Przedmiotem interpretacji jest odpowiedz na pytanie Wnioskodawcy z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotowy wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazać należy, iż w obecnych realiach rynkowych koncentrowanie się przez dystrybutorów, takich jak Spółka, jedynie na sprzedaży do bezpośrednich jej odbiorców (Sieci handlowych) jest niewystarczające, gdyż nie zapewnia zakładanego przez przedsiębiorcę celu, tj. maksymalnego nasycenia rynku jego wyrobami. Dalsza odsprzedaż towarów do ostatecznego klienta jest więc niezmiernie istotna i nie można założyć, że towar już sprzedany (do pierwszego ogniwa w łańcuchu), kończy proces starań dystrybutora o jego dalszą sprzedaż. Działania polegające na dalszym przepychaniu towarów przez kanały dystrybucyjne jest z punktu widzenia Spółki tak samo ważne jak pierwotna sprzedaż do kontrahenta. Dodatkowe czynności zmierzające do tego celu polegające na podejmowaniu działań promocyjnych, marketingowych czy reklamowych przekładają się na wzrost sprzedaży u Wnioskodawcy i właśnie w ramach tych działań nawiązywana jest umowa z kontrahentami, dotycząca reklam promocji oraz dodatkowych/nadzwyczajnych ekspozycji w miejscach szczególnie widocznych, najczęściej odwiedzanych przez konsumentów. Nie ulega bowiem wątpliwości że większe szanse na sprzedaż mają towary odpowiednio reklamowane, ułożone na półkach eksponowanych, na czołach regałów, na wyspach ustawionych w ciągach komunikacyjnych niż towary ułożone na np. najwyższych półkach w rogach sal. Celem akcji promocyjnych jest wzrost wielkości sprzedaży towarów oznaczonych Marką i objętych akcją promocyjną w tym także wzrost w centrach sprzedaży, zwiększenie atrakcyjności produktów dla klientów, rozpoznawalność, pogłębianie wiedzy klientów o marce/znaku, właściwościach i cechach produktów, prezentacja w celu budowania oraz utrzymania właściwego (korzystnego) wizerunku Spółki i jej produktów.

Spółka jest zainteresowana sprzedażą jak największej ilości swoich Produktów na rzecz odbiorców a co za tym idzie, jest zainteresowana promocją oferowanych produktów, jako że zwiększenie sprzedaży produktów w sklepach odbiorców skutkować będzie realizacją przez Spółkę większej ilości zamówień na produkty, przez co przyczyni się do zwiększenia przychodów Spółki.

Spółka zainteresowana jest promowaniem jej jako kontrahenta Odbiorcy przy okazji promocji produktów dostarczanych do Odbiorców jako, że zwiększenie rozpoznawalności Marki Spółki przyczyni się do zwiększenia rozpoznawalności wśród innych potencjalnych odbiorców produktów a przez to do zwiększenia przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 ze zm. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Zdaniem Spółki wydatki na nabycie usług marketingowo-reklamowych nie będą podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w pdop, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 66 updop.

Wydatki poniesione na nabycie usług marketingowo-reklamowych wymienione we wniosku są niewątpliwie związane z uzyskanymi przychodami. Wydatki Spółki będą spełniały warunki wskazane w art. 15 ust. 1 updop, w szczególności ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu, jego zachowania i zabezpieczenia. Mają charakter definitywny i dobrowolny. Z uwagi na brak możliwości powiązania wydatku z konkretnym przychodem, wydatek taki będzie stanowił koszt pośredni potrącalny w momencie poniesienia.

Wydatki ponoszone na usługi marketingowe/reklamowe przedstawione we wniosku stanowią koszt podatkowy na podstawie art. 15 ust. 1 updop, wpływają bowiem na zwiększenie przychodów Spółki ze sprzedaży produktów.

Stanowisko Spółki potwierdzają również indywidualne interpretacje podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 marca 2010 r.

(ILPB3/423-1146/09-2/MM).

Z przedstawionego opisu zderzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje zawarcie umów z sieciami super i hipermarketów, których przedmiotem ma być nadzwyczajna ekspozycja już sprzedanych kontrahentom wyrobów/towarów w halach sklepowych. Skorzystanie z proponowanych sposobów ekspozycji towarów wiązać się będzie z koniecznością poniesienia przez Wnioskodawcę dodatkowych opłat za dodatkowe usługi promocyjne, tj. za umieszczanie wyrobów/towarów Spółki na eksponowanym miejscu regału, umieszczenia towaru na wyspie lub w ciągu komunikacyjnym. Reasumując powyższe, stwierdzić należy, że opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów za eksponowanie w specjalny sposób nabytych od Wnioskodawcy towarów stanowią koszty uzyskania przychodów - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; opłaty te były dobrowolne i stanowiły gwarancję efektywnej współpracy stron oraz przyniosły określone wymierne korzyści ekonomiczne.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego jest jedną z fundamentalnych zasad leżących u podstaw konstrukcji podatku VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art. 120 ust.17 i 19 oraz art. 129 ustawy Vat.

Przepis ten stanowi implementację art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE i odzwierciedla podstawową zasadę funkcjonowania podatku VAT zasadę neutralności podatku VAT dla podatników wykonujących czynności opodatkowane VAT (podatek VAT powinien bowiem obciążać ostatecznego konsumenta towarów i usług). Warunkiem koniecznym dla uprawnienia do odliczenia podatku VAT naliczonego jest jednakże wykazanie związku dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Spółka nabywając usługi marketingowo- reklamowe i pomocnicze, które są związane z prowadzoną działalnością i wykorzystując je do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc do sprzedaży swoich towarów opodatkowanych podatkiem Vat, nabywa uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z takich faktur.

Spółce będzie więc przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie wystawionych przez kontrahentów faktur za usługi promocyjne/marketingowe.

Prawo podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego od usług polegających na promocji i reklamie towarów w supermarketach jest również akceptowane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo w interpretacji z 8 marca 2010 r. sygn. ILPP2/443-1703/09-2/MN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia na zasadach ogólnych podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT wystawionych przez kontrahentów w związku ze świadczeniem usług wykonywanych na podstawie zawartych odrębnych umów, a polegających na nadzwyczajnej ekspozycji już sprzedanych im wyrobów/towarów w halach sklepowych na tzw. miejscach czołowych, wyspach, specjalnych regalach pod warunkiem, że przedmiotowe usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Analogiczne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej 26 stycznia 2012 r. sygn. IPPP1/443-1522/11-4/ISz, w której stwierdził, że: Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości, wynikającego z faktur dokumentujących zakup usługi marketingowej, otrzymanej od Nabywcy, polegającej przede wszystkim na reklamie wizerunkowej, w tym reklamie i promocji produktów Spółki (kosmetyków, wizerunku marek produktów Spółki, znaków towarowych oraz wizerunku Spółki ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służyć będą Spółce do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Spółki, nabywane przez nią usługi promocyjne/marketingowe/reklamowe i pomocnicze mają niewątpliwie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT (sprzedażą opodatkowaną towarów). Spółka więc co do zasady jest uprawniona do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez kontrahentów dokumentujących świadczenie tych usług.

Reasumując stanowisko Spółki odnośnie zadanego pytania w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) jest następujące: Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatek dochodowy od osób prawnych nabywane usługi marketingowo-reklamowe i pomocnicze świadczone na rzecz Spółki przez odbiorców towarów, wymienione we wniosku.

Tym samym świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać także należy, iż powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego zostały wydane w indywidualnych sprawach, przez co nie mogą wpływać na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 743 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie