Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Rokiem podatkowym Spółki Niemieckiej, w zakresie jej działalności prowadzonej na terenie Polski poprzez zarejestrowany Oddział, na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych, trwający od dnia 1 kwietnia do 31 marca kolejnego roku (z zastrzeżeniem pierwszego roku podatkowego, do którego donosi się pytanie nr 2).
2. Pierwszy rok podatkowy Spółki Niemieckiej, w zakresie jej działalności prowadzonej na terenie Polski poprzez zarejestrowany Oddział, na gruncie ustawy o CIT, trwa od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział w 2015 r. do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, tj. do dnia 31 marca 2016 r.

Wskazano, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego: wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Regulację szczególną ustawodawca zawarł w odniesieniu do pierwszego roku podatkowego. Z art. 8 ust. 2 ustawy o CIT wynika bowiem, iż w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.

Zawiadomienia o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, należy dokonać najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego (art. 8 ust. 4 ustawy o CIT). Natomiast osoby prawne i jednostki organizacyjne, które nie były dotychczas podatnikami w rozumieniu ustawy o CIT, |dokonują| zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności (art. 8 ust. 5 ustawy o CIT).

W ustawie o CIT nie zawarto przepisów dotyczących roku podatkowego, które w sposób szczególny odnosiłyby się do sytuacji podatników będących nierezydentami, w tym posiadających na terytorium Polski oddziały w rozumieniu ustawy o swobodzie |działalności gospodarczej (będące zagranicznymi zakładami, o których mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT). W tej sytuacji wprost powinny być wobec powyższego stosowane powołane wyżej przepisy art. 8 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, literalnie odczytywane przepisy art. 8 ustawy o CIT prowadzą do wniosku, iż podatnik będący nierezydentem, wykonujący na terytorium Polski działalność gospodarczą poprzez zlokalizowany w Polsce oddział, rozlicza się na gruncie ustawy o CIT zgodnie ze wskazaniem roku podatkowego wynikającym z umowy spółki (lub innego dokumentu regulującego jego zasady ustrojowe), bez konieczności| odrębnego zawiadamiania (w Polsce) o wybranym roku podatkowym właściwego organu podatkowego. Zasada ta, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązuje także wówczas, gdy przyjęty przez tego podatnika rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy. Inaczej rzecz ujmując, na gruncie ustawy o CIT, rok podatkowy podatnika będącego nierezydentem, prowadzącego w Polsce działalność poprzez zarejestrowany oddział, determinowany jest wyłącznie treścią umowy spółki (lub innego dokumentu regulującego jego zasady ustrojowe) a nie zawiadomieniem (lub brakiem zawiadomienia) kierowanego do właściwego organu podatkowego.

Wskazano, że art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, przewidujący obowiązek powiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy, odczytywany łącznie z art. 8 ust. 4 ww. ustawy, dotyczy wyłącznie tych podatników, którzy zmieniają rok podatkowy, w szczególności z kalendarzowego na inny. Tymczasem w analizowanym przypadku Spółka Niemiecka (prowadząca w Polsce działalność poprzez Oddział) nie zmieniała swojego roku podatkowego. Jej rokiem podatkowym pozostaje cały czas okres od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca kolejnego roku. Ponadto, w sytuacji Wnioskodawcy, dokonanie zawiadomienia w terminie wymaganym w art. 8 ust. 4 ustawy o CIT,|a więc w ciągu 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego, byłoby w ogóle niewykonalne, z przyczyn niezależnych od Spółki Niemieckiej. Ostatni rok podatkowy Spółki Niemieckiej skończył się w dniu 31 marca 2015 r., podczas gdy Oddział został wpisany do KRS w dniu 8 października 2015 r., a więc po upływie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego Spółki Niemieckiej. Ewentualne zaś zawiadamianie organu podatkowego o roku podatkowym Spółki Niemieckiej jeszcze przed dniem rozpoczęcia działalności przez Oddział, należałoby uznać za bezprzedmiotowe (nie było wówczas jeszcze wiadomym czy Oddział w ogóle powstanie). Ponadto, do momentu rozpoczęcia działalności przez Oddział, Spółka nie prowadziła w Polsce rachunkowości oraz nie była zobowiązana do dokonywania jakichkolwiek rozliczeń na gruncie ustawy o CIT. Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wskazuje jednoznacznie, iż art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 4 ustawy o CIT nie może być stosowany do podatnika będącego nierezydentem, rozpoczynającego prowadzenie działalności na terytorium Polski poprzez oddział w sytuacji, gdy jego rok podatkowy (wynikający z umowy spółki) cały czas pozostaje bez zmian (w szczególności nie ulega zmianie z kalendarzowego na inny).

Obowiązek złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z treścią art. 8 ust. 5 ustawy o CIT, dotyczy z kolei tych podmiotów, które nie były dotychczas podatnikami w rozumieniu ustawy. Stosowanie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym m.in. dochody osób prawnych (w tym także mających siedzibę lub zarząd poza terytorium Polski). Spółka niemiecka pozostawała zatem cały czas podatnikiem (jako nierezydent od dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski) - w rozumieniu ustawy o CIT, także przed utworzeniem Oddziału. Jedynie (ze względu na brak w Polsce zagranicznego zakładu Spółki niemieckiej) nie powstawał w stosunku do niej, na gruncie ustawy o CIT, obowiązek rozliczania podatku. Spółka niemiecka, w związku z powołaniem Oddziału, nie powinna być wobec powyższego traktowana jako podmiot, który nie był dotychczas podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT. Nie dotyczy jej zatem obowiązek zawiadamiania o wyborze roku podatkowego w trybie wynikającym z art. 8 ust. 5 w zw. z ust. 1 ustawy o CIT.

Zdefiniowany w art. 8 ust. 1 ustawy o CIT wymóg zawiadamiania organu podatkowego o roku podatkowym innym niż rok kalendarzowy nie występuje, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacjach innych niż te wskazane w art. 8 ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT. Zatem, skoro w analizowanym stanie faktycznym Spółka Niemiecka nie dokonywała zmiany roku podatkowego oraz nie może być uznana za podmiot, który nie był dotychczas podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT (a więc nie dotyczą Spółki Niemieckiej sytuacje wskazane przez ustawodawcę w ww. art. 8 ust. 4 i ust. 5 ustawy o CIT), to nie dotyczy jej obowiązek zawiadomienia o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy. Ponadto, gdyby nawet uznać, że obowiązek ten odnosi się także do sytuacji innych niż wyżej wskazane (wynikające z art. ust. 4 i us{. 5 ustawy o CIT), a więc że należy go wywodzić (samodzielnie) wyłącznie z treści art. 8 ust. 1 ustawy o1 CIT, to w takim przypadku w istocie nie obowiązywałby żaden termin na dokonanie takiego zawiadomienia (mogłoby ono zostać złożone w dowolnym momencie).

Uwzględniając powyższe, rok podatkowy Wnioskodawcy determinowany jest wyłącznie umową spółki. Skoro zaś w umowie tej zawarto, iż rok obrotowy Spółki Niemieckiej trwa od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku kolejnego, to obowiązuje oho również, na gruncie ustawy o CIT, jako jej rok podatkowy. Przy tym, jakkolwiek ww. umowa Spółki Niemieckiej odwołuje się do roku obrotowego, to należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 3 ust. l pkt 9 ustawy o rachunkowości, rok obrotowy stosowany jest również do celów podatkowych. Wobec powyższego wskazanie w umowie Spółki Niemieckiej jej roku obrotowego jest tożsame ze wskazaniem jej roku podatkowego.

Podniesiono, że argumentacja powyższa, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2008 r. (nr IBPB3/423-343/08/CzP) uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który argumentował, iż W przypadku Oddziału zagranicznego przedsiębiorcy (....) Spółka nie rozpoczyna działalności po raz pierwszy a jedynie kontynuuje swoją działalność na terytorium Polski poprzez utworzony "zakład w myśl Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego należy wskazać zdaniem Wnioskodawcy, iż Spółka Niemiecka nie jest podmiotem, który wcześniej nie był podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT. Jak jednocześnie już nadmieniono, Spółka Niemiecka nie zmieniała także (w latach 2015 - 2016) swojego dotychczasowego roku podatkowego.

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2013 r. (nr IPPB5/423-250/13-6/PS) za prawidłowe uznał stanowisko przedsiębiorcy zagranicznego, który wprost argumentował, iż W związku z tym rok podatkowy oddziału powinien pokrywać się z rokiem podatkowym jednostki macierzystej.

Na gruncie analizowanego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, oznacza to, że skoro w umowie Spółki Niemieckiej wskazano jej rok obrotowy (a poprzez to także jej rok podatkowy) oraz skoro Spółka Niemiecka w państwie swojej siedziby, jako rok podatkowy przyjęła okres od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku kolejnego, to obowiązuje on, jako rok podatkowy Spółki Niemieckiej, także w zakresie rozliczeń na gruncie ustawy o CIT w Polsce.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, ze względu na treść umowy Spółki Niemieckiej (wskazany w niej rok obrotowy), rokiem podatkowym Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o CIT, jest okres kolejnych dwunastu miesięcy, trwający od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku kolejnego - bez wymogu zawiadamiania, o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Przy tym jednak, pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział w 2015 (jednocześnie jest to dzień rozpoczęcia prowadzenia rachunkowości) do dnia 31 marca 2016 r. (przed dniem rozpoczęcia działalności przez Oddział, Spółka Niemiecka nie była zobowiązana prowadzić i nie prowadziła w Polsce rachunkowości).

Niezależnie od argumentacji zawartej powyżej, Wnioskodawca nadmienił, że w istocie, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka Niemiecka dokonała zawiadomienia o roku podatkowym innym niż rok kalendarzowy, poprzez przedłożenie organowi podatkowemu kopii umowy Spółki Niemieckiej.

Zgodnie z poglądami wyrażanymi w orzecznictwie a także w stanowisku organów podatkowych, powiadomienie właściwego organu podatkowym o roku podatkowym innym niż kalendarzowy może być dokonane także poprzez przedłożeniu organowi podatkowemu kopii umowy spółki, która wskazuje rok obrotowy/podatkowy (por. np. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 15 czerwca 2012 r. nr DD6/033-108/MZG/2012/PK-1|715/11).

Podniesiono, że Wnioskodawca, przed utworzeniem Oddziału, do składanego w marcu 2015 r. zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-2, załączył przetłumaczoną na język polski kopię umowy Spółki Niemieckiej, w której określono jej rok obrotowy. Powyższe złożono Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście. Zatem, nawet jeżeli przyjąć, że Spółka Niemiecka dopiero z chwilą utworzenia Oddziału stała się podatnikiem w rozumieniu ustawy o CIT (jako podmiot rozpoczynający działalność) i dotyczył jej 30 dniowy termin dla dokonania zawiadomienia (wynikający z art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy o CIT), to Wnioskodawca w analizowanym stanie faktycznym terminu tego dochował, poprzez złożenie zawiadomienia o roku podatkowym inny niż kalendarzowy w formie przekazania organowi podatkowemu kopii umowy Spółki Niemieckiej.

Podkreślono iż przepis art. 8 ust. 5 ustawy o CIT stanowi literalnie wyłącznie o terminie końcowym, w którym takie zawiadomienie powinno być złożone (w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności) - nie określa natomiast momentu, od którego takie zawiadomienie może zostać skutecznie złożone. Nie wynika więc z niego literalnie zastrzeżenie, dla którego Spółka Niemiecka nie mogłaby złożyć zawiadomienia o roku podatkowym (poprzez złożenie kopii umowy spółki) jeszcze przez rozpoczęciem działalności w Polsce poprzez Oddział. Przy tym, w marcu 2015 r. właściwym dla Spółki Niemieckiej organem podatkowy był Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa Śródmieście. Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy przyjmując, iż Spółki Niemieckiej dotyczył termin 30 dniowy na zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy o CIT, to w analizowanym przypadku terminu tego dochowano.

Podniesiono, że Wnioskodawca przedłożył w marcu 2015 r., właściwemu wówczas organowi podatkowemu, kopię umowy spółki, która wskazuje jego rok obrotowy/podatkowy. Zawiadomienie to nastąpiło więc przed upływem terminu 30 dniowego liczonego od dnia rozpoczęcia działalności.

Podkreślono także, iż kopia umowy Spółki Niemieckiej (zawierająca określenie jej roku obrotowego) została załączona także do wniosku o rejestrację Oddziału w KRS.

Podniesiono, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 listopada 2014 r. sąd rejestrowy przekazywał kopię umowy spółki do właściwego urzędu skarbowego. Powyższe uznawane było na gruncie ustawy o CIT (jeżeli umowa spółki zawierała wskazanie roku obrotowego/podatkowego) za równoważne z powiadomieniem właściwego organu podatkowego o wybranym przez podatnika roku podatkowym (por. np. interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 15 czerwca 2012 r. nr DD6/033-108/MZG/2012/PK-1715/11). Obowiązek przekazywania przez sąd rejestrowy kopii umowy spółki do urzędu skarbowego zniesiony został z dniem 1 grudnia 2014 r., w związku z nowelizacją przepisów ustawy o KRS. Powyższe nie oznacza jednak, w ocenie Wnioskodawcy, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2014 r. (rejestracji Oddziału dokonano po tej dacie), w związku z rejestracją podmiotu w KRS i złożeniem w sądzie rejestrowym kopii umowy spółki, brak jest powiadomienia organu podatkowego o wybranym przez podatnika roku obrotowym/podatkowym.

Stosownie do treści art. 5 ust. 2b ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 476 ze zm.; dalej: ustawa o NIP), zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do KRS (oddziały przedsiębiorców zagranicznych są wpisywane do KRS, por. art. 88 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) zawiera dane:

1. objęte treścią wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, z wyłączeniem rejestru dłużników niewypłacalnych, przekazywane automatycznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego;
2. uzupełniające: skróconą nazwę (firmę), wykaz |rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe.

Zgodnie z kolei z art. 5 ust. 2c ustawy o NIP, podatnicy wpisani do KRS dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w art. 5 ust. 2b pkt 2 ww. ustawy.

Z powołanych przepisów wynika, iż dane dotyczące oddziału zagranicznego przedsiębiorcy zamieszczone w KRS (wynikające z wniosku o wpis do KRS, gdzie załącznikiem do tego wniosku jest m.in. umowa spółki), stają się jednocześnie danymi zgłoszenia identyfikacyjnego, o którym mowa w ustawie o NIP. Zgodnie z art. 40 pkt 8 ustawy o KRS, w dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się informację o dniu kończącym rok obrotowy.

W ten sposób informacja o roku obrotowym podmiotu wpisanego do KRS (o dniu kończącym rok obrotowy) staje się zrazem informacją zgłoszenia identyfikacyjnego, o którym mowa w ustawie o NIP, a więc dokonywanego na potrzeby rozliczeń m.in. podatku dochodowego od osób prawnych (por. art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, zgodnie z którym obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają podmioty będące podatnikami na podstawie odrębnych ustaw). Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, składając wniosek o wpis Oddziału do KRS i zamieszczając w nim informację o dniu kończącym rok obrotowy Oddziału, Wnioskodawca także dla celów podatkowych (poprzez zgłoszenie identyfikacyjne na gruncie ustawy o NIP) dokonał zawiadomienia o wybranym roku podatkowym innym niż kalendarzowy.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, skoro do dnia 30 listopada 2014 r. złożenie umowy spółki w sądzie rejestrowym było uznawane za wystarczające celem zawiadomienia, dla celów ustawy o CIT, o wybranym roku podatkowym innym niż rok kalendarzowy, to skutek ten nie może być niweczony od dnia 1 grudnia 2014 r. z tego powodu, iż dokonano nowelizacji ustawy niepodatkowej, tj. ustawy o KRS. Zmiana zasad wymiany informacji pomiędzy sądami rejestrowymi a m.in. organami podatkowymi (wynikająca z automatyzacji określonych procesów związanych z rejestracją podmiotów) nie powinna wpływać na rozliczenia podatników na gruncie ustawy o CIT. Skoro zatem do dnia 30 listopada 2014 r. złożenie umowy spółki w sądzie rejestrowym było równoważne z zawiadomieniem właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wybranym roku podatkowym, to skutek ten powinien być zachowany także wg aktualnie obowiązującego stanu prawnego. Podkreślono, iż zdaniem Wnioskodawcy celem kolejnych nowelizacji przepisów ustawy o KRS było usprawnienie czynności związanych z rejestracją podmiotów w KRS. Wprowadzone rozwiązania miały na celu m.in. usprawnienie działalności organów państwa oraz poprawę warunków wykonywania działalności gospodarczej przez tworzenie ułatwień dla przedsiębiorców oraz skuteczniejszą ochronę ich interesów w kontaktach z organami administracji publicznej. Ich wprowadzenie podyktowane było chęcią m.in. zapewniania wzrostu bezpieczeństwa obrotu gospodarczego oraz zmniejszenia obciążeń administracyjnych dla przedsiębiorców. Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze cel jaki przyświecał wprowadzanym zmianom, wymaganie od podatnika, aby ten odrębnie kierował do organu podatkowego korespondencję tytułem zawiadomienia o wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy, z tego powodu, iż na gruncie ustawy o KRS zmieniono zasady wymiany informacji pomiędzy sądem rejestrowym a organami administracji publicznej (w tym urzędami skarbowymi), stanowiłoby nieuzasadniony przejaw nadmiernego formalizmu, stojący w sprzeczności z ratio legis nowelizacji ustawy o KRS, która weszła w życie z dniem 1 grudnia 2014 r. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, złożenie do sądu rejestrowego wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców wskazującego ostatni dzień roku obrotowego wraz z umową spółki, w której znajduje się informacja o wyborze roku obrotowego innego niż rok kalendarzowy, należy uznać za skuteczne złożenie zawiadomienia o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy na gruncie ustawy o CIT, także wg stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 grudnia 2014 r. W przeciwnym przypadku należałoby uznać, iż nowelizacja przepisów ustawy o KRS, mająca usprawnić proces rejestracji przedsiębiorców oraz wymiany informacji pomiędzy organami Państwa, w istocie pogorszyła sytuację podatników, porównując ze stanem pralnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2014 r.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, także przyjmując pogląd, iż Spółka Niemiecka powinna zawiadomić, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, właściwego naczelnika urzędu skarbowego o roku podatkowym innym niż rok kalendarzowy, w przedstawionym stanie faktycznym zawiadomienia takiego dokonano oraz nastąpiło ono w terminie wskazanym w art. 8 ust. 5 ustawy o CIT. W konsekwencji, rokiem podatkowym Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o CIT, jest okres kolejnych dwunastu miesięcy, trwający od dnia l kwietnia|do dnia 31 marca roku kolejnego. Przy tym jednak, pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział w 2015 do dnia 31 marca 2016 r. (przed dniem rozpoczęcia działalności przez Oddział, Spółka Niemiecka nie była zobowiązana prowadzić i nie prowadziła w Polsce rachunkowości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia roku podatkowego Spółki Niemieckiej (Wnioskodawcy) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z jej działalnością prowadzoną na terenie Polski poprzez zarejestrowany Oddział jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie obu pytań, dotyczy tylko spraw będących przedmiotem zapytania Zainteresowanego. Tym samym tut. Organ nie odniósł się do dywagacji Wnioskodawcy przedstawionych we własnym stanowisku odnośnie zmian wprowadzonych z dniem 1 grudnia 2014 r. do ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1142, z późn. zm.) dotyczących zasad wymiany informacji pomiędzy sądem rejestrowym a organami administracji publicznej oraz momentu, od którego zawiadomienie o wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy, może być skutecznie złożone, które w związku z faktem, że nie zostało objęte pytaniami nie może być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie