Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 6 października 2014 r. (data wpływu 10 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z 5 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo od 1 kwietnia 2014 r. dokonuje wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdami samochodowymi używanymi w działalności gospodarczej. Odlicza od nich 50% podatku od towarów i usług wynikających z dokumentujących je faktur.

Spółka pismem z 5 stycznia 2015 r. wyjaśniła, że pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku:

• są środkami trwałymi w Spółce;
• nie są wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodliczony podatek VAT jest kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od 1 kwietnia 2014 r. w podatku od towarów i usług obowiązuje regulacja ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 13.03.2014 r., poz. 312).

Art. 86a ust. 1 tej ustawy określa, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku m.in. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Do wydatków objętych rygorem tego przepisu należą m.in. wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem może stać się podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (...).

Zdaniem Spółki, prawo do odniesienia nieodliczonego VAT w koszty podatkowe z tytułu wydatków opisanych w punkcie G istnieje. Wynika to z przytoczonej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Uznaje ona za kwotę podatku naliczonego 50% podatku wskazanego na fakturze.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mają prawo do odliczenia podatku należnego pod warunkiem spełnienia innych określonych w tym przepisie wymogów.

Wydaje się, że w zakresie definicji podatku naliczonego, o której mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca postąpił wbrew upoważnieniu zawartym w zgodzie na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Podatkiem naliczonym przez dostawcę jest bowiem 100% podatku określonego na fakturze. Podatnikowi jednak wolno odliczyć połowę. Druga część (nieodliczona) staje się w związku z tym kosztem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka ponosi wydatki eksploatacyjne związane z pojazdami samochodowymi używanymi w działalności gospodarczej. Odlicza od nich 50% podatku od towarów i usług wynikających z dokumentujących je faktur. Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku są środkami trwałymi w Spółce oraz nie są wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki.

Wydatki związane z użytkowanymi w prowadzonej działalności gospodarczej pojazdami samochodowymi stanowią co do zasady koszty uzyskania przychodów.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje generalna zasada, w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów niestanowiących kosztów podatkowych. Warunku tego nie spełniają, wydatki związane z używaniem pojazdu samochodowego na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych obowiązuje również podatników, którzy odliczą 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), jak i tych, którzy odliczą podatek VAT w pełnej wysokości. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), nie oznacza, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych podatnicy ci zobligowani są do automatycznego pomniejszenia kosztów o 50% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z używaniem pojazdu samochodowego.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego podkreślił, że opisane pojazdy samochodowe nie są wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza. Pojazdy te są wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki.

Podsumowując, niepodlegająca odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami część podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych stanowi koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 817 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu