Temat interpretacji

Czy wystawienie przez Wierzyciela faktury korygującej spowoduje, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę netto zobowiązania wynikającego ze skorygowanej faktury, czy też o kwotę netto innego zobowiązania Wnioskodawcy względem Wierzyciela?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b tej ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b tej ustawy.

W złożonym wniosku przedstawiono m.in. następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz wierzyciel Wnioskodawcy są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokona od wierzyciela zakupu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca będzie posiadał wobec Wierzyciela kilka zobowiązań z tytułu zakupu surowców do produkcji, w tym zobowiązanie udokumentowane fakturą, które następnie przestanie istnieć z powodu wystawienia przez Wierzyciela faktury korygującej zobowiązanie do zera. Wierzyciel wystawi fakturę korygującą z powodu uznania reklamacji Wnioskodawcy. Przed wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca nie ureguluje zobowiązania z tytułu zakupu objętego reklamacją.

W związku z powyższym postawiono m.in. następujące pytanie oznaczone we wniosku numerem 7:

Czy wystawienie przez Wierzyciela faktury korygującej spowoduje, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę netto zobowiązania wynikającego ze skorygowanej faktury, czy też o kwotę netto innego zobowiązania Wnioskodawcy względem Wierzyciela...

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku numerem 7. W pozostałym zakresie wniosek podlega odrębnym rozstrzygnięciom.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 7 w drodze wystawienia faktury korygującej zostanie uregulowane przez Wnioskodawcę zobowiązanie wynikające ze skorygowanej faktury. Art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują szczególnego trybu przyporządkowywania faktury korygującej do faktury pierwotnej, więc należy zmniejszać zobowiązanie z tej faktury, której dana korekta dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 7 uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).

Zauważyć należy również, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. zatorów płatniczych (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik w określonych ustawą terminach zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik jest zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik jest zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie posiadał wobec Wierzyciela kilka zobowiązań z tytułu zakupu surowców do produkcji, w tym zobowiązanie udokumentowane fakturą, które następnie przestanie istnieć z powodu wystawienia przez Wierzyciela faktury korygującej zobowiązanie do zera. Wierzyciel wystawi fakturę korygującą z powodu uznania reklamacji Wnioskodawcy. Przed wystawieniem faktury korygującej Wnioskodawca nie ureguluje zobowiązania z tytułu zakupu objętego reklamacją.

Wskazać należy również, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia (polegającego na działaniu albo na zaniechaniu), a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Skutkiem wystawienia faktury korygującej przez wierzyciela w wyniku uznania reklamacji Wnioskodawcy, korygującej zobowiązanie z faktury pierwotnej do zera, będzie więc zlikwidowanie w całości zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do wierzyciela. Innymi słowy, różnica pomiędzy pierwotną kwotą zobowiązania, a wynikającą z faktury korygującej nie będzie stanowić zobowiązania Spółki.

Jeżeli jednak Wnioskodawca otrzyma fakturę korygującą, z której wynika brak zobowiązania względem wierzyciela, w każdym wypadku będzie zobowiązany do korekty w odpowiednich okresach rozliczeniowych wszelkich operacji podatkowych dokonanych odnośnie tego zobowiązania.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, w świetle którego w sytuacji otrzymania faktury korygującej zobowiązanie Spółki, należy zmniejszać zobowiązanie z tej faktury, której dana korekta dotyczy, uznać należy co do zasady za prawidłowe.

Zastrzec należy również, że w związku z zakresem pytania odnoszącego się do obowiązków korygowania kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w kontekście możliwości otrzymania faktury korygującej, tutejszy organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie interpretacji art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy