Temat interpretacji

Czy przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powstawałby w dniu dostarczenia towaru do magazynu przyjmującego, pomimo że przechowywane towary w okresie składowania pozostają własnością składującego (Wnioskodawcy), czy w dniu ich pobrania ze składu do produkcji przez przyjmującego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 16 października 2015 r.), uzupełnionym 18 grudnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 w października 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu powstania przychodu podatkowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4510-174/15/ZK, IBPP4/45121-241/15/PK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 grudnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Obecnie Wnioskodawca (dostawca) na mocy umowy, na podstawie składanych przez odbiorcę zamówień, dokonuje sprzedaży towarów, które są odbierane z magazynu dostawcy, transportem odbiorcy i dokumentowane dowodem wydania oraz fakturą Vat.

W przyszłości Wnioskodawca (składujący - dotychczas dostawca) zamierza zawrzeć nową umowę (zastępującą dotychczasową, o której mowa powyżej), określającą zasady współpracy handlowej pomiędzy przyjmującym (dotychczas odbiorcą), a składującym w zakresie prowadzenia składu konsygnacyjnego oraz stałego zaopatrywania przez składującego w towar, będący przedmiotem umowy, zgodnie z zapotrzebowaniem przyjmującego. Składujący będzie magazynował (składował) swoje towary u przyjmującego w ściśle określonych ilościach minimalnych i maksymalnych. Składowany towar przeznaczony będzie z góry tylko dla przyjmującego i wykorzystywany w bieżącej produkcji przyjmującego, u którego ma on być składowany. Przyjmujący nabywałby ten towar, a skutkiem tego pobierałby go ze swojego

magazynu, dopiero z momentem, w którym będzie go potrzebował do produkcji własnej. Wydanie towaru z magazynu głównego składującego na magazyn prowadzony przez przyjmującego, dokumentowane będzie za pomocą druku mm-przesunięcie międzymagazynowe, wystawianego przez składującego. Transport towarów będzie leżał w gestii składującego i odbywał się na jego koszt.

Koszty utrzymania magazynu i dozoru obciążają przyjmującego. Towary będą przechowywane w magazynie przyjmującego, w którym raz na rok zostanie sporządzony spis z natury, w obecności przedstawicieli składującego i przyjmującego. W przypadku stwierdzenia różnic inwentaryzacyjnych, uszkodzenia bądź zniszczenia w procesie składowania, odpowiedzialność finansową ponosić będzie przyjmujący, który zobowiązany będzie do zapewnienia dozoru składowanych towarów, jak również nadzoru i kontroli zgodności stanu fizycznego z ewidencją magazynową. Towar składującego przechowywany w magazynie przyjmującego będzie pozostawał własnością składującego (prawo do rozporządzania i korzystania z towarów) do momentu podjęcia przez przyjmującego decyzji o chęci zakupu i pobraniu towaru ze swojego magazynu.

Przyjmujący będzie pobierał towar ze swojego magazynu informując o tym składującego poprzez przesyłanie raportów pobrania, na podstawie czego składujący będzie wystawiał faktury vat za pobrany ze składu towar. Wnioskodawca (składujący) będzie posiadał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, przy czym właściciel magazynu (przyjmujący), w związku z celem umowy, będzie miał prawo do pobierania towaru z magazynu w sytuacji, gdy będzie go potrzebował dla swoich potrzeb. Magazyn będzie znajdował się na terenie RP.

Transakcje będą odbywały się pomiędzy podatnikami:

• podatku od towarów i usług
• podatku dochodowego od osób prawnych, zarejestrowanych dla celów tego podatku w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powstawałby w dniu dostarczenia towaru do magazynu przyjmującego, pomimo że przechowywane towary w okresie składowania pozostają własnością składującego (Wnioskodawcy), czy w dniu ich pobrania ze składu do produkcji przez przyjmującego...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przyczyną, dla której strony planują zawrzeć wyżej opisaną umowę jest potrzeba przyjmującego zgromadzenia w magazynie, zlokalizowanym na terenie swojego zakładu, większej ilości towarów zużywanych do własnej produkcji, celem ujednorodnienia surowca, które wyeliminuje problemy jakościowe produkcji, jak również celem zapewnienia większej elastyczności w organizacji transportu. Jednocześnie przyjmujący nie ma pewności, co do tego, ile towaru zakupi, a więc nie chce zaopatrywać się z góry w towar, którego być może nie zużyje do własnych celów produkcyjnych.

Rozwiązaniem, które umożliwiłoby wyjście na przeciw oczekiwaniom przyjmującego, byłby magazyn na zasadach składu konsygnacyjnego, prowadzony przez przyjmującego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie rzeczy, o którym mowa w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, następowałoby w momencie (dniu) pobrania towaru z magazynu przez przyjmującego. Tym samym przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powstawałby w momencie zakupu (pobrania z magazynu), jako że do momentu pobrania właścicielem towaru byłby składujący (Wnioskodawca), pomimo że towar pozostawałby do wyłącznej dyspozycji przyjmującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zauważyć w tym miejscu należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia należny. Zatem, należy dokonać jego interpretacji zgodnie z powszechnie przyjętym rozumieniem, odwołując się do słownikowego rozumienia tego pojęcia. Wg definicji słownikowej, należny to przysługujący, należący się komuś. Z kolei czasownik należeć się oznacza tyle co przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę (A.Bartosiewicz, R.Kubacki, Przychody należne niejasność potrzeba zmian. Lex). Kwota należna najbardziej odpowiada określeniu długu (pieniężnego). Zatem kwota należna powstaje wówczas, gdy po stronie dłużnika powstaje obowiązek świadczenia. Od tego czasu możemy w zasadzie mówić o przychodzie.

W świetle powyższego, uznać należy, że przysługująca podmiotowi gospodarczemu (osobie prawnej) zapłata za sprzedany towar (wyrób), stanowi kwotę należną w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei w art. 12 ust. 3a-3g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca określił datę powstania obowiązku podatkowego poprzez szczegółowe określenie daty powstania przychodu. W unormowaniach tych wskazano, jakie zdarzenia umiejscowione w czasie należy uznać za datę powstania przychodu.

Stosownie do art. 12 ust. 3a www. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, że co do zasady, przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powstaje w dniu wydania sprzedanych rzeczy, o ile dzień ten jest wcześniejszy niż dzień wystawienia faktury, czy też uregulowania należności.

Ustawodawca przewidział również szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 12 ust. 3d tej ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca (dostawca) na mocy umowy, na podstawie składanych przez odbiorcę zamówień, dokonuje sprzedaży towarów, które są odbierane z magazynu dostawcy, transportem odbiorcy i dokumentowane dowodem wydania oraz fakturą Vat. Wnioskodawca (składujący) zamierza zawrzeć nową umowę określającą zasady współpracy handlowej z dotychczasowym odbiorcą (przyjmującym) w zakresie prowadzenia składu konsygnacyjnego oraz stałego zaopatrywania przez składującego w towar, będący przedmiotem umowy, zgodnie z zapotrzebowaniem przyjmującego. Składujący będzie magazynował (składował) swoje towary u przyjmującego w ściśle określonych ilościach minimalnych i maksymalnych. Składowany towar przeznaczony będzie z góry tylko dla przyjmującego i wykorzystywany w bieżącej produkcji przyjmującego, u którego ma on być składowany. Przyjmujący nabywałby ten towar, a skutkiem tego pobierałby go ze swojego magazynu, dopiero z momentem, w którym będzie go potrzebował do produkcji własnej. Wydanie towaru z magazynu głównego składującego na magazyn prowadzony przez przyjmującego, dokumentowane będzie za pomocą druku mm-przesunięcie międzymagazynowe, wystawianego przez składującego. Transport towarów będzie leżał w gestii składującego i odbywał się na jego koszt. Koszty utrzymania magazynu i dozoru obciążają przyjmującego. Towary będą przechowywane w magazynie przyjmującego, w którym raz na rok zostanie sporządzony spis z natury, w obecności przedstawicieli składującego i przyjmującego. W przypadku stwierdzenia różnic inwentaryzacyjnych, uszkodzenia bądź zniszczenia w procesie składowania, odpowiedzialność finansową ponosić będzie przyjmujący, który zobowiązany będzie do zapewnienia dozoru składowanych towarów, jak również nadzoru i kontroli zgodności stanu fizycznego z ewidencją magazynową. Towar składującego przechowywany w magazynie przyjmującego będzie pozostawał własnością składującego (prawo do rozporządzania i korzystania z towarów) do momentu podjęcia przez przyjmującego decyzji o chęci zakupu i pobraniu towaru ze swojego magazynu. Przyjmujący będzie pobierał towar ze swojego magazynu informując o tym składującego poprzez przesyłanie raportów pobrania, na podstawie czego składujący będzie wystawiał faktury Vat za pobrany ze składu towar. Wnioskodawca (składujący) będzie posiadał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, przy czym właściciel magazynu (przyjmujący), w związku z celem umowy, będzie miał prawo do pobierania towaru z magazynu w sytuacji, gdy będzie go potrzebował dla swoich potrzeb. Magazyn będzie znajdował się na terenie RP.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dla ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego bez znaczenia pozostaje fakt, kiedy towary przejdą na własność kontrahenta. Istotne jest natomiast kiedy towary zostaną kontrahentowi wydane. Wydanie rzeczy (towaru) ma bowiem zasadnicze znaczenie dla momentu powstania przychodu. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydanie towarów na rzecz kontrahenta (przyjmującego) nastąpi w momencie pobrania ich z magazynu, co jednocześnie pokrywa się z momentem przeniesienia na jego rzecz prawa do rozporządzania tym towarem (dysponowania nim). Zatem zgodnie z cyt. art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za moment powstania przychodu uznać należy dzień, w którym nastąpi wydanie towaru kontrahentowi (przyjmującemu) przez Wnioskodawcę, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 945 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach