Temat interpretacji

koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 6 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania specjalistycznych części do pojazdów samochodowych. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej, powstałej na bazie włoskiej grupy kapitałowej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE lub Strefa), na podstawie zezwolenia z 28 października 2004 r. (dalej: Zezwolenie Strefowe). W związku z powyższą działalnością gospodarczą w procesie produkcyjnym powstają odpady poprodukcyjne (złom). Sprzedaż odpadów poprodukcyjnych (złomu) nie została wymieniona w posiadanym zezwoleniu i w związku z tym stanowi działalność opodatkowaną na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może ustalać koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu poprodukcyjnego w wartości równej cenie sprzedaży netto tego złomu...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla sprzedaży złomu poprodukcyjnego może ustalać koszt uzyskania przychodu w wartości równej cenie sprzedaży tego złomu netto.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawy o PODP), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: ustawa o SSE).

Stosownie natomiast do art. 12 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zwolnienie obejmuje wyłącznie dochody uzyskane z tych rodzajów działalności gospodarczej, które zostały wymienione w zezwoleniu. Dodatkowo powyższe zwolnienie, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy.

Z powyższych unormowań wynika, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP), podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie Strefy w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu. A contrario, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą, niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu od PDOP.

Mając powyższe na uwadze, przychody z tytułu sprzedaży złomu, Spółka rozpoznaje, jako przychody opodatkowane na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów alokowane do przychodów z tytułu sprzedaży poprodukcyjnych odpadów (złomu) stanowią koszty uzyskania przychodów działalności poza strefowej (tj. opodatkowanej PDOP na zasadach ogólnych).

Odpady poprodukcyjne, jako rzeczowe składniki aktywów obrotowych, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330, ze zm.), podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto.

W przypadku sprzedaży złomu dokonywanej przez Spółkę, faktyczna cena nabycia, bądź też koszt wytworzenia, związane z przedmiotowym złomem są wyższe (lub nawet istotnie wyższe) niż uzyskana z takiej sprzedaży cena sprzedaży netto. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, może on, jako koszt uzyskania przychodu przy sprzedaży złomu poprodukcyjnego, uznawać wartość odpadów poprodukcyjnych w wysokości ceny sprzedaży netto w momencie sprzedaży odpadów poprodukcyjnych.

Wnioskodawca zauważa, że wyżej opisane stanowisko uzyskało aprobatę organów skarbowych w interpretacjach podatkowych wydawanych dla innych podatników. Stosownie bowiem do stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, wyrażonego w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2014 r., Znak: ILPB3/423-511/13-4/KS, prawidłowym jest stanowisko podatnika, zgodnie z którym koszt uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą odpadów poprodukcyjnych (głównie złomu) powinien być ustalany w wysokości faktycznie poniesionych kosztów zakupu materiałów, jednak nie wyższej niż cena uzyskana ze sprzedaży.

Ponadto, prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdzona została w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2014 r., Znak: ILPB3/423-494/14-2/KS;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1385/l2/CzP oraz z 17 lipca 2012 r., Znak: IBPBI/2/423-655/12/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 980 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach