Temat interpretacji

Czy i w jakim momencie, w związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług wynajmu dźwigów wraz operatorem na rzecz Zamawiającego nr 1 i Zamawiającego nr 2, powstał z tego tytułu zakład na terytorium Polski?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy i w jakim momencie, w związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług wynajmu dźwigów wraz operatorem na rzecz Zamawiającego nr 1 i Zamawiającego nr 2, powstał z tego tytułu zakład na terytorium Polski jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy i w jakim momencie, w związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług wynajmu dźwigów wraz operatorem na rzecz Zamawiającego nr 1 i Zamawiającego nr 2, powstał z tego tytułu zakład na terytorium Polski.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest oddziałem spółki prawa czeskiego (która prowadzi działalność w formie odpowiadającej polskiej spółce akcyjnej), utworzonym na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, z siedzibą w U. Spółka (nie oddział) jest zarejestrowanym w Polsce, czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych i montażowych. Pomieszczenia, w których zarejestrowana jest siedziba oddziału nie należą ani do oddziału w Polsce, ani do spółki prawa czeskiego - są własnością podmiotu trzeciego. Podmiot ten wynajmuje Wnioskodawcy (oddziałowi) tylko tzw. wirtualne biuro tzn. oddział może korzystać z adresu oraz ma zapewnioną obsługę korespondencji. Oddział nie dysponuje więc w miejscu swojej siedziby żadnymi pomieszczeniami. W siedzibie oddziału w U. firma zewnętrzna prowadzi jego księgowość. W siedzibie tej nie rezydują pracownicy Wnioskodawcy, ani nie znajduje się tam ośrodek administrowania, zarządzania czy koordynowania. Sama rejestracja oddziału w Polsce miała miejsce w 2009 r. i została dokonana ze względu na powstanie zakładu w związku z prowadzeniem prac budowlanych od roku 2008. Zarejestrowanie oddziału było wypełnieniem formalnego obowiązku mającym na celu ustabilizowanie sytuacji prawnej spółki czeskiej w Polsce. Od października 2015 r. Wnioskodawca realizuje kontrakt na prace budowlane w O., w związku z którym, w drodze interpretacji indywidualnej wydanej 22 kwietnia 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, znak sprawy IBPB-1-3/4510-209/16/MO, uznano, że Wnioskodawca posiada z tego tytułu zakład w Polsce w rozumieniu przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Nigdy jednak nie istniał (i nie istnieje również teraz) oddział w znaczeniu samodzielnej struktury organizacyjnej, oderwanej od samego placu budowy. Tak więc to zespół środków, jakie znajdują się na samym placu budowy tworzy strukturę odpowiadającą pojęciu oddziału. Nie istnieje natomiast żaden odrębny twór prawny, niezależny od placu budowy, który mógłby go obsługiwać.

Niezależnie od budowy w O. Wnioskodawca, na podstawie umowy o świadczenie usług, świadczył usługi najmu dźwigu wraz z operatorem w ramach budowy 10 elektrowni wiatrowych w Polsce od dnia 27 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach 22 kwietnia 2016 r. w drodze interpretacji indywidualnej, znak sprawy IBPB-1-3/4510-325/16/MO stwierdził, że w związku z tymi pracami powstanie jeden zakład, niezależny od zakładu w O., ale dopiero, gdy okres wykonywania prac przekroczy 6 miesięcy w jakimkolwiek 12-miesięcznym okresie.

Ze względu na złą sytuację finansową Zamawiającego nr 1 i nieregulowanie przez niego należności, w dniu 20 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca wypowiedział mu umowę o świadczenie usług najmu dźwigów wraz z operatorem i zaprzestał z tym dniem wszelkich prac związanych z kontraktem. Jednakże, z uwagi na powstały z Zamawiającym nr 1 konflikt, dźwig, którym wykonywano prace, należący do Wnioskodawcy oraz niektóre komponenty, pozostały na terenie budowy, gdzie wcześniej były świadczone usługi. Dźwig oraz wszelkie inne urządzenia zostały ostatecznie usunięte 14 maja 2016 r. Charakter robót wykonywanych przez Wnioskodawcę spowodował, że strony nie umówiły się na końcowy odbiór robót - Wnioskodawca nie odpowiadał za końcowy efekt prac, więc trudno było wskazać przedmiot odbioru. Strony potwierdzały tylko ilość przepracowanych przez dźwig godzin odpowiednimi dokumentami. Od 14 maja 2016 r. Wnioskodawca świadczy dla Zamawiającego nr 2 usługi w tożsamym zakresie tj. najmu dźwigu wraz z operatorami do prac związanych z wznoszeniem elementów elektrowni wiatrowej. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy główny inwestor jest ten sam w przypadku obu kontraktów. Do realizacji nowego kontraktu wykorzystane będą te same środki osobowe i rzeczowe co do świadczenia usług na rzecz poprzedniego Zamawiającego. Dodatkowo będzie wynajmowany jeszcze jeden dźwig. Usługi będą wykonywane w okolicach R., w miejscu gdzie na rzecz Zamawiającego nr 1 nie były świadczone usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług wynajmu dźwigów wraz operatorem na rzecz Zamawiającego nr 1 i Zamawiającego nr 2 powstał z tego tytułu zakład na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, przez plac budowy należy rozumieć również prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne, oraz czynności nadzorcze z nimi związane.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zakład powstał w momencie, gdy łączny okres prac dźwigowych przekroczył 6 miesięcy tj. uwzględniając czas realizacji kontraktu na rzecz Zamawiającego nr 1 i nr 2. Redakcja art. 5 ust. 3 pkt b) umowy z dnia 13 września 2011 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2012 r., poz. 991 ze zm., dalej UPO) jest inna niż w wypadku pkt a) (placu budowy), gdzie, dla stwierdzenia, czy mamy do czynienia z jednym, czy kilkoma placami budowy, znaczenie ma powiązanie terytorialne, osobowe i gospodarcze między poszczególnymi budowami.

W wypadku świadczenia usług, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia występowanie takiego powiązania - wystarczy, że jakiekolwiek usługi (nie licząc tych, które uznaje się za plac budowy) są w Polsce świadczone przez sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie. Po pierwsze przemawia za tym wykładnia językowa art. 5 ust. 3 pkt b) - strony UPO, na potrzeby ukonstytuowania zakładu, ograniczyły się (pomijając kryterium czasowe) do użycia pojęcia świadczenie usług, zawierającego w sobie powtarzalność, nie dodając żadnych znamion kwalifikujących (np. świadczenie usług jednorodzajowych). Już z tej przyczyny wydaje się zasadnym przyjęcie, że może być to świadczenie jakichkolwiek usług (prócz związanych z placem budowy) bez potrzeby badania ich charakteru. Co więcej nieprzypadkowo posłużono się kryterium czysto przedmiotowym, odwołującym się do wykonywania pewnych czynności (świadczenia usług), bez odnoszenia się do jakiegokolwiek obszaru terytorialnego. Tymczasem, na gruncie art. 5 ust. 3 pkt a) UPO, posłużono się kryterium odwołującym się do pewnego miejsca, struktury - placu budowy, którego właściwością jest to, że jest on ograniczony terytorialnie. Stąd też przekonanie Wnioskodawcy, że o ile w wypadku placu budowy, należy badać, czy istnieje jeden, czy kilka, to w przypadku świadczenia usług należy zliczyć łączny czas jego trwania, gdyż z tego tytułu może powstać tylko jeden zakład w danym kraju. Przy świadczeniu usług często nie da się bowiem wyróżnić trwałej struktury, jak ma to miejsce w wypadku placu budowy, który wiąże się z konkretną inwestycją. Świadczenie usług odbywa się najczęściej na rzecz różnych podmiotów i w różnym zakresie, więc z jego istoty wynika możliwość braku powiązań pomiędzy konkretnymi realizacjami. Jakakolwiek próba wydzielania różnych usług, jako odrębnych zakładów miałaby charakter sztuczny. Takie wnioski należy również poprzeć wykładnią systemową. Dla usług, które nie stanowią placu budowy państwa - sygnatariusze UPO przewidziały odrębną regulację, umieszczając je w jednej grupie. Wachlarz tych usług jest więc niezwykle szeroki i obejmuje również takie usługi, w związku z którymi nigdy nie można mówić o istnieniu odrębnej struktury, jak ma to miejsce w przypadku placu budowy (w szczególności przy usługach niematerialnych). Skoro UPO plasuje wszystkie usługi niebędące placem budowy w ramach jednej jednostki redakcyjnej, to nie ma wątpliwości, że powinny być one traktowane jednorodnie. Dlatego też pojęcie świadczenie usług na gruncie art. 5 ust. 3 pkt b) UPO, należy rozumieć jako świadczenie jakichkolwiek usług, niebędących placem budowy, niezależnie od tego, czy są to usługi jednorodne rodzajowo oraz czy występuje między nimi jakiekolwiek powiązanie funkcjonalne, osobowe czy rzeczowe (oczywiście prócz tego, że są świadczone przez jeden podmiot).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zakład, z tytułu świadczenia usług, powstał w dniu, w którym upłynął szósty miesiąc wykonywania prac, łącząc okresy pracy dla Zamawiającego nr 1 i nr 2, nie wliczając w to okresu od 20 kwietnia (zaprzestanie prac dla Zamawiającego nr 1) do 13 maja 2016 r., czyli dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia prac dla Zamawiającego nr 2. Za taką interpretacją przemawia bowiem charakter działalności jaką Wnioskodawca prowadzi w Polsce. Należy zauważyć, że Wnioskodawca w Polsce nie posiada placówki, do której jest publiczny dostęp, ani nie podejmuje bieżących czynności mających na celu pozyskanie zleceń. Kontrakty, które są wykonywane przez niego na terenie Polski zostały wcześniej zaplanowane a ich warunki wynegocjowane przez spółkę prawa czeskiego. Dlatego też w okresie przerwy między pracami dla Zamawiającego nr 1 i nr 2 nie były podejmowane żadne czynności, które można by uznać za świadczenie usług - ani sensu stricte, ani jako czynności, które miałyby służyć umożliwieniu świadczenia usług sensu stricte (np. próby pozyskiwania klientów). Za świadczenie usług nie można również uznać okoliczności pozostawania dźwigu na terenie budowy, na której świadczone były usługi dla Zamawiającego nr 1. Po pierwsze pozostawanie tam dźwigu było wyłącznie konsekwencją braku porozumienia między stronami. Dźwig ten nie mógł być już wykorzystywany do wykonywania prac, gdyż umowa o świadczenie usług została definitywnie wypowiedziana. Pozostawanie dźwigu na budowie było więc tylko pewnym stanem faktycznym i po 20 kwietnia 2016 r. nie polegało na jego udostępnianiu przez Wnioskodawcę Zamawiającemu nr 1 (a taki był przedmiot umowy o świadczenie usług). Ponadto, pracownicy Wnioskodawcy opuścili teren budowy, więc obiektywnie nie istniała możliwość świadczenia usług, objętych kontraktem. Za termin wyznaczający koniec prac nie można również uznać dnia podpisania protokołu odbioru, gdyż taki dokument, zgodnie z umową, nie został sporządzony. Biorąc pod uwagę, że ciągłość terminu 6-miesięcznego w niniejszym przypadku nie jest wymagana, to do jego obliczania należy zastosować art. 114 Kodeksu cywilnego - 6 miesięcy oznacza więc 180 dni. Dla Zamawiającego nr 1 Wnioskodawca świadczył usługi przez 177 dni. Zakład z tytułu świadczenia usług, zdaniem Wnioskodawcy, powstał więc w dniu 17 maja 2016 r., gdy okresy prac dla Zamawiających przekroczyły łącznie 6 miesięcy (180 dni).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach