Temat interpretacji

Czy Spółka działając na podstawie przepisów art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z przepisami § 15 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U.09.160.1268) dalej zwanego: rozporządzeniem, będzie mogła dokonać korekty przychodu za cały rok 2011?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 03 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 06 maja 2011 r. (data wpływu 12.05.2011 r.) oraz pismem z dnia 17 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do międzynarodowej grupy X (dalej: Grupa X). Jedynym odbiorcą samochodów produkowanych przez Spółkę jest Y (dalej: Y).

Po zważeniu funkcji, jakie w procesie produkcji i dystrybucji samochodów produkowanych przez Spółkę pełnią: Y i Spółka, ustalono, że rentowność obrotu (zysku transakcyjnego) na produkcji samochodów, jaką docelowo powinna osiągać Spółka, nie powinna przekraczać średnio w skali roku 3,4 %.

Kalkulacja ceny produkowanych samochodów mająca bezpośredni wpływ na rentowność obrotu, przygotowywana jest na bieżąco, jednak w oparciu o dane historyczne. Cena samochodu na kolejny miesiąc ustalana jest w oparciu o dane historyczne od początku roku obrotowego do końca przedostatniego miesiąca poprzedzającego miesiąc, na który ustalana jest cena.

W związku z takim systemem kalkulacji, powstaje ryzyko, że Spółka osiągnie inny od uzgodnionego poziom rentowności na produkcji samochodów. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż nie ma możliwości zastosowania innej metody kalkulacji ceny z uwagi na zmiany jakie następują w ciągu roku w kosztach bezpośrednich i pośrednich produkcji np. obniżanie lub podwyższenie przez dostawców cen części, wzrost wynagrodzeń, realizacja instrumentów pochodnych itp.

Spółka rozważa zastosowanie na koniec roku ewentualną korektę przychodów za cały rok celem osiągnięcia ustalonego poziomu rentowności obrotu (zysku transakcyjnego).

Pismem z dnia 06 maja 2011 r. Spółka doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, iż:

1. kalkulując ceny sprzedaży produkowanych samochodów do Y, Wnioskodawca stosuje zasady rynkowe i uwzględnia przepisy prawa podatkowego dotyczące cen transferowych. Różnice powstają z uwagi na kalkulowanie cen w oparciu o dane historyczne i dane planowane cena kalkulowana jest na przyszłe okresy i uwzględnia ryzyka (zmiana kosztów pracy, zmiana cen surowców, materiałów), które nie zawsze się ziszczają. Jeżeli dane uprzednio wkalkulowane ryzyko nie ziści się, to faktycznie uzyskany dochód jest wyższy od dochodu, jaki Spółka powinna osiągnąć,
2. korekta przychodu miałaby powodować przepływy pieniężne, tj. Spółka zwracałaby część ceny uprzednio zafakturowanej do Y albo Y dopłacałaby Spółce,
3. korekta miałaby dotyczyć sprzedaży ogółem (jedna kwota) w danym roku, a nie poszczególnych transakcji. Ryzyka kalkulowane są bowiem na długie okresy, a ich efekt widoczny jest często dopiero pod koniec roku obrotowego,
4. ustalenie rentowności obrotu na poziomie 3,4 % poprzedzała szczegółowa analiza sytuacji na rynku oraz funkcji, jakie Strony, tj. Y i Spółka pełnią w transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka działając na podstawie przepisów art. 11 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z przepisami § 15 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U.09.160.1268) dalej zwanego: rozporządzeniem, będzie mogła dokonać korekty przychodu za cały rok 2011...

W piśmie uzupełniającym z dnia 06 maja 2011 r. Spółka wyjaśniła, iż pytanie, jakie Ona zadaje dotyczy kwestii technicznej, a mianowicie, czy w świetle cytowanych we wniosku przepisów dopuszczalna jest korekta przychodu jedną kwotą na koniec roku obrotowego 2011 w sytuacji, kiedy zakładany poziom rentowności obrotu nie będzie odpowiadał poziomowi uprzednio ustalonemu przez Strony. Korekta przychodu skutkowałaby zwiększeniem lub zmniejszeniem dochodu podlegającego opodatkowaniu za rok podatkowy.

Spółka wskazała, iż nie żąda, aby Minister Finansów ustosunkował się do poprawności ustalonej wysokości rentowności obrotu, tj. czy Spółka prawidłowo tę wysokość ustaliła, bo tego rodzaju ustalenia zapadają w innym postępowaniu, z czego Spółka zdaje sobie sprawę.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 2, ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli osoba prawna mająca siedzibę (zarząd) za granicą zwana dalej podmiotem zagranicznym, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania stosując następujące metody:

1. porównywalnej ceny niekontrolowanej,
2. ceny odsprzedaży,
3. rozsądnej marży (koszt plus).

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia, w przypadkach, gdy nie można określić dochodów za pomocą metod określonych w § 12 - 14, dopuszcza się zastosowanie metod zysku transakcyjnego, polegających na określaniu dochodów na podstawie zysku, jakiego racjonalnie mógłby oczekiwać dany podmiot uczestniczący w transakcji.

Metody zysku transakcyjnego należy stosować tak, aby nie zwiększać obciążeń podatkowych podmiotu wyłącznie z powodu osiągania zysków niższych niż zyski przeciętnie osiągane przez inne podmioty, jeżeli mniejszy zysk lub nieosiągnięcie zysku przez dany podmiot przypisać można czynnikom ekonomicznym lub organizacyjnym.

Metoda podziału zysków, o której mowa w § 16 pkt 1, polega na określeniu łącznych zysków, jakie w związku z daną transakcją (transakcjami) osiągnęły podmioty powiązane, oraz podziału tych zysków między te podmioty w takiej proporcji, w jakiej dokonałyby tego podziału podmioty niezależne.

Podziału zysków dokonuje się przez właściwe określenie przychodów uzyskanych przez każdy z podmiotów powiązanych oraz poniesionych kosztów związanych z daną transakcją (transakcjami).

Z uwagi na stopień skomplikowania transakcji, Spółka w transakcji sprzedaży samochodów do Y stosuje właśnie metodę podziału zysków. W uproszczeniu polega ona na tym, że dzieli się między Spółką a Y połączony zysk z transakcji, w oparciu o względną wartość działań podjętych przez każdy z powiązanych podmiotów, uwzględniając funkcje ważne ekonomicznie.

Biorąc pod uwagę zasady ustalania cen oraz przyjętą metodę, Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji kiedy na koniec roku obrotowego - podatkowego przypisany Spółce zysk nie będzie odpowiadał wartości funkcji ustalonych w procesie kalkulacji, Spółka będzie mogła dokonać jednorazowej korekty przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej. Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo - skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielnych bonifikat i skont.

W związku z tym, iż pierwszeństwo przy interpretacji przepisów prawa podatkowego ma wykładnia literalna, niezbędne jest zdefiniowanie pojęć bonifikata i skonto.

Według internetowego Słownika Języka Polskiego Portalu Wiedzy PWN, bonifikata to m.in. zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi. Przez skonto natomiast należy rozumieć zniżkę ceny towaru objętego sprzedażą kredytową lub ratalną, udzieloną nabywcy płacącemu gotówką przed ustalonym terminem. W doktrynie prawa podatkowego pojawiają się również pojęcia rabat i opust, które również skutkują zmieszeniem przychodów podatkowych. I tak, rabat to obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota. Zaś pod pojęciem upustu kryje się m.in. obniżka ceny jakiegoś towaru.

Jednocześnie wskazać należy, iż zdefiniowanych pojęć nie można interpretować dowolnie, czy choćby rozszerzająco.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka należy do międzynarodowej Grupy. Jedynym odbiorcą samochodów produkowanych przez Spółkę jest spółka z Grupy (Y). Spółki ustaliły, że rentowność obrotu (zysku transakcyjnego) na produkcji samochodów, jaką docelowo powinna osiągać Spółka, nie powinna przekraczać średnio w skali roku 3,4 %. Ustalenie rentowności na takim poziomie poprzedzała szczegółowa analiza sytuacji na rynku oraz funkcji, jakie Y i Spółka pełnią w transakcji. Kalkulacja ceny produkowanych samochodów mająca bezpośredni wpływ na rentowność obrotu, przygotowywana jest na bieżąco, jednak w oparciu o dane historyczne. Cena samochodu na kolejny miesiąc ustalana jest w oparciu o dane historyczne od początku roku obrotowego do końca przedostatniego miesiąca poprzedzającego miesiąc, na który ustalana jest cena. Różnice powstają z uwagi na kalkulowanie cen w oparciu o dane historyczne i dane planowane cena kalkulowana jest na przyszłe okresy i uwzględnia ryzyka (zmiana kosztów pracy, zmiana cen surowców, materiałów), które nie zawsze się ziszczają. Jeżeli uprzednio wkalkulowane ryzyko nie ziści się, to faktycznie uzyskany dochód jest wyższy od dochodu, jaki Spółka powinna osiągnąć. Spółka wskazała, iż w związku z takim systemem kalkulacji, powstaje ryzyko, że osiągnie Ona inny od uzgodnionego poziom rentowności na produkcji samochodów. Dlatego też, Spółka rozważa zastosowanie na koniec roku ewentualnej korekty przychodów za cały rok, celem osiągnięcia ustalonego poziomu rentowności obrotu (zysku transakcyjnego). Korekta przychodu miałaby powodować przepływy pieniężne, tj. Spółka zwracałaby część ceny uprzednio zafakturowanej do Y albo Y dopłacałaby Spółce. Korekta miałaby dotyczyć sprzedaży ogółem (jedna kwota) w danym roku, a nie poszczególnych transakcji. Ryzyka kalkulowane są bowiem na długie okresy, a ich efekt widoczny jest często dopiero pod koniec roku obrotowego. Spółka wskazała także, że kalkulując ceny sprzedaży produkowanych samochodów do Y, stosuje zasady rynkowe i uwzględnia przepisy prawa podatkowego dotyczące cen transferowych.

W tym miejscu tut. Organ wskazuje, iż Spółka może dowolnie kształtować wysokość cen towarów. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w sferę swobody podejmowania decyzji co do wysokości zastosowanych cen towarów wpływających na poziom rentowności obrotu (zysku transakcyjnego), natomiast wyłącznie oceniają ich skutki prawnopodatkowe.

Jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia / zmniejszenia przychodów, tj. czy przychód powiększa się / zmniejsza się w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym zasadne jest dokonanie korekty przychodu podatkowego.

Po pierwsze, Spółka dokonując sprzedaży wyprodukowanych samochodów ustala ich cenę na zasadach rynkowych, kalkulując jej wysokość w oparciu o dane historyczne z uwzględnieniem ryzyka, które nie musi się ziścić. Zatem, cena ta stanowi przychód należny Spółki. Tak ustalony przychód może zostać pomniejszony o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W niniejszej sprawie nie będzie miał miejsca zwrot towarów (tj. wyprodukowanych samochodów). Zatem, do rozpatrzenia pozostaje kwestia, czy dokonywana korekta stanowi bonifikatę, rabat bądź skonto.

Spółka wskazała, iż korekta dotyczy sprzedaży ogółem w danym roku, ale jej punktem wyjścia jest uzyskanie przez Spółkę odpowiedniego (tj. ustalonego przez Spółkę w porozumieniu z Y) poziomu rentowności. Natomiast bonifikaty, rabaty, upusty i skonta stanowią rodzaj gratyfikacji za dokonane zakupy.

Tym samym, dokonana przez Spółkę operacja gospodarcza nie spełnia definicji ww. pojęć, a co za tym idzie nie może powodować zmian w kwocie przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, iż przedmiotowa korekta dokonywana przez Spółkę spowoduje przepływy pieniężne, tj. Spółka zwracałaby część ceny uprzednio zafakturowanej do Y albo Y dopłacałoby Spółce, pozostaje do rozstrzygnięcia kwestia, czy zdarzenia te mają wpływ na rozliczenie podatkowe Spółki.

I tak, w oparciu o cytowane na wstępie przepisy dotyczące przychodów, stwierdzić należy, iż przychodem jest ta wartość, która wchodzi do majątku podatnika i może podwyższyć jego aktywa. Z taką sytuacją będziemy mieć do czynienia, w sytuacji, gdy Spółka otrzyma od Y dopłatę do uprzednio zafakturowanej ceny.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3a - 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 12 ust. 3a ustawy). A zatem, zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy, zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W niniejszym przypadku nie mamy do czynienia z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego, czy wykonaniem usługi. Nie są to również usługi rozliczane w okresach rozliczeniowych. Zatem, zasadne będzie przyjęcie, iż przychód powstanie na podstawie ostatniej z wymienionych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, otrzymywane przez Spółkę środki pieniężne z tytułu korekty sprzedaży w celu osiągnięcia docelowego progu rentowności, tak aby na koniec roku podatkowego 2011 poziom zysku Spółki odpowiadał wartości funkcji ustalonych w procesie kalkulacji, stanowić będą dla Spółki przychody podlegające opodatkowaniu w dniu otrzymania zapłaty.

Natomiast w przypadku, gdy korekta sprzedaży spowoduje po stronie Spółki obowiązek poniesienia wydatku na rzecz Y z tytułu zwrotu uprzednio zafakturowanej ceny, wskazać należy na przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Należy przy tym zaznaczyć, iż sam fakt, że określony wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest również wykazanie związku ponoszonych kosztów z uzyskiwanymi przychodami.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

W ocenie tut. Organu, nie można doszukać się takiego związku między poniesieniem przez Spółkę wydatku związanego z korektą sprzedaży, a powstaniem przychodów, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodów, musi spełniać kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Natomiast rozliczenie Spółki związane z osiągnięciem docelowego poziomu rentowności, nie spełnia powyższych przesłanek.

Reasumując, wydatki jakie poniosłaby Spółka wskutek korekty sprzedaży w celu osiągnięcia docelowego poziomu rentowności, tak aby na koniec roku podatkowego 2011 poziom zysku Spółki odpowiadał wartości funkcji ustalonych w procesie kalkulacji, nie będą stanowić dla Niej kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo wskazać należy, iż artykuł 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu.

Celem szczególnej regulacji prawnej z art. 11 ww. ustawy jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy.

O przerzucaniu dochodu można mówić wówczas, gdy wykaże się, że podatnik miał możliwość osiągnięcia dochodu, jakiego należałoby oczekiwać. Oznacza to, że zawarte w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych unormowania chronią interesy fiskalne wierzyciela podatkowego przed erozją podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach transakcji, których ceny odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od cen, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane.

Przysługująca organowi podatkowemu na podstawie art. 11 ww. ustawy kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania. Jednocześnie szczegółowy sposób i tryb oszacowania przez organy podatkowe dochodów, o których mowa w tej regulacji został podany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz. U. z 2009 r. Nr 160, poz. 1268).

W związku z powyższym, ww. przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz powołanego rozporządzenia nie znajdą zastosowania w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, co potwierdza również przedstawione przez tut. Organ uzasadnienie prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu