Temat interpretacji
Czy Wnioskodawca, może podwyższyć uprzednio obniżone lub wprowadzone do ewidencji z niższą stawką na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT stawki amortyzacji podatkowej dla poszczególnych (wybranych) lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.
We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest spółką akcyjną, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka posiada składniki majątkowe stanowiące środki trwałe, które w momencie przekazania do używania wprowadza do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna od następnego miesiąca dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej.
Co do zasady, Spółka amortyzuje środki trwałe zgodnie z metodą liniową tj. metodą przewidzianą w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych określonych w Załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz). Dla niektórych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, Spółka decyzją Zarządu obniżyła wysokość stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy.
W związku z tym, niektóre środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji Spółki z obniżonymi stawkami amortyzacyjnymi, dla niektórych środków trwałych obniżono wysokość stawek amortyzacyjnych, a w stosunku do niektórych środków trwałych, które Spółka dopiero wprowadzi do ewidencji zastosowanie również będą mogły znaleźć, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obniżone stawki amortyzacyjne.
W przyszłości możliwe jest, że Spółka podwyższy - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych, dla których uprzednio obniżono wysokość stawek amortyzacyjnych. Należy podkreślić, iż wysokość stawek amortyzacyjnych, po ich podwyższeniu, nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych - podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy (lub które wprowadziła bądź wprowadzi do ewidencji z zastosowaniem obniżonych stawek), przy czym to podwyższenie może zostać dokonane w dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie?
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy (lub które wprowadziła bądź wprowadzi do ewidencji z zastosowaniem obniżonych stawek), przy czym to podwyższenie może zostać dokonane w dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego uznane mogą być wyłącznie odpisy wyliczone zgodnie z zasadami i stawkami określonymi w obowiązujących przepisach podatkowych. Podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę amortyzacji należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego i nie można jej zmieniać. Istnieje jedynie możliwość zmiany stawek w ramach podwyższonych i obniżonych stawek amortyzacji.
Stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Wskazać należy, iż ani powyższe unormowania zawarte w art. 16i ustawy, ani też inne przepisy nie wyłączają możliwości zmiany obniżonych stawek amortyzacyjnych. Jedyne granice jakie ustalił ustawodawca dotyczą maksymalnej wysokości stawki oraz tego od jakiej chwili nowa stawka znajduje zastosowanie. Zmiana stawki może w szczególności polegać na jej podwyższeniu, przy czym podwyższenie nie musi wcale oznaczać powrotu do pierwotnej wysokości przewidzianej w Wykazie (wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 maja 2011 roku, sygn. I SA/Łd 401/11).
Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest również fragment uzasadnienia projektu zmian do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności wprowadzających ww. art. 16i ust. 5 tej ustawy (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), gdzie stwierdzono: Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.
Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe.
Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (znak ITPB3/423-88/14/PST) podkreślił, że podwyższenie uprzednio obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. (...) stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych. Podobnie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 października 2013 r. (znak IPTPB3/423-295/13-2/IR) czytamy, że na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.
Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że w kolejnych latach podatkowych może z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metoda liniowa, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust 5 ww. ustawy (lub które wprowadziła bądź wprowadzi do ewidencji z zastosowaniem obniżonych stawek), przy czym to podwyższenie może zostać dokonane w dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Stosownie do treści art. 15 ust. 6
ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu
ich
zużycia (odpisy amortyzacyjne).
Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a 16m ustawy.
W myśl art. 16a ust 1 ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Jak stanowi
art. 16f ust. 1 i 3 ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze
względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie
prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych
od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy
wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i
prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W
przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł,
podatnicy,
z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów
amortyzacyjnych zgodnie
z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu
oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i
prawnej, albo w miesiącu następnym.
Zauważyć należy,
że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem
art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych
w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem
ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania
danego środka trwałego.
Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.
Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.
Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.
Możliwość obniżania stawek
nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką
decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma
prawo
do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej,
jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu
stawek amortyzacyjnych.
W konsekwencji podatnik może
obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną
wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w
którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego
miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka
mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może
stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z
tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych
dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby
stawki
te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.
Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest
dowolna i pozostaje w gestii podatnika.
Dodatkowo
należy zauważyć, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w
równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego,
z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w
pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do
ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za
okres od wprowadzenia ich
do ewidencji do końca tego roku
podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub
jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki
amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał
lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec
kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki
w
trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie
dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.
Podsumowując podwyższenie uprzednio obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.
Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy