane przez Spółkę AWS, pomimo iż fizycznie znajdują się w Placówkach Handlowych prowadzonych przez Partnerów, powinny być uznawane za składniki majątku wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Konsekwencją powyższego stanowiska powinno być uznanie AWS za ŚT w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, a co za tym idzie możliwość zaliczania wydatków na nabycie AWS do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy o CIT (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT), względnie w przypadku niskocennych AWS zaliczanie wydatków bezpośrednio do kosztów podatkowych (art. 16d ust. 1 ustawy o CIT).

1. Wydatki na nabycie AWS w świetle katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów Finalnie należy stwierdzić, iż dokonywane przez Spółkę podatkowe odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej AWS (chodzi o sytuacje, w których wartość początkowa AWS przekracza kwotę wskazaną w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT) nie powinny podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o CIT.

Jak zostało już podkreślone, na gruncie ww. przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ŚT oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których ŚT były oddane do nieodpłatnego używania.

W kontekście powyższego należy zauważyć, iż zgodnie z jednolitym stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, w sytuacji gdy podatnik wprawdzie przekazuje określone ŚT na rzecz kontrahenta bez zastrzeżenia wynagrodzenia należnego za używanie ŚT, jednakże jednocześnie ze stosunku prawnego łączącego podatnika i kontrahenta, będącego podstawą przekazania ŚT, wynika iż kontrahent zobowiązany jest do spełniania określonych świadczeń na rzecz Podatnika (przykładowo, wytwarzania produktów na rzecz podatnika, nabywania towarów / produktów podatnika, podejmowania działań promocyjnych dotyczących towarów / produktów podatnika), nie dochodzi w istocie do nieodpłatnego używania ŚT podatnika przez kontrahenta w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o CIT.

Na potwierdzenie powyższego przywołać można następujące interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. (IPPB3/423-792/10-2/GJ), w której organ podatkowy w całości zaakceptował następujące stanowisko podatnika: W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, będzie ona miała prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (dalej KUP) odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, głównie mebli, udostępnianych swojemu kontrahentowi, w ramach zawartej umowy franczyzy (...) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jednak udostępnianie urządzeń w przypadku Spółki nie powinno zostać zakwalifikowane jako nieodpłatne oddanie do używania. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym nie sposób mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz kontrahenta, gdyż za nieodpłatne uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego środek trwały. Konstrukcja umowy franczyzy, jaką Spółka zawarła z kontrahentem, przewiduje natomiast m.in., że w zamian za udostępniane środki trwałe, kontrahent zamówi u Wnioskodawcy określoną ilość produktów, będzie stale i widocznie eksponował środki trwałe i towary Spółki oraz udzielał o nich fachowych i rzetelnych informacji klientom. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy trudno jest w przedstawionym stanie faktycznym mówić o nieodpłatności świadczenia",

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lutego 2013 r. (IBPBI/2/423-1554/12/JD), w której organ stwierdził: Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. W zakresie tej umowy osoba fizyczna ma świadczyć usługi na rzecz Spółki polegające na: przedstawianiu oferty przyszłym i aktualnym klientom Wnioskodawcy, sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę oraz budowaniu długofalowej relacji pomiędzy klientem a Wnioskodawcą korzystając przy tym z samochodu Wnioskodawcy. Samochód ten znacznie ułatwi dojazd do klientów oraz będzie posiadał widoczną reklamę firmy Wnioskodawcy w postaci logo naklejonego na samochód, co jest dla Wnioskodawcy dodatkową reklamą i rozpowszechnieniem jego marki. W związku z powyższym, udostępnianie przez Spółkę do używania samochodu nie powinno zostać zakwalifikowane jako nieodpłatne oddanie do używania. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie można bowiem mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz innego podmiotu gospodarczego (osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą), gdyż za nieodpłatne uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego samochód. W konstrukcji umowy, którą zamierza zawierać Spółka wskazano natomiast, iż osoba fizyczna świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystywała samochodu w innym celu".

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w przywołanych już interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 marca 2012 r. (ILPB4/423-3/12-2/DS.) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2017 r. (1462-IPPB3.4510.1105.2016.1.MC).

Jak zostało już podkreślone w stanie faktycznym, w ramach Umów zawieranych przez Spółkę i Partnerów, stanowiących podstawę prawną przekazywania AWS na rzecz Partnerów/ wykorzystywania AWS w Placówkach Handlowych, Partnerzy zobowiązani są do realizacji określonych świadczeń, obejmujących m. in. stałe posiadanie ustalonego asortymentu Produktów i bezzwłoczne uzupełnianie zapasów Produktów, bieżące wprowadzanie do oferty Produktów wprowadzanych na rynek przez Spółkę, odpowiednie eksponowanie Produktów w Placówkach Handlowych, wyposażenie pracowników obsługujących Placówki Handlowe w stroje firmowe Spółki. W ocenie Spółki nie powinno ulegać wątpliwości, iż nakładane na Partnerów obowiązki umowne (nakierowane bezsprzecznie na zwiększenie sprzedaży Produktów i promocję Znaków) w pełni uzasadniają stanowisko, w świetle którego pomimo braku zastrzeżenia na rzecz Spółki wynagrodzenia za wykorzystywanie AWS w Placówkach Handlowych, używanie AWS przez Partnerów nie ma charakteru nieodpłatnego, a tym samym dokonywane przez Spółkę podatkowe odpisy amortyzacyjne nie powinny podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o CIT.

Ad 2)

W ocenie Spółki, w przypadkach przekazywania AWS na rzecz Partnerów w zamian za wynagrodzenie (czynsz najmu) ustalone na minimalnym poziomie, Spółka ma prawo do zaliczania wydatków na nabywane AWS do kosztów uzyskania przychodów, bądź bezpośrednio (w przypadku AWS, których wartość początkowa nie przekracza kwoty wskazanej w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT) bądź też poprzez podatkowe odpisy amortyzacyjne (w przypadku AWS, których wartość początkowa przekracza kwotę wskazaną w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT).

Uzasadnienie

W przypadku zastosowania modelu zakładającego, iż w zamian za wykorzystywanie AWS Partnerzy uiszczają na rzecz Spółki wynagrodzenie (czynsz najmu), należy zwrócić uwagę, iż niezależnie od związku ponoszonych wydatków na nabycie AWS z przychodami podatkowymi Spółki osiąganymi ze sprzedaży Produktów (argumentacja w przedmiocie istnienia takiego związku została przedstawiona w uzasadnieniu stanowiska w przedmiocie pytania nr 1), wydatki na nabycie AWS wykazują również bezsprzeczny, bezpośredni związek z przychodami podatkowymi osiąganymi przez Spółkę z tytułu wynagrodzenia (czynszu najmu) należnego za wykorzystywanie AWS przez Partnerów. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy że na gruncie ww. modelu:

• wydatki na nabycie AWS spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (związek z przychodami ze sprzedaży Produktów, związek z przychodami z tytułu czynszu najmu),

• AWS spełniają definicję ŚT zawartą w art. 16a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT (stanowią przedmioty / rzeczy ruchome inne niż budowle, budynki, lokale, maszyny, urządzenia i środki transportu, stanowią własność Spółki, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, są oddane do używania na podstawie umowy najmu),

• odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej AWS nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o CIT (AWS nie są przekazane do nieodpłatnego używania).

Podsumowując, Spółka ma prawo do zaliczania wydatków na nabywane AWS do kosztów uzyskania przychodów, bądź bezpośrednio (w przypadku AWS, których wartość początkowa nie przekracza kwoty wskazanej w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT) bądź też poprzez podatkowe odpisy amortyzacyjne (w przypadku AWS, których wartość początkowa przekracza kwotę wskazaną w art. 16d ust. 1 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę z złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa. Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej