Temat interpretacji

Wydatki poniesione/ponoszone na finansowanie działalności Fundacji nie wypełniają definicji kosztów podatkowych przedstawionej w art.15 ust.1 updop, z uwagi na brak związku tych wydatków z uzyskiwanym przez Bank przychodem (zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła). Wobec tego bezprzedmiotowe pozostaje analizowanie tych wydatków pod kątem art.16 ust.1 updop, stanowiącym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, w szczególności powołanych przez Wnioskodawcę przepisów art. 16 ust.1 pkt 14 oraz art.16 ust.1 pkt 37 updop.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2015r. (data wpływu 1 czerwca 2015r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu Współfinansowania, płacone w ramach Porozumienia o współpracy między Bankiem a Fundacją, mogę być uznane za koszt uzyskania przychodów Banku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki z tytułu Współfinansowania, płacone w ramach Porozumienia o współpracy między Bankiem a Fundacją, mogę być uznane za koszt uzyskania przychodów Banku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Bank jest osobą prawną uprawnioną na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 1376) do udzielania kredytów. Ze względu na swoją wyraźną obecność na rynku kredytów hipotecznych Bank jest bezpośrednio zainteresowany wspieraniem rozwoju tego segmentu bankowości oraz współpracą z innymi podmiotami na tej płaszczyźnie.

Fundacja na Rzecz Kredytu Hipotecznego została ustanowiona przez Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Finansów w dniu 22 marca 1991 r. Fundacja działa na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t.j. Oz. U. z 1996 r., poz. 46, Nr 203, dalej: ustawa o fundacjach) oraz statutu z 28 marca 1991 r. (dalej: Statut). Zgodnie treścią Statutu, celem Fundacji jest wszechstronna działalność, w tym naukowa, badawcza, oświatowa, wydawnicza, zmierzająca do wprowadzenia, udoskonalenia, usprawnienia funkcjonowania w systemie finansowo-bankowym i prawno-instytucjonalnym długoterminowych kredytów i pożyczek w oparciu o wykorzystanie różnych form zabezpieczenia na nieruchomości oraz różnych sposobów refinansowania. Celem jest również przygotowanie i opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie służącym osiągnięciu powyższych celów jak również popularyzowanie wiedzy o warunkach rozwoju i rozwiązaniach dotyczących powyższych instrumentów dla osiągnięcia ich szerokiego stosowania w polskiej gospodarce. W szczególności do zadań Fundacji należy:

1. prowadzenie badań naukowych, prac badawczo-rozwojowych i opracowywanie rozwiązań dla finansowania budownictwa w oparciu o instrument kredytu hipotecznego;
2. prowadzenie działalności oświatowo-szkoleniowej i propagowanie idei kredytu hipotecznego oraz służenie pomocą we wdrażaniu systemowych i praktycznych rozwiązań w zakresie tego kredytu;
3. organizowanie spotkań, prelekcji, konferencji;
4. występowanie z wnioskami i opiniami do właściwych organów legislacyjnych i administracyjnych.

Z uwagi na fakt, że cele Fundacji, związane z czynnościami podejmowanymi na rzecz rozwoju rynku kredytów hipotecznych, są zbieżne z podstawową działalnością gospodarczą Banku, podmioty te zawarły w dniu 12 grudnia 1997 r. porozumienie o współpracy (dalej: Porozumienie o współpracy).

Zgodnie z treścią Porozumienia o współpracy, Bank zobowiązał się do współfinansowania prac Fundacji poprzez przekazywanie na jej rachunek określonych kwot (dalej: Współfinansowanie). Wysokość Współfinansowania jest corocznie waloryzowana przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych publikowanego przez Główny Urząd Statystyczny. W związku z przystąpieniem Banku do współfinansowania prac Fundacji, Fundacja przyznała Bankowi określone uprawnienia, w tym m.in. prawo do oddelegowania swojego przedstawiciela do Rady Programowej Fundacji, która określa kierunek działań i poszczególne zadania Fundacji. Te kierunki działań oraz poszczególne zadania znajdują swoje odzwierciedlenie każdorazowo w uchwałach Rady Programowej.

W Porozumieniu o współpracy raz jeszcze podkreślono zadania, do wykonania których zgodnie ze Statutem zobowiązała się Fundacja. Porozumienie o współpracy wymienia m.in. zadania w zakresie przygotowywania publikacji prasowych i kontaktów z prasą w zakresie przedstawiania problematyki finansowania hipotecznego, gromadzenia bazy informacyjnej oraz opracowywania propozycji zmian legislacyjnych lub projektów nowych regulacji prawnych wraz z uzasadnieniami. Wszystkie te zadania wykonywane są w ramach podstawowego celu utworzenia Fundacji, tj. popularyzowania i rozwoju rynku produktów hipotecznych w Polsce.

Jednocześnie, do zadań Rady Programowej Fundacji, w skład której wchodzi przedstawiciel Banku należy:

• podejmowanie uchwał dotyczących ogólnego programu działań,

• zatwierdzanie rocznych sprawozdań Zarządu z działalności Fundacji, oraz udzielania absolutorium Zarządowi,

• powoływanie i odwoływanie Zarządu,

• podejmowanie uchwał w sprawie członkostwa w Radzie,

• podejmowanie uchwał w sprawie zmian Statutu i likwidacji Fundacji.

Przedstawiciele instytucji współfinansujących Fundację mają łączne prawo weta wobec uchwał Rady Programowej, dla zastosowania którego niezbędna jest zwykła większość głosów spośród rzeczonych przedstawicieli. Same zaś środki finansowe, przekazywane Fundacji przez Bank umożliwiają Fundacji podejmowanie wszelkich możliwych i skutecznych działań na rzecz usuwania barier formalno-prawnych hamujących wdrażanie i rozwój nowych rozwiązań systemowych w zakresie finansowania budownictwa kredytem hipotecznym. Podkreśla to charakter współpracy Fundacji oraz Banku,wyrażający się w możliwości współdecydowania o kierunkach działań podejmowanych przez tę Fundację na rzecz bankowości hipotecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu Współfinansowania, płacone w ramach Porozumienia o współpracy między Bankiem a Fundacją, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów Banku...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie powinna być twierdząca tj. zdaniem Banku wydatki z tytułu Współfinansowania, płacone w ramach Porozumienia o współpracy między Bankiem a Fundacją mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów przez Bank.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPOOP.

Mając na względzie powyższy przepis, organy podatkowe wskazują, że warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika;
2. musi być definitywny, a więc bezzwrotny;
3. musi pozostawać w związku z prowadzony przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
5. musi zostać właściwie udokumentowany;
6. nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 UPDOP.

W ocenie Banku wydatki Banku z tytułu Współfinansowania wypełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust 1 UPOOP, w szczególności:

ad. 1) są faktycznie ponoszone przez Bank - w analizowanej sytuacji Bank ponosi ekonomiczny ciężar Współfinansowania;

ad. 2) są definitywne - kwoty Współfinansowania nie są Bankowi w jakikolwiek sposób zwracane;

ad. 3) pozostają w związku z prowadzoną przez Bank działalnością gospodarczą, tj. działalnością bankową, polegającą na udzielaniu przez Bank kredytów hipotecznych - biorąc pod uwagę, iż sektor bankowości hipotecznej stanowi jeden z kluczowych filarów działalności Banku, istotne znaczenie ma fakt, iż wszelkie czynności podejmowane przez Fundację mają na celu rozwój rynku kredytów hipotecznych poprzez usuwanie barier formalno-prawnych, zwiększenie stabilności sektora bankowości hipotecznej oraz zintensyfikowanie debaty na temat przyszłości kredytowania potrzeb mieszkaniowych, co w konsekwencji ma przełożenie na zwiększenie zainteresowania klientów kredytami hipotecznymi, a w rezultacie wpływa na wzrost przychodów Banku z tytułu udzielanych kredytów;

ad. 4) celem ich poniesienia jest uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów - Bank, jako lider bankowości hipotecznej na rynku polskim, jest szczególnie zainteresowany we wspieraniu działań Fundacji, z uwagi na bardzo silne oddziaływanie tych czynności na wyniki finansowe Banku. Jednocześnie, w związku z aktywnym uczestnictwem Banku w Radzie Programowej Fundacji, Bank ma możliwość kształtowania kierunków działania Fundacji oraz ustalania konkretnych zadań Fundacji. Czynności podejmowane przez Fundację, tj.:

1. organizacja spotkań, prelekcji, konferencji, przygotowywanie publikacji prasowych i kontaktów z prasą w zakresie przedstawiania problematyki finansowania hipotecznego, obsługa organizacyjno - administracyjna spotkań roboczych grup dyskusyjnych banków wspierających finansowo Fundację oraz pozyskiwanie na te spotkania specjalistów krajowych i zagranicznych,
   • mają na celu zintensyfikowanie debaty publicznej oraz popularyzowanie wiedzy na temat bankowości hipotecznej, a w rezultacie wpływają na zwiększenie zainteresowania obecnych i przyszłych klientów Banku produktami hipotecznymi oferowanymi przez Bank, co wpływa na wysokość przychodów uzyskiwanych przez Bank z tytułu udzielonych kredytów hipotecznych;
2. występowanie z wnioskami i opiniami do właściwych organów legislacyjnych i administracyjnych, opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie osiągnięcia celów Fundacji, jakim jest rozwój bankowości hipotecznej,
   • mają na celu zachowanie ładu na rynku produktów hipotecznych oraz bezpieczeństwo sektora bankowego, co wpływa na stabilność pozycji Banku, jako lidera bankowości hipotecznej w Polsce oraz na zabezpieczenie źródła przychodów Banku w postaci udzielanych kredytów hipotecznych;

ad. 5) są właściwie udokumentowane - zgodnie z treścią Porozumienia o współpracy Bank przekazuje kwoty Współfinansowania przelewem na konto Fundacji, którą każdorazowo uprzednio przekazuje Bankowi pismo wskazujące odpowiednio zwaloryzowaną wartość Współfinansowania zgodnie z postanowieniami Porozumienia o współpracy.

ad. 6) nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu - przedmiotowych wydatków na rzecz Fundacji, w ocenie Banku, nie można zaklasyfikować do żadnej z kategorii wskazanych w art. 16 ust. 1 UPDOP. W szczególności kwoty Współfinansowania nie mogą być zaliczane do:

1. składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 37 UPDOP - kwoty Współfinansowania nie mają, w ocenie Banku, charakteru składki, lecz stanowią wydatki ponoszone w związku z zawartym Porozumieniem o współpracy, na podstawie którego Strony współdziałają w celu tworzenia i wdrażania rozwiązań systemowych dla rozwoju rynku hipotecznego. Składkowy charakter dokonywanych płatności z tytułu Współfinansowania wyłącza sama forma Fundacji. W przeciwieństwie do stowarzyszenia, którego podstawowym celem, zgodnie z ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2001 r., poz. 79, Nr 855), jest realizacja prawa do zrzeszania się, a statut stowarzyszenia powinien określać sposób ustanawiania składek członkowskich, w fundacji nie istnieje pojęcie członkostwa i w związku z tym nie występują też składki członkowskie. Oznacza to, że można działać w fundacji oraz sprawować funkcje w jej organach, ale nie można być członkiem fundacji i być zobowiązanym do płacenia składek. Ani ustawa o fundacjach, ani Statut, na podstawie których działa Fundacja nie wskazują składek, jako źródeł finansowania Fundacji. W konsekwencji powyższego, wydatki z tytułu Współfinansowania ewidencjonowane są w księgach Banku na koncie 752-39, tj. Pozostałe opłaty w tym opłaty komunalne i administracyjne, nie zaś na koncie 752-35 Opłaty z tytułu składek członkowskich na rzecz organizacji, których Bank jest członkiem.
2. darowizn ani ofiar wszelkiego rodzaju, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 14 UPDOP - kwoty Współfinansowania wypłacane są na rzecz Fundacji na podstawie Porozumienia o współpracy, stanowiącej umowę nienazwaną w rozumieniu art. 353(1) Kodeksu cywilnego, a celem zawarcia tej umowy jest współpraca w tworzeniu i wdrażaniu systemowych rozwiązań dla rozwoju rynku hipotecznego oraz kapitałowego w Polsce poprzez podejmowanie wspólnych przedsięwzięć na rzecz usuwania barier formalno-prawnych hamujących wdrażanie i rozwój nowych rozwiązań systemowych w zakresie finansowania budownictwa kredytem hipotecznym, nie zaś chęć obdarowania Fundacji czy dokonania ofiary na rzecz Fundacji. Porozumienia o współpracy nie można tym samym uznać za umowę darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 889 pkt 2 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu cywilnego (w analizowanej sytuacji art. 353(1) Kodeksu cywilnego). Tym samym Bank nie dokonuje ewidencji kwot z tytułu Współfinansowania na koncie 776 Koszty z tytułu przekazanych darowizn, lecz jak wskazano powyżej, na koncie 752-39, tj. Pozostałe opłaty w tym opłaty komunalne i administracyjne.

W konsekwencji, mając na względzie powyższą argumentację uznać należy, że wszystkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 UPDOP w odniesieniu do Współfinansowania są spełnione, a tym samym wydatki te mogą być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów Banku dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 15 ust.1 updop ma ona charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012r. Sygn. Akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot w celu oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzona działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Związek kosztów podatkowych z przychodami jest zatem podstawowym warunkiem uznania wydatku za koszt podatkowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania można wyróżnić koszty bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Dodatkowo wydatek musi być poniesiony i prawidłowo udokumentowany. Wydatek musi mieć charakter definitywny, tzn. musi być dokonany z majątku podatnika i mieć charakter ostateczny. Poniesienie wydatku z majątku podatnika oznacza, że pokryty jest on co do zasady z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Co do zasady koszty pośrednie, pomimo związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem danego okresu rozliczeniowego. Tym niemniej koszty pośrednie niewątpliwie obejmują wydatki, których poniesienie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa i umożliwia mu wypracowanie zysków, jeśli nie w bieżącej działalności to w dającej się przewidzieć przyszłości. Przykładowo kosztami pośrednimi będą wydatki wszystkich usług ciągłych obejmujących kilka okresów rozliczeniowych, takich jak najem, usługi telekomunikacyjne, usługi ubezpieczenia, dostawy wody, gazu, energii elektrycznej. W każdej większej korporacji takimi kosztami będą także wydatki na świadczone na jej rzecz usługi prawnicze, marketing i promocję, ochronę i dozór firmowych budynków, itp.

Z treści wniosku wynika, że Bank zawarł z Fundacją na Rzecz Kredytu Hipotecznego Porozumienie o współpracy, stając się jej instytucją członkowską. Na mocy zawartego Porozumienia Bank zobowiązał się do współfinansowania prac fundacji poprzez przekazywania na jej rachunek określonych kwot (dalej:współfinansowanie). Wysokość współfinansowania jest corocznie waloryzowana przy zastosowaniu wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych publikowanego przez GUS. W związku z przystąpieniem Banku do współfinansowania prac Fundacji, Fundacja przyznała Bankowi określone uprawnienia, w tym m.in. prawo do oddelegowania swojego przedstawiciela do Rady Programowej Fundacji, która określa kierunek działań i poszczególne zadania Fundacji. Te kierunki działań oraz poszczególne zadania znajdują swoje odzwierciedlenie każdorazowo w uchwałach Rady Programowej.

Celem Fundacji jest wszechstronna działalność, w tym naukowa, badawcza, oświatowa, wydawnicza, zmierzająca do wprowadzenia, udoskonalenia, usprawnienia funkcjonowania w systemie finansowo-bankowym i prawno-instytucjonalnym długoterminowych kredytów i pożyczek w oparciu o wykorzystanie różnych form zabezpieczenia na nieruchomości oraz różnych sposobów refinansowania. Celem jest również przygotowanie i opiniowanie aktów prawnych w zakresie służącym osiągnięciu powyższych celów jak również popularyzowanie wiedzy o warunkach rozwoju i rozwiązaniach dotyczących powyższych instrumentów dla osiągnięcia ich szerokiego stosowania w gospodarce polskiej.

W zawartym między Bankiem a Fundacją Porozumieniu o współpracy podkreślono zadania, do wykonania których zgodnie ze Statutem zobowiązała się Fundacja. Porozumienie o współpracy wymienia m.in. zadania w zakresie przygotowywania publikacji prasowych i kontaktów z prasą w zakresie przedstawiania problematyki finansowania hipotecznego, gromadzenia bazy informacyjnej oraz opracowywania propozycji zmian legislacyjnych lub projektów nowych regulacji prawnych wraz z uzasadnieniami. Wszystkie te zadania wykonywane są w ramach podstawowego celu utworzenia Fundacji, tj. popularyzowania i rozwoju rynku produktów hipotecznych w Polsce.

W opinii Organu interpretacyjnego wydatki z tytułu Współfinansowania Fundacji, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu Banku, ze względu na brak ich związku z osiąganym przez Bank przychodem. Należy zauważyć, że zgodnie ze statutem Fundacja stanowi centrum przepływu informacji na temat banków hipotecznych i oferowanego przez nich finansowania. Co istotne w sprawie, Fundacja nie promuje w żaden sposób indywidualnej działalności Wnioskodawcy, ani nie przedstawia informacji na temat oferowanych przez niego produktów bankowych. Fundacja działa w szeroko pojętym obszarze propagowania wiedzy na temat finansowania hipotecznego. Jej działalnością objęty jest cały polski sektor hipoteczny, w tym również inne banki działające w Polsce. Z działalności Fundacji i udostępnianych przez nią informacji korzystają wszyscy zainteresowani legislacją, udzielaniem i pozyskiwaniem finansowania hipotecznego. Są to m.in. deweloperzy, konsumenci, inne banki. Bank nie wykazał, że uzyskuje realne przysporzenie majątkowe z tytułu wspierania Fundacji. Nie wykazał również jakie Fundacja świadczy na jego indywidualną rzecz usługi. Skoro zawarto umowę o Współpracy z Fundacją i Bank płaci od 1997r., co miesiąc Fundacji określoną kwotę, to w następstwie takiej umowy Bank powinien otrzymywać realne przysporzenie majątkowe, lub przynajmniej zakładać, że takie przysporzenie jest możliwe do uzyskania (nawet, gdyby do tego nie doszło). Wskazanie, że działalność Fundacji wpływa na zwiększenie zainteresowania klientów kredytami hipotecznymi, co może mieć wpływ na zwiększenie ilości udzielanych kredytów hipotecznych przez Bank, jest zbyt ogólne. Tym bardziej, że Fundacja działa na rzecz całego sektora hipotecznego. Bank nie ma żadnej gwarancji, że w wyniku działalności Fundacji pozyska klientów, bo kredyty hipoteczne oferowane są również przez inne banki. Brak nakierowania działań podejmowanych przez Fundację na rzecz indywidualnej działalności Wnioskodawcy nawet w sposób pośredni dyskwalifikuje wydatki poniesione na jej rzecz, jako podatkowe koszty uzyskania przychodu. Z działalności Fundacji korzystają również inne podmioty udzielające kredytów hipotecznych i nie ma możliwości wykazania, czy poniesiony wydatek w ogóle przyczynił/przyczyni się do pozyskania przychodu przez Wnioskodawcę, bo potencjalny klient może skorzystać/skorzysta z oferty innego banku, lub w ogóle takiego kredytu nie zaciągnie. Brak świadczenia ekwiwalentnego na rzecz Wnioskodawcy ze strony Fundacji oznacza, że wydatek poniesiony na finansowanie jej działalności nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Banku.

Na przedstawioną powyżej ocenę przedmiotowych wydatków nie wpływa okoliczność, iż Fundacja przyznała Bankowi prawo oddelegowania swojego przedstawiciela do Rady Programowej Fundacji. Oddelegowanie pracownika Banku nie oznacza, że Fundacja podejmuje działania nakierowane indywidualnie na Bank. Stanowiłoby to nawet naruszenie statutu Fundacji, której celem jest działanie na rzecz całego sektora hipotecznego.

Reasumując, wydatki poniesione/ponoszone na finansowanie działalności Fundacji nie wypełniają definicji kosztów podatkowych przedstawionej w art. 15 ust.1 updop, z uwagi na brak związku tych wydatków z uzyskiwanym przez Bank przychodem (zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła). Wobec tego bezprzedmiotowe pozostaje analizowanie tych wydatków pod kątem art. 16 ust.1 updop, stanowiącym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, w szczególności powołanych przez Wnioskodawcę przepisów art. 16 ust.1 pkt 14 oraz art. 16 ust.1 pkt 37 updop.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 540 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie