Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie przychodów z działalności polegającej na udostępnieniu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2015 r. (data wpływu 22 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z działalności polegającej na udostępnieniu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z działalności polegającej na udostępnieniu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi głównie działalność w zakresie udostępniania składników majątkowych na podstawie umów leasingu, o których mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP. Spółka zawiera umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy o PDOP i umowy leasingu finansowego w rozumieniu art. 17f ustawy o PDOP dla klientów funkcjonujących w ramach różnych branż i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski. Spółka może zawierać również umowy leasingu gruntu w rozumieniu art. 17i ustawy o PDOP.

Ponadto Spółka w ramach swojej działalności udziela pożyczek między innymi na potrzeby współfinansowania inwestycji w ramach Polityki Spójności, Wspólnej Polityki Rolnej lub Wspólnej Polityki Rybołówstwa.

W związku z przepisami ustawy o PDOP dotyczącymi niedostatecznej kapitalizacji, które weszły w życie od 1 stycznia 2015 r., Spółka wybrała tzw. alternatywną metodę szacowania limitu odsetek (na podstawie art. 15c ustawy o PDOP), podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, płaconych w związku z zaciągniętymi pożyczkami. W ramach prowadzonej działalności Spółka korzysta z finansowania od podmiotów powiązanych, jak również możliwe jest korzystanie z finansowania od podmiotów niepowiązanych w rozumieniu ustawy o PDOP.

W związku z zawieranymi umowami leasingu Spółka jako leasingodawca uzyskuje różne rodzaje przysporzeń majątkowych, zarówno od leasingobiorcy, jak i od podmiotów trzecich. Przedmiotem niniejszego wniosku jest potwierdzenie, iż główne kategorie przychodów otrzymywanych przez Spółkę, opisane poniżej stanowią przychody, o których mowa w art. 15c ust. 5 pkt 2 lit. a.

Kategoria 1.

Pierwszą kategorią przychodów uzyskiwanych przez Spółkę od leasingobiorcy w związku z prowadzoną działalnością leasingową są opłaty i prowizje pobierane przez Spółkę zgodnie z postanowieniami umów leasingu oraz ogólnych warunków umowy leasingu stanowiących integralny element zawieranych umów leasingu, a także przychody powstające w wyniku refakturowania na klientów poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów niezbędnych do skutecznego i zgodnego z prawem udostępniania przedmiotu leasingu. Do czynności, w związku z którymi Spółka dokonuje refaktury kosztów oraz pobiera opłaty i prowizje, należą m.in.:

• czynności przygotowawcze zmierzające do wydania przedmiotu leasingu,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie lub import przedmiotu leasingu dokonywane przez Spółkę,
• ustanowienie zabezpieczeń umowy leasingu,
• sprawdzenie przedmiotu leasingu:
  • w Europejskim Rejestrze Pojazdów,
  • w Rejestrze Zastawów Sądowych,
• dokonanie czynności dotyczących rejestracji przedmiotu leasingu, np.:
  • pierwsza rejestracja pojazdu,
  • wyrobienie tablic indywidualnych,
  • wyrobienie wtórnika dowodu rejestracyjnego,
  • przerejestrowanie pojazdu itd.,
• ubezpieczenie przedmiotu leasingu.

Ponadto Spółka pobiera zgodnie z umowami leasingu oraz ogólnymi warunkami umowy leasingu opłaty manipulacyjne, w szczególności w związku z:

• dokonaniem zmian w umowie leasingu (przykładowo w związku ze zmianą korzystającego lub jego statusu prawnego, za zmianę preliminarza opłat leasingowych, za wcześniejsze zakończenie umowy),
• czynnościami administracyjnymi (przykładowo za wydanie zgody na wyjazd przedmiotu leasingu za granicę, za wystawienie duplikatu faktury, kopii umowy, homologacji lub innego dokumentu, za wydanie opinii o wykonywaniu umowy leasingu przez Korzystającego, za przygotowanie raportu/zestawienia zgodnie ze zleceniem leasingobiorcy).

Kategoria 2.

Przychody Spółki w związku z prowadzoną działalnością leasingową powstają również w wyniku uiszczania przez klientów określonych opłat związanych z niewywiązaniem się przez klientów z prawidłowej realizacji umowy leasingu, które zostały przewidziane w umowach leasingu oraz w ogólnych warunkach umowy leasingu. Są to m.in. opłaty windykacyjne (np. opłaty za wezwanie do zapłaty należności), odszkodowania związane z niewłaściwym wykonywaniem umowy leasingu, odszkodowania za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu, odsetki od należności handlowych związanych z działalnością leasingową (w tym w szczególności odsetki od nieterminowych płatności opłat leasingowych) i opłaty restrukturyzacyjne. Przedmiotowe przychody zasadniczo powstają po oddaniu przedmiotu do użytku klienta.

Kategoria 3.

Kolejną kategorią przysporzeń majątkowych osiąganych przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością leasingową w ramach zawieranych umów leasingu są świadczenia wypłacane przez ubezpieczyciela w związku z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu, które zgodnie z postanowieniami umów leasingu są należne Spółce, np. z tytułu szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub jego kradzieży.

Kategoria 4.

Czwartą kategorią przysporzeń majątkowych mających swoje źródło w prowadzonej przez Spółkę działalności leasingowej, są przychody ze sprzedaży przedmiotu leasingu. W związku bowiem z zawieranymi umowami leasingu, po zakończeniu umowy leasingu Spółka osiąga przychody z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz leasingobiorcy korzystającego z opcji wykupu przedmiotu leasingu lub na rzecz osoby trzeciej. Analogiczne przychody ze sprzedaży Spółka osiąga również z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu na rzecz osoby trzeciej po przedterminowym zakończeniu umowy, np. na skutek wypowiedzenia umowy leasingu oraz z tytułu sprzedaży wraku w sytuacji, gdy umowa leasingu została zakończona przedwcześnie z uwagi na szkodę całkowitą przedmiotu leasingu.

Kategoria 5.

Następną kategorią przychodów, jakie Spółka osiąga w związku z działalnością leasingową są przychody z tytułu udostępniania karty paliwowej, z której w określonych sytuacjach mogą korzystać leasingobiorcy w związku z zawartymi umowami leasingu. Udostępnienie karty paliwowej jest oferowane wyłącznie klientom Spółki zawierającym umowy leasingu na samochody oraz jedynie w okresie trwania tych umów leasingu. Przy użyciu karty paliwowej leasingobiorca może dokonywać zakupu paliw oraz innych towarów i usług określonych w umowie. Oprócz przychodów, które Spółka osiąga od leasingobiorcy w związku z dokonywaniem przez niego zakupów przy użyciu karty paliwowej, Spółka pobiera od leasingobiorcy także dodatkowe opłaty związane z używaniem karty paliwowej (np. opłata za wydanie karty paliwowej).

Kategoria 6.

Spółka osiąga również przychody ze świadczenia usług serwisowych. W przypadku umów leasingu operacyjnego Spółka oferuje możliwość zawarcia dodatkowej umowy na świadczenie usług serwisowych, obejmujących m.in. naprawy przedmiotów będących przedmiotem umów leasingu, bieżące przeglądy przedmiotów będących przedmiotem umów leasingu, wymianę opon.

Na podstawie takiej umowy klient uiszcza miesięczną opłatę.

Kategoria 7.

W ramach prowadzonej działalności Spółki, ze względu na specyfikę przeprowadzanych transakcji, pojawiają się przychody z tytułu zrealizowanych różnic kursowych. Omawiane przychody powstają w szczególności, w wyniku:

• zapłaty należności z tytułu umowy leasingu w walucie obcej;
• regulowania w walucie obcej zobowiązań wobec kontrahentów w związku z nabyciem składników majątkowych, które są następnie udostępniane jako przedmioty leasingu na podstawie umów leasing;
• spłaty kredytów walutowych finansujących działalność leasingową, w tym zakup przedmiotów leasingu.

Spółka informuje jednocześnie, że ustala różnice kursowe w oparciu o art. 15a ustawy o PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym wszelkie przychody podatkowe osiągane przez Spółkę w związku z zawieranymi umowami leasingu należące do wskazanych powyżej kategorii od 1 do 7 należy uznać za przychody z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątku na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP i powinny zostać uwzględnione podczas obliczania wskaźnika, o którym mowa w art. 15c ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o PDOP...

Zdaniem Wnioskodawcy wszelkie przychody podatkowe osiągane przez Spółkę w związku z zawieranymi umowami leasingu należące do wskazanych kategorii od 1 do 7 stanowią przychody z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP i powinny zostać uwzględnione podczas obliczania wskaźnika opisanego w art. 15c ust. 5 pkt 2 lit. a znowelizowanej ustawy o PDOP.

Uzasadnienie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku, podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Spółki stanowi udostępnianie składników majątkowych na podstawie umów leasingu. Wobec tego dla potrzeb ustalenia zasad zastosowania art. 15c ustawy o PODP kluczowe znaczenie ma określenie, które z uzyskiwanych przez Spółkę przychodów podatkowych stanowią przychody z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umów leasingu, w tym ze sprzedaży przedmiotu umowy leasingu (tzw. przychody z działalności leasingowej).

Przez umowę leasingu, której definicja na potrzeby opodatkowania PDOP została zawarta w art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP, rozumie się umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Ustawodawca w nowelizacji z dnia 29 sierpnia 2014 r. do ustawy o PDOP art. 15c, nie wprowadził definicji legalnej przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu. W uzasadnieniu do wprowadzanych zmian w ustawie o PDOP zawarto jedynie informację, że Wprowadzenie dodatkowych obostrzeń w stosunku do leasingodawców oraz faktorów uzasadnione jest koniecznością zapewnienia stosowania wyłączenia przez podmioty prowadzące działalność niemal wyłącznie leasingową albo factoringową (zob.: uzasadnienie do projektu ustawy wprowadzającej zmiany w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Niemniej jednak, według Wnioskodawcy, pojęcie działalności leasingowej również jest pojęciem, które nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych i nie pomaga w jednoznacznej kwalifikacji przychodów. Definicja przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu nie występuje również w pozostałych przepisach prawa podatkowego.

Mając na uwadze brzmienie art. 15c, Spółka stoi na stanowisku, iż przez przychody z działalności leasingowej należy rozumieć wszelkie przychody podatkowe, których źródłem jest działalność w zakresie udostępniania składników majątku na podstawie umów leasingu. Zatem wszelkie przychody osiągane w związku z zawieranymi umowami leasingu oraz w związku ze składnikami majątku, będącymi przedmiotem tych umów, czyli wszystkie przychody, które nie zostałyby przez Spółkę osiągnięte, gdyby nie zawierała ona umów leasingu mieszczą się w katalogu przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu. Spółka zwraca uwagę, iż w treści art. 15c ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o PDOP ustawodawca dookreślił, iż przychody z działalności leasingowej obejmują przychody ze sprzedaży przedmiotu umowy leasingu. Taka konstrukcja przepisu potwierdza, iż w ocenie ustawodawcy przychody ze sprzedaży przedmiotu leasingu jako jedyne spośród przychodów uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością leasingową stanowią niejako odrębną kategorię przychodów, która jednak na potrzeby stosowania art. 15c ustawy o PDOP została zrównana z przychodami z działalności leasingowej.

Potrzeby takiego doprecyzowania nie było, zdaniem Spółki, w przypadku takich przychodów, które w sposób oczywisty są wynikiem zawartych umów leasingu i do których uzyskania w innych okolicznościach by nie doszło. Wobec powyższego, jako przychody z działalności leasingowej należy traktować wszelkie przychody w tym ze sprzedaży przedmiotu leasingu które są osiągane w związku z zawieranymi umowami leasingu oraz w związku ze składnikami majątku, będącymi przedmiotem tych umów.

Klasyfikacja przychodów osiąganych przez Spółkę jako przychodów z działalności leasingowej.

Do przychodów z działalności leasingowej należy, w ocenie Spółki, zaliczyć przychody należące do kategorii 1, tj. wszelkie opłaty i prowizje pobierane przez Spółkę od leasingobiorcy oraz refakturowane na klientów koszty niezbędne do skutecznego i zgodnego z prawem udostępniania przedmiotu leasingu, pobierane zgodnie z postanowieniami umów leasingu oraz ogólnych warunków umowy leasingu (stanowiących integralny element zawieranych umów leasingu), o ile skutkują one rozpoznaniem po stronie Spółki przychodu podatkowego. Specyfika umów leasingu skutkuje tym, iż leasingodawca jest uprawniony zgodnie z postanowieniami umowy leasingu do pobierania od leasingobiorcy oprócz czynszu leasingowego, tj. opłaty za korzystanie z przedmiotu leasingu także innych opłat i prowizji, w szczególności z tytułu czynności związanych z wykonaniem postanowień umowy leasingu, dokonywanych przez leasingodawcę na rzecz leasingobiorcy. Wszystkie te opłaty i prowizje, pobierane w oparciu o zapisy umów leasingu oraz ogólnych warunków umowy leasingu stanowią przychody z działalności leasingowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakres przychodów z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu wchodzą również przychody powstałe w wyniku uiszczania przez klientów określonych opłat o charakterze odszkodowawczym, przewidzianych w umowach leasingu oraz w ogólnych warunkach umowy leasingu, określone w kategorii 2.

Wnioskodawca podkreśla, że świadczenie usługi złożonej, jaką jest usługa leasingu, jest procesem długotrwałym oraz złożonym i nie kończy się w momencie wydania przedmiotu leasingu leasingobiorcy. W celu właściwego i zgodnego z prawem udostępnienia przedmiotu leasingu leasingobiorcy Spółka musi przeprowadzić szereg czynności, które są niezbędne do prawidłowego przygotowania umowy oraz przedmiotu leasingu do udostępnienia go leasingobiorcy. Również po przekazaniu przedmiotu do użytkowania Spółka jest zobowiązana, na podstawie umowy leasingu, do świadczenia określonych usług, bez których korzystanie z przedmiotu leasingu byłoby niemożliwe (np. ubezpieczenie samochodu). W przypadku nieprawidłowości w procesie udostępniania przedmiotu leasingu po stronie leasingobiorcy, Spółka jest zobowiązana do dokonywania określonych czynności mających na celu zapewnienie prawidłowego wykonywania obowiązków umownych przez korzystającego, lub w przypadku naruszenia tych postanowień mające na celu odzyskanie przedmiotu leasingu, co umożliwi zaoferowanie przedmiotu leasingu innemu korzystającemu i zapewni kontynuację działalności leasingowej Spółki. Przychody związane z realizacją tych czynności nie wystąpiłyby, gdyby Spółka nie prowadziła działalności leasingowej. Wynikają one bezpośrednio z zawieranych umów i ekonomicznie mają charakter refundacji kosztów poniesionych przez Spółkę w celu udostępnienia przedmiotu leasingu oraz zapewnienia prawidłowej realizacji umowy.

Przychody z tytułu odsetek od należności handlowych powstają m.in. w wyniku opłacania przez korzystających odsetek od nieterminowych opłat leasingowych, bądź innych opłat przewidzianych w umowach leasingu. Opłaty leasingowe (bądź inne opłaty przewidziane w umowach leasingu) związane są z udostępnieniem przedmiotu leasingu na podstawie umowy leasingowej w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o PDOP. Zarówno raty, jak i odsetki są oczywistą pochodną umowy leasingowej. Konieczność ich opłacenia oraz ich wysokość wynikają z zawieranych umów oraz Tabeli Opłat i Prowizji, której akceptacja przez korzystającego jest elementem związanym z zawarciem umowy leasingu.

Spółka zwraca uwagę, że powyższe przychody mają charakter wyrównawczy, gdyż ze względu na charakter umowy leasingu Spółka, jako podmiot finansujący, jest zobowiązana do zakupu przedmiotu leasingu, a co za tym idzie zapewnienia w tym celu odpowiedniego sposobu finansowania. Każde opóźnienie w zapłacie opłaty leasingowej przez leasingobiorcę z tytułu umowy leasingu generuje koszty po stronie Spółki związane m.in. z finansowaniem działalności Spółki. Z treści umów leasingowych wynika również możliwość wypowiedzenia przez Spółkę umów leasingowych, w przypadku nieterminowej zapłaty opłat, zatem uiszczanie przedmiotowych opłat warunkuje dalszą możliwość korzystania z udostępnionego przedmiotu.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku przychodów z tytułu opłat restrukturyzacyjnych czy odszkodowania związanego z niewłaściwym wykonywaniem umowy leasingu, w tym odszkodowania za przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu. Opłaty te są niezbędne do prawidłowej realizacji umowy i wynikają z zapisów zawartych umów leasingowych oraz ogólnych warunków umowy leasingu. Gdyby nie została zawarta umowa leasingu przez Spółkę, przedmiotowe płatności nie miałyby miejsca.

Także świadczenia wypłacane Spółce przez ubezpieczyciela w związku z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu (kategoria 3), powinny stanowić przychody z działalności leasingowej. Zgodnie bowiem z zawieranymi umowami leasingu, przedmiot leasingu podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu w pełnym zakresie właściwym dla danego przedmiotu leasingu. Tym samym wszelkie świadczenia wypłacane w związku z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu z uwagi na fakt, iż przedmiot leasingu w okresie trwania umowy leasingu pozostaje własnością Spółki są należne Spółce. Spółka uzyskuje tego typu świadczenia wyłącznie z uwagi na zawierane umowy leasingu i ich specyficzny charakter, tj. oddawanie składnika własnego majątku do korzystania przez podmiot trzeci. W przypadku umów leasingu, mimo zobowiązania leasingobiorcy do należytej dbałości o przedmiot leasingu, z uwagi na praktyczny brak wpływu na sposób użytkowania przedmiotu leasingu zachodzi szczególna konieczność ekonomicznego zabezpieczenia leasingodawcy przed ewentualną szkodą w majątku Spółki oddanym do używania leasingobiorcy. Przysporzenia majątkowe uzyskiwane przez Spółkę z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu pozostają zatem w nierozerwalnym i bezpośrednim związku z zawieranymi przez Spółkę umowami leasingu i, o ile stanowią one przychód podatkowy, należy je zakwalifikować jako przychody z działalności leasingowej.

Również przychody zakwalifikowane przez Spółkę do kategorii 4, w tym przychody ze sprzedaży przedmiotów poleasingowych lub sprzedaży w przypadku szkody całkowitej wraku przedmiotu leasingu, stanowią, w ocenie Spółki, przychody z działalności leasingowej. Ustawodawca wskazał bowiem wprost w art. 15c ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o PDOP, iż przychody z działalności leasingowej obejmują swoim zakresem przychody ze sprzedaży przedmiotu leasingu.

Zdaniem Spółki powyższy przepis odnosi się do przychodów uzyskiwanych z każdej sprzedaży przedmiotu leasingu. Dlatego też wszelkie przychody jakie Spółka osiąga ze sprzedaży przedmiotu leasingu, tj. przychody osiągane:

1. w związku ze sprzedażą na rzecz leasingobiorcy korzystającego z opcji wykupu przedmiotu leasingu, jak i ze sprzedaży na rzecz osoby trzeciej,
2. ze sprzedaży przedmiotu leasingu zarówno po terminowym zakończeniu umowy leasingu (tj. po upływie okresu, na jaki umowa ta została zawarta), jak i po jej wypowiedzeniu lub przedwczesnym wygaśnięciu z uwagi między innymi na szkodę całkowitą przedmiotu leasingu,
3. ze sprzedaży w pełni sprawnego przedmiotu leasingu, jak i jego wraku,

stanowią przychody z działalności leasingowej.

Kategoria 5, tj. przychody (w tym z tytułu opłat i prowizji) osiągane przez Spółkę z tytułu udostępnienia leasingobiorcom kart paliwowych stanowi kolejną kategorię przychodów, jakie Wnioskodawca osiąga w związku z zawieranymi umowami leasingu, a które, w ocenie Spółki, stanowią przychody z działalności leasingowej. Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, karta paliwowa stanowi dodatkowe świadczenie oferowane leasingobiorcom w związku z zawartymi umowami leasingu. Przychody, jakie Spółka osiąga z tytułu udostępnienia karty paliwowej są nierozerwalnie związane z zawartymi umowami leasingu, gdyż karty paliwowe dostępne są wyłącznie dla klientów Spółki zawierających umowy leasingu na samochody oraz jedynie w okresie trwania tych umów leasingu. Spółka nie udostępnia kart paliwowych w oderwaniu od zawieranych umów leasingu, tj. osobom innym niż leasingobiorcy. Jednym z celów udostępnienia karty paliwowej jest pozyskanie od leasingobiorcy poprzez korzyści wynikające dla niego z użytkowania karty paliwowej (w szczególności możliwość bezgotówkowych płatności za paliwo oraz kontroli wydatków poszczególnych pracowników leasingobiorcy) dodatkowych przychodów. Wobec powyższego, w ocenie Spółki, przychody te stanowią przychody z działalności leasingowej.

Kolejną (6) kategorię przychodów osiąganych przez Spółkę stanowią miesięczne opłaty serwisowe otrzymywane w wyniku zawierania z leasingobiorcami umów serwisowych. Usługi serwisowe podobnie jak karty paliwowe, stanowią dodatkowe świadczenie oferowane leasingobiorcom w związku z zawartymi umowami leasingu i mają komplementarny charakter w stosunku do tych umów. Przychody, jakie Spółka osiąga z tytułu umów serwisowych są nierozerwalnie związane z zawartymi umowami leasingu, gdyż świadczenia te dostępne są wyłącznie dla klientów Spółki zawierających umowy leasingu oraz jedynie w okresie trwania tych umów leasingu. Spółka nie oferuje usług serwisowych w oderwaniu od zawieranych umów leasingu, tj. osobom innym niż leasingobiorcy. Jednym z celów zawierania umów serwisowych jest utrzymanie przedmiotu umowy leasingu we właściwym stanie oraz dostarczenie kompleksowej usługi leasingobiorcy. Wobec powyższego, w ocenie Spółki, przychody te stanowią przychody z działalności leasingowej.

Wnioskodawca oprócz umów w walucie polskiej zawiera umowy leasingowe w walucie obcej (w ramach umowy tzw. leasingu walutowego), co skutkuje koniecznością późniejszego przeprowadzania rozliczeń umownych w ustalonej walucie. W celu poprawnego rozliczenia transakcji i prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania podatnicy realizujący transakcje

w walutach obcych są zobowiązani do ustalania różnic kursowych zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o PDOP. Podatnicy, którzy podobnie jak Spółka stosują tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych w oparciu o art. 15a ustawy o PDOP, zobligowani są w szczególności do ujmowania w rachunku podatkowym wyłącznie zrealizowanych różnic kursowych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, omawiane różnice kursowe realizowane zarówno w związku z bieżącą obsługą umów leasingu (w tym szczególnie wynikające z opłat inicjalnych, rat leasingowych, wykupu przedmiotu leasingu oraz innych opłat przewidzianych w umowie leasingu), jak również wynikające z operacji z kontrahentami w związku z realizacją umów leasingu (np. różnice kursowe zrealizowane w wyniku nabycia składników majątku będących następnie przedmiotem umów leasingowych) powinny zostać zaliczone jako przychody z działalności polegającej na udostępnianiu składników majątkowych na podstawie umowy leasingu, ponieważ są nierozerwalnie związane z działalnością leasingową (są jej rezultatem). W ocenie Spółki, również rozliczenie różnic kursowych powstałych z tytułu kredytów zaciąganych przez Spółkę na potrzeby finansowania działalności leasingowej powinno zostać zaliczone do przychodów z działalności leasingowej. Należy bowiem wskazać, że przychody z tego tytułu niewątpliwie pozostają w związku z prowadzoną działalnością leasingową, gdyby nie doszło do zawarcia umowy udostępnienia składników majątkowych, omawiane przychody w ogóle by nie powstały, a bez pozyskania finansowania zewnętrznego Spółka nie byłaby w stanie nabyć i udostępnić przedmiotów leasingu, czyli efektywnie prowadzić działalności leasingowej.

Biorąc zatem pod uwagę ratio legis analizowanego przepisu oraz zakładając racjonalność ustawodawcy, Spółka stoi na stanowisku, że do przychodów z działalności leasingowej należy zaliczać wszystkie przychody, które są generowane przez usługi nierozerwalnie związane z procesem udostępnienia przedmiotu leasingu.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż przychody podatkowe osiągane przez Spółkę w odniesieniu do wszystkich wskazanych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego kategorii przysporzeń majątkowych stanowią przychody z działalności leasingowej.

Ponadto powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/4510-10/15-4/GG),
• interpretacji indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/4510-11/15-4/PM),
• interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/4510-9/15-2/GG),
• interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/4510-12/15-2/PM),
• interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPB3/4510-4/15-2/IR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu